คุณพ่อสายเปย์ นิยาย บท 120

บทที่ 120 จางดาวเรนแอบสืบข้อมูล

จางดาวเรนมองไปยังลู่เฉินแล้วยิ้มออกมา มองไม่ออกว่าเขาอยากจะฆ่าลู่เฉิน

คุณชายทั้งสี่ล้วนมีความสามารถทุกคน แม้กระทั่งจางดาวเรนที่มีชื่อเสียงย่ำแย่ที่สุดก็ตาม เขามีแผนการต่างๆในใจมากมายนัก

“อ้อ คุณชายใหญ่บ้านตระกูลจางนี่เอง ผมชื่อลู่เฉินนะครับ วันนี้ผมดีใจมากที่ได้ร่วมโต๊ะเดียวกับอาจารย์ทั้งสามท่าน”

ด้านอื่นๆลู่เฉินอาจไม่ได้เก่งมากนัก แต่เรื่องการมองคนเขาไม่เป็นรองใคร

เมื่อเห็นแววตาของจางดาวเรนนั้นเขาก็รู้ทันทีว่าจางดาวเรนกำลังสืบหาข้อมูลเขาอยู่

หากไม่เกิดเหตุการณ์ที่บ้านตระกูลเฉินในวันนั้น เขาอาจจะไม่คิดอะไรมาก

แต่การพบกันครั้งที่แล้วเขาทำให้บ้านตระกูลจางอับอายขายหน้า อีกทั้งทำให้ตระกูลจางสูญเสียเกาะสีเขียวไป หากจางดาวเรนยังอยากเป็นเพื่อนกับเขาก็แปลก

หากไม่ได้ต้องการเป็นมิตร ก็คงต้องเป็นศัตรู

ลู่เฉินจะยอมให้เขาสืบค้นข้อมูลง่ายๆได้อย่างไร

“แซ่ลู่งั้นเหรอ ผมรู้จักแค่เศรษฐีลู่ หรือคุณจะเป็นคนในตระกูลของเศรษฐีลู่งั้นเหรอ？” จางดาวเรนพูดแล้วแกล้งทำเป็นตกใจ ท่าทางของเอาดูไม่สมเหตุสมผล

เฉินเสี่ยวปิงและเฉินจือหรานดวงตาลุกวาว

เมื่อจางดาวเรนพูดเช่นนั้น พวกเธอจึงนึกได้

หากลู่เฉินมีดีแค่กังฟูการต่อสู้ คุณปู่ของเขาอีกทั้งหัวหน้าตระกูลจะให้ความเคารพชื่นชมได้อย่างไรกัน

เขาต้องมีความเกี่ยวข้องกับเศรษฐีลู่แน่นอน

หรือว่า......

เขาจะเป็นลูกชายของเศรษฐีลู่กัน？！

สมองของพวกเธอประมวลผลและคิดว่าคงจะใกล้เคียงความจริงเข้ามาแล้วแน่ๆ

“เมื่อห้าร้อยปีก่อนอาจจะเป็นครอบครัวเดียวกันก็ได้นะครับ” ลู่เฉินฝืนยิ้มอยู่ในใจ เมื่อสิบปีก่อน กลุ่มแกรนด์ไฮแอทจวินเยวี่ยเป็นผู้พัฒนายวี่โจวขึ้นมา ลู่เฉินจึงกลายเป็นเศรษฐีอันดับหนึ่งแห่งยวี่โจว แม้ กลุ่มแกรนด์ไฮแอทจวินเยวี่ยจะยุบตัวลงพักหนึ่งแล้ว แต่เมื่อทุกคนได้ยินแซ่ลู่ก็มักจะนึกถึงลู่จงนั่นเอง

เรื่องนี้เขาเองก็ไม่รู้จะทำอย่างไรเหมือนกัน

เนื่องจากไม่ใช่แค่คนสองคนที่คิดว่าเขากับลู่จงเป็นครอบครัวเดียวกัน เขาเชื่อว่ามีคนไม่น้อยคิดว่าเขาเป็นลูกชายลู่จง

แต่พวกเขาจะไปคาดคิดได้อย่างไร

ว่าเศรษฐีลู่ที่ทุกคนรู้จักนั้น เป็นเพียงผู้ดูแลของบ้านตระกูลลู่เท่านั้น เขายังต้องเรียกลู่เฉินว่าคุณชายอีกด้วย

“แหมคุณลู่นี่ขี้เล่นจริงๆนะครับ” จางดาวเรนพูดออกมาอย่างไม่ค่อยเชื่อ

“ผมก็พอมีหลักฐานอยู่บ้างนะครับ ลู่เฉินไม่มีความเกี่ยวข้องกับเศรษฐีลู่จริงๆ” หวงยาวจุนพูดแล้วหัวเราะออกมา

“หืม？” จางดาวเรนค่อนข้างตกใจ เขาจำได้ว่าตระกูลเฉินให้ความเคารพต่อลู่เฉินมาก พวกเขาจะไม่มีความเกี่ยวข้องกันได้อย่างไร

