คุณพ่อสายเปย์ นิยาย บท 192

บทที่ 192 ลูกสาวของแกโง่เกินไป

ตู้เฟยพยักหน้าสะกิดหูเปียว หูเปียวเข้าใจความหมายของเขา เลยหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาโทรออกไป

เมื่อเห็นหูเปียวโทรให้พ่อของตัวเอง เล่ยผู่อินรู้สึกใจสั่นขึ้นมา ครั้งก่อนพ่อของเธอก็ถูกยัดเข้าปากจนอาเจียนเป็นเลือดออกมา ไปฉีดน้ำเกลือที่โรงพยาบาลหนึ่งวัน ถ้ามีอีกครั้งตู้เฟยจะไม่ปล่อยเขาไปอย่างง่ายๆแน่นอน

ในขณะนี้ เธอก็ได้รู้สึกเสียใจภายหลังแล้ว แม้ว่าลู่เฉินได้จ้างพวกตู้เฟยมาช่วยเขาแสดงจริงๆ เธอก็เสียใจภายหลังแล้ว

ถ้าพูดว่าไอ้ผู้หญิงคนนี้โง่หรือเกิน จนถึงป่านนี้แล้ว เธอยังนึกว่าลู่เฉินได้จ้างพวกตู้เฟยมาแสดงให้เขาอีก

นี่มันโง่ชิบหายเลย

ขณะที่เล่ยหยานจุนได้รับสายของหูเปียว เขากำลังชุมนุมกับเพื่อน

เมื่อได้ยินหูเปียวให้เขาไปรับเล่ยผู่อินที่ซากุระคลับ สีหน้าของเขาก็เปลี่ยนไปทันที แก้วเหล้าในมือก็เกือบจะหล่นไปที่พื้น

ก่อนหน้าเล่ยผู่อินไปขัดใจคนของตู้เฟย เขาไปดื่มเหล้าสองชามใหญ่ เกือบจะเสียชีวิตในทันใดนั้น ไปฉีดน้ำเกลือทั้งวันถึงจะดีขึ้น

เขานึกว่าหลังจากได้ผ่านเรื่องของครั้งก่อน น่าจะสามารถเป็นบทเรียนที่ดีให้กับลูกสาวที่ดื้อของตัวเอง แต่คาดไม่ถึงว่านี่แค่ผ่านไปไม่กี่วัน เขาก็ไปยั่วยุคนของตู้เฟยอีกแล้ว

หูเปียวเป็นลูกน้องของตู้เฟย ส่วนซากุระคลับเป็นถิ่นฐานของตู้เฟย

และหูเปียวให้เขาไปรับคนที่ซากุระคลับ แน่นอนว่าลูกสาวของเธอไปยั่วยุคนของตู้เฟยอีกแล้ว

"ลาวเล่น เป็นไรหรือ เกิดอะไรขึ้น?"

"ต้องการให้พวกเราช่วยไหม?"

เพื่อนหลายคนเห็นว่าหลังจากเล่ยหยานจุนรับสายเสร็จ สีหน้าก็แย่มาก จึงล้วนถามขึ้นมา

"ไม่มีอะไร ก็คือว่ากระเพาะของฉันไม่ค่อยดี ลูกสาวของฉันกลัวว่าฉันดื่มเหล้าอีก จึงโทรมาเรียกฉันกลับไป"เล่ยหยานจุนหัวเราะพร้อมพูดออกมา

เป็นไปไม่ได้ที่เขาจะบอกความจริงให้คนพวกนี้

อย่าเห็นแต่ภายนอกว่าเป็นเพื่อนสนิทกัน แต่มีสักกี่คนที่จริงใจล่ะ?

เขาไม่เชื่อว่าคนพวกนี้จะช่วยเขาอย่างจริงจัง ถ้าเมื่อกี้นี้เขาพูดออกมาว่าลูกสาวของเขาไปยั่วยุคนของตู้เฟย คนพวกนี้แหละจะต้องเหยียดหยามเขาซ้ำเติมอีก

หลังจากลากับหลายคนนั้นแล้ว เล่ยหยานจุนก็มาที่ซากุระคลับทันที

พอเข้าไปในห้องวีไอพี และเห็นสถานการณ์ในห้อง ใจของเล่ยหยานจุนก็สั่นขึ้นมาอย่างแรง

เขาก็ได้เห็นแก้มที่ถูกตบจนบวมของเล่ยผู่อิน แต่นับบัดนี้เขาไม่มีเวลาไปสนใจเล่ยผู่อิน รีบโค้งคำนับกับตู้เฟยพร้อมพูดว่า"หัวหน้าตู้ครับ ขอประทานโทษครับ ผมไม่ทราบว่าลูกสาวของผมไม่เปลี่ยนนิสัยสักที ทำให้คุณต้องขัดใจอีก ขอโทษเป็นอย่างยิ่งครับ!"

สีหน้าของตู้เฟยปรากฏรอยยิ้มที่เยาะเย้ยขึ้นมา พอเล่ยผู่อินได้เห็นเล่ยหยานจุน ก็ร้องไห้ออกมาทันที"พ่อ ช่วยฉันด้วย!"

ตอนนี้เธอเสียใจภายหลังแล้วจริงๆ ไม่ว่าลู่เฉินเป็นฐานะอะไรล้วนไม่สำคัญแล้ว ถ้าเวลาสามารถย้อนกลับได้เธอจะไม่ไปยั่วยุไอ้เจ้าลู่เฉินคนนี้อีกแล้ว

"แกหุบปากเดี่ยวนี้นะ รีบคุกเข่าลง คุกเข่าขอโทษกับหัวหน้าตู้!"เล่ยหยานจุนตวาดอย่างเสียงดัง ถ้าหากไม่ใช่ดูจากแก้มของเล่ยผู่อินบวมแดงขึ้นมาแล้ว เขายังอยากจะวิ่งไปตบหน้าเธออีกหลายทีเลย

ครั้งก่อนเขาก็เกือบจะตายแล้ว ครั้งนี้เธอยังไม่จำอีก เขาจะไม่โกรธได้ยังไงล่ะ

สิ่งที่สำคัญที่สุดคือ ครั้งนี้เขายังไม่ทราบว่าตู้เฟยจะต้องจัดการเขายังไงถึงจะยอมปล่อยเขาไป

ตู้เฟยพูดด้วยคำพูดที่หยอกล้อ"อย่า อย่าเลย ถ้าลูกสาวแกมาขัดใจฉันยังพอว่าไปได้นะ ฉันยังขี้เกลียดไปสนใจเธอด้วยซ้ำ เพราะเธอโง่จริงๆ"

"อ๊ะ?ขอถามหัวหน้าตู้ครับ ตกลงลูกสาวผมไปขัดใครล่ะครับ?"เล่ยหยานจุนอึ้งไปทันที แล้วถาม

"ไปขัดใจคนที่มีอำนาจมากกว่าตระกูลเล่ยของแกหลายๆเท่า"ตู้เฟยพูด

เล่ยหยานจุนใจสั่นขึ้นมา รีบถามว่า"หัวหน้าตู้ครับ คุณโปรดพูดมาให้ชัดเจนเลยครับ ให้โอกาสตระกูลเล่ยของผมสักครั้งหนึ่งเถอะ ผมจะไปขอโทษคนใหญ่คนโตท่านนั้นด้วยตัวเองครับ ขอร้องให้เขาเมตตาโปรดยกโทษให้ครับ!"