คุณพ่อสายเปย์ นิยาย บท 202

บทที่ 202 ผู้รํ่ารวยที่สุดเหนียวด้าซาน

เมื่อได้ยินนํ้าเสียงของชายหัวล้าน ทุกคนล้วนตะลึงทันที

ใครใจกว้างเช่นนี้?

กระเป๋าใบละแสนหนึ่งคิดจะให้ก็ให้เลยเหรอ?

ขณะที่เสี่ยวจี้และหวังว่านเห็นชายหัวล้านสีหน้าก็เปลี่ยนไปทันที

เหนียวด้าซาน!

เป็นเหนียวด้าซานผู้รํ่ารวยที่สุดของเมืองฉีเจียงนี่เอง

เขามีความสัมพันธ์อะไรกับหลินอี้จุนล่ะ ทำไมถึงจะซื้อกระเป๋าใบละหนึ่งแสนให้หลินอี้จุนล่ะ?

"คุณเป็นใคร?กระเป๋าที่คุณจะให้นั้นฉันไม่ต้องการ"หลินอี้จุนเงยหน้ามองไปที่เหนียวด้าซาน ไม่รู้จัก แน่นอนเป็นไปไม่ได้ที่จะรับของที่เขาให้ไว้

เหนียวด้าซานมองไปดูที่ลู่เฉิน พบว่าลู่เฉินไม่ได้แสดงอะไรออกมา จึงโล่งใจลงได้

เขายังนึกว่าเมื่อกี้ที่ตนเองเข้ามาช่วยหลินอี้จุนจะทำให้ลู่เฉินไม่พอใจ

หลู้จองเป็นผู้มีพระคุณต่อเขาอย่างยิ่ง ส่วนลู่เฉินเป็นลูกเจ้านายของหลู้จอง ต่อหน้าลู่เฉินเขาก็เป็นเพียงแค่มดตัวเล็กๆเอง

ก่อนหน้านี้หลังจากเหนียวด้าซานส่งลู่เฉินกลับไปเสร็จแล้วก็เตรียมตัวมาเดินดูที่ห้าง แต่ไม่ถึงว่าครอบครัวของลู่เฉินก็อยู่ด้วย

ตามจริงเขาก็ได้ฟังมาตั้งนานแล้ว หวังว่านอวดต่อหน้าหลินอี้จุนตลอด ถ้าไม่ใช่ว่าลู่เฉินก็อยู่ด้วย เขาอยากจะมาตบหน้าหวังว่านตั้งนานแล้ว

"ประธานเหนียว คุณมาทำอะไรครับ"เสี่ยวจี้ถามอย่างระมัดระวัง

เหนียวด้าซานไม่ไว้หน้าเสี่ยวจี้แม้แต่นิด ไม่มองเขาสักตา เดินไปต่อหน้าหลินอี้จุนโดยตรง พูดอย่างเคารพว่า"คุณหนูหลินครับ สิ่งของทั้งหมดในห้างนี้ ขอให้คุณชื่นชอบ ไม่ว่าเป็นอะไรล้วนสามารถเอาไปได้ฟรี"

สีหน้าของเสี่ยวจี้เก้อเขินเล็กน้อย ส่วนหวังว่านก็หน้าซีดเช่นกัน

เหนียวด้าซานหมายความว่ายังไงล่ะ อยู่ดีๆเขาจะซื้อของให้หลินอี้จุนไปเพื่อ?

"คุณเป็นใคร?ทำไมฉันต้องรับของที่คุณให้มาล่ะ?"หลินอี้จุนยิ้มออกมา เธอไม่รู้จักเหนียวด้าซานเลย เธอรู้สึกว่าไอ้เจ้านี่มันช่างตลกหรือเกิน อยู่ดีๆก็มาให้ของแก่เธอฟรีๆ บ้าไปหรือเปล่า?

"อ๋อ ฉันชื่อเหนียวด้าซาน เมื่อก่อนทำงานอยู่ที่กลุ่มแกรนด์ไฮแอทจวินเยวี่ย......"เหนียวด้าซานพูดอย่างลึกลับ เป็นไปไม่ได้ที่เขาจะบอกชื่อลู่เฉินออกมาตรงๆ

แต่เขาพูดแบบนี้ หลินอี้จุนก็เข้าใจขึ้นมาทันที

ตั้งแต่ลู่เฉินเพิ่งซื้อบริษัทตงเจียมา พวกเธอก็รู้แล้วว่ากลุ่มแกรนด์ไฮแอทจวินเยวี่ยเป็นของลู่เฉิน แต่สิ่งที่ทำให้เธอประหลาดใจก็คือ เหนียวด้าซานก็เป็นคนของลู่เฉินด้วย

ตกลงอำนาจของลู่เฉินใหญ่ขนาดไหนล่ะ

"อ๋อ ฉันรู้แล้ว นั้นคุณไปทำงานคุณก่อนเลย ฉันอยากได้อะไรก็จะเอาไป"หลินอี้จุนก็พูดอย่างไม่เกรงใจ

