คุณพ่อสายเปย์ นิยาย บท 193

สรุปบท บทที่ 193 ตระกูลจางยอมแพ้: คุณพ่อสายเปย์

สรุปเนื้อหา บทที่ 193 ตระกูลจางยอมแพ้ – คุณพ่อสายเปย์ โดย ลู่ลู่

บท บทที่ 193 ตระกูลจางยอมแพ้ ของ คุณพ่อสายเปย์ ในหมวดนิยายใช้ชีวิต เป็นตอนที่โดดเด่นด้วยการพัฒนาเนื้อเรื่อง และเปิดเผยแก่นแท้ของตัวละคร เขียนโดย ลู่ลู่ อย่างมีศิลป์และชั้นเชิง ใครที่อ่านถึงตรงนี้แล้ว รับรองว่าต้องติดตามตอนต่อไปทันที

บทที่ 193 ตระกูลจางยอมแพ้

เล่ยหยานจุนพาลูกสาวออกไปจากที่นั่นได้เพียงไม่กี่นาที จางดาวจงก็เดินเข้ามา

เขาไม่ได้มาเพียงคนเดียว

เขารู้ตัวดีว่าตนเองไม่มีความสามารถในการเจรจา ดังนั้นจึงได้พาผู้ช่วยมาด้วย

ในตอนนี้อาจจะมีผู้คนกล่าวว่าตระกูลจางนั้นขี้แพ้หรือขี้ขลาด แต่จะให้เขาทำยังไง?

แต่บัดนี้พวกเขารู้ดีว่าพวกเขาไม่ควรที่จะต่อสู้กับลู่เฉินต่อไปอีก

พวกเขารู้ว่าลู่เฉินมีเพียงแค่ร้านค้าเท่านั้น ซึ่งตอนนี้ถูกจางดาวเรนทำลายอย่างไม่มีชิ้นดี

แต่ตระกูลจางนอกจากทะเลสาบปี้หยางและห้างแล้ว พวกเขายังมีกิจการอีกมากมาย จะรอให้ลู่เฉินมาจัดการทีละอย่างจนหมดสิ้นคงเป็นไปไม่ได้

ที่จริง ณ คืนที่ตงฟางหลงพ่ายแพ้แก่เขานั้น ตระกูลจางก็ยอมจำนนแล้วว่าหมดความสามารถที่จะต่อสู้กับลู่เฉินต่อไป

หากต่อสู้กันด้วยความถูกต้องตามกฎหมาย ลู่เฉินก็มีเซ่ซูเจี๋ยเป็นเกราะกำบังอยู่เบื้องหลัง

หากต่อสู้กันด้วยอิทธิพลอำนาจ ลู่เฉินและซากุระคลับก็เป็นพวกเดียวกัน พูดได้ว่าซากุระคลับได้รับการฝึกฝนจากลู่เฉินมา แล้วพวกเขาจะเอาอะไรไปสู้กับซากุระคลับได้?

สู้กันตัวต่อตัวอย่างนั้นหรือ?

แม้แต่ตงฟางหลง ปรมาจารย์นักบวชเต๋าผู้โด่งดังก็พ่ายแพ้ให้แก่เขา ตระกูลจางจะมีคนไหนกล้าลุกขึ้นมาสู้กับลู่เฉินอีก!

นอกจากวิธีสุดท้ายนั่นก็คือ”ลอบฆ่า”

นี่คือวิธีเดียวในตอนนี้ที่พวกเขาคิดได้และเป็นวิธีสุดท้าย

แต่แม้กระทั่งตงฟางหลงยังไม่สามารถจัดการกับเขาได้ จะมีนักฆ่าคนไหนจัดการเขาได้กัน?

ดังนั้นหากตราบใดที่ยังไม่สามารถหามือปราบมาจัดการกับลู่เฉินได้ ตระกูลจางของพวกเขาก็ทำได้แค่เพียงยอมแพ้

ขั้นตอนการเจรจาดำเนินไปอย่างราบรื่น เนื่องจากผู้นำตระกูลจางออกมาดำเนินการด้วยตนเอง ดังนั้นพวกเขาจึงตอบรับข้อเสนอของลู่เฉินอย่างไม่มีติดขัด

ส่วนเรื่องห้างกับทะเลสาบปี้หยางนั้นพวกเขาไม่แม้แต่จะพูดออกมาสักคำเดียว

จุดประสงค์ของพวกเขาก็คือต้องการให้ลู่เฉินถอนตัวออกไปจากตรงนี้ และอย่ามาตามรังควานตระกูลจางอีก

นั้นสิ่งก่อสร้างทุกอย่างบนเกาะสีเขียวที่พวกเขาได้เตรียมการไว้ก็ได้มอบให้แก่ลู่เฉินโดยไม่นำออกไปแม้แต่ชิ้นเดียว

แต่ที่จริงลู่เฉินต้องการเพียงแค่พื้นที่ของพวกเขาเท่านั้น เรื่องของสิ่งก่อสร้าง ลู่เฉินจะต้องรื้อและสร้างใหม่ทั้งหมด ดังนั้นเขาจึงไม่ใส่ใจ

