คุณพ่อสายเปย์ นิยาย บท 24

บทที่ 24 เขาเป็นลูกเขยที่ดีของฉัน

ลู่เฉินคงจะโกรธมากจริงๆสินะ

เพราะนี่คือแก้วหยกของจริงและยังเป็นแก้วหยกที่ตกทอดมาจากราชวงศ์ซ่งใต้อีกด้วย

แต่หวังเสวี่ยกลับทำลายมัน แถมยังบอกว่ามันเป็นวัสดุคุณภาพแย่ กล่าวหาว่าลู่เฉินเอาแก้วหยกของปลอมมาหลอกเธอ

ลู่เฉินมองไปที่แก้วหยกที่แตกเป็นเสี่ยงอยู่บนพื้น เขาสูดหายใจอย่างแรงเพื่อพยายามระงับความโกรธที่กำลังเริ่มปะทุในใจ

ทางด้านหลินดาไห่เองก็โกรธไม่แพ้กัน

เพราะเขาเองก็เป็นนักโบราณคดี ถึงแม้ว่าเขาจะไม่ได้โด่งดังเท่าหยูเจิ้งเทา แต่เขาก็ยังมีความสามารถพอในการแยกแยะระหว่างของโบราณที่เป็นของแท้กับของปลอม

เมื่อลู่เฉินหยิบแก้วหยกออกมาโชว์แก่สายตาทุกคนเป็นครั้งแรก และเขาก็ได้ข่าวจากหยูเจิ้งเทาที่โทรหาเขาเพื่อบอกเขาว่าวันนี้มีชายหนุ่มคนหนึ่งซื้อแก้วหยกที่ตกทอดมาจากราชวงศ์ซ่งใต้ ซึ่งแก้วหยกใบนี้มีมูลค่าไม่ต่ำกว่า 5 ล้านหยวน และเขาก็เพิ่งจะได้รู้ว่าชายหนุ่มคนนั้นก็คือลู่เฉินนี่เอง และแก้วหยกที่ไม่น่าดูใบนี้ก็คือแก้วหยกที่มีมูลค่าล้ำค่าจากราชวงศ์ซ่งใต้

เพียงแค่เวลาไม่กี่วินาทีที่เขาคิดลังเล แก้วหยกล้ำค่าใบนั้นก็ถูกผู้ที่ได้ชื่อว่าเป็นภรรยาทำให้มันแตกไปแล้ว

เขาโกรธจนถึงขนาดที่อยากจะอาเจียนออกมาเป็นเลือดเลยล่ะ

"คุณพ่อครับ คุณพ่อเป็นถึงนักโบราณคดี มันเป็นเรื่องง่ายมากที่จะพิสูจน์ว่าแก้วใบนี้เป็นแก้วหยกที่ส่งทอดมาจากราชวงศ์ซ่งใต้ ผมไม่ได้โกหกคุณพ่อ ผมเชื่อว่าคุณพ่อสามารถตรวจสอบได้อยู่แล้ว ส่วนที่คุณแม่บอกว่าไม่อยากให้ผมมาที่บ้านหลังนี้อีก ผมก็คงไม่อยากมาที่นี่อีกแล้วเหมือนกัน ขอโทษนะครับ ผมขอลาก่อนแล้วกันครับ” ลู่เฉินพูดอย่างใจเย็น แล้วเขาจึงค่อยๆประคองร่างของฉีฉีที่มีสีหน้าซีดเซียวไร้ชีวิตชีวาและพาเดินจากไป

ในเมื่อตระกูลหลินไม่ต้อนรับเขา เขาก็คงจะไม่มาเหยียบที่นี่อีกเช่นกัน

"นายนี่มันไม่รู้จักละอายแก่ใจเลยจริงๆ ของอย่างนี้คนตาบอดก็ยังดูออกว่ามันเป็นแก้วธรรมดาที่ไร้ค่าไร้ราคา แล้วมันยังต้องการหลักฐานอะไรมาพิสูจน์อีกล่ะ นายมันก็เป็นแค่ผู้ชายไม่เอาไหนและยังไร้ความสามารถอีกด้วย แล้วแก้วหยกที่ตกทอดจากราชวงศ์ซ่งใต้แบบนี้ มันต้องใช้เงินอย่างน้อยหลายล้านถึงจะซื้อได้ นายเองก็ยังติดหนี้ก้อนโตอยู่เลย ยังมีหน้ามาบอกพวกฉันว่าซื้อแก้วหยกจากราชวงศ์ซ่งใต้มาอีกเหรอ นายคิดว่าพวกเราเป็นคนโง่กันมากหรือยังไง?” หวังเสวี่ยจ้องมองไปที่ลู่เฉินที่กำลังเดินจากไป เธอพูดจาประชดประชันไม่หยุดหย่อนจนกระทั่งลู่เฉินออกจากบ้านไป เธอจึงหันไปมองที่หลินอี้จุนที่ยืนนิ่งเพราะอึดอัดและวางตัวไม่ถูกกับสถานการณ์ตรงหน้า

