คุณพ่อสายเปย์ นิยาย บท 115

บทที่ 115 ขจัดโจร

เดินออกมาจากประตูธนาคาร มองไปดูรถตู้ที่อยู่ข้างหน้า พวกโจรหัวล้านสี่คนรู้สึกทั้งหวาดกลัวและตั้งตารอคอย

สิ่งที่ทำให้เขาหวาดกลัวก็คือ ไม่ทราบว่าบนรถจะมีซุ่มหรือเปล่า และก็ไม่ทราบว่าพวกสไนเปอร์จะยิงมาทางพวกเขาโดยไม่คำนึงถึงชีวิตของลู่เฉินสองคนหรือเปล่า

แต่แน่นอนว่าพวกเขาคิดมากไป

ไม่เพียงแต่เป็นฐานะของลู่เฉิน ทำให้เสี่ยวซัวจุนไม่กล้าเกิดข้อผิดพลาดอะไรขึ้น เพียงแค่สั่งให้รถสองคันตามอยู่ข้างหลัง เตรียมรองรับลู่เฉินสองคนตลอดเวลา

หลังจากโจรขึ้นมาบนรถ ก็ขับรถวิ่งตรงไปทางชานเมือง

ก่อนที่จะออกจากชานเมือง รถตู้ยังอยู่ภายใต้การเฝ้าดูของตำรวจ แต่หลังออกจากชานเมือง เนื่องจากกล้องวงจรขาดสัญญา จึงไม่สามารถพบเจอตำแหน่งของรถตู้ได้

แม้กระทั่งพวกเจียงเฉิงที่อยู่บนรถสองคันที่ตามหลังก็สูญเสียตำแหน่งของรถตู้

ชายหัวล้านขับรถตู้ เลี้ยวซ้ายและเลี้ยงขวาวนไปวนมาบนถนนของภูเขา ไม่รู้ว่าเลี้ยวไปกี่ครั้ง ถึงจอดลงในหน้าหมู่บ้านแห่งหนึ่ง

"ฉันยอมรับความกล้าหาญของคุณจริงๆ และก็ชื่นชมสติปัญญาของคุณ เดิมทีฉันสามารถปล่อยคุณไปได้ แต่เห็นได้ชัดว่าฝ่ายตำรวจจะไม่ปล่อยพวกเราอยู่แล้ว ดังนั้น จึงต้องให้พวกคุณสองคนทนความลำบากก่อน"หัวล้านมองไปที่ลู่เฉินและพูด ฉันได้นับถือลู่เฉินจากใจเลย

แต่พวกเขายังคิดจะขโมยเงินอีกก้อนหนึ่งถึงจะออกจากยวี่โจว และดูจากสถานการณ์ของวันนี้ ฉันสังเกตได้ว่า ฝ่ายตำรวจเป็นห่วงลู่เฉินและเฉินจิงสองคนอย่างยิ่ง

ดังนั้นนี่ก็ให้โอกาสแก่พวกเขา

ลู่เฉินยักไหล่ ไม่ได้พูดอะไร

แต่เฉินจิงกลับรู้สึกค่อนข้างกระวนกระวายใจ แม้เธอรู้ดีแล้วว่าโจรจะไม่ยอมปล่อยเธอกับลู่เฉินง่ายๆอยู่แล้ว แต่เมื่อพวกเขาไม่คิดจะปล่อยพวกเขาจริงๆ ในใจของเธอยังคงมีความห่วงและหวาดกลัวเกิดขึ้น

เพราะยังไงนี่ก็เป็นพื้นที่ของโจร เธอเป็นผู้หญิง แถมยังเป็นผู้หญิงที่สวยด้วย ถ้าตกในมือของโจร เธอยังไม่รู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้นเลย

พอดีในเวลานี้โจรที่จับเธอไว้อยู่ ได้สัมผัสร่างกายของเธอหลายที

เธอรู้ว่าเขาเจตนาที่จะทำแน่นอน

นี่ทำให้เธอยิ่งกระวนกระวายใจมากขึ้น

"หลิวจื่อซิ่ว อย่านึกว่าฉันไม่กล้าฆ่าแกนะ ถ้าแกกล้าเดินออกจากประตูนี้ ฉันก็จะให้คุณต้องตายภายในห้าก้าว!'

พอดีในเวลานี้ มีเสียงมี่มืดลึกของผู้ชายคนหนึ่งดังเกิดมาจากข้างในหมู่บ้าน

"หงปิง ถ้าแกกล้ายิงใส่ฉัน นั้นครั้งนี้ที่พวกแกมาที่ยวี่โจวก็จะกลายเป็นว่าเปล่าประโยชน์แล้ว"เสียงของผู้ชายอีกคนหนึ่งดังขึ้นมา จากนั้นก็ได้เห็นผู้ชายวัยกลายที่สูงประมาณหนึ่งเมตรเจ็ดเดินออกมาจากหมู่บ้าน

ปัง!

พอดีในเวลานี้ เสียงปืนเสียงหนึ่งดังขึ้นมาก ผู้ชายที่เพิ่งเดินออกจากหมู่บ้านกรีดออกมาเสียงหนึ่ง และก็ล้มลงไป

สายตาของหัวล้านทั้งสี่ถูกผู้ชายมี่ล้มลงไปดึงดูด ลู่เฉินเห็นว่าไม่มีใครได้สนใจเขา เลยออกแรงที่มือ และหักเชือกที่มัดมือออก

โจรที่จับเขาอยู่นั้นรู้สึกตัวได้ เลยใช้ปืนเล็งมาที่ลู่เฉิน

ลู่เฉินคล่องแคล่วว่องไว จับข้อมือของโจรไว้ และใช้แรงแย่งปืนในมือของโจรมา

มืออีกข้างหนึ่งของโจรต่อยมาทางหน้าของลู่เฉิน ลู่เฉินเอียงตัวทันที และยกไหล่ขึ้นมาต่อยไปตรงหน้าของโจร

ตามด้วยเสียงกร๊วบแก๊ก กระดูกจมูกของโจรถูกเขาชนจนหัก

โจรสูญเสียกำลังต่อสู้ทันที จับจมูกไว้และนั่งยองลงไป

ภาพพจน์นี้เกิดขึ้นในช่วงระยะกระพริบตา รอจนที่เหลือสามคนรู้สึกตัวมาทัน โจรคนนั้นก็สูญเสียกำลังในการต่อสู้แล้ว

ปังปังปัง!