คุณพ่อสายเปย์ นิยาย บท 106

บทที่ 106 เพียงหมัดเดียวเช่นกัน

ลู่เฉินสายตาแวววาว ความรวดเร็วของฮันเทียนสำหรับคนธรรมดาทั่วไปแล้วนั้นอาจจะบอกว่ารวดเร็วดั่งสายลม แต่สำหรับในสายตาเขาก็งั้นๆ

อย่างไรก็ตามพลังหมัดของฮันเทียนนั้น ไม่เบาเลยทีเดียว ดูเหมือนว่าเขาจะถูกคำพูดก่อนหน้านี้ของลู่เฉินทำให้เกิดความหงุดหงิด และต้องการจะเอาชนะลู่เฉินด้วยเพียงหมัดเดียว

ทุกคนเห็นพร้อมกันว่าหมัดของฮันเทียนที่ปล่อยออกไปในครั้งนี้ทั้งรุนแรงและดุร้าย รูปแบบการชกของเขาแข็งแกร่งไปกว่าเดิมและต่างคิดว่าลู่เฉินจบสิ้นแล้ว

เฉินหยางและคนอื่นๆหลับตาลง เขาไม่อยากมองเห็นภาพที่ลู่เฉินถูกฮันเทียนต่อยจนเละเช่นนั้น อีกทั้งลู่เฉินกลับไม่หลบเขา พวกเขายิ่งมั่นใจว่าลู่เฉินต้องตายแน่ๆ ครั้งนี้เป็นการต่อยที่ดุเดือดจริงๆ！

จางเซิงเฉียวยิ้มอย่างมีชัยแล้วพูดว่า “ผู้เฒ่าเฉิน เขาผู้นี้เป็นคนที่คุณเรียกว่าผู้มีความสามารถอย่างนั้นหรือ？ผมมองไม่ออกว่าเป็นแบบนั้นนะ เมื่ออยู่ต่อหน้าลู่เฉินเขาตกใจกลัวจนแทบจะบ้าเลยทีเดียว”

เพียงแต่เมื่อเขายังไม่ทันพูดจบ สีหน้าของเขาก็เปลี่ยนไปทันที

เมื่อหมัดของฮันเทียนกำลังจะฟาดเข้าสู่ใบหน้าของลู่เฉิน ลู่เฉินก็ขยับเท้าของเขาเล็กน้อย ขาของเขางอขึ้นจากนั้นเตะออกไปอย่างแรงตัวของเขาบัดนี้อยู่สูงเทียบเท่ากับหัวของฮันเทียน

หมัดของฮันเทียนที่ตั้งใจจะชกเข้ายังหน้าอกของลู่เฉินนั้นห่างออกไปหลายสิบเซนติเมตร

เมื่อผู้คนทั้งหลายเห็นภาพนี้ก็ตกตะลึงเบิกตากว้างด้วยความประหลาดใจ

พวกเขาแทบไม่อยากจะเชื่อเลยว่าลู่เฉินสามารถกระโดดได้สูงเช่นนี้ ทั้งร่างกายของเขาปลิวลอยขึ้นมาราวกับสายลมอย่างไม่น่าเชื่อ

เขาเขากระโดดได้สูงขนาดนี้เชียวหรือ？ เฉินจื่อหรานเต็มไปด้วยความแปลกใจและเหลือเชื่อ หัวใจของเธอเต้นแรงขึ้นแรงขึ้น

และในขณะนั้นเองลู่เฉินก็คว้าไหล่ทั้งสองข้างของฮันเทียนเอาไว้แล้วยกเขาขึ้น

ภาพนี้คล้ายกับการเล่นเทควันโด！！！

และในพริบตาตำแหน่งของลู่เฉินและฮันเทียนก็สลับกัน

เมื่อขาทั้งสองของลู่เฉินแตะลงที่พื้น เขาก็ปล่อยฮันเทียนลง จากนั้นก็ปล่อยหมัดไปยังท้องของฮันเทียน

“พลั่ก！！！”

ฮันเทียนที่ลอยอยู่ในอากาศไม่สามารถทำอะไรได้ ถึงแม้เขาจะรับรู้ถึงหมัดที่ลู่เฉินออกมา แต่เขาก็ไม่สามารถหลบได้ทันจึงได้แต่กระเด็นไปตามแรงต่อยของลู่เฉิน

“ตุบ！！！”

ร่างของฮันเทียนถูกทุ่มลงไปยังพื้นอย่างแรง ตรงบริเวณที่เขาตกลงไปกระเบื้องนั้นแตกเป็นเสี่ยงๆ เขาสลบไปทันที

เงียบสงัด

เงียบกริบไม่มีเสียงใดๆ

ทุกคนได้แต่เบิกตากว้าง แต่ไม่กล้าพูดอะไรออกมา

ซึ่งแม้แต่เฉินหยางและจางเซิงเฉียวเองก็เช่นกัน

โดยเฉพาะอย่างจางเซิงเฉียว เขาอุตส่าห์ไปไหว้วานเพื่อนเก่าให้หาผู้มีความสามารถมาให้สักคนหนึ่ง นั่นก็คือฮันเทียนนั่นเอง หลังจากได้ตัวเขามาก็ได้ทำการทดสอบกับผู้มีความสามารถหลากหลาย โดยไม่เคยแพ้แม้แต่ครั้งเดียว แต่เขากลับถูกชายหนุ่มที่สนอย่างเชิญมานี้ต่อยสลบเพียงหมัดเดียว

ก่อนหน้านี้ที่ลู่เฉินบอกว่าจะต่อยวิเชียรหารให้สลบภายในหมัดเดียวนั้น เขายังคิดอยู่ว่าลู่เฉินช่างพูดจาเกินความเป็นจริง ไม่รู้จักว่าอะไรความเป็นความตาย

แต่ตอนนี้ไม่ว่าใครก็ไม่กล้าแม้แต่จะเอ่ยอะไรออกมา

“คุณปู่คะ เขาเอาชนะฮันเทียนได้ เก่งจริงๆ เพียงแค่หมัดเดียวเท่านั้น！！！”

เฉินจื่อหรานตื่นเต้นมาก เธอดึงแขนของเฉินหยางเอาไว้และมองไปยังลู่เฉินด้วยสายตาแวววาว