แต่ก็ไม่อยากจะเสียเวลาไปกับการถกเถียงกับตระกูลจางอีกแล้ว

หากเป็นไปได้เขาก็ไม่อยากเห็นภาพเหล่านี้เกิดขึ้นด้วยซ้ำ

เดิมทีที่เขาก่อตั้งเทคโนโลยีอี้ฉีขึ้นมา เขาต้องการจะร่วมมือกับสี่ตระกูลใหญ่

เนื่องจากทั้งสี่ตระกูลนั้นมีพลังมากพอที่จะรวบรวมยวี่โจวเป็นปึกแผ่นเดียวกัน

แต่ใครจะไปรู้ว่าตระกูลจางจะสร้างความเดือดร้อนให้เขาไม่หยุดไม่หย่อน

โดยเฉพาะอย่างยิ่งจางเซิงเฉียวที่ร่วมมือกับท่านหลิวและท่านจั่วมาขัดขวางเขา นอกจากตระกูลเฉินแล้วอีกสามตระกูลใหญ่แทบจะไม่มีโอกาสที่จะร่วมมือกับเขาอีกต่อไป

หลังการเจรจาจบสิ้น จางดาวจงจับมือกับลู่เฉินและจากไปพร้อมกับผู้ช่วยการเจรจาของเขาที่พามาด้วย

ลู่เฉินและตู้เฟยก็พากันขึ้นไปยังเกาะสีเขียวอีกครั้ง

เมื่อได้เกาะสีเขียวมาไว้ในมือลู่เฉิน เขาต้องการจะก่อสร้างปรับปรุงขึ้นมาใหม่

ส่วนเรื่องจะปรับปรุงอย่างไรนั้นคงต้องปล่อยให้ผู้ชำนาญการมาเป็นคนรับผิดชอบ

ถ้าจะเทียบเรื่องเงินแล้ว ในยวี่โจวเธอไม่รู้ว่าใครจะมีเงินเท่าลู่เฉินอีก

พูดเรื่องให้เงินใช้ ลู่เฉินรวมกันแล้วก็ให้เธอมามากกว่าร้อยล้าน

ที่เธอทำสงครามเย็นกับลู่เฉิน

หนึ่งนั้นเมื่อรู้ว่าลู่เฉินหลอกเธอ ทำให้เธอโมโห

สองนั้นลู่เฉินไม่อธิบายให้เธอฟังเกี่ยวกับเรื่องที่สถานบันเทิง

และบวกกับช่วงที่ทำสงครามเย็นนี้ ลู่เฉินไม่โทรหาเธอสักเท่าไหร่ ทำให้เธอรู้สึกว่าลู่เฉินเริ่มกลายเป็นคนแปลกหน้า

นี่คือเหตุผลที่ทำให้เธอเริ่มสั่นคลอน

“เรื่องของลูกก็ให้เขาจัดการเองสิ คุณจะไปยุ่งด้วยทำไม?” หลินดาไห่ขมวดคิ้วแล้วพูดอย่างรำคาญใจ

เขาแทบจะทนกับภรรยาคนนี้ไม่ไหวแล้ว

ล้างผลาญเงินในบ้านจนหมดสิ้นก็ยังไม่พอ และยังไปกู้เงินนอกระบบมาอีกด้วย ถ้าไม่นึกว่าอายุปูนนี้แล้วเขาอยากจะเลิกอยากกับเธอจริงๆ

“ฉันยุ่งอะไรด้วยอย่างนั้นเหรอ? ถ้าไม่อยากให้ฉันเข้าไปยุ่ง คุณก็บอกลู่เฉินให้เงินพวกเราใช้สิ!” วังเสวี่ยพูดออกมา

หลินอี้จุนแทบจะหัวเราะทั้งน้ำตา แท้จริงแล้วที่แม่ของเธอให้เธอหย่ากับลู่เฉินก็เพราะเขาไม่ให้เงินใช้หรือเนี่ย!?

เธอรู้เรื่องที่วังเสวี่ยไปกู้เงินนอกระบบมา ดังนั้นเธอจึงไม่ให้เงินแม่ของเธอใช้ เธอมีเงินอยู่ในมือมากกว่าร้อยล้าน ให้แม่ใช้ซักไม่กี่ล้านเธอก็ไม่รู้สึกเสียดาย

“ลู่เฉินหาเงินให้พวกเราเท่าไหร่ต่อเท่าไหร่แล้ว?ก็เพราะคุณนั่นแหละที่เอาไปเล่นจนหมด ถ้าไม่ใช่เพราะคุณบ้านเราจะกลายเป็นอย่างนี้ได้เหรอ?” หลินดาไห่ตะคอกออกมา

“เหอะๆ! ฉันไม่รู้ล่ะ ลู่เฉินมันมีตังค์แต่ไม่ให้ฉันใช้ ฉันก็ไม่รับเป็นลูกเขยหรอก!” วังเสวี่ยพูดออกมา

ขณะเดียวกันนั้นประตูก็ถูกเคาะขึ้น วังเสวี่ยรีบเปลี่ยนรอยยิ้มบนใบหน้า แล้วเดินไปเปิดประตู

ประวัติการอ่าน

No history.

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: คุณพ่อสายเปย์