คุณพ่อสายเปย์ นิยาย บท 239

บทที่ 239 หนอนบ่อนไส้

"หลี่หงเหม่ยใช่ไหม?" เมื่อเห็นคนพวกนั้นแล้วไม่มีอะไรอยากจะพูด วังเหว่ยจึงหันไปมองหลี่หงเหม่ยที่กำลังสับสนทำตัวไม่ถูก

"ประ ประธานหน้าวัง" หลี่หงเหม่ยมองไปที่วังเหว่ยด้วยความรู้สึกผิดและลู่เฉินไม่อยู่ในใจของดู

ไม่มีความมั่นใจเลย

"ไม่ต้องกังวลไปหรอกหลี่หงเหม่ย ไม่มีใครกล้ารังแกเธออีกแล้วล่ะ เธอดูสิ คนที่รังแกเธอในวันนี้ถูกฉันไล่ออกไปหมด " เมื่อเห็นหลี่หงเหมยรู้สึกประหม่า วังเหว่ยจึงพูดกล่อมเธอด้วยน้ำเสียงที่ผ่อนคลาย

หลี่หงเหม่ย ตกใจมากกับเรื่องนี้

เธอคิดไม่ถึงเลยว่าลู่เฉินจะทำแบบนี้ เขาบอกว่าจะไล่คนที่รังแกเธอออกไปให้หมด แล้วเขาก็ทำมันจริงๆ

ผู้มีพระคุณลู่ความสัมพันธ์อะไรกับประธานวังกัน? ทำไมประธานวังถึงต้องฟังผู้มีพระคุณลู่ขนาดนี้ด้วย?

หลี่หงเหม่ยในใจกำลังคุ่นคิดเรื่องนี้ และความตื่นเต้นก็ค่อยๆคลายลง

"ค่ะ ขอบคุณค่ะประธานวัง" หลี่หงเหม่ยพยักหน้าและเธอก็เริ่มเป็นธรรมชาติมากขึ้น

"หลี่หงเหม่ยคุณบอกฉันได้ไหมว่าเกิดอะไรขึ้นกันแน่?" วังเหว่ยถามอย่างใจเย็นเมื่อเขาสังเกตุเห็ยว่าท่าทางของหลี่หงเหม่ยดูผ่อนคลายลงบ้างแล้ว

ถึงแม้ว่าเขาจะทำตามคำขอของลู่เฉินโดยไม่มีเงื่อนไขใดๆก็ตาม แต่เขาก็อยากรู้ว่าวันนี้เกิดเรื่องอะไรขึ้นกันแน่ เรื่องอะไรกันที่ทำให้ลู่เฉินหงุดหงิดได้อย่างนี้

หลี่หงเหม่ยลังเลอยู่ครู่หนึ่ง และมองไปที่ผู้หญิงคนอื่น ๆ ผู้หญิงเหล่านี้ก็เคยร้ายกับเธอมาก่อนเธอก็เลยยังรู้สึกกลัวอยู่ เธอคิดว่าคนพวกนี้จะรังแกเธอในอนาคต

"ไม่ต้องกังวลหรอก ต่อไปไม่ว่าจะเป็นใคร ถ้าเขากล้ากลั่นแกล้งเธอ ไม่ว่าจะร้ายแรกหรือไม่ ฉันก็จะไล่พวกเขาออกเอง " วังเหว่ยให้กำลังใจหลี่หงเหม่ยอีกครั้ง

หลี่หงเหม่ยพยักหน้าและในที่สุดเธอก็อธิบายเรื่องราวทั้งหมดในวังเหว่ยฟัง

และหยูลี่ยังตบเสี่ยวเป่าตั้งสองสามครั้ง ตบจจนมุมปากของเขาเลือดออก

และหลังจากนั้นหยูลี่ก็บอกอีกว่านี่เป็นเพราะเธอกับเสี่ยวจื่อเหิง

ร่วมมือกันเพื่อไล่เธอออกจากบริษัท

เธอเล่าเรื่องราวเหล่านี้ทั้งหมดโดยไม่พลาดเลยแม้แต่คำเดียว

เมื่อฟังหลี่หงเหม่ยพูดจบแล้ว ในที่สุดวังเหว่ยก็ได้รู้แล้วว่าทำไมลู่เฉินถึงไม่ได้ไล่หยูลี่กับเสี่ยวจื่อเหิงออกเท่านั้น แต่ยังรู้ถึงสาเหตุที่ทำให้เพื่อนร่วมงานชายพวกนี้ถูกไล่ออกไปด้วย

เพราะตอนที่หยูลี่ทำร้ายเสี่ยวเป่า พวกเขาไม่เพียงแต่ไม่มีความเห็นอกเห็นใจใด ๆไม่ห้ามปราม แถมยังยุยงปลุกปั่นอยู่ข้างๆอีก แน่นอนว่าพวกคนแบบนี้คงปล่อยให้อยู่ในบริษัทพวกเขาไม่ได้

แม้ว่าพวกเขาจะเป็นเพียงพนักงานธรรมดา แต่ถ้านิสัยของพวกเขาไม่ดีพอ พวกเขาก็ไม่มีคุณสมบัติที่จะทำงานให้กับเทคโนโลยีอี้ฉีอีกต่อไป

หลังจากที่ออกมาจากเทคโนโลยีอี้ฉี ลู่เฉินก็ตรงไปที่ Sakura Club

พอรถจอด ลู่เฉินกำลังจะเปิดประตูรถออก ทันใดนั้นเขาก็รู้สึกได้ถึงอันตรายที่กำลังคืบคลานเข้ามา ด้วยสัญชาตญาณเขาจึงรีบม้วนตัวไปหลบข้างๆ

ปัง!

ในขณะที่ลู่เฉินม้วนตัวหลบออกไป กระสุนก็โดนเข้ากับประตูรถ หลังจากเกิดประกายไฟ ประตูรถของเขาก็มีรอยของกระสุนทะลุผ่าน

ลู่เฉินเกิดตกใจมาก เขาไม่รู้เลยด้วยซ้ำว่านี้มันเกิดอะไรขึ้น

และนี่คือพื้นที่อิทธิพลของตู้เฟยใครกันกล้าโจมตีเขาที่นี่?

ลู่เฉินมีท่าทีงงงวย แต่ยังไม่ก็ยังไม่กระโตกกระตากไป เมื่อเขาพิจารณาจากวิถีกระสุนแล้ว เขาก็เดาทิศทางของอีกฝ่ายได้ทันที

เขาใช้รถสองสามคันที่นั่นเป็นเกาะกำบัง และลู่เฉินก็ค่อยๆย่องช้าๆไปตามทิศทางนั้น

ไม่นาน พอเขาค่อยๆย่องไปที่รถคันที่สี่ เขาก็เห็นชายชุดดำคนหนึ่ง ในมือกำลังถือปืนอยู่เล็งไปทางรถของเขา

เมื่อเห็นอีกฝ่ายมีท่าทีระมัดระวังมาก ลู่เฉินก็แอบหัวเราะในใจ ถึงแม้ว่าผู้ชายคนนี้จะเป็นนักฆ่า แต่เขาก็ไม่ใช่นักฆ่าที่มีฝีมือมากพอ