คุณพ่อสายเปย์ นิยาย บท 171

บทที่ 171 โกรธแล้ว

ครึ่งชั่วโมงต่อมา ตำรวจยังไม่มา แต่หานเทียนและคนอื่น ๆ ได้จัดการทุบทุกอย่างในซูเปอร์มาร์เก็ตพังเสียหายหมดแล้ว

ขนาดหานเทียนที่เก่งกาจมาก ทั้งร่างกายก็ยังเต็มไปด้วยเหงื่อ

“ พี่หาน นี่มันสนุกเป็นบ้าเลย” จางตาวเหรินอ้าปากค้างและหัวเราะ

แม้ว่าวันนี้เขาจะทุบจนปวดแขนก็ตาม แต่ในใจของเขาก็ยังรู้สึกสนุกอยู่

ช่วงที่ผ่านมานี้เขาโดนลู่เฉินทำลายความรู้สึก ปั่นหัวเล่น และเขาค่อยที่จะคิดบัญชีกับลู่เฉินอยู่ เข้าคิดที่อยากจะทำแบบนี้ตั้งนานแล้ว และในที่สุดวันนี้เขาก็ได้เอาคืนลู่เฉินแล้ว เขาจึงรู้สึกหมดความหดหู่และดูมีความสุขขึ้น

“ รอคืนนี้ฉันฉันหักขาเขาด้วยตัวเอง ถึงเวลานั้นมันจะสนุกกว่านี้แน่นอน” หานเทียนหัวเราะเยาะ

"ใช่เด็กคนนั้นบ้าเกินไป ฉันได้ยินมาว่าเขาไปแสดงตัวที่งานเลี้ยงขอบคุณเมื่อวานด้วยนะ และวันนี้ฉันเตรียมที่จะไปปล่อยข่าวสงครามครั้งนี้ เพื่อให้คนอื่น ๆ เห็นความน่ารังเกียจของเขา" จางตาวเหรินดวงตาเป็นประกายเมื่อพูดถึงเรื่องนี้

"ไม่ใช่การทำให้เขาขายหน้า แต่เป็นการที่ฉันจะเอาชนะเขาด้วยตัวเอง โดยทำให้เขากลายเป็นเศษขยะปฎิกูลต่อหน้าผู้คนมากมายด้านหน้า" หานเทียนยิ้มหัวเราะเยาะ

เขาคิดเรื่องนี้ไว้แล้ว หากศิษย์พี่ของเขาพ่ายแพ้ให้กับลู่เฉินในตอนเย็น เขาจะต้องทำร้ายลู่เฉินอย่างแน่นอน หากถึงเวลานที่เขาลงมือ ลู่เฉินจะไม่มีวันต้านแรงของเขาได้เลย

"ใช่ ใช่ ใช่ รอดูเด็กนั้นกลายเป็นเศษขยะเน่าเสีย"จางดาวเหรินยิ้มเยาะ

"ไปกันเถอะ ใกล้ถึงเวลาแล้ว"หานเทียนโบกมือ ขว้างค้อนลงกับพื้นเหยียบสิ่งของที่ทุบพังก่อนเดินจากไป

ณ เวลานี้ทั้งซุปเปอร์มาเก็ตได้กลายเป็นซากปรักหักพัง ไม่มีแม้แต่ทางที่ให้เหยียบเดิน

วังเปาและคนอื่นๆโยนท่อเหล็กและสิ่งของอื่นๆทิ้งไว้ที่ซุปเปอร์มาเก็ต จากนั้นเดินออกไปนอกซูปเปอร์มาร์เก็ต

"คุณเป็นคนดูแลซุปเปอร์มาร์เก็ตสินะ"เดินมายังหน้าประตู หานเทียนเห็นอู่เล่ยใส่ชุดสูทผูกเนคไทเลยเดาได้เลยทันทีว่าเขาน่าจะเป็นผู้ดูแลที่นี่

"ใช่,ฉันคือผู้จัดการซุปเปอร์มาร์เก็ต,ขอถามหน่อย ทำไมพวกคุณต้องมาพังซุปเปอร์มาร์เก็ตของเรา！"อู่เล่ยสูดหายใจเข้าลึก อดกลั้นความโกธรในใจเพื่อที่จะถาม

"คำถามนี่คุณควรไปถามเจ้านายของพวกคุณจะดีกว่า กลับไปบอกเจ้านายของพวกคุณว่าซุปเปอร์มาร์เก็ตฉันหานเทียนพังมันเอง หากมีอะไรเย็นนี้ให้เขาไปหาฉันที่เกาะสีเขียวเพื่อล้างแค้น"หานเทียนพูดเสร็จก็เดินจากไป

สาเหตุที่เขาต้องไปพังซุปเปอร์มาร์เก็ตของลู่เฉินก่อน ก็เพราะเขากลัวว่าเย็นนี้ลู่เฉินจะหัวหดอยู่ในกระดองไม่กล้าออกมาสู้

"หานเทียน？เป็นคนยังไงกัน เป็นศัตรูของลู่เฉินหรอ？"อู๋เล่ยขมวดคิ้ว ฉันไม่รู้จักว่าหานเทียนเป็นใครเลยสักนิด

"ผู้จัดการอู๋ ชายหนุ่มที่อยู่ข้างๆคนนั้นจางดาวเรน หนึ่งในสี่เจ้าชายของจางดาวเรน"ชายหนุ่มข้างๆอู๋เล่ยพูดขึ้น

อู๋เล่ยตกใจ เขาเพิ่งจะนึกขึ้นได้ว่าคนนั้นคือจางดาวเรนจริงๆ

ก่อนนั้นเขาเป็นลูกเศรษฐี ดังนั้นถึงแม้ว่าเขาจะไม่ได้อยู่ในระดับเดียวกันกับจางดาวเรน แต่รู้จักจางดาวเรนอย่างแน่นอน

ณ เวลานั้นเขาเพียงแต่กระวนกระวายใจใจจดใจจ่อแต่กับตัวของหานเทียน เลยมองไม่ออกว่าเป็นเขา

"หรือว่าพี่ลู่ทำผิดต่อบ้านจาง？"อู๋เลย์จิตใจไม่สงบ,แต่จางดาวยังเป็นยักษ์ใหญ่ที่ยังคงอยู่ ถึงแม้ว่าลู่เฉินจะเก่งไม่แพ้กัน แต่ในมุมมองของเขาแล้วในสายตาของบ้านจางความสำเร็จของลู่เฉินก็ยังคงเป็นขยะนั้นแหละ

เมื่อกี้อู๋เล่ยยังคงอดกลั้นความโกธรที่มีอยู่ แต่ในเวลานี้มีเพียงรอยยิ้มฝืนๆและความไม่เต็มใจในใจเขา

ในเมื่อจางดาวเรนพาคนมาพังซุปเปอร์มาร์เก็ตแต่แน่นอนว่าเป็นการพังอย่างไร้ประโยชน์ ไม่ว่าลู่เฉินจะ

โกธรขนาดไหนเขายังรู้สึกว่าความเกลียดชังนี้มันล้างแค้นไม่ได้