คุณพ่อสายเปย์ นิยาย บท 118

บทที่ 118 จั่วชิงเฉิงที่บ้าคลั่ง

ลู่เฉินไม่ได้ใช้แรงมาก แต่ใบหน้าของคนเดิมทีก็บอบบางอยู่แล้ว โดยเฉพาะในส่วนของดั้ง กระทบเข้ากับพวงมาลัยรถ เลือดสดๆก็ไหลออกจากจมูกของจั่วชิงเฉิงพวงมาลัยรถสีน้ำตามก็ถูกสีแดงย้อมอย่างรวดเร็ว

"ลู่เฉิน คุณ..."

ลู่เฉินลงมือเดิมทีก็เร็วอยู่แล้ว ภายใต้การไม่ทันตั้งตัว จั่วชิงเฉิงก็ตอบโต้ไม่ทันอยู่แล้ว เพียงครู่เดียวก็ถูกลู่เฉินดึงผม จับกระแทกเข้ากับพวงมาลัยรถ

เลือดสดใหม่ไหลย้อนลงทันที จั่วชิงเฉิงเพิ่งจะอยากพูดไม่ดีสักกี่ประโยค กลับพบว่าลู่เฉินกดหัวเขาลงไปอีกครั้งแล้ว

ปึง!

เป็นอีกครั้งที่ใบหน้ามีสัมผัสใกล้ชิดกับพวงมาลัย

ในครั้งนี้จั่วชิงเฉิงเตรียมพร้อมป้องกันไว้แล้ว เขาต่อต้านเต็มที่ แต่กลับพบว่ามือของลู่เฉินอย่างกับเขาไท่ซาน เขาต่อต้านไม่ได้อยู่แล้ว เรี่ยวแรงแม้แต่นิดเดียวก็เอาออกมาใช้ไม่ได้

ในครั้งนี้ลู่เฉินก็เพิ่มเรี่ยวแรงขึ้นสักกี่ส่วน จั่วชิงเฉิง ที่ถูกโขกหัวก็เริ่มมึนหัวมึนงงแล้ว

เขาสะบัดหัว สติรับรู้เพิ่งจะกลับมาเมื่อกี้

เพี๊ยะ!

ฉับพลันใบหน้าก็ถูกตบเต็มๆ รอยนิ้วมือไม่กี่รอยก็ปรากฏขึ้นมาในทันใด

"ลู่เฉิน!"

เพี๊ยะ!

สิ่งที่ตอบเขากลับมาคือเสียงตบที่ดังชัดเจน ตบได้อย่างไม่มีความรู้สึกเลยแม้แต่น้อย

ในครั้งนี้จั่วชิงเฉิงไม่เพียงแค่มีจมูกที่เลือดไหล มุมปากเขาเอาก็มีเลือดสายหนึ่งไหลลงมาแล้ว

คนทั้งคนพอมองแล้วก็ดูดุร้ายอยู่บ้าง เลือดสดยิ่งทำให้ดูน่าสยดสยอง

ในตอนนี้ในใจลู่เฉินก็นับว่ามีความสุขไม่เบา

เขามองดูจั่วชิงเฉิง พลางส่งเสียงหัวเราะเหอะๆพูดว่า "ดูคุณสิ ถ้าเมื่อกี้ยอมตกลงข้อเสนอของผม ก็จะโดนตบแค่สองครั้ง จมูกก็จะไม่ถูกโขกจนเลือดไหลไม่หยุดใช่มั้ยล่ะ? และถ้าคุณยอมตกลงข้อเสนอของผม ไม่แน่ว่าพวกเราจะสามารถหาร้านอาหาร ขวดเหล้าสองขวด กับแกล้มสองอย่าง กินเหล้ากันจนเมา ไม่แน่ว่าในภายหลังการร่วมงานกับพวกคุณจะเยอะขึ้น"

"แต่คุณกลับปฏิเสธข้อเสนอของผม อย่างนั้นก็คือไม่ยินดีเป็นเพื่อนของผมแล้ว ในเมื่อไม่ใช่เพื่อน งั้นก็เหลือแค่ใช้วิธีของศัตรูมาจัดการแล้วใช่มั้ยล่ะ"

ลู่เฉินพูดแล้วก็ก้มตัวลงไป มองไปยังดวงตาของจั่วชิงเฉิงที่ปรากฏความโกรธแค้นไฟลุกโชน พูดเสียงเย็นชา "ในเมื่อเป็นศัตรูกัน งั้นเรื่องนี้ก็ยังไม่จบ!"

เขาพูดแล้วก็ขับรถตะบึงออกไป

เดิมทีเขาไม่ได้เอาจั่วชิงเฉิงไว้ในสายตา ซ้ำยัง ถ้าหากจั่วชิงเฉิง ไม่ได้ทำเรื่องลับหลังเขาแบบนี้ ถ้าหากเผชิญหน้ากับเขาตรงๆอย่างโจ่งแจ้ง เขาคงไม่โมโหแบบนี้

ถ้าหากจั่วชิงเฉิง เปิดเผยตรงๆออกมา นั่นแสดงว่าจั่วชิงเฉิง ยังมีความสามารถอยู่บ้าง ยังพอฝืนให้เป็นคู่ต่อสู้ที่สมน้ำสมเนื้อ

แต่การกระทำนี้ของจั่วชิงเฉิง ไม่คู่ควรเป็นคู่ต่อสู้ของเขา

อย่างนั้นการจะเอาคืนคนแบบจั่วชิงเฉิงใช้วิธีการที่ชัดเจนที่สุด ถึงจะสามารถปลดปล่อยอารมณ์ได้

จริงๆแล้วการลอบกัดในที่มืดของจั่วชิงเฉิง ทั้งหมดที่ทำต่อซูเปอร์มาร์เก็ตของลู่เฉินนั้นยังไม่รู้ศักยภาพที่แท้จริงของลู่เฉิน

เอาหนึ่งพันล้านมาเดิมพันบนหิน อีกทั้งรอบเดียวก็ชนะเจิ้งซีเหอที่เป็นผู้เชี่ยวชาญหนึ่งในสามคนของโลก

ซ้ำยังมีความสัมพันธ์กับบ้านเฉินไม่น้อย อีกทั้งได้รับความชื่นชมจากนายท่านเฉิน

คนแบบนี้เขายังมองเบื้องลึกของเขาไม่ออกอีก

ดังนั้นเขาไม่สามารถโจมตีลงมือต่อลู่เฉินได้อย่างเปิดเผยแน่นอน

ที่เขาทำแบบนี้ ที่จริงแล้วก็อยากเพียงแค่รับรู้ตื้นลึกหนาบางของลู่เฉินด้วยตัวเองเท่านั้น

ไม่คิดว่าลู่เฉินกลับไม่เปิดไพ่ทำตามเหตุผลทั่วไป เขาลงมือกับเขาอย่างโหดร้ายเหมือนอันธพาล