คุณพ่อสายเปย์ นิยาย บท 158

บทที่158 เฉินจื่อหรานซื้อรถให้

ต้าปอลั่งและพรรคพวกอีกสี่คนก็มองดูลู่เฉิน

“ แกมันก็แค่ไอ้กระจอกจนๆคนนึง คิดว่าตัวเองมีอะไรดี ถึงกล้าสู้กับฉันอย่างนั้นเหรอ？” ต้าปอลั่งพูดออกมาอย่างไม่ไยดี

“ก็นั่นน่ะสิ เมื่อกี้ก็บอกไปแล้วไม่ใช่เหรอว่าไม่ให้เข้ามา ก็ลองเข้ามาสิ！” ผู้หญิงผมสั้นเยาะเย้ยถากถางลู่เฉิน

“ไปกันเถอะ เสียเวลากับคนแบบนี้ไม่มีประโยชน์อะไรหรอก” วัยรุ่นอีกคนหนึ่งที่ไม่ได้เอ่ยปากพูดก่อนหน้านี้มองมาทางลู่เฉินด้วยสายตาดูถูกและเดินหันหลังกลับเข้าโรงแรมไป

ในสายตาของเขา อย่างพวกเขาจึงจะเรียกว่าคนมีตังค์ จะเสียเวลาไปกับคนกระจอกๆทำไมกัน

“นี่แก หัดจำใส่สมองไว้บ้างนะว่าถ้าเจอคนอย่างพวกเราก็ควรจะเข้ามาประจบประแจงเอาไว้ เพราะคนอย่างพวกเราไม่ใช่คนที่แกจะมาล้อเล่นได้ง่ายๆ” หนึ่งในพวกเขาก้าวออกมาแล้วพูดกับลู่เฉินอย่างดูถูก

เมื่อเห็นว่าลู่เฉินไม่พูดอะไร ต้าปอลั่งก็ยิ่งน่ารังเกียจเหยียดหยามเขา เธอชายตามองไปที่ลู่เฉินแวบหนึ่งและเตรียมตัวจะเดินเข้าไป

หากไม่ใช่เพราะก่อนหน้านี้ ลู่เฉินไม่เห็นพวกเธอในสายตา เธอเองก็คงไม่รู้สึกรังเกียจลู่เฉินแบบนี้

ในขณะที่ลู่เฉินคล้ายจะพูดอะไรบางอย่างออกมา ก็มีรถยนต์หรูราคาคันหนึ่งจอดตรงมาจอดข้างๆพวกเขา

บรรดาผู้รักรถล้วนรู้ดีว่ารถคันนี้คือ LI760 รุ่น Limited

เป็นหนึ่งในรถเบนซ์ที่มีราคาแพงที่สุด ตามปกติแล้วจะผลิตเพียงครึ่งปีต่อหนึ่งคัน อีกทั้งนำเข้ามาภายในประเทศค่อนข้างน้อย

ขนาด 6.0T 544แรงม้า สามารถวิ่งได้เร็วสุด 250 กิโลเมตรต่อชั่วโมง รูปลักษณ์ภายนอกดูหรูหราสง่างาม พื้นที่รถค่อนข้างกว้างใหญ่ ไม่ว่าจะขับไปที่ใดล้วนดึงดูดสายตาผู้คน

แม้ว่าราคาเพียงท่านละ 30 กว่าล้าน แต่ก็ต้องรอถึงครึ่งปีจึงจะซื้อได้ บางทีรอมากกว่าครึ่งปียังไม่สามารถได้มา

ต้าปอลั่งเองเมื่อเห็นรถหรูหาดูยากแบบนี้ก็เกิดความประหลาดใจและหยุดดูว่าใครกันนะที่ขับมา

รถราคาคันละ 30 กว่าล้าน แน่นอนว่าแพงกว่าปอร์เช่ของพวกเธออีก และคนที่สามารถซื้อรถแบบนี้ได้ก็คงมีหน้ามีตาในสังคมไม่น้อย

เมื่อรถคันนั้นหยุดลงก็พบชายวัยกลางคนคนหนึ่งเดินลงมา

เขามองดูซ้ายขวาและกำลังจะหยิบโทรศัพท์ออกมาแต่บังเอิญเห็นลู่เฉินเข้าเสียก่อน

“อ้าวคุณลู่ อยู่นี่เองเหรอครับ ผมกำลังจะโทรหาคุณอยู่พอดี” ชายผู้นั้นรีบเดินมาหาลู่เฉินและเอ่ยทักทาย

ลู่เฉินพยักหน้า เขารู้สึกคุ้นหน้าชายผู้นี้ คับคล้ายคับคลาว่าเป็นคนบ้านตระกูลเฉิน ก่อนหน้านี้เหมือนเขาจะเคยเห็นในงานวันเกิดของนายท่านเฉิน

“คุณหนูใหญ่บอกว่าวันนี้คุณจะมาร่วมงานเลี้ยงที่นี่ จึงให้ผมขับรถนำมาให้ คุณหนูใหญ่บอกว่ารถคันนี้นำมาจากเมืองหลวงจึงทำให้เสียเวลาดำเนินการอยู่ถึง 2 วัน ขอให้คุณลู่โปรดอย่าถือสา” ชายวัยกลางคนผู้นั้นเอ่ยขอโทษ