"โอเค นั้นฉันไม่รบกวนพวกคุณแล้วนะ"เหนียวด้าซานพยักหน้า มองไปที่ลู่เฉินตาหนึ่ง เมื่อเห็นว่าลู่เฉินพยักหน้าใส่เขา ก็รู้ว่าไม่มีเรื่องอะไรแล้ว

ขณะที่เขาเพิ่งคิดจะถอยออกไป ก็ได้เห็นวังเสวี่ยพูดขึ้นมาว่า"เอ๊ะ คุณก็คือผู้รํ่ารวยที่สุดเหนียวด้าซานหรอคะ ก่อนหน้านี้หลานสาวของฉันคนนี้บอกว่าแฟนของเธอเป็นเพื่อนกับคุณ ยังจะแนะนำคุณให้พวกเรารู้จักด้วย คาดไม่ถึงว่าจะมาเจอคุณที่นี่"

ระหว่างที่พูดวังเสวี่ยก็มองไปที่หวังว่านด้วยสีหน้าที่เยาะเย้ย

ก่อนหน้านี้หวังว่านอวดรวยมาตลอด เธอก็รู้สึกว่าหวังว่านคงอวดจนเกินไป และเรื่องไปตามอย่างที่คิดด้วย เมื่อกี้เสี่ยวจี้ทักทายเหนียวด้าซาน แต่เหนียวด้าซานไม่ได้มองเขาแม้แต่ตาเดียวเลย

แต่ในใจของเธอเกลียดครอบครัวของวังเสวี่นจนเข้ากระดูกดำ

นับป่านนี้สีหน้าของเสี่ยวฟานแย่มาก เธอคาดไม่ถึงว่าวังเสวี่ยจะโหดเหี้ยขนาดนี้ มาเปิดเผยลูกสาวของเธอต่อหน้าเหนียวด้าซาน นี่คือจะทำจนลูกสาวลูกเขยของเธอต้องซวยใช่ไหม?

"ที่จริงแล้วโกหกนี่หว่า ฉันยังนึกว่าเขาเป็นเพื่อนของคุณจริงด้วย เมื่อกี้ฉันยังรู้สึกตกใจเลย"วังเสวี่ยยิ้มอย่างมีความสุขมากกว่าเดิม

"คนอย่างพวกมันสองคนมีสิทธิ์มาเป็นเพื่อนของฉันได้ยังไงหล่ะ?'เหนียวด้าซานพูดอย่างเย็นชา หันไปมองหวังว่านที่กำลังกล่าวขอโทษอยู่"แกนี่ใจกล้าหรือเกินนะ รู้ว่าการที่ใช้ชื่อของฉันมาหลอกลวงคนอื่นมีผลอะไรตามมาหรือเปล่าวะ?"

ใจของหวังว่านสั่นขึ้นมา กว่าจะรู้สึกถึงความหวาดกลัว เธอรีบดึงแขนของเสี่ยวจี้ไว้ เพราะตอนนี้มีแค่เสี้ยวจี้ที่สามารถช่วยเธอได้แล้ว

"ประธานเหนียวครับ ขอโทษจริงๆครับ เธอไม่รู้เรื่องรู้ราว คุณเห็นแก่หน้าผมหน่อยยกโทษให้เธอได้ไหมครับ พอกลับไปฉันผมสั่งสอนเธอให้ดีครับ"เสี่ยวจี้กล่าวคำขอโทษอย่างระมัดระวัง

"แกเป็นใครวะ มีสิทธิ์อะไรที่ให้ฉันมาเห็นแก่หน้าแก?หน้าของแกใหญ่มากหรือไง?"เหนียวด้าซานกลับหัวเราะออกมา ท่ามกลางของเสียงหัวเราะเต็มไปด้วยความฆาตกรรม

หวังว่านและเสี่ยวจี้กลัวจนหน้าซีด เกือบจะคุกเข่าลงมาโดยตรง

"แค่ก!"

พอดีในเวลานี้ ลู่เฉินไอออกมาเสียงหนึ่ง

เหนียวด้าซานมองไปที่ลู่เฉิน ลู่เฉิน ส่งสายตาสะกิดเขา เขาเลยรู้ว่าลู่เฉินไม่อยากไปสนใจกับพวกเขา เลยเอ่ยเสียง'เฮ่อ'ใส่เสี่ยวจี้สองคน จากนั้นก็จากไปแล้ว

จนกว่าเหนียวด้าซานลงตึกแล้วหายตัวไป เสี่ยวจี้และหวังว่านถึงโล่งใจได้

หวังว่านมองไปที่วังเสวี่ยและหลินอี้จุน ภายในสายตาเต็มไปด้วยความโหดเหี้ยมและเกลียดชัง

"พวกคุณไปก่อน ฉันกลับไปหยิบของหน่อยนึง"เดิมทีทุกคนล้วนเดินออกมาจากร้านแบรนด์LVแล้ว แต่ลู่เฉินเหมือนคิดอะไรขึ้นมาได้ เลยสะบัดหน้าเดินกลับไปทางร้าน