บทที่ 169 จะทุบทำลายซูเปอร์มาร์เก็ตของลู่เฉิน
"แกมาตบคนได้ยังไงวะ?"
ทุกคนเห็นว่าตงฟางหลงลงมือตบคน ก็โกรธขรึมขึ้นมาทันที ต่างยืนล้อมรอบเขาขึ้นมา
พอคนพวกจางเซิงเฉียวเห็นเช่นนี้ จึงรีบล้อมขึ้นไป ถ้าหากทำให้ตงฟางหลงโมโหขึ้นมา นั้นแผนของพวกเขาก็จะต้องล่มสลายลงแน่ๆเลย
"รีบกระจายตัวออกไปเลย พวกแกมาล้อมรอบปรมาจารย์ตงฟางทำไม?"จางดาวเรน จางดาวจงและอีกหลายพี่น้องรีบขึ้นไปผลักคนออกไป
"มันสมเหตุสมผลหรือที่เขามาตบคนโดยไร้เหตุผล?เขาต้องมาขอโทษเดี๋ยวนี้ และยังต้องจ่ายค่ารักษาพยาบาลด้วย"นักข่าวคนหนึ่งพูดอย่างโมโห
ปรมาจารย์เหี้ยอะไร ในสายตาของพวกเขา ไอ้เจ้านี่ก็แค่จงใจแต่งชุดแบบนี้เพื่อใช้ในการดราม่าเท่านั้นเอง
"ปรมาจารย์ตงฟางครับ ขออภัยด้วยครับ นักข่าวพวกนี้ไม่รู้กฏรู้ระเบียบ คุณอย่าไปสนใจพวกเขาเลย เราไปกันเถอะ"จางเซิงเฉียวเดินขึ้นไปพูดกับมังกรตะวันออก
"ศิษย์พี่ครับ พวกเขาก็คือคนตระกูลจาง ท่านนี้เป็นผู้นำของตระกูลจางท่านปู่จางเซิงเฉียว"ฮันเทียนกล่าวแนะนำ
"เออ"ตงฟางหลงมองไปที่จางเซิงเฉียว แล้วมองไปที่พวกนักข่าวที่มาถ่ายรูปเมื่อกี้นี้ พูดอย่างเย็นชา"ต้องให้พวกเขาลบทิ้งรูปภาพทั้งหมด และคุกข่าวลงมาขอโทษกับฉันด้วย เรื่องนี้ถึงจะจบได้"
คนพวกจางเซิงเฉียวตะลึงทันที และยิ้มขมขื่นในใจ ให้นักข่าวพวกนี้ลบรูปทิ้งมันไม่ใช่ปัญหา แต่ให้พวกเขาต้องคุกเข่าลงกล่าวคำขอโทษมันก็เกินไปแล้ว
"ปรมาจารย์ตงฟางครับ ไม่นั้นให้เขาลบทิ้งรูปภาพและขอโทษก็พอ ถ้าให้เขาคุกเข่า มัน......"จางเซิงเฉียวรู้สึกลำบากใจ
แม้ว่าตระกูลจางของพวกเขาเป็นหนึ่งในตระกูลใหญ่ทั้งสี่ แต่ก็ไม่เหมาะที่จะทำตัวเช่นนี้นะ
ถ้าวันนี้บังคับให้นักข่าวพวกนี้คุกเข่าลงมาขอโทษ นั้นแน่นอนว่าข่าวของพรุ่งนี้ล้วนเป็นข่าวที่เล่นงานตระกูลจางของพวกเขา
ยุคที่ข่าวสารและข้อมูลทางอินเทอร์เน็ตเจริญรุ่งเรืองมาก เรื่องหลายๆเรื่องแพร่กระจายได้อย่างรวดเร็ว แถมไม่ใช่ว่าคุณคิดจะบล็อกก็สามารถบล็อกได้หมด
นอกจากรัฐบาลลงมือช่วย
แต่เรื่องแบบนี้รัฐบาลจะยอมช่วยหรือ?
