คุณพ่อสายเปย์ นิยาย บท 230

บทที่ 230 อึ้ง

คนเหล่าถังชิงซานไม่เชื่อคนขับรถ เมื่อได้ยินคนขับรถพูด ในใจถังดาลองเกิดตะลึงขึ้นมาทันที

เพราะตอนอยู่บริษัทเขาเคยได้ยินวังเหวยพูด บริเวณวิลล่าทะเลสาบจิงหลงใน หม่าอันซานนอกจากเจ้าของวิลลา คนอื่นเข้าไปไม่ได้

และตอนนั้นคนเหล่าวังเหวยยังเคยพูดเล่นๆว่า ต่อไปถ้าใครซื้อวิลลาที่นั่น หากจะย้ายบ้านจัดงานถ้าไม่ไปโรงแรมแล้วก็ หากอยากไปชมดูบ้าน เขาต้องมารับคนละคนๆตรงหน้าประตู

ทางที่ดีที่สุดก็คือให้แขกทุกท่านกินอาหารในโรงแรมให้เสร็จ หลังจากนั้นก็ใช้รถบัสพาพวกเขาขึ้นไป

ลู่เฉินเป็นแค่ รปภ ไม่ใช่หรือไง?

ต่อให้หลินอี้จุนเป็นผู้จัดการ แต่มันก็แค่ผู้จัดการของบริษัทเล็กๆหนิ จะไปมีเงินอะไรขนาดนั้น?

แม้แต่ผู้บริหารระดับสูงอย่างเขาที่มีเงินเดือนปีละหนึ่งล้านหยวน ก็ไม่มีปัญญาซื้อวิลลาที่นี้ได้

ยิ่งแล้วบ้านหลินดาไห่ อย่าพูดถึงเลย งานหลินดาไห่คือศึกษาโบราณวัตถุ ฟังดูหรูหรามาก แต่เงินเดือนเดือนละไม่กี่หมื่นหยวนเอง หวังเสวี่ยเองก็ยิ่งแล้ว พวกเขาอย่าบอกแต่ซื้อวิลลา แค่เปลี่ยนของอะไรใหม่ๆยังยากเลยมั้ง

ถึงแม้ว่าถังดาลองจะไม่มีอคติอะไรกับลู่เฉิน แต่ตอนนี้พอนึกว่าลู่เฉินอาจจะซื้อวิลลานี้แล้ว ในใจเขาก็เกิดตกใจเหมือนกัน

หากลู่เฉินซื้อวิลลาที่นี้จริงๆ งั้นเขาเองก็ไม่มีอะไรน่าอวดต่อหน้าลู่เฉินอีกต่อไปแล้วสินะ

"เชิญครับ ตามที่ต้องการ” ถังดาลองอารมณ์ไม่ค่อยดีนัก ขึ้นรถบัสเป็นคนแรก

เห็นว่าลูกชายเองก็ขึ้ยรถบัสไป ถังชิงซานเองก็ได้แต่ตามขึ่นไป คนอื่นๆก็ตามขึ้นมาต่อ

เพียงแต่ว่านั่งอยู่บนรถบัส มองดูรถบัสกำลังขับขึ้นไปในหม่าอันซาน พวกเขาต่างรู้สึกสงสัยในใจมาก

ลูกเขยหลินดาไห่นั่นอย่าบอกนะว่าซื้อวิลลาที่บริเวณวิลล่าทะเลสาบจิงหลงจริงๆ?

แต่ความคิดนี้เพิ่งคิดขึ้นมา คนเหล่าถังดาลองก็ได้สะบัดหัวทันที

นี่มันไม่มีทางเป็นไปได้เด็ดขาด

ผู้คนต่างพาความสงสัย ขึ้นไปบนเขา พอไปเรื่อยๆ ผู้คนก็ต่างรู้สึกแปลกประหลาดขึ้นเรื่อยๆ

เพราะเส้นทางที่คนขับรถไปนั่นเป็นทางไปบริเวณวิลล่าทะเลสาบจิงหลงจริงๆ

"ถังชิงซาน ทางนี้นอกจากจะไปบริเวณวิลล่าทะเลสาบจิงหลงแล้วยังสามารถไปที่อื่นได้มั้ย?” ตะแก่คนหนึ่งถามถังชิงซาน

ถังชิงซานสะบัดหัว หน้านิ่งเหมือนน้ำ

ในใจเขาเกิดความรู้สึกไม่ดีขึ้นมา เพราะทางนี้ มีเพียงไปบริเวณวิลล่าทะเลสาบจิงหลง

แต่ว่า นอกจากบริเวณวิลล่าทะเลสาบจิงหลง หากเข้าไปอีกก็จะถึงหลังเขา มันก็จะเป็นสวยเทคโนโลยีที่สร้างโดยเทคโนโลยีอี้ฉี

