คุณพ่อสายเปย์ นิยาย บท 250

บทที่ 250 เตรียมจัดวางแผนในชิปปิ้งจีน

ผู้โดยสารโดยรอบข้างต่างมองก็ลู่เฉินด้วยความรู้สึกตลก ในขณะที่เขาและตี๋จวินกำลังสนทนาอยู่

เมื่อครู่นี้ลู่เฉินเย่อหยิ่งเกินไปจริงๆ ถูกตัดสิทธิ์ในกันขึ้นเครื่อง สมน้ำหน้า

หลานหลินและหวงยาวจุนกังวลใจมาก หากว่าลู่เฉินถูกตัดสิทธิ์ในการขึ้นเครื่องจริงๆ ตอนกลับก็คงต้องนั่งรถไฟความเร็วสูงแล้วสินะ

และที่สำคัญคือ ลู่เฉินมาแข่งขัน และหากสิ่งนี้ส่งผลต่ออารมณ์ของเขา แล้วเขาจะสงบสติอารมณ์เพื่อแข่งขันอย่างไรกัน

“ต้องขอโทษด้วยนะคะ คุณลู่” หลานหลินขอโทษอย่างจริงใจ

“ไม่เป็นไร” ลู่เฉินสะบัดหัว แม้แต่ลืมตายังขี้เกียจ เขาไม่ได้เอาเรื่องนี้มาเก็บไว้ในใจเลย

หลังจากสองชั่วโมง เครื่องบินได้เดินทางมาถึงสนามบินชิปปิ้งจีนสักที หวงยาวจุนกังวลใจเรื่องนี้มาตลอดทาง แต่ลู่เฉินกลับนอนหลับ

เพราะเรื่องของฉีฉี สองสามมานี้เขาแทบจะไม่ได้นอนพักผ่อนเลย พอได้นอนหลังพักผ่อนสักครู่ เขารู้สึกสดชื่นไปทั้งตัวเลยแหละ

หลังจากที่ลงเครื่อง ตี๋จวินและเซี่ยยี่ก็เดินตามลู่เฉินเขาตลอดทาง และผู้โดยสารบางคนที่อยากเผือกด้วยก็แอบตามหลังมาเหมือนกัน

และหลานหลินก็ได้โทรให้คนมารับทันที

หันหลังกลับไปมองตี๋จวินและเซี่ยยี่ ลู่เฉินถึงเพิ่งนึกได้ว่าคนสองคนนี้อยากจะหาเรื่องเขาบนเครื่องบิน เขาไตร่ตรองแป๊บ แล้วหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาโทรหาเซ่ซูเจี๋ย

“ฉันมีได้ลงไม้ลงมือกับคนอื่นบนเครื่องบิน และเหมือนว่าอีกฝ่ายจะตัดสิทธิ์ในการขึ้นเครื่องของฉัน นายมีคนอยู่ในสายการบินมั้ย?” ลู่เฉินถาม

“มี นายขึ้นสายการบินไหน?”เซ่ซูเจี๋ยตอบ

“เผิงเฉิงแอร์ไลน์ บินไปยังชิปปิ้งจีน” ลู่เฉินกล่าว

“โอเค เรื่องนี้เดียวฉันจัดการให้” เซ่ซูเจี๋ย ตอบ

หลังจากที่ลู่เฉินตัดสาย หลายนาทีตาอมา ก็เห็นเจ้าหน้าที่ตำรวจสนามบินสองสามนายกำลังพุ่งเข้ามาหาพวกเขา

เซี่ยยี่รีบขึ้นไปพูด: “เขานี่แหละค่ะ ที่เป็นคนทำร้ายเพื่อนของฉันบนเครื่องบิน "

เจ้าหน้าที่มองไปที่ลู่เฉิน หนึ่งในนั้นถาม: “คุณต่อยคนบนเครื่องโดยเจตนา?”

ทุกคนมองไปที่ลู่เฉินอย่างติดตลก ดูว่าลู่เฉินกล้าที่จะยอมรับหรือไม่ หากลู่เฉินไม่กล้ายอมรับ พวกเขาก็จะช่วยเป็นพยานเลยทันที

“อืม” เกินความคาดเดาของทุกคน ลู่เฉินพยักหน้า แล้วแบกรับเรื่องนี้เองคนเดียว

“ไปกับเราสักครู่ครับ” เจ้าหน้าที่ตำรวจก็ตกใจเมื่อเห็นลู่เฉินให้ความร่วมมือเช่นนี้ และได้ใส่ข้อมือ

“ได้” ลู่เฉินพยักหน้า

“นี่ ทำไมถึงไม่อวดอีกแหละ? ความเย่อหยิ่งบนเครื่องคุณหายไปไหนหมด?” ตี๋จวินยิ้มเบี้ยว

พั่ม!

ลู่เฉินไม่พูดต่อ เดินหน้า แล้วถีบตี๋จวินออกไป

ทุกคนต่างตกตะลึงกันหมด

ไอ้เจ้านี่ยังกล้าลงไม่ลงมือ?

นี่มันต่อหน้าเจ้าหน้าที่ตำรวจเลยนะ

เหล่าเจ้าหน้าที่ตำรวจต่างตกตะลึงจนอ้าปากค้าง ตอนแรกพวกเขาคิดว่าลู่เฉินจะให้ความร่วมมือ คงไม่หาเรื่องอะไรหรอก แต่ไม่นึกเลยว่าเขาจะกล้าถีบคนต่อกยเต่ตาพวกเขา นี่มันช่างไม่รู้จักที่ต่ำที่สูงซะแล้ว

“คุณตำรวจ พวกคุณดู ไม่เกรงกลัวขนาดนี้ เขาไม่เห็นพวกคุณอยู่ในสายตาเลยด้วยซ้ำ พวกคุณยังไม่จับตัวมันอีก?” เซี่ยยี่กล่าวหาอย่างโกรธแค้น

สีหน้าของเจ้าหน้าที่ตำรวจหลายคนเปลี่ยนไป 1เป็นเพราะไม่พอใจลู่เฉิน 2ถูกผู้หญิงลุมด่า ทำให้พวกเขาดูแย่มาก

“ใส่กุญแจมือ นำตัวไป!” หัวหน้าส่งเสียงอย่างเย็นชา ก็ได้มีเจ้าหน้าที่ตำรวจหยิบกุญแจมือและใส่กุญแจมือให้กับลู่เฉิน

ลู่เฉินให้ความร่วมมือมาก ใบหน้าเต็มเปรี่ยมไปด้วยรอยยิ้ม

เมื่อเห็นลู่เฉินถูกใส่กุญแจมือ ตี๋จวินที่ลุกขึ้นจากพื้นก็โล่งอกไปที