คุณพ่อสายเปย์ นิยาย บท 105

บทที่ 105 ลู่เฉินลงมือ

"ช่วยคุณก็ได้ แต่ฉันมีประโยชน์อะไรล่ะ?"ลู่เฉินยิ้มและถาม

เฉินจือหรานตะลึง และถามว่า"คุณอยากได้ประโยชน์อะไร แม้ว่าฉันเป็นคุณหนูใหญ่ของตระกูลเฉิน.แต่ฉันไม่มีเงินเลยนะ ถ้าไม่เชื่อคุณสามารถไปถามพ่อฉันได้"

เงินสำหรับลู่เฉิน มันไม่มีแรงดึงดูดอะไรหรอก สามารถกล่าวได้ว่า เงินในสายตาของเขาเป็นเพียงแค่ตัวเลขแค่นั้นเอง

เหตุที่เขาจะพูดแบบนี้ที่จริงก็แค่อยากจะแกล้งเฉินจือหรานเฉยๆ เขาจะไม่ให้เฉินจือหรานทำอะไรหรอก เพราะเขาเป็นคนมีเมียมีครอบครัวแล้ว แถมก็ไม่มีความสนใจต่อเฉินจือหรานแม้แต่นิดด้วย

เหตุที่เขาจะช่วยตระกูลเฉิน แค่เป็นเพราะว่าคำพูดของจางเซิงเฉียวก่อนหน้าที่ทำให้เขารู้สึกโมโห

ไอ้แก่คนนั้น ได้รวมตัวกันกับตระกูลจั่วและตระกูลหลิว เพื่อเตรียมมาคุกคามเขา บังคับให้เขาต้องสละผลประโยชน์ส่วนหนึ่งออกมา ไม่นั้นก็จะสร้างความวุ่นวายให้กับเทคโนโลยีอี้ฉี เขาเลยคิดจะถือโอกาสมามายับยั้งไอ้ชราจางคนนี้หน่อย

ในขณะเดียวกัน เขาก็อยากจะดูว่า ตระกูลใหญ่อีกสามตระกูลจะมาคุกคามเขายังไง

"น้องลู่ คุณมั่นใจว่าจะสามารถชนะฮันเทียนได้หรือ?"เฉินกวงซิงเปล่งประกายไฟในดวงตาออกมา และจ้องไปที่ลู่เฉิน

พอดีในเวลานี้เฉินหยางก็เดินมา แม้ว่าเขาไม่เชื่อว่าลู่เฉินก็เป็นผู้มีวิชาอาวุธอยู่ในตัว แต่ตอนนี้ก็ไม่มีวิธีอื่นแล้ว ศิษย์สามคนที่เก่งที่สุดของเขาล้วนถูกฮันเทียนต่อยจนบินออกไปด้วยหมัดเดียว ถ้าให้ศิษย์คนอื่นไป ก็แค่เป็นการเพิ่มความตลกแค่นั้นเอง

ดังนั้นถ้าลู่เฉินยอมลองดูจริงๆ นั้นเขาก็ต้องลองดูเพราะเป็นหนทางสุดท้ายแล้ว

"เขาใช้เพียงหมัดเดียวก็สามารถเอาชนะศิษย์ของท่านปู่ได้ใช่ไหม ฉันก็เหมือนกันเพียงต้องใช้แค่หมัดเดียวก็จะสามารถชนะเขาได้"ลูเฉินยิ้มและพูดอย่างราบเรียบ ในสายตาเต็มไปด้วยความมั่นใจ

เดิมทีเฉินกวงซิงยังมีความหวังอยู่เล็กน้อย แต่เมื่อได้ยินคำพูดที่จองหองแบบนี้ของลู่เฉิน ทันใดนั้นเขาก็หมดความมั่นใจใดๆแล้ว

ความสามารถของฮันเทียน ทุกคนล้วนเห็นด้วยกับตา เพียงหมัดเดียวก็สามารถต่อยศิษย์ที่คุณพ่อสอนมาเป็นสิบกว่าปีออกไปตั้งสองเมตรกว่า ทุกคนล้วนสามารถมองออกว่าฮันเทียนเป็นผู้เชี่ยวชาญทางด้านการต่อสู้ คนธรรมดาจะเอาชนะเขาได้ยังไงล่ะ?

