คุณพ่อสายเปย์ นิยาย บท 168

บทที่168 ตงฟางหลง

เห็นว่าเซ่ซูเจี๋ยมาเพราะลู่เฉิน คนทั้งโต๊ะนี้นอกจากเฉินจือหราน คนที่เหลือต่างหน้าอึ้งไปหมด

มองดูสายตาที่เปลี่ยนไปของลู่เฉิน

“น้องลู่ ฉันเองก็ไม่พูดมากอะไรละ วันนี้พี่จะต้องดื่มฉลองกับนายสามแก้ว” ในขณะที่เซ่ซูเจี๋ยกำลังพูดอยู่นั้น เขาก็ได้ยกแก้วขึ้นตรงหน้าลู่เฉิน

ลู่เฉินไม่เพียงแต่ช่วยเขาดึงลากตระกูลทั้งสี่นี้ลงน้ำ และยังบริจาคเงินทั้งสิ้นหนึ่งร้อยยี่สิบล้าน และบริษัทอื่นๆของเขาก็ยังได้บริจาคมากถึงสามร้อยสี่สิบล้าน ทำให้การบริจาคของยวี่โจวครั้งนี้กลายเป็นผู้บริจาคที่มากที่สุดในประเทศ

ก่อนมาประชุมนี้ เขายังได้รับสายจากคนใหญ่คนโตในเมืองหลวง และยังชมเขาซะอีกด้วย

ลู่เฉินช่วยเขาทำสิ่งดีงามขนาดนี้ เขาต้องมาขอบคุณลู่เฉินด้วยตัวเองโดยเฉพาะอยู่แล้วหละ

ฉะนั้นเขาจึงไม่เรียนเชิญลู่เฉินโต๊ะนั้นเลย

เพราะโต๊ะนั้น ผู้นำของตระกูลทั้งสี่*ก็อยู่กันหมด หากลู่เฉินไป ในใจหลายคนที่โกรธแค้นอยู่นั้นก็คงจะมอมเหล้าลู่เฉินละสิไม่ว่า

น้องลู่? ฉลองสามแก้ว?

จางดาวจงเบิกตาโต ในใจราวกับใจแทบขาดเหมือนสุนัข

เมื่อกี้นี้เขายังเยาะเย้ยลู่เฉินอยู่เลย ต้องคนแบบไหนกันถึงจะสามารถทำให้ลู่เฉินเป็นคนชนแก้วก่อน ตอนนี้เซ่ซูเจี๋ยพูดด้วยตัวเองว่าจะชนแก้วฉลองกับลู่เฉินสามแก้ว นี่มันตบหน้าตัวเองชัดๆไม่ใช่หรือไง?

อีกอย่าง เขายังอยากจะให้ลู่เฉินเรียกเขาว่าพี่ อยากที่จะทำให้ลู่เฉินเกรงกลัว แต่ไม่คิดเลยว่าเขาจะเรียกพี่เรียกกับเซ่ซูเจี๋ย

“เซ่ซูเจี๋ย พวกคุณคุยกันก่อนเลย ผมยังมีเพื่อนอยู่ทางนุ่น ไปก่อนนะ” จางดาวจงยังมีหน้าที่จะอยู่ต่ออีกได้ยังไงกัน เขาจึงรีบหลบหนีไปอย่างรวดเร็ว

เฉินจือหรานมองดูจางดาวจงทีรีบหลบหนีไปอย่างอนาถแล้วเกิดแอบหัวเราะ

เมื่อก่อนเวลาที่จางดาวจงเสแสร้งทำต่อหน้าลู่เฉิน เธอก็รู้เลยว่าสักวันนึงจางดาวจงจะถูกตบหน้าตัวเองแน่นอน

เซ่ซูเจี๋ยถึงกับมาช่วยเขาตบหน้าตัวเองด้วยตัวเองเลยหละ

เจ้านี่ ยิ่งอยู่ยิ่งทำให้คนเดาใจยากขึ้นจริงๆ

หลานหลินและหลี่ชิงเฉิงต่างมองลู่เฉินไว้อย่างไม่อยากจะเชื่อเซ่ซูเจี๋ย ถึงกลับเดินมาชนแก้วกับเขาเอง นี่มันทำให้สาวสวยทั้งสองตะลึงจนเอามือปิดปากไว้ กลัวว่าตัวเองจะไม่ตั้งใจกรี๊ดออกมา

“ได้ครับ งั้นผมก็ดื่มสักสองสามแก้วกับเซ่ซูเจี๋ย” ลู่เฉินหัวเราะ ยกแก้วขึ้นแล้วชนแก้วกันเซ่ซูเจี๋ย

มีคนนอกอยู่เซ่ซูเจี๋ยและลู่เฉินต่างไม่ได้คุยอะไรที่สำคัญกัน หลังจากที่ทั้งสองดื่มครบสามแก้วแล้วเซ่ซูเจี๋ยก็ได้จากไป

จนกระทั่งเซ่ซูเจี๋ยจากไป เหล่าหลี่ชิงเฉิงถึงจะถอดหายใจออกมา

แต่ว่าเซ่ซูเจี๋ยหละ ต่อให้ชิงเฉิงกรุ๊ปของเธอจะสามารถเข้าหนึ่งในสิบของยวี่โจวได้ แต่ยังไม่สามารถที่จะร่วมโต๊ะดื่มเหล้ากับเซ่ซูเจี๋ยได้

“เจ้านี่มันเป็นแค่เจ้าของซุปเปอร์มาร์เก็ตเท่านั้นเองเหรอ?” หลี่ชิงเฉิงมองลู่เฉิน นัยน์ตามีความเจ้าเล่ห์เลื่อนผ่าน เธอไม่ทางเชื่อเด็ดขาดว่าลู่เฉินเป็นเพียงแค่เจ้าของซุปเปอร์มาร์เก็ตที่ต๊อกต๋อย

หลินอี้จุนไม่พูดไม่ตาตลอดงาน แต่งานกุศลในคืนนี้ ในขณะที่เธอได้เรียนรู้สิ่งใหม่ๆนั้น ขณะเดียวกันเธอก็ได้รู้ถึงความมีอำนาจของลู่เฉิน

ลู่เฉินในวันนี้ แตกต่างสิ้นเชิงไปจากลู่เฉินที่เธอรู้จัก

หลังจากจบงานกุศล หลินอี้จุนก็รู้สึกลู่เฉินยิ่งห่างเหินออกไปมาก

หลังๆเป็นเพราะว่าเธอรู้สึกรอยยิ้มบนหน้าลู่เฉินมันปลอมมาก

ฉะนั้นเมื่อเธอเห็นรถที่เฉินจือหรานให้ลู่เฉิน ก็ไม่ได้พูดอะไรเลย และไม่ได้ถามอะไรเลยด้วย

ลู่เฉินถอดหายใจในใจ รับรู้ถึงสายตาที่เย็นชาของหลินอี้จุน ทันใดนั้นในใจเขาเกิดเจ็บปวดขึ้นมา

“อี้จุน ผมคิดว่าเรามีเหตุจำเป็นที่ควรจะเจรจากันดีๆแล้วหละ” ลู่เฉินพูด

“นอนเถอะ มีธุระอะไรไว้คุยพรุ่งนี้แล้วกัน” หลินอี้จุนพูดอย่างห้วนๆ จากนั้นก็เดินเข้าไปยังอีกห้องนึง

ลู่เฉินมองดูประตูแล้วเหม่ออยู่ตรงนั้นสักครู่หนึ่ง สุดท้ายก็ได้กลับเข้าไปในห้องแล้วนอน