คุณพ่อสายเปย์ นิยาย บท 301

บทที่ 301 กงสุลใหญ่

วันที่สอง ลู่เฉินได้เดินทางมาในเนปิดอคนเดียว ตรงไปที่สถานทูตเลยทีเดียว

"หยุด ทำอะไร?”ยามได้หยุดลู่เฉินไว้ไม่ให้เขาเข้าไป

"ผมหามาท่านกงสุลใหญ่จิง” ถูกยามห้ามไว้ ลู่เฉินได้พูดคนที่เขาต้องการมาหา

ท่านกงสุลใหญ่จิงชื่อจิงจื่อจวิน เป็นกงสุลใหญ่ของ สถานทูตจีนในเมียนมาร์

เมื่อคืนหลังจากที่ลู่เฉินติดต่อกับเซ่ซูเจี๋ยเสร็จ เซ่ซูเจี๋ย ก็ได้ติดไปยังเมืองหลวง แล้วเอาเบอร์จิงจื่อจวินให้เขา ก่อนเขาจะมาเขาก็ได้โทรหาจิงจื่อจวินแล้ว

"คุณคิดว่าใครหน้าไหนก็จะเข้าไปเจอกงสุลใหญ่จิงเหรอไง?” ยามทองดูลู่เฉิน แล้วพูด

ลู่เฉินก็ได้ทองยาม ขี้เกียจคุยกับยาม จึงหยิบโทรศัพท์ออกมาเตรียมที่จะโทรหาจิงจื่อจวิน

เขาเพิ่งกดโทรออก ก็ได้ยินเสียงโทรเข้าดังมาแต่ไกล จากนั้นก็ได้มีชายชุดสูทวัยกลางคนเดินออกมาจากข้างใน

"สวัสดีครับท่านกงสุลใหญ่”เมื่อเห็นชายวัยกลางคน ยามทั้งสองก็ทักทายชายวัยกลางคน

"ใช่คุณลู่หรือเปล่า?” ชายวัยกลางคนพยักหน้า จากนั้นก็ถามลู่เฉิน

"ท่านคือกงสุลใหญ่จิง ผมลู่เฉินครับ” ลู่เฉินวางสาย แล้วมองคนวัยกลางคน

ชายวัยกลางคนเก็บโทรศัพท์ รีบยื่นมือออกไป: “ผมเองจิงจื่อจวิน คุณลู่เชิญครับ”

รู้ว่าลู่เฉินเป็นเพื่อนกับเซ่ซูเจี๋ย จิงจื่อจวินจึงกระตือรือร้นต่อลู่เฉินมาก

ถานะตำแหน่งของเขา ดูต่ำต้อยมากเมื่อเทียบกับเซ่ซูเจี๋ย

ลู่เฉินและจิงจื่อจวินจับมือต่อจากนั้นก็เดินเข้าไปข้าใน

ยามทั้งสองเห็นท่าทางของจิงจื่อจวินที่มีต่อลู่เฉินแล้ว สีหน้าดูแย่ทันที

เมื่อกี้พวกเขายังดูถูกลู่เฉิน ยังไม่ถามอะไรให้ชัดเจนก็ห้ามลู่เฉินไว้ หากลู่เฉินไปฟ้องจิงจื่อจวิน พวกเขาตายแน่

แต่ว่าเหมือนพวกเขาจะคิดมากเกินไป

นอกซะจากวันลู่เฉินไม่มีงานไรทำจนเบื่อ ไม่อย่างนั้นทำไมถึงยังมีเวลามาคุยกับพวกเขา

"ณลู่ คุณก่าว่าจะมาลงทุนในเมียนมาร์เหรอ?” พอถึงห้องทำงาน ในขณะที่จิงจื่อจวินกำลังเทน้ำให้ลู่เฉินเขาก็ถาม

ลู่เฉินรับถ้วยน้ำชาที่ยื่นมา แล้วพยักหน้า: “อืม พูดจริงๆ ผมได้กำจัดกองทัพมังกรดำแล้ว ตอนนี้ผมเป็นคนควบคุมดูแล ผมต้องการพูดคุยกับประธานาธิบดีของพวกเขา”

"หา?”จิงจื่อจวินคกตะลึง ถามอย่างไม่อยากจะเชื่อ “เมื่อคืนที่กำจัดกองทัพมังกรดำคือคุณลู่เหรอ?”