อย่าไปพูดว่าแค่หมัดเดียวเลย เฉินกวงซิงรู้สึกว่า ถ้าลู่เฉินสามารถต่อสู้กับเขานานกว่านี้ ก็ถือได้ว่าลู่เฉินชนะ

เมื่อเฉินหยางได้ยินคำพูดที่จองหองของลู่เฉิน ก็ส่ายหน้าเช่นกัน เขาไม่เชื่อว่าคนที่เก่งอย่างฮันเทียน จะสามารถเอาชนะได้ด้วยหมัดเดียวหรือ?

"ลู่.......น้อง เมื่อกี้คุณก็เห็นความเก่งของฮันเทียนแล้ว ศิษย์สามคนของฉันนั้นก็ถือได้ว่าเป็นตัวยงแล้ว แต่เมื่อเผชิญกับเขา แม้กระทั่งหมัดเดียวยังรับไม่ได้เลย คุณมาพูดโม้ต่อหน้าฉันแบบนี้ มันก็ไม่มีความหมายใดเลย"เฉินหยางพูด เขารู้ว่าพวกจางเซิงเฉียวยังไม่รู้ฐานะของลู่เฉิน และเขาก็ไม่อยากเปิดเผยฐานะที่แท้จริงของลู่เฉินด้วย

"ล้วนเป็นตัวยงหรือ?"ลู่เฉินหัวเราะออกมาพร้อมพูดว่า"ท่านปู่เฉิน ไม่ใช่ว่าฉันไม่ไว้หน้าคุณ ถ้าพูดตามตรง ลูกศิษย์สามคนนั้นของคุณเป็นแค่ขยะในสายตาของฉัน"

"คุณ......"เฉินหยางรู้สึกจนคำพูด และไม่พอใจอย่างยิ่ง

พวกหวู่ฉางชิงเป็นลูกศิษย์ที่เขาสั่งสอนมาสิบกว่าปี แต่ในสายตาของลู่เฉินกลับกลายเป็นขยะ แม้ว่าเขามีบุคลิกที่ดี แต่ก็ทนไม่ค่อยได้แล้วเช่นกัน

"ท่านปู่เฉินครับ คุณอย่าเพิ่งใจร้อน เดี๋ยวฉันลงมือแล้ว คุณก็จะรู้ว่าตกลงฉันโม้หรือเปล่า"ลู่เฉินหัวเราะออกมา

"โอเค เมื่อกี้คุณบอกว่าอยากได้สิ่งตอบแทน ถ้าหากว่าคุณชนะ คุณอยากได้อะไรเป็นสิ่งตอบแทน?"เฉินหยางคิดดูแล้วก็ใช่นะ ตอนนี้ใจร้อนก็เปล่าประโยชน์ ไม่แน่ลู่เฉินอาจเป็นตัวยงจริงๆก็ได้นะ

"จางเซิงเฉียวได้รับปากกับคุณว่าจะมอบที่ดินตอนเขตลู่เต่าให้คุณไม่ใช่หรือ?ฉันเอาที่ดินตอนนั้นของเขา"ลู่เฉินพูด

"โอเค ถ้าคุณชนะจริง นั้นที่ดินตอนเขตลู่เต่าก็เป็นของคุณแล้ว"เฉินหยางพยักหน้าโดยไม่มีการลังเลสักนิด

"เหล่าเฉิน แกมัวแต่ทำอะไรอยู่ มีแค่ลูกศิษย์สามคนนี้หรือ?รีบไปเรียกตัวยอเท่าที่คุณสามารถเรียกได้ออกมาหมดเลย ไม่นั้นแกก็จะแพ้แล้วนะ"

พอดีเวลานี้ จางเซิงเฉียวกำลังตะโกนอย่างใจร้อนอยู่อีกฝั่งหนึ่ง

"แกรีบอะไรกันนักกันหนา เดี๋ยวฉันจะให้คุณดูตัวยงที่แท้จริง"เฉินหยางพูดอย่างโกรธ

"ดูเหมือนว่าจางเซิงเฉียวรอไม่ไหวแล้ว นั้นฉันก็ขึ้นไปละกัน"ลู่เฉินบิดคอเล็กน้อย จากนั้นเดินไปทางฮันเทียนที่หยิ่งยโสกำลังยืนอยู่พื้นที่ตรงกลาง

"น้องลู่ คุณอย่าประมาทนะ คนนั้นเก่งสุดยอดจริงๆ"เฉินหยางพูดเตือนเขา