คุณพ่อสายเปย์ นิยาย บท 339

บทที่ 339 ฉันรู้จักคุณเหรอ

“เฉิงเฉวียนคะ วันนี้คุณตั้งใจจะมาประมูลอะไรกลับไปคะ?” สาวสวยที่อยู่ข้างๆเฉิงเฉวียนพูดขึ้น

เธอคือคนที่เฉิงเฉวียนเรียกให้มางานประมูลนี้ด้วย เธอคิดไปเองว่าเฉิงเฉวียนตั้งใจจะทำเซอร์ไพรส์ให้เธอ

เมื่อคิดได้ดังนี้สาวสวยคนนั้นก็เริ่มรู้สึกตื่นเต้น เธอไม่ได้ใส่ใจด้วยซ้ำว่าสายตาของเฉิงเฉวียนไม่ได้มองเธอเลยแม้แต่น้อย

“สิ่งที่ทุกคนต้องจับตามองในวันนี้ก็คือสร้อยมือมหัศจรรย์ ผมได้ยินมาว่ามีผลในการช่วยกระตุ้นการไหลเวียนของเลือดได้เป็นอย่างดี และยังชะลอความแก่ชราอีกด้วย ผมมาเพื่อของชิ้นนี้” เฉิงเฉวียนเขียนตอบ

สาวสวยคนนั้นตกตะลึงพูดอะไรไม่ออก เนื่องจากเธอรู้จักสร้อยข้อมือเส้นนั้นดี ก่อนหน้านี้หนึ่งสัปดาห์ ทางผู้จัดประมูลได้ประกาศแพร่หลาย ได้ยินมาว่าไม่เพียงแต่มีคุณสมบัติช่วยในการไหลเวียนโลหิต อีกทั้งยังงดงามมาก ผู้หญิงคนใดได้ไว้ในครอบครองคงจะเป็นสัญลักษณ์แห่งความร่ำรวย

“แหม ของแพงขนาดนั้นคุณจะให้ฉันจริงๆเหรอคะ?” หญิงสาวคนนั้นถามขึ้นด้วยท่าทางตื่นเต้น

“คุณคิดมากไปหรือเปล่า?ไม่หัดมองดูตัวเองซะบ้าง คิดว่าตัวเองมีคุณสมบัติพอที่จะเป็นภรรยาผมเหรอ? ผมต้องการประมูลเก็บเอาไว้ให้ภรรยาของผมในอนาคต” เฉิงเฉวียนหัวเราะด้วยน้ำเสียงเยือกเย็นแล้วหันหลังกลับไปมองผู้หญิงคนนั้นด้วยแววตาดูถูก

เขาเปลี่ยนผู้หญิงยิ่งกว่าเปลี่ยนเสื้อผ้า ผู้หญิงทั่วไปเขาเพียงแค่เล่นเพื่อความสนุกสนานเมื่อเบื่อก็โยนทิ้ง จนถึงบัดนี้เขายังไม่เคยเจอผู้หญิงคนที่ถูกใจเขาจริงสักที

เมื่อสาวสวยได้ยินดังนั้นก็รู้สึกว่าตนเองถูกตบเสียจนหน้าชาและทำตัวไม่ถูก

โชคดีที่ในชั้นนี้ไม่มีใครเท่าไหร่นัก ไม่อย่างนั้นเธอคงต้องเอาหน้ามุดดิน

แต่เธอก็สามารถควบคุมสติอารมณ์ตัวเองให้กลับมาเป็นปกติได้ในไม่ช้า

ที่เธอติดตามเฉิงเฉวียนมา ก็เพียงแค่ชื่อเสียงและเงินทองเท่านั้น

ขอเพียงแค่เขาให้เธอได้ทุกอย่างตามที่เธอต้องการก็เพียงพอแล้ว ส่วนเรื่องการแต่งงานเธอไม่เคยคิดมาก่อน

ด้านเฉิงเฉวียน ผู้หญิงที่จะแต่งงานกับเขานั้นอย่างน้อยก็ควรจะต้องมีทรัพย์สมบัติและชื่อเสียงเงินทองคู่ควรกับบ้านตระกูลเฉิง ถึงจะแต่งงานกับเขาได้

เฉิงเฉวียนพูดจบก็เดินมาในห้อง VIP ที่ลู่เฉินนั่งอยู่ จากนั้นก็เดินตรงเข้าไปด้านใน

“คนสวยครับ ผมไม่เคยเห็นคุณมาก่อนเลย คุณมาเที่ยวที่ต้าหลี่เหรอครับ?” เฉิงเฉวียนมองไปยังหลินอี้จุน จากนั้นยื่นมือขวาออกไปทักทาย

ผู้หญิงสวยเพียบพร้อมไร้ที่ติอย่างนี้ เฉิงเฉวียนจะปล่อยผ่านไปได้ยังไง!