สวนเทคโนโลยี นั่นอย่าพูดถึงเลย ที่นั่นกำลังก่อสร้างอยู่

"นี่คนขับรถ คุณมารับคนผิดหรือเปล่า ทำไมผมดูว่าคุณกำลังจะไปบริเวณวิลล่าทะเลสาบจิงหลง?” ถังชิงซานถสมอย่าสงสัย

"ให้ตาย!” คนขับรถเบรกกะทันหัน คนในรถเกือบจะกระเด็นออกที่นั่ง

"พี่ พี่ครับ อย่าบอกนะว่าวิลลาลู่เฉินเป็นวิลลาที่ดีที่สุด? ผมได้ยินมาว่าวิลลานั่นไม่ได้ขาย ต่อให้ขาย ก็คงจะหลักร้อยล้านหยวนขึ้นไป” ถังดาลองสูบหายใจเข้าลึกๆแล้วถาม

"แน่นอนสิ ลู่เฉินเป็นคนใหญ่คนโต และแน่นอนวิลลขทาดีที่สุดก็ต้องเก็บไว้ให้ตัวเองใช้งาน” คนขับรถแต่เดิมเป็นคนของกลุ่มแกรนด์ไฮแอทจวินเยวี่ย จึงรู้ข้อมูลมาไม่น้อย

คนอื่นฟังไม่ออกว่าคนขับรถกำละงสื่อถึงอะไร แต่ในใจถังดาลองกลับตกใจ ความหมายของคนขับรถคือ ทั้งบริเวณวิลล่าทะเลสาบจิงหลงเป็นของลู่เฉิน ลู่เฉินแค่เก็บวิลลาที่ดีที่ไว้ให้ตัวเอง

"เขา เป็นใครกันแน่?” ถังดาลองตัวส่ะนเบาๆ นี่เป็นครั้งแรกที่เขารู้สึกว่าลู่เฉินกับเขาได้ห่างเหินกันมาก

นี่เป็นความสำเร็จที่ต่อให้เขาพยายามอีก10ปีก็ไม่สามารถที่จะเอื้อมถึงได้

ในขณะที่ทุกคนกำลังอึ้งอยู่นั้น รถบัสก็ได้เข้ามาถึงในบริเวณวิลล่าทะเลสาบจิงหลงแล้ว มองดูวิลลาที่หรูหรา และมองดูสวนสีเขียวต่างๆที่อยู่ในวิลลา ผู้คนต่างอดที่จะถอดหายใจไม่ได้

นี่สิที่ที่คนรู้จักรักชีวิตถึงอยู่นี่

นี่สิถึงเป็นวิลลาที่คนรวยเขาอยู่กัน

"วิลลาที่ใหญ่สุดในนี้ ก็คือวิลลาของลู่เฉิน ครอบคลุมพื้นที่เกือบสองพันตารางเมตร ราวกับประสาทเล็กๆ” คนขับรถชี้ไปที่วิลลาหลังใหญ่ที่ปรากฏอยู่ในสายตาและพูด

ทุกคนต่างยื่นคอเพื่อดู พอดูจากระยะไกลแล้วมันไม่ต่างจากปราสาทประสาทเลย

และพวกเขายังสามารถเห็นเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยสองสามคนกำลังลาดตระเวนอยู่นอกวิลลา การดูแลแบบนี้ อย่าว่าแต่เคยเจอเลย ก่อนวันนี้ พวกเขาไม่เคยพบไม่เคยเห็นที่ไหนมาก่อนเลยด้วยซ้ำ

"การตกแต่งภายในดูหรูหราไปยิ่งกว่าอีก เว้นแต่ไม่มีสนามฟุตบอล นอกนั้นมีหมด และทั้งหมดที่สร้างขึ้นนั้นตามมาตรฐานสากลหมดเลย มีความบันเทิงมีห้องไวน์ห้องคาราโอเกะ น้ำพุร้อนเทียม และทะเลสาบธรรมชาติของทะเลสาบจิงหลง ใช่แล้ว นอกจากนี้ยังมีของสะสมโบราณภาพวาดต้นแบบอัญมณีและเพชรมากมายจากการประมูล” เมื่อคนขับรถเห็นทุกคนต่างหน้าอึ้งไปหมด ข้างในใจก็ยิ่งสะใจ

ตอนลู่เฉินปรับปรุงตกแต่งวิลลานี้ เขาเป็นหนึ่งในเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยนี้ ดังนั้นเขาจึงรู้เรื่องปรับปรุงตกแต่งภายในวิลลา