ลู่เฉินพยักหน้า

เห็นลู่เฉินยืนยันอีกครั้ง หัวใจของจินจื่อจวินสั่นสะท้าน

เขามาเมียนมาร์สี่ปี และเขาเองก็ชัดเจนมากกับสถานการณ์เมียนมาร์ ถึงแม้ว่าขุนศึกตระกูลอังจะรวบรวมเนปิดอเป็นประเทศพม่าแล้ว แต่ในขณะเดียวกันยังมีขุนพลอีกหลายคน ลำพังขุนศึกเหล่านี้ถึงแม้จะแข็งแกร่งเท่าขุนศึกตระกูลอัง แต่หากรวมมือกัน บ้านอังก็ไม่ใช่คู่แข่งแน่นอน*

ดังนั้นตระกูลอังจึงเลือกที่จะร่วมมือกับขุนศึกทั้งหลาย เพื่อผลประโยชน์ร่วมกัน

แม้ว่ากองทัพมังกรดำที่กล้าหาญจะไม่แข็งแกร่ง แต่อาวุธของมันก็ไม่ได้อ่อนแอเมื่อเทียบกับขุนศึกคนอื่น ๆ ฉะนั้นตระกูลอังจึงไม่เคยดูถูกพวกเขา

พูดเส็จอีกฝ่ายก็วางสาย

"คุณลู่ ผมว่ามีความเป็นไปได้สูงมาก”หลังจากที่อีกฝ่ายวางสาย จิงจื่อจวินก็ได้พูดกับลู่เฉิน

"อืม ขอบคุณมากครับ เออใช่แล้ว วันนี้ท่านกงสุลยุ่งไหม?” ลู่เฉินพยักหน้าถาม

จินจื่อจวินสะดุ้งและยิ้มตอบ: “ผู้คนจากประเทศของเรามาที่นี่ค่อนข้างราบรื่น พวกเราก็สบาย เดือนหึ่งมีข้อพิพาทแค่ไม่กี่ครั้ง”

ลู่เฉินยิ้มตอบ: “งั้นดีเลย ผมขอเชิญชวนทุกท่านร่วมรับประทานอาหาร ท่านจัดการเลย”

หากเขาต้องการมาพัฒนาเมียนมาร์ในอนาคต สิ่งอำนวยความสะดวกมากมายหลายอย่างที่ต้องการความช่วยเหลือจากจินจื่อจวิน ฉะนั้นลู่เฉินจึงเตรียมตัวเข้าใกล้ชิดกับจินจื่อจวินให้มากขึ้น

จิงจื่อจวินยิ้มตอบ: “เกรงใจจริงๆครับ”

ลู่เฉินยิ้ม: “ได้พบเพื่อนร่วมชาติไม่กี่คนในต่างประเทศ นี่มันเป็นเรื่องที่ควรอยู่แล้ว อีกย่างกงสุลใหญ่และคนอื่นๆได้มาทำงานในต่างดินแดน ก็ลำบากเหมือนกันครับ”

จิงจื่อจวินพยักหน้า : “งั้นก็ขอบคุณคุณลู่มากครับ”

พูดเสร็จเขาก็ได้ไปตัดการ อย่างไรก็ตามมีการจัดบุคลากรที่สำคัญเพียงไม่กี่คน มีกงสุลรอง กงสุลเลขานุการ ฯลฯ ซึ่งรวมตัวกันเกือบเต็มโต๊ะหนึ่ง

ในขณะที่ลู่เฉินและเหล่าจิงจื่อจวินไปทานข้าว ทำเนียบประธานาธิบดีเนปิดอว์ ขณะนี้ประธานาธิบดีได้เรียกกลุ่มผู้นำพม่าเพื่อประชุมฉุกเฉิน

เรื่องที่ลู่เฉินได้ฆ่ามังกรดำ ควบคุมกองทัพมังกร ทำให้เหล่าผู้นำอึ้งไปหมด

สิ่งสำคัญที่สุดคือคนที่ควบคุมกองทัพมังกรดำเป็นคนจีน

และตอนนี้ทีลู่เฉินหาพวกเขาเจรจา พวกเขาจะมองข้ามมันไปไม่ได้ จึงได้รีบจัดการประชุมฉุกเฉินเพื่อหารือเกี่ยวกับมาตรการรับมือ