เขาคบผู้หญิงมามากหน้าหลายตา แต่ยังไม่เคยพบใครสวยแบบนี้

เขาไม่เห็นลู่เฉินอยู่ในสายตาแม้แต่น้อย

ต่อให้เห็น เขาก็ไม่นำมันมาใส่ใจ

ต้าหลี่อยู่ในกำมือตระกูลเฉิงของพวกเขา เพียงแค่เขาต้องการ ไม่มีผู้หญิงคนไหนที่เขาจะไม่ได้

“ฉันรู้จักคุณหรือคะ?” หลินอี้จุนมองไปทางเฉิงเฉวียน จากนั้นยิ้มอย่างไร้อารมณ์

“ตอนนี้รู้จักแล้วไม่ใช่เหรอครับ ผมชื่อว่าเฉิงเฉวียน เป็นคุณชายใหญ่ตระกูลเฉิง ผมก็ไม่ได้อยากจะอวดนะแต่ที่ต้าหลี่นี้ คำพูดของผมเด็ดขาดเหนือใคร ไม่ว่าผมพูดอะไรทุกคนจะต้องฟัง คนสวยชื่อว่าอะไรครับ?” เฉิงเฉวียนมองไปยังหลินอี้จุนด้วยสายตาเจ้าชู้ ถึงแม้ว่าหลินอี้จุนจะแต่งงานมีลูกแล้ว แต่ผิวพรรณของเธอเนียนผ่องดุจสาวแรกแย้ม มองไม่ออกว่าเธอเคยแต่งงานมีลูกจริงๆ

“อ๋อ คุณชายใหญ่นี่เอง บังเอิญจังเลยนะคะพอดีว่าสามีฉันก็เป็นคุณชายใหญ่เหมือนกัน แต่เขามีความสามารถมากกว่าคุณร้อยเท่าพันเท่า อ้อ ฉันไม่อยากให้มือของสามีฉันต้องแปดเปื้อน ฉันขอเตือนคุณไว้ ณ ที่นี้ว่าถ้าคุณไม่ไสหัวไปตอนนี้ เมื่อตอนที่คุณอยากจะหนีไป เกรงว่าจะไม่มีโอกาสแล้วนะคะ” หลินอี้จุนยิ้มด้วยท่าทางเจ้าเล่ห์

เธอในตอนนี้แตกต่างจากเมื่อครึ่งปีก่อนมากจริงๆ

เนื่องจากตอนนี้เธอมีสามีที่แข็งแกร่งในทุกๆด้านอย่างลู่เฉินคอยสนับสนุนเธอ อีกทั้งเธอยังเป็นผู้บริหารบริษัทใหญ่ที่มีทรัพย์สินกว่าหนึ่งพันล้าน ตอนนี้เธอกลายเป็นผู้หญิงแกร่งไปเสียแล้ว

ผู้ชายที่น่ารังเกียจอย่างเฉิงเฉวียน เธอจะปล่อยให้เขาได้ใจไปได้ยังไง?

“แหมสาวน้อย ดุเด็ดเผ็ดมันจริงๆ แต่ว่าผมชอบรสชาตินี้ ถึงใจ!” เฉิงเฉวียนหัวเราะเหอะๆและมองมาทางลู่เฉิน

“นี่คุณ ผมชอบภรรยาคุณนะ บอกมาเถอะว่าเท่าไร? คุณต้องรู้ไว้ว่าที่ต้าหลี่นี้เป็นพื้นที่ของผม ที่คุณสามารถนั่งอยู่ที่นี่ได้แน่นอนว่าคงไม่ธรรมดา แต่นั่นอาจจะเป็นในพื้นที่ของคุณ ในต้าหลี่นี้ต่อให้คุณเป็นมังกร ก็ต้องฟังคำพูดของผม ไม่อย่างนั้นเกรงว่าปีใหม่นี้คุณจะผ่านพ้นมันไปไม่ได้นะ” เฉิงเฉวียนมองไปทางลู่เฉินด้วยแววตาเจ้าเล่ห์และดูถูก

เขาเคยได้ยินมาว่าหญิงสาวที่ชวนตูสวยงามดั่งนางฟ้า ในวันนี้เมื่อพบกับหลินอี้จุนเข้า เขาจึงจะมั่นใจว่านั่นเป็นเรื่องจริง

ต่อให้แต่งงานแล้วก็ยังงดงามเหมือนสาวแรกแย้ม

เขามองดูลู่เฉินแล้วรู้สึกไม่สบายใจยิ่งนัก

ผู้หญิงที่งดงามอย่างนี้ทำไมถูกเจ้าหมอนี่ทำลายความสวยงามไปได้! ที่มันดอกฟ้ากับหมาวัดชัดๆ

“ถ้าผมเป็นคุณ ผมจะคุกเข่าลงตอนนี้เพื่อขอโทษ” ลู่เฉินสีหน้าเคร่งขรึมและพูดออกมาอย่างเยือกเย็น

หลังจากที่เขาฆ่าเสี่ยวเบชิงไปแล้วนั้น เขาก็ไม่คิดที่จะปิดบังความสามารถของตัวเองอีก

แล้วตระกูลเฉิงเล็กๆในต้าหลี่แบบนี้ เขาจะสนใจได้ยังไง?

