คุณพ่อสายเปย์ นิยาย บท 26

บทที่26 หนึ่งแสน

เมื่อได้ยินคำพูดของลู่เฉิน หลินอี้จุนกลอกตาไปมองเขา

“ถ้าคุณไม่อยากพูดก็ตามใจ คืนนี้นอนคนเดียวต่อไปแล้วกันนะคะ” หลินอี้จุนคิดว่าลู่เฉินยังโกรธอยู่จึงไม่อยากพูดความจริงออกมา

เมื่อพูดจบเธอก็เดินเข้าไปอีกห้องหนึ่ง เธอยังมีโครงการวิลล่าทะเลสาบจิงหลงต้องจัดการอีก

เมื่อเห็นท่าทางของหลินอี้จุน ลู่เฉินได้แต่ยักไหล่แล้วฝืนยิ้มอยู่ในใจ

ทำไมภรรยาของเขาถึงไม่ยอมเชื่อเขากัน？

หลินอี้จุนกลับไปที่ห้องนอนและเพิ่งเปิดคอมพิวเตอร์เพื่อเตรียมแผนเมื่อ เธอได้รับโทรศัพท์จากพี่สาวของเธอ

“พี่คะ ถามพี่เขยดูหรือยัง？” หลินอี้เจียถาม

“ถามแล้ว แต่เขาไม่ตอบ น่าจะโกรธอยู่น่ะ ไว้วันหลังจะถามใหม่แล้วกัน” หลินอี้จุนตอบ

“ค่ะเข้าใจแล้ว ไว้พี่รู้คำตอบอย่าลืมบอกกันด้วยนะคะ” หลินอี้เจียพูด

“อืม มีเรื่องอื่นอีกไหม พี่จะรีบทำงานต่อ” หลินอี้จุนถามต่อ

“ไม่มีแล้ว งั้นไม่รบกวนพี่แล้ว แค่นี้นะคะ” หลินอี้เจียถามธุระเสร็จก็วางสายไป

หลินอี้จุนวางโทรศัพท์และเอนกายบนเก้าอี้หายไปในความคิด

จะเป็นลู่เฉินจริงๆเหรอ？

ฉันจะเชื่อคำพูดเขาได้ไหม

แต่ถ้าหากไม่ใช่เขา จะเป็นใครกันนะ？

……

วันต่อมาลู่เฉินเดินทางไปที่บริษัท เขาพบกระเป๋าหนังสีดำใบหนึ่งตกอยู่จึงได้หยิบขึ้นมาส่งไปให้ยามที่ออกตรวจพื้นที่อยู่บริเวณนั้น

“จู้สวย ผมเก็บกระเป๋านี้ได้ตรงนั้นน่ะ ช่วยส่งไปที่ศูนย์ทีว่าเป็นของใครทำตกไว้ ติดต่อให้ไปรับคืนที่ห้องศูนย์นะ” ลู่เฉินนำกระเป๋าหนังสีดำส่งให้เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยที่ชื่อว่าจู้สวย

“ไม่เห็นหรือไงว่าคนลาดตระเวนอยู่ เอาไปให้เองไม่เป็นหรือไง？” จู้สวยพูดอย่างไร้ความอดทน

“อ้อ งั้นเชิญทำธุระต่อไปเถอะครับ” ลู่เฉินพยักหน้า เขาไม่ได้ประจำอยู่ที่ศูนย์รักษาความปลอดภัยนี้หลายวัน ลืมไปสนิทว่าคนในนี้ไม่ค่อยชอบขี้หน้าเขาเท่าไหร่นัก

“หึหึ คิดว่าตัวเองเป็นใครวะ เลียแข้งเลียขาผู้บริหารเสี้ยได้แล้วคิดว่าตัวเองใหญ่หรือไง？” จู้สวยพูดเหน็บแนมตามหลังลู่เฉินที่เดินไปยังห้องศูนย์

“แหม ถ้าแกยอมเอาเมียประเคนให้ผู้บริหารเสี้ยถึงบนเตียงแบบเขาล่ะก็ ไม่แน่ก็มีสิทธิ์ทำอำเภอใจแบบนั้นแหละ” เพื่อนยามอีกคนพูดขึ้น

เมื่อลู่เฉินได้ยินคำพูดนี้เขาหันหลังกลับมาทันที สายตาเยือกเย็นมองไปที่ทั้งสอง

“ใครเป็นคนปล่อยข่าวลือบ้าๆนี่ หยูไห่？ฟ่านหมิง？” เขาถามขึ้น

เรื่องราวหลายๆอย่างเขาไม่ค่อยเอามาใส่ใจนัก แต่เรื่องที่ทำให้ภรรยาของเขาเกิดมลทินเขาจะทำเป็นไม่ได้ยินคงไม่ได้

เมื่อสองวันก่อนเขาให้เสี้ยจุนสืบหาเรื่องราวนี้แล้ว ไม่คิดว่าในวันนี้เขาจะยังได้ยินข่าวลือบ้าๆนี่ เขารู้สึกผิดหวังในตัวเสี้ยจุนเล็กน้อย

เขาตัดสินใจที่จะตรวจสอบเรื่องนี้ด้วยตัวเองในวันนี้

“ใครปล่อยข่าวพวกเราจะไปรู้ได้ยังไง ก็แค่ได้ยินคนเขาพูดต่อๆกันมา แล้วอีกอย่างมันก็เป็นเรื่องจริงนี่ กล้าเอาตัวเมียเข้าแลกแต่ไม่กล้ายอมรับเหรอ？” ยามอีกคนที่ชื่อว่าหยูเจิ้งขำ

ลู่เฉินมองไปที่พวกเขาทั้งสองแล้วพูดด้วยความเย็นชาว่า “พวกคุณสองคนถูกไล่ออกแล้ว จะบอกดีๆไหมว่าใครเป็นคนปล่อยข่าวลือ หรือจะให้ตำรวจมาสืบสวน”

เขาตัดสินใจดำเนินคดีตามกฎหมาย หากทางตำรวจเป็นผู้ดำเนินการจะไม่สามารถหาตัวคนร้ายได้เชียวหรือ

“อ๋อเหรอ แกคิดว่าแกเป็นใครกัน อยากทำอะไรก็ได้หรือไง? ก็แค่เอาเมียเข้าแลก ทำเป็นอวดดีไปได้” จู้สวยไม่เชื่อว่าลู่เฉินจะไล่พวกเขาออกได้จริงๆ