นอกจากลู่จงแล้ว เขานึกไม่ออกจริงๆว่ามีคนแซ่ลู่คนไหนอีกที่มีหน้ามีตาในยวี่โจว

“ลู่เฉินเป็นลูกเขยของเพื่อนของผมคนหนึ่ง หากเขามีความเกี่ยวข้องกันกับเศรษฐีลู่ละก็ เพื่อนของผมคนนั้นคงจะมีชีวิตการเป็นอยู่ที่ดีกว่านี้สิครับ” หวงยาวจุนยิ้มออกมา

“ก็จริงอยู่ครับ” จางดาวเรนพยักหน้าและรู้สึกว่าที่หวงยาวจุนพูดมาก็มีเหตุผล

เพียงแต่หวงยาวจุนทำให้เขาตาสว่างขึ้นมาว่า หากตรวจสอบข้อมูลของเขาไม่พบ ก็น่าจะลองตรวจสอบดูจากบ้านพ่อตาของเขาดู

แน่นอนว่าเขาไม่กล้าเอยถามหวงยาวจุนเกี่ยวกับเรื่องพ่อตาของลู่เฉินโดยตรง ทำได้เพียงรอสักครู่ค่อยถาม

“ลู่ เอ่อ คุณลู่คะ คุณแต่งงานแล้วเหรอ？” เฉินเสี่ยวปิงเอ่ยถามขึ้นมา เธอรู้สึกผิดหวังเล็กน้อย แต่ก็ถามออกไปด้วยความไม่เชื่อ

ลู่เฉินและอีกที่เหลือก็มองไปเช่นกัน พวกเขาพบว่าที่โต๊ะนั้นล้วนเป็นผู้มีอำนาจสูงสุดทุกคน

ผู้ว่าราชการเซ่ซูเจี๋ยหัวหน้าตระกูลใหญ่ทั้งสี่ อีกทั้งผู้มีบทบาทสำคัญในเมืองใหญ่ ล้วนเป็นผู้ที่มีอำนาจแทบจะกำยวี่โจวไว้ในมือก็ว่าได้

หากคนทั่วไปได้ร่วมโต๊ะกับพวกเขาคงจะดีใจจนลอยแน่ๆ

ลู่เฉินเห็นว่าเฉินกวงซิงมองมาทางเขา จึงได้แต่ยิ้มให้แล้วรีบหันหน้าหนี

ในวันนี้เขามีธุระ ไม่อยากใกล้ชิดกับคนพวกนั้นมากเกินไป

หากเป็นตามปกติแล้ว เขาคงจะเดินเข้าไปดื่มให้สักแก้ว

ไม่ว่าจะเป็นเฉินกวงซิง หรือเซ่ซูเจี๋ยอีกทั้งคนอื่นๆล้วนรู้จักเขาดี เนื่องจากเทคโนโลยีอี้ฉีของเขายังต้องการความช่วยเหลือสนับสนุนจากบุคคลเหล่านี้อยู่

“พ่อผมอยู่ที่นั่น ผมจะไปดื่มให้กับพวกเขา” จางดาวเรนพูดออกมาอย่างภาคภูมิใจ

ในฐานะผู้สืบทอดตระกูลจางคนหนึ่ง หัวหน้าบ้านตระกูลจางจางซิงฉวนก็อยู่ที่นั่นด้วย ใครจะสงสัยคำพูดของเขากัน

อีกทั้งผู้คนรอบยังรู้สึกอิจฉาจางดาวเรนขึ้นมาทันใด

แม้จะเป็นลูกชายของผู้สืบทอดสกุล ก็ไม่ใช่ว่าจะได้ร่วมโต๊ะดื่มกับบุคคลเหล่านี้ง่ายๆ

“จือหราน อาจารย์ทั้งสาม พวกคุณเชิญดื่มกันไปก่อน ผมขอตัวไปดื่มให้กับท่านเซ่ซูเจี๋ยก่อนนะครับ แล้วจะกลับมาใหม่” จางดาวเรนรู้สึกชื่นชมกับสายตาที่พวกคนอื่นๆมองมาอย่างชื่นชมมาก เขาจึงได้พูดออกมาอย่างอวดเก่ง

พวกหวงยาวจุนก็พยักหน้า ในใจนึกอิจฉาเขาจริงๆ

แม้พวกเขาจะอายุมากแล้ว แต่ก็แอบหวังว่าสักวันจะได้ร่วมดื่มกับเซ่ซูเจี๋ยบ้างสักครั้งหนึ่ง

บรรดาผู้คนทั้งหลายต่างพากันชื่นชมและอิจฉาจางดาวเรน แต่จางดาวเรนยังไม่ทันเดินเข้าไปใกล้โต๊ะนั้น ก็พบว่าผู้เป็นพ่อส่ายหัวมาทางเขา เขาเข้าใจความหมายของผู้เป็นพ่อดี จึงได้แต่ถอยออกมาอย่างน่าเสียดาย