แม้แต่รัฐบาลเมียนมาร์เขาก็กล้าต่อกรมาด้วยแล้ว เขาจะไปกลัวตะกูลเฉิงเล็กๆนี้เหรอ?

“อะไรนะ! คุณให้ผมขอโทษคุณอย่างนั้นเหรอ?” เฉิงเฉวียนแทบไม่เชื่อหูตัวเอง ในต้าหลี่นี้มีคนกล้าให้เขาคุกเข่าลงขอโทษด้วยเหรอนี่!มันช่างตลกสิ้นดี

เขาชี้นิ้วไปที่หูแล้วพูดว่า “นี่! คุณพูดอีกครั้งนึงสิ เมื่อกี้ผมฟังไม่ชัด”

“ถ้าไม่อยากให้ตระกูลของคุณต้องเดือดร้อนไปด้วย ก็คุกเข่าขอโทษผมตอนนี้ซะ! ผมให้เวลาคุณหนึ่งนาที ถ้าถึงเวลาแล้วอย่าหาว่าผมไม่ให้โอกาสคุณ” ลู่เฉินหรี่ตาลงมองเขา

เฉิงเฉวียนสีหน้าเปลี่ยนไปในทันที เขาพูดขึ้นว่า “นี่แก!ทำตัวกร่างขนาดนี้ กล้าให้ฉันขอโทษแกได้ยังไง? แกเป็นคนแรกเลยนะเนี่ย คอยดูสิว่าแกจะยังมีหน้ากลับไปที่ชวนตูไหม!”

เฉิงเฉวียนฟังน้ำเสียงของหลินอี้จุน เขาจึงคิดว่าทั้งสองคนเป็นคนที่มาจากชวนตู

แต่ที่ชวนตูและยวี่โจวก็พูดสำเนียงคล้ายคลึงกัน ทำให้หลายๆคนเข้าใจผิดไป

เฉิงเฉวียนกำลังจะเดินออกไปจากห้อง ลู่เฉินพูดขึ้นว่า “ผมให้คุณไปแล้วเหรอ?”

เฉิงเฉวียนตกตะลึงมาก เขาคิดไม่ถึงว่าลู่เฉินยังกล้าทำตัวกร่างแบบนี้

เฉิงเฉวียนค่อยๆหันหลังกลับมาจ้องมองไปที่ลู่เฉิน ในแววตานั้นโมโหเสียจนเป็นฟืนเป็นไฟ

“แก! พูดว่าอะไรนะ?” เฉิงเฉวียนอดทนไม่ได้อีกต่อไป คำพูดของลู่เฉินฟังออกว่ากำลังดูถูกตน

เดิมทีเขาตั้งใจว่าจบจากงานประมูลแล้วค่อยมาจัดการลู่เฉิน แต่คิดไม่ถึงว่าลู่เฉินจะรีบรนหาที่ตายแบบนี้ ในเมื่อเป็นเช่นนี้เขาก็จะให้ลูกน้องมาจัดการลู่เฉินเอง

ชายสองคนเดินเข้ามาในห้อง VIP และล้อมเอาไว้ ทุกคนในห้องนั้นล้วนจับตามองมาที่พวกเขา แม้กระทั่งเจ้าหน้าที่ในการประมูลก็หยุดการประมูลลง

โซน Super VIP แบบนี้ มันเป็นการต่อสู้ขั้นเทพเลยทีเดียว!

ทุกคนลุกขึ้นยืนแล้วมองมาทางลู่เฉิน

ตอนนี้ทุกคนได้เห็นแล้วว่า

ในห้องนั้นมีชายหนุ่มและหญิงสาวสองคน

มองดูก็รู้ว่าเป็นพวกเศรษฐี

มิน่าเล่าถึงได้กล้ามีเรื่องกับเฉิงเฉวียน!

โจวหัวเห็นลู่เฉินและหลินอี้จุนเขาก็ตกตะลึงอย่างสุดขีด

คิดไม่ถึงว่าสองคนนั้นที่ถูกเขาดูถูกเมื่อสักครู่จะนั่งอยู่ในห้อง VIP นี้ได้

เจิ้งชิวเองก็ตกตะลึงจนอ้าปากค้าง

คนที่สามารถนั่งตรงนั้นได้ต้องมีเงินอย่างน้อยหนึ่งพันล้าน พวกเขาจะไม่มีเงินซื้อชุดแต่งงานเพียงแค่ 20 ล้านได้ยังไง?

เธอรู้สึกว่าเธอช่างโง่เขลานัก......

การที่เธอได้ดูถูกคนที่มีความสามารถแบบนี้ อีกทั้งยังเสียเงินกว่า 10 ล้านไปโดยเปล่าประโยชน์ เห้อ......ช่างโง่จริงๆ