คุณพ่อสายเปย์ นิยาย บท 167

บทที่167 ไม่ใช่ทุกคนที่ผมจะยกแก้วดื่มให้

“หนึ่งในนั้น นิ้วคุณน่าจะนับพออยู่หรอกนะ” ลู่เฉินพูดแล้วยิ้ม

หลี่ชิงเฉิงได้แต่หัวเราะออกมา แต่ภายในใจนั้นก็คิดว่าเป็นอย่างที่ลู่เฉินพูด เธอกำลังนั่งนับอยู่ว่าในประเทศนี้ห้าอันดับมหาเศรษฐี คนไหนมีความเป็นไปได้มากที่สุด

ต่อจากนั้น ผู้หลักผู้ใหญ่ก็ได้ขึ้นสู่เวทีเพื่อกล่าวแสดงความรู้สึก และกล่าวเป็นกำลังใจให้แก่ผู้ประสบภัยทุกๆท่าน

หลังจากทุกสิ่งดำเนินการเรียบร้อยแล้ว ก็มาถึงขั้นตอนการแสดงจากศิลปินต่างๆที่เชิญมา และบริกรในโรงแรมก็ได้ทยอยเก็บเครื่องดื่มและของทานเล่น เพื่อเตรียมตัวเสริ์ฟอาหารคาว

พิธีการต่างๆนั้นพูดได้ว่ากำลังจะสิ้นสุดลงอย่างสมบูรณ์ ต่อจากนี้ก็คือเวลาแห่งการรับประทานอาหารและการสนทนา

“มาค่ะมาๆ ดื่ม！ชนแก้ว！” หลี่ชิงเฉิงเอ่ยขึ้นกลับทุกคนด้วยความชื่นชมยินดี ขัดแย้งกับบุคลิกของเธอเล็กน้อย

เนื่องจากเป็นไวน์แดง หลินอี้จุน เฉินจื่อหรานและคนอื่นๆก็ได้ดื่มกันอย่างสนุกสนาน

โต๊ะอื่นๆก็เช่นกัน พวกเขาดื่มให้กันและกันอย่างไม่ขาดสาย

หนุ่มสาวไม่น้อยที่เดินมายังโต๊ะของลู่เฉิน แต่น่าเสียดายที่ไม่ได้มาดื่มให้เขา แต่ดื่มให้กับเฉินจื่อหรานและหลี่ชิงเฉิง

กระทั่งบางคนมองดูลู่เฉินด้วยสายตาไม่เป็นมิตรก็มี

“คุณคือลู่เฉิน คนที่ทำให้จางดาวเรนต้องชดใช้ถึง 50 ล้าน แล้วทำให้สถานบันเทิงของเขาต้องถูกปิดเพื่อตรวจสอบอย่างนั้นเหรอ？”

ในทันใดนั้นชายหนุ่มคนหนึ่งเดินมาที่โต๊ะลู่เฉินและนั่งลงด้วยความไม่เกรงใจ

“คุณคือ......？” ลู่เฉินมองไปทางเขา

“ผมชื่อว่าจางดาวจง แต่คุณวางใจได้ผมกับคุณไม่ใช่ศัตรูกัน ตรงกันข้ามพวกเราอาจจะกลายเป็นเพื่อนกันก็ได้！”

“อ๋อ เหรอครับ” ลู่เฉินมองดูจางดาวจงแล้วยิ้มออกมาเบาๆ “คุณแน่ใจได้ยังไงว่าเราอาจจะเป็นเพื่อนกัน？”

“ฮ่าๆ ก็ต้องดูคุณแล้วล่ะ” จางดาวจงพูดออกมาด้วยความภาคภูมิใจ ท่าทางของเขาก็เต็มไปด้วยความมั่นใจเช่นกัน

ลู่เฉินได้แต่ยิ้มไม่พูดอะไรออกมา

จางดาวจงหันไปทางหลี่ชิงเฉิงยกแก้วขึ้นแล้วพูดว่า “คุณหนูหลี่ครับ ไม่เจอกันตั้งนานนะครับ”

“อ้อ คุณชายจางนี่เอง ไม่เจอกันตั้งนานนะคะ” หลี่ชิงเฉิงยกแก้วขึ้นไปทางจางดาวจง

“คุณหนูเฉิน ขอดื่มให้คุณด้วยนะครับ” จางดาวจงหันไปทางเฉินจื่อหราน เขาไม่ได้สนใจผู้ช่วยของพวกเธออีกสามคนเลย

จางดาวจงและจางดาวเรนนั้นเป็นลูกคนละแม่กัน และเขาเองก็เป็นหนึ่งในผู้สืบทอดทายาทเช่นกัน พวกเขาล้วนมีนิสัยเกเร

แต่เขาคนนี้มีข้อดีอยู่ตรงที่ว่าไม่ได้เจ้าชู้สักเท่าไหร่ ในสายตาของเขานั้นมีเพียงอำนาจและชื่อเสียง เขาเชื่อมั่นในหลักการและเหตุผลที่ว่า ผู้ชายหากประสบความสำเร็จในด้านอำนาจหน้าที่การงานแล้วละก็ ไม่ว่าจะเป็นหญิงสาวหรือสิ่งใดก็สามารถคว้ามาได้ทั้งสิ้น

ดังนั้นผู้ช่วยของหลินอี้จุน เฉินจื่อหรานและหลานหลิงหรือแม้กระทั่งหลี่ชิงเฉิง พวกเธอล้วนเป็นผู้หญิงที่สวยงาม แต่ในสายตาของจางดาวจงนั้น เขามองเป็นเพียงโครงกระดูกที่มีรูปร่างสดใส

หลังจากจางดาวจงดื่มกับหลี่ชิงเฉิงและเฉินจื่อหรานแล้วเห็นว่าลู่เฉินไม่ดื่มให้กับตน ก็มองไปด้วยสายตาไม่พอใจ

“คุณคิดว่าคุณจะสู้กับจางดาวเรนได้ไหม？” จางดาวจงหรี่ตาลงแล้วถามลู่เฉิน

“คุณเข้าใจอะไรผิดหรือเปล่า？ ผมกับจางดาวเรนไม่ได้โกรธแค้นกันนะ” ลู่เฉินหัวเราะ

“คุณคิดว่าผมโง่หรือไง？ หรือคุณคิดว่าคุณบริจาคเงิน 100 ล้านแล้วได้ขึ้นไปอยู่อันดับ 6 ก็ไม่ต้องเกรงกลัวใครแล้วเหรอ？ ผมจะบอกคุณให้นะครั้งที่แล้วที่คุณต่อยชนะฮันเทียน เขาได้กลับไปรวบรวมศิษย์พี่ศิษย์น้องมาไม่น้อย แม้ว่าคุณจะสามารถเอาชนะฮัรเทียนได้ แต่คุณคิดว่าความสามารถของฮัรเทียนเป็นยังไงล่ะ？” จางดาวจงเอ่ยถาม