คุณพ่อสายเปย์ นิยาย บท 191

บทที่ 191 สิ้นหวัง

“อะไรนะ? เธอบอกว่าลู่เฉินเป็นคนกระจอกงั้นเหรอ?” ซ่งไห่มองหน้าเล่ยผู่อิน และเกือบจะพุ่งหัวเราะออกมา

“เธอกล้าดียังไง ถึงได้กล้าดูหมิ่นลู่เฉินขนาดนี้?”หลังจากซ่งไห่หัวเราะ นัยน์ตาได้มีความอาฆาตเลื่อนผ่านไป เขาค่อยๆเดินเข้าใกล้เล่ยผู่อิน

นานมากแล้วที่เขาไม่ได้แสดงผลงานต่อหน้าลู่เฉิน และตอนนี้ก็มีโอกาสดีๆ เขาจะพลาดได้ยังไงกันหละ

“นาย นายจะทำอะไร?” ทันทีนั้นนัยน์ตาเล่ยผู่อินเกิดรีบร้อนขึ้นมาเมื่อเห็นซ่งไห่เดินเข้าใกล้พร้อมกับใบหน้าที่จะทรมานเธอ

แต่ที่จริงแล้ว ในตอนนี้ในใจเธอสิ้นหวังไปหมดแล้ว เพียงแต่เพื่อสงสารศักดิ์ศรีนั่น เธออยากจะสู้อีกนิด

“พอได้แล้ว คุณชายทั้งหลาย อย่าทำเด็กผู้หญิงตกใจสิ” ลู่เฉินเห็นท่าจึงรีบพูดขึ้นมา

“ลู่เฉิน คุณว่าจะจัดการพวกเขายังไงดี?” ลู่เฉินตะลึง แล้วถาม

ตู้เฟยสะบัดหน้า แต่ซ่งไห่ก็ไม่ทันสังเกตได้ เขายิ้มแล้วมองหวางฉี ยังไม่ทันอ้าปากพูด ก็ได้กลิ่นเหม็นฉุนๆ

“เหี้ย นี่มึงเยี่ยวเหรอ นี่มึงกล้าเยี่ยวใส่ห้องที่กูจองไว้ หาที่หรือไงมึง?” ตู้เฟยได้ถีบหวางฉี แต่กลับทำเอาหวางฉีกลัวจนเยี่ยว นี่มันทำให้เขาหัวเราะไม่ออกเลย

เล่ยผู่อินก็ได้กลิ่นฉุนของหวางฉี จากนั้นนัยน์ตาเธอเกิดขยะแขยงขึ้นมา และดูถูกหวางฉี

“พี่เฟย ขอโทษ ผม ผม.....” หวางฉีกลัวจนใจหายไปหมด สีหน้าซีดไปหมด

“เมื่อกี้นายบอกว่าผู้หญิงคนนี้เรียกนายให้มาจัดการเพื่อนฉัน?” ตู้เฟยเอามือปิดจมูกแล้วถาม

เพื่อน?

สีหน้าเล่ยผู่อินซีดมาก เธอคิดไม่เลยว่าลู่เฉินเป็นเพื่อนของตู้เฟย นี่มันเป็นไปได้ไงกัน คนอย่างตู้เฟยนี่นะเป็นเพื่อนกับลู่เฉิน?

ส่วนพวกหวางฉีกลับสิ้นหวังไปเลย

ซ่งไห่เรียกลู่เฉินก็ช่างเถอะ แต่นี่ตู้เฟยยังเรียกเขาว่าเพื่อนอีก และพวกเขากลับคิดที่อยากจะจัดการพวกคนใหญ่คนโตเหล่านี้ วันนี้ตายแน่เลย!

“ครับ พี่เฟย พวกเรารู้ผิดกันหมดแล้ว ปล่อยพวกเราไปเถอะครับ!” หวางฉียังคงอ้อนวอนขอความเมตตา

“ให้เหตุผลกับเพื่อนฉันสักอัน” ตู้เฟยพูดอย่างเย็นชา

หวางฉีมองอย่างตกตะลึง จะให้เหตุผลอย่าไง?

“พี่ฉี ความหมายของพี่เฟยคือให้พวกเรากระทืบเล่ยผู่อิน” ชายร่างบึกคนหนึ่งที่เคยเรียนมอปลายหัวสมองค่อนข้างที่จะฉลาด ได้เดาความหมายของตู้เฟยถูกว่าเขาหมายถึงอะไร

เล่ยผู่อินเป็นผู้หญิง คนเหล่าตู้เฟยหน้ารักษาหน้าเป็นอย่างมาก ไม่อยากที่จะลงมือตบเธอเอง

แต่พวกเขาเป็นกลุ่มพวกเดียวกันกับเล่ยผู่อินนิ่ ความหมายของตู้เฟยก็คืออยากให้พวกเขาลงมือสั่งสอนเล่ยผู่อิน

หวางฉีตาสว่าง และกระโดดยืนทันที จากนั้นก็ตบลงบนใบหน้าเล่ยผู่อิน

“หวางฉี มึงบ้าหรือไง มึงตบกูทำไม?” หลังจากที่เล่ยผู่อินได้สติกลับมา เธอเอามือปิดแก้มแล้วตะโกน

เธอไม่อยากจะเชื่อเลยว่าหมาที่เธอเลี้ยงกับมือ ตอนนี้กลับตบหน้าเธอ

“ใช่ กูตบกะหรี่อย่างมึงนี่แหละ ถ้าไม่ใช่ว่ามึงเป็นคนพูดว่าลู่เฉินเป็นแค่คนกระจอกๆ กูจะหลงเชื่อมึงได้ยังไง? พวกมึงคิดที่จะฆ่ากูใช่มั้ย?” หวางฉีตะคอกพร้อมกับถีบลงบนตัวเล่ยผู่อิน

หื้ม เสียงเล่ยผู่อินดังขึ้นพร้อมกับเงยมองความโกรธแค้นในตาหวางฉีบนพื้น เธอเริ่มมีความรู้สึกหวาดกลัวขึ้นมาบ้าง

“หวางฉี คุณไม่ชอบฉันแล้วหรือไง? คุณชอบฉันมานานขนาดนี้แล้ว ขอแค่วันนี้คุณช่วยฉันออกไหจากที่นี้ ฉันจะตกลงเป็นแฟนคุณ” เล่ยผู่อินยังอยากจะหลอกใช้หมาตัวนี้อีกครั้งสุดท้าย