คุณพ่อสายเปย์ นิยาย บท 339

บทที่ 339 ฉันรู้จักคุณเหรอ

“เฉิงเฉวียนคะ วันนี้คุณตั้งใจจะมาประมูลอะไรกลับไปคะ?” สาวสวยที่อยู่ข้างๆเฉิงเฉวียนพูดขึ้น

เธอคือคนที่เฉิงเฉวียนเรียกให้มางานประมูลนี้ด้วย เธอคิดไปเองว่าเฉิงเฉวียนตั้งใจจะทำเซอร์ไพรส์ให้เธอ

เมื่อคิดได้ดังนี้สาวสวยคนนั้นก็เริ่มรู้สึกตื่นเต้น เธอไม่ได้ใส่ใจด้วยซ้ำว่าสายตาของเฉิงเฉวียนไม่ได้มองเธอเลยแม้แต่น้อย

“สิ่งที่ทุกคนต้องจับตามองในวันนี้ก็คือสร้อยมือมหัศจรรย์ ผมได้ยินมาว่ามีผลในการช่วยกระตุ้นการไหลเวียนของเลือดได้เป็นอย่างดี และยังชะลอความแก่ชราอีกด้วย ผมมาเพื่อของชิ้นนี้” เฉิงเฉวียนเขียนตอบ

สาวสวยคนนั้นตกตะลึงพูดอะไรไม่ออก เนื่องจากเธอรู้จักสร้อยข้อมือเส้นนั้นดี ก่อนหน้านี้หนึ่งสัปดาห์ ทางผู้จัดประมูลได้ประกาศแพร่หลาย ได้ยินมาว่าไม่เพียงแต่มีคุณสมบัติช่วยในการไหลเวียนโลหิต อีกทั้งยังงดงามมาก ผู้หญิงคนใดได้ไว้ในครอบครองคงจะเป็นสัญลักษณ์แห่งความร่ำรวย

“แหม ของแพงขนาดนั้นคุณจะให้ฉันจริงๆเหรอคะ?” หญิงสาวคนนั้นถามขึ้นด้วยท่าทางตื่นเต้น

“คุณคิดมากไปหรือเปล่า?ไม่หัดมองดูตัวเองซะบ้าง คิดว่าตัวเองมีคุณสมบัติพอที่จะเป็นภรรยาผมเหรอ? ผมต้องการประมูลเก็บเอาไว้ให้ภรรยาของผมในอนาคต” เฉิงเฉวียนหัวเราะด้วยน้ำเสียงเยือกเย็นแล้วหันหลังกลับไปมองผู้หญิงคนนั้นด้วยแววตาดูถูก

เขาเปลี่ยนผู้หญิงยิ่งกว่าเปลี่ยนเสื้อผ้า ผู้หญิงทั่วไปเขาเพียงแค่เล่นเพื่อความสนุกสนานเมื่อเบื่อก็โยนทิ้ง จนถึงบัดนี้เขายังไม่เคยเจอผู้หญิงคนที่ถูกใจเขาจริงสักที

เมื่อสาวสวยได้ยินดังนั้นก็รู้สึกว่าตนเองถูกตบเสียจนหน้าชาและทำตัวไม่ถูก

โชคดีที่ในชั้นนี้ไม่มีใครเท่าไหร่นัก ไม่อย่างนั้นเธอคงต้องเอาหน้ามุดดิน

แต่เธอก็สามารถควบคุมสติอารมณ์ตัวเองให้กลับมาเป็นปกติได้ในไม่ช้า

ที่เธอติดตามเฉิงเฉวียนมา ก็เพียงแค่ชื่อเสียงและเงินทองเท่านั้น

ขอเพียงแค่เขาให้เธอได้ทุกอย่างตามที่เธอต้องการก็เพียงพอแล้ว ส่วนเรื่องการแต่งงานเธอไม่เคยคิดมาก่อน

ด้านเฉิงเฉวียน ผู้หญิงที่จะแต่งงานกับเขานั้นอย่างน้อยก็ควรจะต้องมีทรัพย์สมบัติและชื่อเสียงเงินทองคู่ควรกับบ้านตระกูลเฉิง ถึงจะแต่งงานกับเขาได้

เฉิงเฉวียนพูดจบก็เดินมาในห้อง VIP ที่ลู่เฉินนั่งอยู่ จากนั้นก็เดินตรงเข้าไปด้านใน

“คนสวยครับ ผมไม่เคยเห็นคุณมาก่อนเลย คุณมาเที่ยวที่ต้าหลี่เหรอครับ?” เฉิงเฉวียนมองไปยังหลินอี้จุน จากนั้นยื่นมือขวาออกไปทักทาย

ผู้หญิงสวยเพียบพร้อมไร้ที่ติอย่างนี้ เฉิงเฉวียนจะปล่อยผ่านไปได้ยังไง!

