คุณพ่อสายเปย์ นิยาย บท 272

บทที่ 272 แกเป็นใคร

“ถ้าทั้งสามตระกูลร่วมมือกันมาจัดการเทคโนโลยีอี้ฉีของคุณจะทำยังไงต่อไปคะ？ให้เซ่ซูเจี๋ยมาช่วยจัดการดีไหม？” หลินอี้จุนมองไปทางลู่เฉินด้วยความเป็นห่วง

หากทั้งสามตระกูลร่วมมือการจัดการบริษัทเทคโนโลยีอี้ฉีจริงตามคำร่ำลือ สองวันมานี้สื่อต่างๆล้วนทำการเสนอข่าวและกำลังจับตามองเรื่องนี้ หลินอี้จุนจะไม่รู้ได้อย่างไร

“ไม่ต้องครับ เซ่ซูเจี๋ยก็ช่วยอะไรไม่ได้หรอก ทั้งสามตระกูลไม่ให้ความสำคัญกับเขาแน่นอน” ลู่เฉินส่ายหัวและพูดมาด้วยน้ำเสียงนิ่งเรียบ แม้ว่าภายนอกจะพากันพูดไปเช่นนั้น แต่เขาไม่ได้สนใจทั้งสามตระกูลนั้นเลย เขาเพียงต้องการที่จะให้เสี่ยวเบชิงมาหาเขาถึงที่เท่านั้น

เขาเชื่อมั่นว่าเพียงแค่จัดการกับเสี่ยวเบชิงได้ สามตระกูลใหญ่นั้นก็ไม่ใช่ปัญหา

“แล้วจะทำยังไงคะ？ หรือจะให้พวกเขาทำแบบนี้ต่อไป นี่มันส่งผลกระทบต่อบริษัทเยอะเหมือนกันนะคะ” หลินอี้จุนพูด

“พวกเขาจะก่อความไม่สงบอย่างนี้ได้อีกไม่นานหรอก อ้อ สองวันนี้คุณไม่ต้องไปทำงานนะ อยู่บ้านเป็นเพื่อนฉีฉีเถอะ” ลู่เฉินตอบ

“ค่ะ” หลินอี้จุนพยักหน้า บอดี้การ์ดของเธอกำลังรักษาตัวอยู่ อีกทั้งสถานการณ์ในตอนนี้ก็วุ่นวายไปหมด เธอไม่กล้าไปที่บริษัทแน่นอน

ขณะนั้นโทรศัพท์ของลู่เฉินก็ดังขึ้น เป็นสายจากวังเหว่ย

“คุณชายลู่ครับ ตอนนี้ทั้งสามตระกูลใหญ่พาคนจำนวนร้อยกว่าคน เป็นชายชราวัย 50-60 ปีมาขวางทางเข้าบริษัทเอาไว้ ไม่ให้พนักงานของพวกเราเข้าไปทำงาน เกรงว่าเรื่องนี้คุณลู่จะต้องจัดการด้วยตัวเองแล้วครับ” วังเหว่ยพูดออกมาอย่างร้อนรน

“เป็นชายชราทั้งหมดเหรอ？” ลู่เฉินขมวดคิ้ว เนื่องจากว่าหากเป็นวัยรุ่นเขาสามารถสั่งให้ซ่งไห่พาพรรคพวกไปจัดการได้ แต่ถ้าเป็นชายชราละก็จัดการยากจริงๆ

จะให้เขาไปชกต่อยคนแก่ได้ยังไง？

“ครับ ตอนนี้วุ่นวายมาก ทางตำรวจมาก็ไม่ช่วยอะไรให้ดีขึ้นเลย อีกทั้งพวกตำรวจยังถูกพวกเขาด่าทอเสียหายหาย” วังเหว่ยรายงาน

“อืม ผมเข้าใจแล้ว คุณให้กำลังใจพนักงานไปก่อน ผมจะไปจัดการเดี๋ยวนี้” ลู่เฉินพูดจบก็วางโทรศัพท์ไป

“เกิดอะไรขึ้นกันคะ？” เมื่อเห็นลู่เฉินขมวดคิ้วเช่นนั้นหลินอี้จุนจึงถามขึ้น

“เขาเกณฑ์ชายชรากลุ่มหนึ่งมาล้อมบริษัทเอาไว้ ผมไปดูก่อนนะ” ลู่เฉินตอบ

“คุณอย่าได้ใจร้อนทำเรื่องอะไรที่ไม่ควรนะคะ” หลินอี้จุนกลัวว่าลู่เฉินจะโมโหและลงไม้ลงมือกับชายชราเหล่านั้นจึงได้กำชับเขา

“ครับ ผมรู้ว่าผมต้องทำยังไง” ลู่เฉินพยักหน้าและเดินออกไป

แม้ลู่เฉินจะพูดเช่นนั้น แต่หลินอี้จุนก็ยังกังวลมาก เธอรออยู่ที่บ้านก็มีแต่จะทำให้เสียสมาธิ

ในขณะที่เธอคิดจะไปพูดคุยกับวังเสวี่ยแม่ของเธอ ก็ได้ยินเสียงคนเคาะประตูขึ้น

หลินอี้จุนรู้สึกถึงลางไม่ดี เธอตั้งใจจะโทรหาลู่เฉินแต่พบว่าแม่ของเธอเดินไปเปิดประตูก่อนแล้ว จากนั้นมีคน 5-6 คนเดินเข้ามาด้านในบ้าน

คนที่เดินนำเข้ามานั้นเป็นหญิงวัยกลางคน

เธอแต่งตัวและสวมเครื่องประดับสวยงาม เพียงมองจากห่างๆหลินอี้จุนก็สามารถสัมผัสได้ถึงแรงกดดันที่มองไม่เห็น

“พวกคุณเป็นใครคะ？” วังเสวี่ยเห็นคนเหล่านั้นก็ถามขึ้นด้วยท่าทางตกใจ

“ให้ลู่เฉินมาหาฉัน！” หญิงวัยกลางคนมองดูวังเสวี่ยและเดินเข้าไปตามอำเภอใจ

หญิงวัยกลางคนผู้นั้นก็คือเสี่ยวเบชิงนั่นเอง เธอรู้ดีว่าลู่เฉินได้วางแผนล้อมเธอไว้ทุกช่องทาง เธอจึงได้วางแผนซ้อนแผนให้กับเขา