คุณพ่อสายเปย์ นิยาย บท 238

บทที่ 238 เสี่ยวจื่อเหิงถอดใจ

“ทุกคนจะต้องฟังคำพูดของแกอย่างนั้นเหรอ？”

“แกมันบ้าจริงๆ！”

“รีบเรียก เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยขึ้นมาลากตัวมันออกไปเร็วเข้า ผมแน่ใจว่าไอ้หมอนี่มันออกมาจากโรงพยาบาลบ้าแน่ไ”

ลู่เฉินพูดยังไม่ทันขาดคำ พวกเขาก็หัวเราะเยาะขึ้นมาอีกครั้งหนึ่ง

ขณะที่หลี่หงเหม่ยกำลังจะพูดอะไรออกมาอีก ก็พบว่าวังเหว่ยเดินตรงออกมาจากลิฟต์แล้ว

เมื่อมองเห็นวังเหว่ยเดินมา ทุกคนก็ล้วนปิดปากของตัวเองแน่นสนิท แม้อยากจะเอ่ยปากฟ้องเพียงใด แต่ในที่นี้มีเสี่ยวจื่อเหิงอยู่ด้วย พนักงานตำแหน่งเล็กๆอย่างพวกเขาจะมีสิทธิ์พูดอะไร

เมื่อเห็นว่าลู่เฉินเรียกวังเหว่ยออกมาได้จริงๆ เสี่ยวจื่อเหิงก็รู้สึกแทบบ้า

ไม่ต้องพูดถึงว่าลู่เฉินมีความสัมพันธ์ยังไงกับวังเหว่ย แต่เมื่อสักครู่ทุกๆคนได้ยินกับหูตัวเองเรื่องที่หยูลี่บอกว่าเขาเป็นตัวบงการใส่ร้ายป้ายสีหลี่หงเหม่ยและลูกชาย จะให้เขาปฏิเสธก็คงเป็นไปไม่ได้

ครั้งที่แล้ววังเหว่ยให้เขาคุกเข่าอยู่หน้าบริษัทเป็นเวลา 1 วันเต็ม ไม่รู้ว่าคราวนี้จะเจออะไร

“ท่านผู้จัดการวัง คุณมาได้จังหวะพอดีเลยครับ ลู่เฉินเขาเข้ามาที่บริษัทของเรา หาเรื่องชกต่อยกับคนอื่นโดยไม่มีเหตุผล แม้แต่เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยเองก็ถูกทำร้ายร่างกายด้วย ไม่เชื่อคุณดูได้เลย คนพวกนี้ถูกเขาต่อยทั้งนั้น” ไม่ว่าวังเหว่ยจะจัดการอย่างไร แต่ตอนนี้เสี่ยวจื่อเหิงจะต้องควบคุมสถานการณ์นี้ไว้ในมือให้ได้

“ใช่ครับผู้จัดการวัง ดูสิหน้าผมเขียวไปหมดเลยเพราะถูกเขาต่อยนี่แหละ！”

“ผมด้วยครับ ผมก็โดนเขาต่อยเหมือนกัน”

“ของผมโดนต่อยที่หน้าอก”

“ผมโดนต่อยที่ท้อง”

คนที่ถูกลู่เฉินต่อยเมื่อสักครู่เข้ามารายงานและให้ความร่วมมือกับเสี่ยวจื่อเหิง

วังเหว่ยขมวดคิ้ว เขาไม่ได้สนใจว่าคนพวกนี้จะอยู่หรือตายหรอก

สิ่งที่ทำให้เขาประหลาดใจก็คือ เรื่องอะไรกันทำให้ลู่เฉินและขาดสติแบบนี้ได้ กระทั่งลงมือกับพนักงาน

“คุณลู่ครับ” เมื่อวังเหว่ยพูดชื่อเขาออกมา ลู่เฉินก็ขัดจังหวะขึ้น

“ก่อนหน้านี้ทุกคนที่ถูกผมต่อย รวมถึงเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยคนนี้ เสี่ยวจื่อเหิงและหยูลี่ ไล่ออกทุกคน！ ส่วนเหตุผล คุณถามพวกเขาดูเอาแล้วกัน อีกอย่างนับจากนี้หากภายในบริษัทมีใครกล้ากลั่นแกล้งหลี่หงเหม่ยอีก ผมจะไล่คุณออก” ลู่เฉินพูดด้วยน้ำเสียงเรียบง่ายและมองไปยังหลี่หงเหม่ย

“พี่หลี่ครับ พี่ทำงานต่อที่นี่เถอะ ต่อไปนี้จะไม่มีใครกล้าแกล้งพี่อีกแล้ว” ลู่เฉินพูดแล้วเดินลงจากตึกไป

เมื่อสักครู่คนที่หัวเราะเยาะลู่เฉินต่างพากันมองมายังวังเหว่ยที่ตอนนี้สีหน้าซีดเผือด พวกเขาก็เริ่มมีความหวาดกลัวขึ้นมา

วังเหว่ยกลัวลู่เฉินอย่างนั้นเหรอ？

พวกเขาไม่ได้มองผิดไปใช่ไหม？

เจ้าหมอนั่นมันเป็นใครกันแน่ ทำไมคำพูดของเขาเพียงไม่กี่ประโยค ทำให้วังเหว่ยกลัวได้เพียงนี้？

โดยเฉพาะเสี่ยวจื่อเหิงที่ยืนอยู่ข้างๆวังเหว่ย เขาแทบไม่เชื่อสายตาของตนเองว่าคำพูดของลู่เฉินจะมีอิทธิพลต่อวังเหว่ยขนาดนี้ และไม่เชื่ออย่างยิ่งว่าการที่ลู่เฉินข่มขู่วังเหว่ยจะทำให้เขาเกรงกลัวขนาดนี้

การที่จะไล่วังเหว่ยออกจากบริษัทนี้ได้ นอกจากเจ้านายใหญ่คงจะไม่มีใครทำได้อีกแล้ว

หรือว่า......เป็นไปไม่ได้！

ไอ้หมอนั่นมันจะเป็นเจ้าของบริษัทได้ยังไง？！

เสี่ยวจื่อเหิงส่ายหัวไม่หยุด เขาไม่เชื่อในความคิดของตัวเอง

หากลู่เฉินเป็นเจ้าของบริษัทจริงๆ เขาก็คงตายแน่ๆ

ที่สำคัญที่สุดก็คือลู่เฉินเป็นเพื่อนกับแฟนของเขาตอนเรียนมหาวิทยาลัย และได้ยินมาว่าเขามีการเป็นอยู่ที่ไม่ดีนัก จะกลายเป็นเจ้าของเทคโนโลยีอี้ฉีไปได้ยังไง？

มันเป็นเรื่องเหลือเชื่อมาก