เขาคบผู้หญิงมามากหน้าหลายตา แต่ยังไม่เคยพบใครสวยแบบนี้

เขาไม่เห็นลู่เฉินอยู่ในสายตาแม้แต่น้อย

ต่อให้เห็น เขาก็ไม่นำมันมาใส่ใจ

ต้าหลี่อยู่ในกำมือตระกูลเฉิงของพวกเขา เพียงแค่เขาต้องการ ไม่มีผู้หญิงคนไหนที่เขาจะไม่ได้

“ฉันรู้จักคุณหรือคะ?” หลินอี้จุนมองไปทางเฉิงเฉวียน จากนั้นยิ้มอย่างไร้อารมณ์

“ตอนนี้รู้จักแล้วไม่ใช่เหรอครับ ผมชื่อว่าเฉิงเฉวียน เป็นคุณชายใหญ่ตระกูลเฉิง ผมก็ไม่ได้อยากจะอวดนะแต่ที่ต้าหลี่นี้ คำพูดของผมเด็ดขาดเหนือใคร ไม่ว่าผมพูดอะไรทุกคนจะต้องฟัง คนสวยชื่อว่าอะไรครับ?” เฉิงเฉวียนมองไปยังหลินอี้จุนด้วยสายตาเจ้าชู้ ถึงแม้ว่าหลินอี้จุนจะแต่งงานมีลูกแล้ว แต่ผิวพรรณของเธอเนียนผ่องดุจสาวแรกแย้ม มองไม่ออกว่าเธอเคยแต่งงานมีลูกจริงๆ

“อ๋อ คุณชายใหญ่นี่เอง บังเอิญจังเลยนะคะพอดีว่าสามีฉันก็เป็นคุณชายใหญ่เหมือนกัน แต่เขามีความสามารถมากกว่าคุณร้อยเท่าพันเท่า อ้อ ฉันไม่อยากให้มือของสามีฉันต้องแปดเปื้อน ฉันขอเตือนคุณไว้ ณ ที่นี้ว่าถ้าคุณไม่ไสหัวไปตอนนี้ เมื่อตอนที่คุณอยากจะหนีไป เกรงว่าจะไม่มีโอกาสแล้วนะคะ” หลินอี้จุนยิ้มด้วยท่าทางเจ้าเล่ห์

เธอในตอนนี้แตกต่างจากเมื่อครึ่งปีก่อนมากจริงๆ

เนื่องจากตอนนี้เธอมีสามีที่แข็งแกร่งในทุกๆด้านอย่างลู่เฉินคอยสนับสนุนเธอ อีกทั้งเธอยังเป็นผู้บริหารบริษัทใหญ่ที่มีทรัพย์สินกว่าหนึ่งพันล้าน ตอนนี้เธอกลายเป็นผู้หญิงแกร่งไปเสียแล้ว

ผู้ชายที่น่ารังเกียจอย่างเฉิงเฉวียน เธอจะปล่อยให้เขาได้ใจไปได้ยังไง?

“แหมสาวน้อย ดุเด็ดเผ็ดมันจริงๆ แต่ว่าผมชอบรสชาตินี้ ถึงใจ!” เฉิงเฉวียนหัวเราะเหอะๆและมองมาทางลู่เฉิน

“นี่คุณ ผมชอบภรรยาคุณนะ บอกมาเถอะว่าเท่าไร? คุณต้องรู้ไว้ว่าที่ต้าหลี่นี้เป็นพื้นที่ของผม ที่คุณสามารถนั่งอยู่ที่นี่ได้แน่นอนว่าคงไม่ธรรมดา แต่นั่นอาจจะเป็นในพื้นที่ของคุณ ในต้าหลี่นี้ต่อให้คุณเป็นมังกร ก็ต้องฟังคำพูดของผม ไม่อย่างนั้นเกรงว่าปีใหม่นี้คุณจะผ่านพ้นมันไปไม่ได้นะ” เฉิงเฉวียนมองไปทางลู่เฉินด้วยแววตาเจ้าเล่ห์และดูถูก

เขาเคยได้ยินมาว่าหญิงสาวที่ชวนตูสวยงามดั่งนางฟ้า ในวันนี้เมื่อพบกับหลินอี้จุนเข้า เขาจึงจะมั่นใจว่านั่นเป็นเรื่องจริง