คุณคือของขวัญจากฟ้า นิยาย บท 9

แต่พวกเขารังแกคนอื่นเกินไปแล้ว

"เขาไม่อยู่บ้าน ค่อยมาวันอื่นเถอะ"

วิมลไม่อยากพูดกับเธอต่อ จึงปิดประตูทันที

มณิการู้ว่าเธอจะทำแบบนี้ ก็เลยดันประตูแล้วเดินเข้าไปก่อน

"มณิกา เธอจะทำอะไรน่ะ? รีบไสหัวออกไปจากที่นี่เดี๋ยวนี้เลยนะ!"

วิมลโมโหจัด

"แม่คะ ใครมาเหรอคะ?"

ธิกานต์บังเอิญลงมาพอดี พอเห็นมณิกาก็รู้สึกโมโหขึ้นมาทันที "มณิกา ที่นี่คือบ้านฉัน เธอมาทำอะไร"

ทั้งที่มีสายเลือดเดียวกัน แต่ทำไมพวกเขาถึงรังเกียจเธอถึงปานนี้กันนะ

มณิการู้สึกเจ็บปวดหัวใจ แต่ก็ยังคงทำสีหน้าเข้มแข็ง "ก็ไม่ได้มาทำอะไร ก็แค่มาเอาค่าตอบแทนที่ช่วยคุณชายวายุไว้น่ะ"

คำพูดของเธอทำเอาวิมลหัวเราะออกมา "ลูกกานต์เป็นคนช่วยคุณชายวายุไว้ ไม่เกี่ยวกับเธอสักหน่อย"

ทั้งที่ตรงหน้าเป็นลูกสาวแท้ๆ ทั้งสองคน แต่คนหนึ่งถูกเลี้ยงดูอย่างดี ส่วนมณิกาที่ถูกเลี้ยงดูและเติบโตจากชนบท เธอก็รู้สึกรังเกียจมาก

รู้สึกว่ายัยเด็กคนนี้ไม่มีมารยาท ไม่มีสัมมาคารวะ เอาออกมาให้โลกเห็นไม่ได้

ถ้าโลกภายนอกรู้ตัวตนของมณิกา เกรงว่าจะทำลายบุคลิกสมบูรณ์แบบของลูกกานต์

มณิกาหันไปมองวิมล แล้วก็หันไปมองธิกานต์ จากนั้นก็หัวเราะ "พวกเธอสมแล้วที่เป็นแม่ลูกกัน -ขณะโกหกอยู่แล้วสีหน้าก็ยังไม่เปลี่ยน เกรงว่ากำแพงของกำแพงเมืองจีนยังหนาไม่เท่าหน้าของพวกเธอเลย"

"มณิกา หุบปากเดี๋ยวนี้นะ!"

ธิกานต์พูดเสียงเบา เธอไม่อยากเห็นมณิกาอีกแล้ว จึงพูดกับวิมลว่า "แม่คะ เอาเงินให้เธอเถอะค่ะ ให้ห้าหมื่นจะได้จบๆ กันไป"

"อืม ลูกกานต์พูดถูก" วิมลพยักหน้า "เดี๋ยวแม่ขึ้นไปเอาเงินมาให้เดี๋ยวนี้เลย"

"ในเมื่อตระกูลธนัตถ์โชติมีเงิน งั้นก็เอาค่าตอบแทนเงินหนึ่งร้อยล้านที่ฉันช่วยคุณชายวายุมาด้วยสิ จะได้ไม่ติดค้างกันอีก" คำพูดของมณิกาทำเอาสองแม่ลูกตกใจ

"มณิกา อย่าโลภมากเกินไปนะ"

ธิกานต์มองค้อนเธอ "พวกเราให้เธอได้มากสุดหนึ่งแสน"

"เอาหนึ่งแสนไป แล้วรีบไสหัวออกจากเมืองจันทราไปซะ ส่วนตระกูลเดชากุล พวกเขาแค่รู้ว่ากานต์เป็นผู้มีพระคุณ อีกอย่าง เธอว่าเธอช่วยคุณชายวายุไว้ มีหลักฐานไหมล่ะ" วิมลถาม

"พวกเธอคิดว่าลบวิดีโอไปแล้ว ขโมยแหวนไปแล้ว ฉันก็จะพิสูจน์ตัวเองไม่ได้งั้นเหรอ? อย่าลืมล่ะวันนั้นตอนที่ฉันผ่านถนนเส้นนั้นมีแอปส่งอาหารบันทึกเส้นทางไว้นะ"

มณิกาหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาแล้วพูดว่า: "บันทึกเส้นทางการส่งอาหารแม้จะไม่สามารถพิสูจน์ได้ว่าฉันช่วยวายุไว้ แต่ธิกานต์ไม่มีคำสั่งซื้อของวันนั้นด้วยซ้ำ ถ้าวายุรู้เข้าเขาจะไม่สงสัยเลยเหรอ? แต่ว่า แทนที่ฉันจะหาเรื่องจนไม่ได้ค่าตอบแทนจากคุณชายวายุ สู้ทำให้ธิกานต์สมหวังยังจะดีกว่า"

ความจริงแล้ว คำสั่งซื้อนั้นมณิกาไม่ได้ไปส่งถึงมือลูกค้า ดังนั้นเลยไม่มีหลักฐานว่าเธอเคยผ่านถนนเส้นนั้น

นี่ก็คือเหตุผลตอนที่ธิกานต์โกหกวายุ แล้วเธอไม่ได้ลุกขึ้นมาตอบโต้

แม้แอปส่งอาหารจะไม่สามารถเป็นหลักฐานได้ แต่เมื่อเผชิญกับคนตระกูลธนัตถ์โชติที่ 'กินปูนร้อนท้อง' ก็พอขู่พวกเขาได้

"เธอ......"

ธิกานต์ไม่คิดว่ามณิกาจะเก็บหลักฐานไว้ เธอกลัวว่ามณิกาจะเอาไปบอกวายุ ก็เลยรีบถามไปว่า: "เธออยากได้เงินเท่าไหร่?"

"เห็นแก่คุณนายวิมลที่คลอดฉันมา ฉันก็ลดราคาให้พวกเธอหน่อยแล้วกัน สักสิบล้าน"

วิมล: "สิบล้าน? ฝันไปเถอะนะ"