"อี้จุน แม่ไม่คิดมาก่อนเลยว่าเขาจะมีนิสัยที่แย่ขนาดนี้ แม่จะไม่พูดอะไรอีกแล้ว แต่แกก็เห็นด้วยตาตัวเองแล้วใช่ไหม ถ้าแกยังอยู่กับเขา เขาอาจจะทำร้ายแกทำร้ายฉีฉีในวันหลังก็ได้ หย่ากับเขาซะเถอะ ถ้าแกอยากจะแต่งงานอีกครั้ง ถึงแม้ว่าจะเป็นการแต่งงานครั้งที่สอง แต่แม่เชื่อว่าแกก็สามารถพบผู้ชายที่แข็งแกร่งและดีกว่าเขาได้อีกเป็นร้อยเท่า"หวังเสวี่ยกล่าวออกมาด้วยความโกรธ

หลินอี้จุนรู้สึกอึดอัดมาก เพราะลู่เฉินเองก็ทำให้เธอผิดหวังมากยิ่งขึ้นในทุกๆวัน

แม้ว่าศาสตราจารย์หยูเจิ้งเทาจะยอมจ่ายเงินเป็นจำนวนถึง 150,000 เพื่อซื้อแก้วใบนี้ แต่แก้วใบนี้ก็ไม่ใช่แก้วหยกของจริงซะหน่อย

ถ้าคุณอยากจะหาข้อเปรียบเทียบกับหูหง คุณก็ต้องหาข้อแก้ตัวที่สมเหตุสมผลสำหรับเรื่องราวเหล่านี้ด้วย

ของที่มีค่าแค่แสนกว่าหยวนกลับบอกว่าเป็นของที่มีค่าล้านหยวน นี่เขากำลังฆ่าตัวเองอยู่หรืออย่างไร?

"หยุดพูดได้แล้ว! เธอหยุดทำลายชีวิตครอบครัวของลูกได้แล้ว คุณรู้ไหมว่าตอนนี้คุณโง่แค่ไหนที่ทำแบบนี้?" หลินดาไห่ทนไม่ไหวอีกต่อไป เขาทุบมือกระแทกลงบนโต๊ะด้วยความกรุ่นโกรธ

แก้วหยกใบนั้นที่ลู่เฉินนำมามอบให้ ถ้านำไปประมูลเขาจะสามารถได้เงินไม่ต่ำกว่าห้าล้านหยวน แต่ตอนนี้ทุกสิ่งทุกอย่างมันพังลงไปแล้วด้วยเงื้อมือของผู้เป็นภรรยา

ถ้าไม่ให้เขาโกรธมันจะเป็นไปได้เหรอ

"คุณ คุณพูดว่าอะไรนะ?" วังเสวี่ยตกใจและหันไปจ้องมองหลินดาไห่ทันทีด้วยสีหน้าที่เต็มไปด้วยความเยือกเย็น

เธอไม่คาดคิดเลยว่าสามีที่ไม่เคยโกรธเธอมาก่อนเลย ในตอนนี้กลับโกรธเธอเพราะไอ้ลูกเขยที่ไม่ดีคนนั้น ซึ่งการต่อว่าของผู้เป็นสามีนั้นทำให้เธอเกิดอาการช็อกเป็นอย่างมาก

"ผมบอกว่าคุณมันโง่มากคุณกำลังทำลายครอบครัวของเราอยู่ เพราะสิ่งที่ลู่เฉินพูดเมื่อกี้เป็นความจริง แก้วใบนี้เป็นแก้วหยกจากราชวงศ์ซ่งใต้จริงๆ และตอนนี้ผมจะตรวจสอบให้คุณเลิกงี่เง่าซะที!"

หลินดาไห่ตะคอกออกมาด้วยเสียงอันดังและเปิดฝาขวดไวน์ทรงสูงออก เทไวน์ทั้งขวดลงในถ้วยชามใบใหญ่ จากนั้นหยิบเศษแก้วที่แตกละเอียดอยู่บนพื้นใส่ไวน์ลงไปเพื่อแช่

เมื่อเห็นท่าทางของหลินดาไห่ที่จริงจัง หวังเสวี่ยก็พยายามระงับอารมณ์โกรธที่คุกรุ่นอยู่ในใจให้เบาลง แล้วรอฟังคำอธิบายจากหลินดาไห่เกี่ยวกับเรื่องแก้วหยก

หลินอี้เจียและคนอื่นๆเองก็ต่างจับจ้องไปที่เศษถ้วยที่ถูกแช่ไวน์อยู่ในชามใบใหญ่ด้วยความประหลาดใจ

สองนาทีต่อมาเศษถ้วยที่แตกนั้นก็ค่อยๆเริ่มเกิดการเปลี่ยนแปลงขึ้น...

ภาพเหตุการณ์ตรงหน้านี้ทำให้ทุกคนต้องกลั้นหายใจด้วยความตื่นเต้น สี่นาทีต่อมาเศษถ้วยในไวน์ก็เกิดการเปลี่ยนแปลงไปอย่างสิ้นเชิง จากสีเทาเหมือนดินในตอนแรกก็เริ่มกลายเป็นสีเขียวมรกต เมื่อเทียบกับสีแดงของไวน์แล้ว ทำให้สีเขียวมรกตของเศษถ้วยมีความชัดเจนยิ่งขึ้น

“นี่คือแก้วหยกของจริงที่ทำจากหยกชนิดที่ดีที่สุด!” หลินอี้เจียอดไม่ได้ที่จะอุทานออกมาด้วยความประหลาดใจ