บทที่ 225 อดีตคู่แข่ง
มีคนแก่อีกหลายคนที่รู้ว่าตอนนั้นถังต้าหลงชอบหลินอี้จุน ตระกูลหลินและตระกูลถังเกือบจะกลายเป็นทองแผ่นเดียวกันแล้ว ในตอนนั้น ลู่เฉินดูเป็นเพียงคนธรรมดาๆคนหนึ่ง และที่คอยติดตามถังชิงซาน
"เถ้าแก่หลินไม่สามารถทำอะไรได้เลย เขาอยู่บ้านก็ไม่เหมือนเป็นเจ้าของบ้าน ไม่งั้นเขาคงจะไม่ทำให้ลูกสาวของเขาเดือดร้อนได้อย่างนี้หรอก”
"หลังจากที่คุณแต่งงานกับสาวตระกูลหลิน คุณเคยพาเธอไปเที่ยวบ้างไหม ซื้อของแบรนด์ดังให้เธอบ้างไหม?”
คนแก่กลุ่มนี้ก็น่าเบื่อสุด ๆ พอพูดจี้จุดได้แล้วก็หัวเราะกันใหญ่ ดูท่าทางมีความสุขกันมาก
แต่สีหน้าของหลินดาไห่นั้นดูอับอายมาก เขาอยากจะแก้ต่างให้ลู่เฉิน แต่เมื่ออยู่ต่อหน้าเพื่อนเก่าเหล่านี้แล้ว ก็พูดอะไรไม่ออกอยู่ดี
สีหน้าของวังเสวี่ยก็ดูไม่ค่อยสู้ดีนักเช่นเดียวกัน แต่ถึงอย่างนั้นเธอก็ยังคงตะขิดตะขวงใจกับลู่เฉินอยู่บ้าง เธอจึงขีเกียจที่จะช่วยแก้ต่างให้ลู่เฉน
ใครใช้ให้ลู่เฉินช่วยหลินดาไห่จัดการเรื่องงาน แต่ไม่ได้ช่วยเธอ จนทำให้ทุกวันนี้เธอต้องไปทำงานทุกวัน
แต่เมื่อนึกถึงงานบำนาญที่ลู่เฉินจัดให้หลินตดาไห่ จู่ๆเธอก็ไม่ได้หลงไหลในงานปัจจุบันของเธอ ถึงขนาดที่ไม่มีอารมณ์อยากจะออกไปทำงานเลย
หลินอี้จุนทนดูไม่ได้อีกต่อไปแล้ว พวกคนแก่ไม่รู้จักแก่พวกนี้ และไม่สนว่าจะหน้าไหนทั้งนั้น
"แต่ลู่เฉินกลับยื้อเธอไว้ และยิ้มอ่อนๆให้กับถังชิงซานพร้อมกับพูดขึ้นว่า “ลุงถัง สิ่งที่พวกคุณพูดมาทั้งหมดนี้ฉันยังไม่เคยทำเลย แต่ว่าตอนนี้ฉันซื้อบ้านให้อี้จุนแล้วหนึ่งหลังและเรากำลังจะย้ายเข้าในอีกสี่วัน "
พอได้ยินที่ลู่เฉิ่นพูด ทุกคนต่างตกใจกันใหญ่โดยเฉพาะวังเสวี่ยดูสีหน้าของเธอรู้สึกเซอร์ไพรส์มาก
เธอรู้ว่าลู่เฉินรวยมาก เธอจึงคิดแล้วว่าบ้านที่ลู่เฉินซื้ต้องไม่ธรรมดาแน่นอน อาจจะเป็นวิลล่าราคามากกว่าห้าหรือหกล้านก็เป็นได้
ถ้าหากว่าเป็นวิลล่าราคามากกว่าห้าหรือหกล้านจริงละก็ เวลานั้นคงก็หน้ากู้ตาให้กับพวกเขาได้
ถึงแม่ว่าลู่เฉินไม่ให้เธอเข้าไปอยู่ก็ตาม แต่เมื่อเธอเรื่องนี้พูดออกไปเธอก็จะดูมีหน้ามีตาอย่างแน่นอน
ก็นั้นมันคือวิลล่าของลูกเขยของเธอ
ถังชิงซานและคนอื่นๆต่างตกตะลึกกันไปตามๆกัน เมื่อมองไปที่ลู่เฉินเขาก็ไม่อยากจะเชื่อเลยว่าลู่เฉินจะมีปัญญาซื้อบ้านได้ เขาไม่ได้ทำงานเป็นรปภ.เหรอ และเขาเอาเงินมาจากไหนเพื่อซื้อบ้านกัน?
กลัวว่าลู่เฉินอาจจงใจคุยโม้กับพวกเขาเท่านั้น
คนแก่คนอื่นๆก็ต่างคิดว่าลู่เฉิ่นคุยโม้ไปอย่างนั้น พวกเขาไม่ได้ยินว่าลู่เฉินเป็นรปภ.เพียงแค่ไม่กี่เดือน เขาไม่น่าจะรวยขึ้นภายในไม่กี่เดือนได้ โลกนี้คงไม่มีเรื่องโชคดีขนาดนนี้หรอก
"งั้นเหรอ อีกสี่วันสินะ ถึงเวลานั้นก็อย่าลืมบอกพวกเราล่ะ พวกเราอยากจะไปเยี่ยมดูบ้านใหม่ของนายซักหน่อย” ถังชิงซานพูดเหมือนเรื่องนี้เป็นเพียงเรื่องตลก คิดว่าถ้าถึงเวลานั้นจะหัวเราะเยาะให้สะใจเลย
"ผมไม่ลืมลุงถังแน่นอนครับ พวกคุณทุกคนก็อย่าลืมนะครับ อีกสี่วันผมจะให้คนรถเอารถไปรับทุกคนมานะครับ”ลู่เฉินพูดพร้อมยิ้มอ่อนๆ
"อั้ยหย่า อี้จุนนี่พวกเธอซื้อบ้านใหม่แล้วจริงๆเหรอนี้ อยู่แถวไหนแล้วดาวน์ไปกี่หมื่นล่ะ?”
และในตอนนั้นเอง ถังต้าหลงก็เดินลงมาจากชั้นสองพอดี เมื่อเขาได้ยินลู่เฉิ่นพูดถึงบ้านหลังใหม่ดวงตาของเขาก็เป็นประกาย และเขาก็อดที่จะถามไม่ได้
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: คุณพ่อสายเปย์