คุณพ่อสายเปย์ นิยาย บท 122

บทที่122 เจ้านายมาชนแก้วด้วยตัวเอง

ลู่เฉินอ้าปากค้างด้วยความตกใจ ผู้หญิงคนนี้แม้จะไม่ต้องการชื่อเสียงตัวเองด้วยซ้ำ นี่ถือว่าทุ่มสุดตัวเลยใช่ไหม

แต่ไม่สำคัญว่าเธอไม่ต้องการชื่อเสียง แต่ลู่เฉินยังต้องการชื่อเสียงอยู่

เขายังมีบ้านมีครอบครัวนะ

เฉินเสี่ยวปิงยื่นมือมาปิดปากด้วยความตกใจ เธอไม่คิดว่าพี่สาวของเธอจะกล้าหาญขนาดนี้ ลู่เฉินก็ยิ่ง'โหดร้าย' ทั้งสองนอนร่วมเตียงกันแล้ว

และสิ่งที่ทำให้เธอตกใจมากที่สุดคือ ดูเหมือนว่าเฉินจือหรานจะรู้ว่าลู่เฉินแต่งงานแล้ว แต่ยังนอนกับเขา

หรือว่าเธอไม่กลัวว่าจะถูกคุณปูตีจนขาหักเหรอ

เล่ยหมิงเฉาก็มองลู่เฉินอย่างตกใจ หลังจากนั้นก็มีแสงสว่างในดวงตาเผยออกมา

ลู่เฉินมีชู้ พวกเขาต่างคิดกันว่าควรนำเรื่องนี้ไปบอกหลินดาไห่ไหม

"พี่จาง ฟังผมอธิบายก่อน เธอกำลังพูดเรื่องไร้สาระอยู่จริงๆ........."ลู่เฉินรีบอธิบาย

"นายหุบปาก ไอ้ผู้ชายสารเลว"จางดาวหเรนจ้องมองลู่เฉินด้วยความโกรธ เวลานี้ เขามีความคิดที่อยากจะฆ่าลู่เฉิน

ลู่เฉินค่อนข้างพูดไม่ออก ดูเหมือนว่าความเข้าใจผิดนี้จะไม่สามารถแก้ไขได้แล้ว

เขายังอยากอธิบาย แต่จู่ๆกลับได้ยินเสียงข้อความดังขึ้นมา

เขาก้มลงมอง มันเป็นเบอร์แปลก แต่เมื่อได้เห็นเนื้อหาในข้อความ ที่แท้ก็เป็นเฉินจือหรานส่งมา

"คุณทำเสื้อผ้าฉันสกปรก ฉันให้คุณช่วยฉันล้มเลิกความคิดของจางดาวเรน ก็ถือว่าเสมอกันแล้วนะ"

เมื่อเห็นเนื้อหาของข้อความ ลู่เฉินยิ้มอย่างขมขื่นและเซ็งจนหมดคำพูด แม้ว่าไม่ง่ายอย่างที่เฉินจือหรานทำ แต่เขายังสามารถพูดอะไรได้อีก

ณ ขณะนี้โต๊ะนั่นที่เซ่ซูเจี๋ย / เซ่เว่ยเหา และเจ้านายคนอื่นๆนั่งอยู่ แล้วเฉินกวงซิงก็เห็นลู่เฉิน จึงพูดกับเซ่เว่ยเหาและคนอื่นๆอย่างยิ้มแย้มว่า "ขออนุญาตครับ ผมขอตัวไปพบเพื่อนคนหนึ่งสักครู่"

พูดจบเขาก็ลุกขึ้นและเดินไปทางโต๊ะของลู่เฉิน เมื่อมาถึงลู่เฉิน เขาก็มองลูกสาวและหลานชายของตัวเอง หลังจากพยักหน้ากับพวกเขาทั้งสองแล้ว แล้วก็ตบไหล่ลู่เฉินเบาๆ และพูดอย่างยิ้มแย้มว่า "น้องลู่เฉิน ไม่คิดว่าน้องก็มาด้วย มา มา พี่จะชนแก้วกับน้องสักแก้ว"

เมื่อเห็นฉากนี้ หยูเจิ้งเทา เล่ยหมิงเฉา และคนอื่นๆต่างก็ตกใจ

เฉินกวงซิงพวกเขารู้จักกัน เขาเป็นเจ้านายอันดับหนึ่งของหยูโจว เนื่องจากตระกูลเฉินเป็นตระกูลทหารผ่านศึก และมีชื่อเสียงมาก อิทธิพลของเฉินกวงซิงดีกว่าลู่จงในตระกูลลู่ที่ร่ำรวยมาตลอด

เจ้านายแบบนี้ ที่ร่วมโต๊ะเดียวกับเซ่ซูเจี๋ยและคนอื่นๆซึ่งพูดคุยเกี่ยวกับการพัฒนาเศรษฐกิจของหยูโจวได้อย่างอิสระ แต่มาชวนลู่เฉินชนแก้วด้วยตัวเองเหรอ

อันที่จริงไม่ใช่แค่คนที่โต๊ะของหยูเจิ้งเทา แม้แต่คนรอบ ๆ โต๊ะสองสามโต๊ะก็ยังแปลกใจ และมองลู่เฉินด้วยสีหน้าที่เต็มไปด้วยความประหลาดใจ ในใจต่างคาดเดาว่าชายคนนี้แท้จริงแล้วเป็นใครกันแน่

