คุณพ่อสายเปย์ นิยาย บท 261

บทที่ 261 เจิ้งซีเหอแพ้ราบคาบ

เมื่อได้ยินคำพูดของเจิ้งซีเหอ ลู่เฉินก็เข้าใจในทันที เขายิ้มออกมาอย่างมีเลศนัยและเดินไปนั่งพักผ่อนที่เก้าอี้จากนั้นก็เอนตัวหลับตาลง

ในเมื่อเจิ้งซีเหอต้องการจะยืดเวลา ลู่เฉินก็จะให้ความร่วมมือกับเขา จึงได้นอนหลับเอาแรงเสียก่อน

หากเขาเข้าสู่โหมดพักผ่อนเมื่อไหร่ละก็ เสียงดังต่างๆก็ไม่อาจรบกวนสมาธิของเขาได้

ในตอนแรกเจิ้งซีเหอไม่ได้สังเกตเห็นว่าลู่เฉินทำอะไรอยู่ เพราะเมื่อ 10 กว่านาทีก่อนเขายังจับจ้องอยู่กับการแข่งขัน

เขาวางแผนไว้แล้วว่าจะต้องยืดเวลาสักสองสามชั่วโมงเพื่อให้ร่างกายลู่เฉินรับไม่ไหว เนื่องจากเขาทำการแข่งขันมาทั้งคืนแล้ว หากทำการแข่งขันต่ออีกสักสองสามชั่วโมงก็คงจะทนไม่ไหวแน่ๆ

หลังจากนั้นครึ่งชั่วโมง เขาคล้ายกับได้ยินเสียงอะไรขึ้นมา เมื่อหันไปมองจึงพบว่าลู่เฉินหลับไปแล้ว

เจิ้งซีเหอโมโหจนแทบกระอักเลือด เขาคิดไม่ถึงว่าลู่เฉินจะแก้ไขสถานการณ์ได้ดีเช่นนี้

ที่จริงหยางมู่และคนอื่นๆก็ได้ตักเตือนด้วยความเป็นห่วง แต่เขายังทำตัวเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น พวกเขาเหล่านั้นกลัวว่าเจิ้งซีเหอจะไม่สามารถคาดเดาออกมาได้อย่างแม่นยำ

เนื่องจากในรอบนี้เป็นรอบที่สำคัญมากและสามารถตัดสินความเป็นตายของพวกเขาได้

หากชนะยังพอมีความหวัง แต่หากแพ้ละก็ไม่ต่างอะไรกับการตกนรก สิ่งที่รอพวกเขาอยู่นั้นก็คือเสียงหัวเราะเยาะจากสมาคมหินอัญมณีทั่วประเทศ อีกทั้งอาจทำให้สมาคมหินธรรมชาติจงไห่พบกับความหายนะในรอบ 10 กว่าปีนี้

เมื่อลองนึกคิดดูแล้ว ในที่สุดเจิ้งซีเหอก็ถอดใจกับแผนการเหล่านั้น เนื่องจากว่ามีความเสี่ยงมากเกินไป หากถึงเวลาแล้วไม่ว่าเขาจะแพ้หรือชนะก็อาจจะกลายเป็นเรื่องตลกในวงการของการเดิมพันหินอัญมณีได้ และชีวิตนี้คงจะไม่อาจลืมตาอ้าปากขึ้นมาได้

“หยกเหอเถียน 63 กรัม” เจิ้งซีเหอพูดแล้วส่งหินอัญมณีให้แก่เจ้าหน้าที่

เจ้าหน้าที่ไม่รอช้า รับหินนั้นไปและผ่าออกดูปรากฏว่าเป็นหยกเหอเถียนจริงๆ เพียงแต่การสามารถเดาชนิดของอัญมณีที่อยู่ด้านในถูกต้องนั้นไม่ใช่เรื่องแปลกสำหรับปรมาจารย์แล้ว จึงไม่มีอะไรจะต้องพิสูจน์กัน

หน้าที่จึงได้วางหยกลงไปบนตาชั่งและดูน้ำหนัก

“70 กรัม”

คลาดเคลื่อนเพียง 7 กรัมเท่านั้น！

เจิ้งซีเหอถอนหายใจออกมาด้วยความโล่งอก หยางมู่และคนอื่นๆก็เช่นกัน

ความคลาดเพียง 7 กรัมนั้นเป็นผลงานที่ดีที่สุดสำหรับเจิ้งซีเหอในหลายปีมานี้

แม้แต่เสี่ยวจื่อหยวนที่นั่งดูสถานการณ์อยู่ในห้องก็สีหน้าเครียดทันที

การคาดเดาน้ำหนักให้ผิดพลาดภายใน 10 กรัม ตัวเขาเองก็มีเพียงไม่กี่ครั้งเท่านั้นที่ทำได้ หากเขาต้องแข่งขันกับเจิ้งซีเหอ อันที่จริงก็ไม่ได้มีความมั่นใจมากนัก

“เจ้าหมอนั่นน่าจะง่วงมากจริงๆ รอบนี้เขาอาจจะไม่สามารถเอาชนะเจิ้งซีเหอได้” ชายวัยกลางคนพูดกับเสี่ยวจื่อหยวน

เสี่ยวจื่อหยวนไม่ได้พูดอะไรออกมา แต่ภายในใจของเขาก็รู้สึกเห็นด้วย

“ไปปลุกเขาซะ อย่าทำให้ทุกคนต้องเสียเวลา” เจิ้งซีเหอพูด

พิธีกรพยักหน้าและเดินไปตบบ่าลู่เฉิน

“นี่มันผ่านไปกี่ชั่วโมงแล้ว？” ลู่เฉินนำมือขยี้ตาและเอ่ยถาม

ก่อนหน้านี้เขามองออกถึงแววตาเจิ้งซีเหอ สามารถเข้าใจได้ว่าคนที่หน้าไม่อายอย่างเจิ้งซีเหอจะต้องดึงเวลาไปอีกหลายชั่วโมงแน่ๆ ดังนั้นเขาจึงได้นอนหลับอย่างไม่คิดอะไร

“เพิ่งผ่านไปครึ่งชั่วโมง ผลการตัดสินของอาจารย์เจิ้งออกมาแล้ว ตอนนี้ก็ถึงตาคุณ” พิธีกรพูด

“หา！！！เพิ่งผ่านไปครึ่งชั่วโมงเองเหรอ？นี่มันไม่ใช่สไตล์ของอาจารย์เจิ้งเลยนะ？” ลู่เฉินลุกขึ้นยืนแล้วบิดขี้เกียจ

เมื่อคนด้านล่างเวทีได้ยินคำพูดถากถางของลู่เฉินดังนั้นก็พากันหัวเราะออกมา

เจิ้งซีเหอมีสีหน้าที่ไม่น่าดูนัก

“น้ำหนักของเขาคลาดเคลื่อนกี่กรัม？” ลู่เฉินถามพนักงาน

เรื่องของประเภทอัญมณีนั้นเขาเชื่อว่าเจิ้งซีเหอจะสามารถเดาออกมาได้อย่างถูกต้อง แต่นี่ก็ไม่สำคัญเนื่องจากการเดิมพันหินอัญมณีนั้นตัดสินกันที่น้ำหนักความคลาดเคลื่อน

“7 กรัม” พนักงานต่อบ