ไม่แน่อาจเป็นการให้โอกาสแก่คู่แข่งด้วย คู่แข่งอาจกระจายเรื่องให้มันใหญ่ขึ้น ทำให้ตระกูลจางของพวกเขานั้นจัดการเรื่องได้ยุ่งยาก
"ตระกูลจางของพวกคุณไม่ยอมลงมือก็ไม่เป็นไร ฉันสามารถจัดการเองได้ แต่ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไปพวกเราไม่มีความสัมพันธ์อะไรกันอีกแล้ว"ตงฟางหลงหัวเราะเยาะออกมา
คนพวกจางเซิงเฉียวฟังจนใจสั่นขึ้นมา นี่คือจะบังคับให้ตระกูลจางของพวกเขาต้องลงมือนะเนี่ย
"เกิดอะไรขึ้น พวกคุณล้อมอยู่ที่นี่ทำอะไร?"
พอดีในเวลานี้ เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยของสนามบินเดินมา ขมวดคิ้วแล้วถาม
"คุณตำรวจครับ ไอ้นักบวชเต๋าคนนี้อยู่ดีๆก็มาตบตีคน พวกเราก็แค่สอบถามเขาว่าจะมาตบคนทำไม แต่เขากลับให้พวกเราคุกเข่าลงขอโทษกับเขาอีก เขายังมีกฎมีระเบียบอยู่ในตัวป่ะ"
"ใช่ไง ฉันว่าเขาก็แค่ปลอมตัวเป็นนักบวชเต๋า และจะมาทำเรื่องร้ายในเมืองยวี่โจวของเรา"
"ใช่ไงใช่ไง ได้ข่าวว่าก่อนหน้านี้มีคนมายั่วยุประชาชนที่ไม่มีความรู้ไปแสวงหาหนทางให้อายุยืน ให้พวกเขาไม่กินอาหารและไม่ดื่มน้ำ เพื่อจะได้กลายเป็นเทพธิดา ฉันว่าก็คือพวกเดียวกันกับพวกเขาแน่ๆ"
เมื่อเห็นตำรวจของสนามบินเดินมา พวกนักข่าวก็มีความกล้าหาญขึ้นมาแล้ว ต่างกล่าวว่าตำหนิตงฟางหลงขึ้นมา
"ผมชื่อจางดาวเรนครับ พ่อของผมชื่อจางซิงฉวน ปรมาจารย์ตงฟางท่านนี้เป็นแขกผู้มีเกียรติของตระกูลจางเรา เรื่องของวันนี้เป็นอย่างนี้ครับ นักข่าวพวกนี้มาซี้ซั้วถ่ายรูป ทำให้ปรมาจารย์ตงฟางโมโหขึ้นมา ปรมาจารย์ตงฟางต้องการให้พวกเขาลบทิ้งรูปภาพ แต่พวกเขาไม่เพียงแค่ไม่ลบ แถมยังพูดขมขู่ปรมาจารย์ตงฟางอีก ดังนั้นตอนนี้ปรมาจารย์ตงฟางจึงต้องการให้พวกเขามากล่าวขอโทษครับ"จางดาวเรนพูดกับตำรวจ
พอพวกตำรวจได้ยินจางดาวเรนพูดตระกูลของตัวเองออกมา ก็ล้วนใจสั่นทันที เรื่องนี้พวกเขาจัดการไม่ได้จริงๆ
อย่าพูดถึงพวกเขาเลย แม้กระทั่งหัวหน้าของพวกเขามาก็ต้องไว้หน้าตระกูลจางด้วย
พวกเขาก็รู้แล้วว่านักข่าวพวกนี้ชอบถ่ายรูปซี้ซั้วจนเป็นนิสัย มีหลายคนก็เกลียดพฤติกรรมแบบนี้เช่นกัน
แถมยังไม่ได้รับอนุญาตจากคนอื่น คุณก็มาถ่าย นี่ก็ถือว่าเป็นการละเมิดคนอื่น
พอคิดไปแบบนี้ พวกตำรวจก็ตัดสินใจแล้วว่าจะจัดการยังไง
"พวกแกมาถ่ายรูปโดยไม่ได้รับการอนุญาตจากคนอื่นก่อน ได้ละเมิดสิทธิส่วนบุคคลของผู้อื่น เรื่องนี้พวกแกต้องทำตามสิ่งที่คนเขาต้องการให้ทำ"ตำรวจพูดกับพวกนักข่าว
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: คุณพ่อสายเปย์