ถึงได้ทำให้เจ้านายอันดับหนึ่งของหยูโจวมาขอชนแก้วด้วยตัวเอง

ชูเฉียวจื่อในชุดทักซิโดก็มีดวงตาเบิกกว้าง เขาซึ่งสามารถเดินใกล้ชิดกับคุณชายอย่างจางดาวเรนในฐานะซุปเปอร์ริชรุ่นที่สองได้ ก็ย่อมรู้ว่าเฉินกวงซิงเป็นเจ้านายระดับไหน เขา ไม่สิ พ่อของเขาต้องการหาโอกาสที่จะพบเฉินกวงซิงมาโดยตลอด แต่ไม่มีโอกาส คนที่ขาดคุณธรรมและความความสามารถอย่างลู่เฉินคนนี้ ทำไมถึงทำให้เจ้านายเฉินมาชนแก้วด้วยตัวเองได้

หรือว่าเป็นเพราะความสัมพันธ์ของเฉินจือหรานกับลู่เฉินจึงได้รับการยอมรับจากเขาใช่ไหม

เป็นไปไม่ได้รึเปล่า

คนคนนี้มีครอบครัวแล้วไม่ใช่เหรอ เจ้านายเฉินยอมให้ลูกสาวอันเป็นที่รักของตัวเองและผู้ชายที่ยังไม่รู้จักหัวนอนปลายเท้ามามีความสัมพันธ์กันได้ยังไง

แต่ถ้าไม่ใช่เพราะเหตุผลนี้ ผู้ชายคนนั้นมีความสามารถอะไรที่ทำให้เจ้านายเฉินปฏิบัติต่อเขาอย่างเคารพแบบนี้

เขาไม่เคยมีความรู้สึกดีต่อลู่เฉิน และยิ่งไม่เชื่อว่าลู่เฉินจะมีคุณสมบัติพอที่จะร่วมงานกับตระกูลเฉิน

"อาจารย์หยูอย่าไปฟังคำพูดไร้สาระของเขา เขาแค่โชคดี มีโอกาสได้ช่วยงานคุณท่านเฉินแค่ครั้งหนึ่งเท่านั้น ก็เอาจริงเอาจังกับตัวเองแล้ว"ในใจจางดาวเรนรู้ความสัมพันธ์ของลู่เฉินและตระกูลเฉินดี ในความคิดของเขา ลู่เฉินต้องเอาชนะฮันเทียนในวันนั้นได้แน่ ช่วยให้คุณท่านเฉินชนะคุณปู่ของเขา ตระกูลเฉินถึงได้มองเขาต่างออกไป

ส่วนเรื่องร่วมงานกับตระกูลเฉินนะเหรอ

เขาไม่เชื่อว่าลู่เฉินจะมีความสามารถนี้

ที่จะสามารถร่วมงานกับตระกูลเฉินได้ อย่างน้อยต้องอยู่ในสิบอันดับแรกของธุรกิจในหยูโจว นอกจากลู่จง หยูโจวก็ไม่มีตระกูลลู่ที่ไหนที่ร่ำรวยอีก และลู่เฉินก็ไม่ได้เป็นอะไรกับลู่จง ดังนั้นเขาจึงมั่นใจว่าลู่เฉินกำลังโอ้อวดตัวเองจนเกินจริงอยู่

"คุณเก่งขนาดนั้น งั้นคุณช่วยคุณปู่ผมสักครั้งได้ไหม"เมื่อเห็นจางดาวเรนคล้อยตามลู่เฉิน เฉินจือหรานก็ยิ้มอย่างเยือกเย็น

ตอนนี้เธอถึงได้รู้ว่า เมื่อเทียบกับลู่เฉินแล้ว จางดาวเรนที่ขี้อวด น่ารำคาญจริงๆ

สีหน้าจางดาวเรนดูไม่ดี คำพูดนี้ของเฉินจือหรานทำให้เขานิ่งงันจริงๆ

ให้ความสามารถเขาอีกสิบเท่า ก็ไม่ได้ช่วยอะไร และไม่มีโอกาสจะช่วยคุณท่านเฉินอีกครั้งได้

"นั่น เซ่ซูเจี๋ย มาแล้ว เขามองมาที่โต๊ะของพวกเราแล้ว คุณชายจาง พ่อคุณพูดถึงคุณรึเปล่า เซ่ซูเจี๋ยจึงมาหาคุณด้วยตัวเอง"

ในตอนนี้ จู่ๆชูเฉียวจื่อก็มีแสงประกายในดวงตา เมื่อเห็นว่าเซ่เว่ยเหา มองมาที่โต๊ะ เขานึกถึงที่จางดาวเรนพูดก่อนหน้านี้ว่าต้องไปชนแก้วแสดงความเคารพ แต่ถูกพ่อของเขาแนะนำให้เขากลับมา ครู่หนึ่งจึงคิดว่าเซ่ซูเจี๋ยน่าจะมาหาจางดาวเรน

ทุกคนเงยหน้าขึ้นมอง และต่างแปลกใจที่ เซ่ซูเจี๋ยมองมาทางนี้จริงๆ

โดยเฉพาะเมื่อได้ยินคำพูดของชูเฉียวจื่อ พวกเขามองไปทางจางดาวเรนด้วยสายตาอิจฉา

นั่นคือ เซ่ซูเจี๋ยจริงๆ