คุณพ่อสายเปย์ นิยาย บท 160

บทที่160 วังซิงหลบหน้า

“อ้าว คุณชายวังไม่ใช่เหรอเนี่ย มาได้จังหวะพอดีเลย รีบใช้เงินคืนผมมาซะไม่อย่างนั้นผมคงต้องไปทวงกับพ่อของคุณที่บ้านแล้วล่ะ” ลู่เฉินไม่ไว้หน้าเขาแม้แต่นิดเดียว วังซิงยังไม่ได้ทันนั่งลงก็ถูกเขาเอ่ยปากทวงหนี้เสียแล้ว

ครั้งที่แล้ว ณ บ้านตระกูลเฉิน วังซิงแพ้พนันเขา 600 ล้านและจ่ายมาในวันนั้น 200 ล้าน ส่วนอีกที่เหลือเห็นแก่หน้าพ่อของเขาจึงได้ยินยอมให้เขียนหนังสือสัญญาการยืมเงินเป็นจำนวน 350 ล้าน

ลู่เฉินรู้ดีว่าตระกูลวังจะไม่คืนเงินจำนวน 350 ล้านนี้แก่เขาด้วยตัวเองแน่ และเขาเองก็ไม่ได้คิดจะทวงเงินจำนวนนี้จากตระกูลวังในระยะเวลาสั้นๆนี้

เนื่องจากเงินจำนวนนี้เขาวางแผนไว้ว่าจะรวบรวมทีเดียวให้บ้านตระกูลวังลืมตาอ้าปากไม่ขึ้น

แน่นอนว่าตอนนี้เมื่อได้พบเข้ากับวังซิงแล้ว และเขามองเห็นสายตาอาฆาตจากของวังซิง ลู่เฉินจึงตั้งใจจะแกล้งเขาสักหน่อย

เมื่อได้ยินลู่เฉินพูดดังนั้น ไม่ว่าจะเป็นสี่พี่น้องตระกูลเจียงหรือหลอหยุนฮวยก็ล้วนตกตะลึง！

เขาผู้นี้คือวังซิง！ คุณชายบ้านตระกูลวังเชียว เขาจะติดหนี้ลู่เฉินได้ยังไง？

ถึงต่อให้เขาติดหนี้ลู่เฉินจริงๆ ลู่เฉินจะกล้าทวงหนี้เขาต่อหน้าสาธารณชนอย่างนี้ได้หรือ？

รนหาที่ตายแบบนี้ เขาไม่กลัวจริงๆหรือไง？

“เหอะๆ ฉันไม่มีตังค์หรอก แกอย่ามาทวงที่ฉันเลย” วังซิงหน้าดำคร่ำเครียด เขาสูดหายใจเข้าลึกๆเพื่อพยายามเก็บความรู้สึกอัดอั้นใจเอาไว้

“คุณชายวังครับ ล้อเล่นได้ไม่ตลกเอาเสียเลย ตระกูลวังยิ่งใหญ่ขนาดนั้น เงินแค่ 350 ล้านหยิบออกมาไม่ได้หรือไง？ คุณแกล้งผมแบบนี้สนุกมากไหม？” ลู่เฉินพูดออกมาด้วยความเจ้าเล่ห์

อะไรนะ！ คุณชายวังติดเงินเขา 350 ล้าน！？

“ให้ตายเถอะเรื่องจริงหรือเนี่ย เขามีเงินมากขนาดนั้นเชียว？”

ผู้คนทั้งหลายมองมาทางลู่เฉินด้วยความไม่เชื่อ

โดยเฉพาะอย่างยิ่งสี่พี่น้องตระกูลเจียง มองเขาด้วยท่าทางหมั่นไส้

เรื่องที่พวกเขาต้องการแอบอ้างใช้บารมีของวังซิงมาสั่งสอนลู่เฉินเสียหน่อย คาดไม่ถึงว่าลู่เฉินจะเก่งขนาดนี้

เมื่อวังซิงเดินมา เขาก็รีบทวงเงินทันที คนที่ทำกับวังซิงแบบนี้ได้น่าจะมีเพียงแค่ลู่เฉินเท่านั้นแหละ

และเมื่อมองดูสีหน้าของวังซิงก็คล้ายกับว่าเขาติดเงินลู่เฉินอยู่ 350 ล้านจริงๆเสียด้วย！

“เหอะๆ แน่จริงก็ไปทวงที่พ่อผมสิ” วังซิงหัวเราะอย่างเยือกเย็นและพาสาวงามคนนั้นเดินจากไป

ลู่เฉินฉีกหน้าเขาไม่มีชิ้นดี เขาจะยังมีอารมณ์นั่งร่วมโต๊ะกับลู่เฉินได้ยังไง

เมื่อทุกคนเห็นว่าวังซิงงไม่กล้าจะนั่งร่วมโต๊ะกับลู่เฉินก็พากันฮือฮาขึ้นมา

“คุณชายบ้านตระกูลวัง มีคนที่ต้องหวาดกลัวด้วยอย่างนั้นเหรอ！？

ที่สำคัญคือเขาผู้นี้เป็นใครกัน？ ไม่เคยได้ยินชื่อมาก่อน！

วินาทีนี้ อารมณ์ของทุกคนแปรปรวนเนื่องจากท่าทีของวังซิงที่เดินจากไป สายตาของพวกเขามองมาทางลู่เฉินด้วยความสงสัย

คนที่สามารถทำให้วังซิงยอมได้ จากที่พวกเขารับรู้สามารถนับนิ้วได้เลยทีเดียว แต่เขาผู้นี้ไม่เคยได้ยินชื่อมาก่อนหรือจะเป็นคุณชายจากเบื้องบน

เบื้องบนที่พวกเขาพูดถึงนั้นก็คือเมืองหลวงนั่นเอง คุณชายจากตระกูลใหญ่ในเมืองหลวงเดินทางมายังหยูโจว บรรดาทายาทเศรษฐีแห่งเมืองหยูโจวพวกนี้แม้กระทั่งสี่คุณชายบ้านตระกูลใหญ่ก็ยังต้องเข้าหาด้วยตนเอง

เนื่องจากทั้งสองเมืองนั้นมีความแตกต่างกันอยู่มาก

อีกทั้งฟังสำเนียงการพูดของลู่เฉินก็รู้ได้ว่าเป็นคนเมืองหลวง พวกเขาจึงได้คิดกันไปต่างๆนานา

การที่วังซิงเดินออกไปไม่ใช่เพราะว่าเขาไม่สนใจลู่เฉินแต่เป็นเพราะไม่กล้านั่งร่วมโต๊ะเดียวกันต่างหาก

สี่พี่น้องตระกูลเจียงนั่งขาไม่ติดอย่างกับ นั่งอยู่บนเก้าอี้ตะปู

พวกเขาไม่กล้าแม้กระทั่งมองหน้าลู่เฉิน