คุณพ่อสายเปย์ นิยาย บท 251

บทที่ 251 สงสัยหลานหลิน

“ทำไมถึงไม่หล่ะ?ลู่เฉินพูดอย่างจืดชืด

“โอเค โลกของคนรวย พวกเราไม่รู้” หลานหลินยิ้ม แววตาของเขามีความรู้สึกผิดหวังเลื่อนผ่านไป

สำหรับเธอแล้ว ลู่เฉินคงจะกลัวแน่ๆเลย

เขากลัวจะถูกตี๋จวินและเซี่ยยี่แก้แค้นแน่ๆ จึงได้คิดที่จะทำดีกับตำรวจ

โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อพวกเขาเห็นรถหรูขับตามมาโดยไม่ได้ตั้งใจ หลานหลินมั่นใจยิ่งกว่าเดิมเลย

เมื่อเห็นว่ามีคนตามมา หลานหลินไม่ได้รู้สึกกลัวเลยแม้แต่น้อย

กลับกัน นัยน์ตาลึกๆของเขาได้มีความดุร้ายเลื่อนผ่าน

แน่นอน หลังจากที่ลู่เฉินขึ้นรถ เขาก็หลับต่อ จึงมองไม่เห็นสีหน้าที่เปลี่ยนไปของหลานหลินและรถที่กำลังขับตามมาข้างหลังด้วย

ยิ่งไม่รู้เลยด้วยซ้ำว่าหลังจากที่หลานหลินได้ยินเขาพูดเรื่องบริจาคเรื่องให้กับโรงพักแล้วเข้าใจผิดแค่ไหน

พักที่โรงแรมระดับห้าดาว ห้องที่พักก็เป็นห้องชุดประธานนาธิบดี

แต่ลู่เฉินไม่ได้รู้สึกอะไรกับพวกนี้ แต่หวงยาวจุนรู้สึกได้ว่าหลานหลินแคร์การแข่งขันครั้งนี้มาก

เพราะการแข่งขันเริ่มพรุ่งนี้หนึ่งทุ่ม หลังวจากทานข้าวเสร็จ ลู่เฉินโทรหาหลินอี้จุนเสร็จ เขาก็ได้นอนพักผ่อนเลยทันที

สองสามวันนี้เขาง่วงมากจริงๆ และอีกอย่างไม่มีอารมณ์ออกไปเดินเล่น

แต่หลังจากที่หลานหลินได้รับการปฏิเสธจากเขามาหลายครั้ง ก็ยิ่งทำให้หลานหลินรู้สึกผิดหวัง

เขารู้สึกว่าลู่เฉินกลัวแล้ว เลยไม่กล้าออกไป กลัวออกไปแล้วจะถูกพวกตี๋จวินแก้แค้นเอาคืน

แต่คนของตี๋จวินได้ดักรออยู่นอกโรงแรมจริงๆด้วย แต่เจ้าของเชอราตันอยู่ในชิปปิ้งจีน มีอิทธิพลมากกว่าตี๋จวิน ตี๋จวินก็ไม่กล้าเข้ามาหาเรื่องในโรงแรม

เขาเชื่อมั่นว่าลู่เฉินต้องออกมาแน่นอน เขาเลยพาคนดักรออยู่ข้างนอก

วันที่สอง ลู่เฉินเพิ่งจะอาบน้ำแต่งตัวเสร็จ ก็ได้ยินเสียงโศกเศร้าของหวงยาวจุนที่กำลังดูทีวีในห้องนั่งเล่น: “ยวี่โจวเรามีความรักษาปลอดภัยดีกว่า ชิปปิ้งจีนวุ่นวายยิ่งกว่ายวี่โจวอีก เมื่อวันนายไม่ออกไปเล่นถูกแล้ว”

“เกิดอะไรขึ้น?” ลู่เฉินยื่นบุหรี่ให้หวงยาวจุนหนึ่งมวน แล้วนั่งถาม

“เมื่อวันสองคนนั้นถูกฆ่า ศพถูกโยนลงแม่น้ำ เช้านี้ชาวประมงเก็บศพได้ เวรกรรมตามสนองจริงๆ” หวงยางจุนพูด

ลู่เฉินหยิบโทรศัพท์ออกมา เปิดเว็บ และเห็นข่าวนี้บนหัวข้อข่าวเร็ว ๆ นี้

ไม่ว่าจะเป็นตี๋จวินหรือเซี่ยยี่ พวกเขาทั้งสองถูกตัดคอและตายภายในมีดเดียว ก่อนที่เขาจะเสียชีวิตดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความกลัวอย่างรุนแรง ตายไม่ตาหลับ

“คุณลู่ตื่นแล้วเหรอ คุณต้องการให้พวกเขานำอาหารขึ้นมาตอนนี้หรือไม่” หลานหลินถาม

ลู่เฉินเก็บโทรศัพท์ แล้วพูดอย่างจืดชืด: “ออกไปกินเถอะ”

หลานหลินตกใจเล็กน้อย แต่ไม่นานก็รู้สึกตัวขึ้นมา ลู่เฉินคงจะรู้ข่าวที่ตี๋จวินและเซี่ยยี่ถูกฆ่าแน่เลย เขาเลยไม่กลัวแล้ว

ทั้งสามออกไปทานข้าว ระหว่างที่หวงยาวจุนไปเข้าห้องน้ำ ลู่เฉินได้จ้องตาหลานหลินสักที

“การตายของตี๋จวินและเซี่ยยี่ที่ถูกมีดตัดคอ ดูจากแผลแล้ว นักฆ่าต้องเป็นคนที่เก่งในการใช้มีดสั้นมาสิบกว่าปี” ลู่เฉินจ้องตาหลานหลินแล้วพูด

“เหรอ จริงเหรอ? คุณรู้ได้ยังไง?” หลานหลินตกตะลึง ถามกลับอย่างกังวลใจ