“รถคันนี้ให้ผมเหรอ？” ลู่เฉินมองดูด้วยความประหลาดใจ

รถ Audi ของเขาราคาแค่ 5 แสนกว่าเท่านั้นเอง ทำไมเฉินจื่อหรานถึงกล้าลงทุนขนาดนี้ และทำไมเธอจะต้องชดใช้แทนอู๋ไคด้วย？ หรือบ้านตระกูลอู๋สำหรับเธอสำคัญมากงั้นเหรอ？

ในจุดนี้ลู่เฉินเดาผิดไป

บ้านตระกูลอู๋ต้องอาศัยพึ่งพิงบ้านตระกูลเฉิน เธอจะไปให้ความสำคัญกับเขาได้อย่างไร？

เหตุผลที่เฉินจื่อหรานมอบรถราคาแพงขนาดนี้ให้กับลู่เฉิน เนื่องจากว่าคืนก่อนที่เธอเชิญลู่เฉินไปร่วมงานเลี้ยง แต่ถูกอู๋ไคและเพื่อนๆหาเรื่องขัดใจเข้า ทำให้ลู่เฉินไม่พอใจ ในฐานะผู้เชิญเธอรู้สึกผิดอยู่ในใจที่ไม่สามารถทำการต้อนรับลู่เฉินได้อย่างดีที่สุดและทำให้ลู่เฉินโมโห

การที่เธอมอบรถหรูเช่นนี้ให้กับลู่เฉิน หนึ่งเพื่อให้ลู่เฉินอารมณ์เย็นลง สองเพื่อให้เธอกับลู่เฉินมีความสัมพันธ์ที่ดีกันขึ้นมามากกว่านี้

แม้ว่าลู่เฉินจะมีครอบครัวแล้ว แต่เขาเองก็เป็นผู้มีความสามารถ ที่สามารถกระชากหัวใจของคุณหนูใหญ่บ้านตระกูลเฉินได้

“ใช่ครับ คุณหนูใหญ่บอกแล้วว่ารถคันนี้ชดเชยให้กับคุณลู่ ขอให้คุณรับมันไปเถอะ” ชายวัยกลางคนผู้นั้นยื่นกุญแจรถให้แก่ลู่เฉิน

“คุณผู้ชายเชิญด้านในครับ” หน้าที่รักษาความปลอดภัยทั้งสองคนทำความเคารพลู่เฉินและรู้สึกซาบซึ้งใจที่ลู่เฉินไม่เอาเรื่องเอาราวพวกเขา

พวกเขาทำหน้าที่รักษาความปลอดภัยก็ไม่ง่ายนัก ครั้งก่อนนี้มีเพื่อนร่วมงานคนหนึ่งไปขัดใจมหาเศรษฐีเข้า ไม่เพียงแต่ถูกเศรษฐีคนนั้นทำร้ายร่างกายเสียจนขาหัก อีกทั้งยังถูกไล่ออกแม้แต่เงินเดือนสักบาทนึงก็ไม่ได้

เมื่อนึกถึงไปว่าเมื่อสักครู่พวกเขาไม่ให้ลู่เฉินเข้าไปด้านใน เขาก็เริ่มกังวล

โชคดีที่ลู่เฉินไม่คิดเล็กคิดน้อยกับพวกเขา ไม่อย่างนั้นในวันนี้พวกเขาก็ไม่รู้ว่าจะมีจุดจบอย่างไร

ลู่เฉินพยักหน้าและเดินเข้าไปด้านในโรงแรม

งานเลี้ยงถูกจัดขึ้นในห้องโถงที่ใหญ่ที่สุดของโรงแรมในชั้น 15 ตอนที่ลู่เฉินมาถึงนั้นพบว่าด้านในมีผู้คนมาถึงก่อนแล้วเต็มไปหมด ล้วนเป็นบุคคลสำคัญในแต่ละอาชีพ ของเมืองหยูโจว

เขามองไปรอบๆและคิดว่าสถานที่แห่งนี้น่าจะไม่ใช่สถานที่หลักในการจัดงาน สถานที่หลักในการจัดงานน่าจะอยู่ด้านใน

เขาจึงได้มุ่งตรงเข้าไป แต่ก็ถูกบริกรผู้หนึ่งห้ามเอาไว้

“คุณผู้ชายครับ หากคุณเป็นตัวแทนจากบริษัทใดหรือเป็นผู้บริจาคเงินช่วยเหลือในครั้งนี้ถึงจะสามารถเข้าไปด้านในได้ ญาติของผู้บริจาคอยู่ได้แค่ด้านนอกเท่านั้น” บริกรคนนั้นพูดตามมารยาท พวกเขาเองก็ถูกกำชับมาเช่นนี้จึงได้แต่ทำตามคำสั่ง

ลู่เฉินกำลังจะพยักหน้าและบอกว่าเขาเป็นผู้บริจาค แต่หลอหยุนฮวยกลับเดินตรงเข้ามาหาเขาแล้วพูดว่า

“คุณลู่ครับมาด้วยเหรอเนี่ย พวกเราไปนั่งโต๊ะนั้นกันเถอะ”หลอหยุนฮวยพูดเชิญ

ลู่เฉินรู้สึกว่าหลอหยุนฮวยคนนี้ไม่เลวไปซะทีเดียว จึงตั้งใจว่าจะไปนั่งคุยกับเขาสักครู่แล้วค่อยเข้าไปด้านใน

ดังนั้นเขาจึงได้เดินไปนั่งที่โต๊ะกับหลอหยุนฮวย

เมื่อไปถึงกลับพบว่าหลอหยุนฮวยนั่งอยู่โต๊ะเดียวกับต้าปอลั่ง เขาอยากจะขำออกมาจริงๆ