บทที่ 113 สงสัย
เมื่อเห็นว่าลู่เฉินกลับมาคนเดียว เสี่ยวซัวจุนโล่งใจลงมาอย่างเห็นได้ชัด สิ่งที่เขากลัวสุดก็คือลู่เฉินจะเกิดอะไรขึ้น
"เฉินจิงอยู่ไหน ทำไมไม่ได้กลับมากับคุณ?"เจียงเฉิงมองมาที่ลู่เฉินอย่างสงสัย
ตำรวจคนอื่นๆก็ต่างมองมาที่ลู่เฉิน เฉินจิงเป็นสาวสวยคนหนึ่งในสถานีตำรวจ คนที่แอบชอบเธอนั้นเยอะแยะมากมาย เธอเข้าไปธนาคารด้วยกันกับลู่เฉิน แต่สุดท้ายแค่มีลู่เฉินออกมาคนเดียว จะทำให้พวกเขาไม่ห่วงได้ยังไงล่ะ
ลู่เฉินมองไปดูเจียงเฉิงตาเดียว และไม่ได้สนใจเขา แค่เดินไปทางเสี่ยวซัวจุน
ทุกคนเห็นว่าลู่เฉินไม่พูดอะไร ล้วนมีความโกรธปรากฏออกมาภายในดวงตา
โดยเฉพาะเจียงเฉิง ยิ่งไม่ไปซ่อนความโกรธของตัวเองเลย
"แกหูหนวกหรือไง?ฉันถามแกว่าทำไมเฉินจิงไม่ได้ออกมาด้วยกันกับแก?"เจียงเฉิงถามด้วยเสียงทุ้มตัว
"แกโง่หรือไง?แน่นอนว่าเธอไปอยู่เป็นตัวประกันข้างในไง"ลู่เฉินค่อนข้างจะรู้สึกจนคำพูด
"แก?ทำไมพวกเขาไม่เอาแกเป็นตัวประกัน?"เจียงเฉิงถามอย่างสงสัยและโกรธขรึม
"เงียบ ตะโกนทำไม?"ผู้บัญชาการหลิวขมวดคิ้ว เดินมาจ้องที่เจียงเฉิงตาหนึ่ง เจียงเฉิงจึงหุบปากลงอย่างไม่พอใจ
"แก ถ้าเฉินจิงเกิดอะไรขึ้นมา ฉันจะไม่ให้อภัยแกแน่ๆ!"ในที่สุดเจียงเฉิงยังไม่ลืมกล่าวว่าลู่เฉินประโยคหนึ่ง
ผู้บัญชาการหลิวขมวดคิ้ว แล้วถึงถามบู่เฉิน"คุณลู่ สถานการณ์ข้างในเป็นยังไงบ้าง คุณจำตำแหน่งของพวกเขาได้ไหม?"
ลู่เฉินออกมาคนเดียว เขาก็รู้ว่าเฉินจิงอยู่เป็นตัวประกันข้างในแล้ว แต่สิ่งที่เขาสนใจยังเป็นสถานการณ์ในธนาคาร ถ้าหากพวกเขาหักโหมเข้าไป จะมีโอกาสมาก็แค่ไหนที่สามารถจับพวกโจรให้ได้อย่างเร็ว
"สถานการณ์ข้างในสลับซับซ้อนมาก พวกเขาสี่คนเปลี่ยนตำแหน่งตลอด ถ้าจะหักโหมก็ได้อยู่ แต่ไม่สามารถรับประกันได้ว่าตัวประกันจะปลอดภัยทุกคน"ลู่เฉินพูด
ผู้บัญชาการหลิวพยักหน้า และจมเข้าไปในความครุ่นคิด
ลู่เฉินไม่ได้รบกวนสมาธิของเขา กลับมองไปที่เสี่ยวซัวจุน
"ผู้อำนวยการเสี่ยว ฉันมีวิธีหนึ่ง แต่คุณตำรวจเฉินอาจมีอันตราย"ลู่เฉินพูด
"อ๋อ คุณลู่มีวิธีที่ดีกว่านี้หรือ?"เสี่ยวซัวจุนรีบถาม
"เออ ก็คือฉันกับคุณตำรวจเฉินไปแลกเปลี่ยนตัวประกันยี่สิบกว่าคนนั้นออกมา แล้วให้รถคันหนึ่งแก่พวกเขา ให้พวกเขาพาพวกเราสองคนจากไป พอจากไปแล้ว ฉันมั่นใจได้ว่าตัวเองสามารถวิ่งหนีออกมาได้ แถมยังมีโอกาสประมาณห้าสิบเปอร์เซ็นต์สามารถจับตัวพวกพวกเขาได้ แต่ไม่สามารถรับประกันความปลอดภัยของคุณตำรวจเฉิน แถมเธออาจมีโอกาสเสียชีวิตก็เป็นไปได้"ลู่เฉินพูดแผนในใจออกมา
แผนของเขาอันนี้ค่อนข้างจะอันตราย ไม่แน่เขาอาจถูกฝั่งโจรฆ่าตายก็เป็นไปได้
แต่เขารู้ว่าถ้ายืนกรานลงไปอีก พวกโจรจะเสียอารมณ์ พอถึงเวลานั้นพวกเขาที่บ้าบอขึ้นมา อาจจะฆ่าคนจริงๆ
เขาเชื่อว่า เพื่อให้มีชีวิตอยู่รอด แม้ว่ามีโอกาสเพียงหนึ่งในสิบ โจรพวกนั้นก็อาจฆ่าตัวประกันไปจำนวนครึ่งหนึ่งเพื่อให้เสี่ยวซัวจุนยอมรับข้อเสนอของพวกเขา
"ไม่ได้ นี่อันตรายเกินไป พวกเราคิดวิธีอื่นดีกว่า"เสี่ยวซัวจุนส่ายหน้าคนแรก
อย่ามาพูดเล่น ฐานะของลู่เฉินพิเศษชนาดนั้น เมื่อกี้ที่เขาให้ลู่เฉินเข้าไป ก็ได้รับความเสี่ยงสูงมากแล้ว จึงไม่สามารถให้ลู่เฉินตกอยู่ในท่ามกลางแห่งอันตรายได้อีก
ถ้าลู่เฉินไม่เกิดอุบัติเหตุอะไรยังพอว่า ถ้าหากเกิดอะไรเกิดมาจริง นั้นเขาก็ไม่สามารถมีตำแหน่งอยู่ในหน่วยงานของรัฐยวี่โจวได้อีก
"แล้วแผนนี้แกได้พูดกับพวกโจรหรือยัง?"จู่ๆเจียงเฉิงก็มองไปทางลู่เฉินแล้วถาม
ถ้าลู่เฉินได้พูดกับพวกโจรไปแล้ว เขารู้สึกว่าวิธีนี้ใช้ได้ อย่างน้อยสามารถให้ตัวประกันยี่สิบกว่าคนนั้นออกมาก่อน
ส่วนเขาจะแทนที่ลู่เฉินเป็นตัวประกันอีกคนหนึ่ง ถ้าเป็นอย่างนี้เขาถึงสามารถปกป้องเฉินจิงในยามจำเป็นได้
เขาเชื่อมั่นในความสามารถของตัวเอง
"ต้องพูดกับโจรไปแล้วแน่นอน ถ้าหากยังไม่ได้พูดกับพวกโจร คุณนึกว่าพวกเราจะปล่อยคุณลู่ออกมาหรือ"ผู้บัญชาการหลิวพูด
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: คุณพ่อสายเปย์