คุณพ่อสายเปย์ นิยาย บท 349

บทที่ 349 พลิกผัน

ฮัวหลุนคิดไม่ตกจริงๆ แม้แต่เฉิงกวงหมิงเองก็รู้สึกสงสัย

พวกเขานับถือลู่เฉินเสียมากกว่า

สถานการณ์แบบนี้ลู่เฉินยังสามารถควบคุมอารมณ์ตัวเองได้ดี นี่มันเป็นพวกอัจฉริยะชัดๆ！

แต่เฉิงกวงหมิงก็ตัดสินใจที่ให้บอดี้การ์ดทุกคนเข้ารุมทำร้ายลู่เฉินพร้อมกัน เนื่องจากเขาไม่ต้องการให้โอกาสลู่เฉินแม้แต่นิดเดียว

เพราะเรื่องนี้ส่งผลกับธุรกิจของตระกูลเฉิงของเขา แน่นอนว่าเขาจะประมาทไม่ได้

ในขณะนั้นเองโทรศัพท์ของเฉิงเฉวียนก็ดังขึ้น หลังจากที่เขารับสายและฟังเสียงจากฝ่ายตรงข้ามพูดมาเพียงสองสามประโยคก็วางสายลง

เขาเดินมาด้านหน้าบอดี้การ์ดทั้งหลายและพูดกับลู่เฉินว่า “คิดไม่ถึงนะว่าแกมีแผนสูงขนาดนี้ ก่อนเดินทางมาที่ตระกูลเฉิง แกพาลูกเมียแกไปซ่อนไว้แล้วซินะ！”

บัดนี้ลู่เฉินในสายตาของเขาก็คล้ายกับคนที่ใกล้จะตาย ถึงแม้จะรู้ว่าลู่เฉินเป็นใครและมีอำนาจขนาดไหน อีกทั้งรู้ดีว่าตระกูลเฉิงของพวกเขาต่อกรด้วยไม่ได้

แต่จุดประสงค์ของพวกเขาในวันนี้ก็คือฆ่าลู่เฉินซะ！

ในเมื่อคุณปู่ของเขาได้ออกคำสั่งไปแล้วเขาก็ไม่เกรงกลัวลู่เฉินอีกต่อไป

แม้ว่าในวันนี้ลู่เฉินคงต้องตายในน้ำมือของพวกเขาแน่ๆ แต่เขาก็ยังไม่ถอดใจจากหลินอี้จุน

ผู้หญิงคนนั้นแม้จะแต่งงานมีครอบครัวมีลูกแล้ว ก็ยังเป็นผู้หญิงที่งดงามที่สุดเท่าที่เขาเคยเจอมา

“ลูกเมียผมกลับยวี่โจวไปแล้ว ตอนนี้น่าจะลงจากเครื่องแล้วล่ะ”ลู่เฉินตอบ

“หึๆ แกคิดว่าฉันเป็นเด็ก 3 ขวบหรือยังไง？ ตอนกลางคืนแบบนี้มีไฟท์บินที่ไหนไปยวี่โจวเหรอ？ อีกอย่างแกคิดว่าฉันจะไม่ส่งคนไปที่สนามบินหรือไง？ลูกเมียของแกจะไปส่งสนามบินหรือเปล่านะ” เฉิงเฉวียนหัวเราะ

ลู่เฉินมองดูเฉิงเฉวียนที่หัวเราะคล้ายกับคนบ้า ในขณะที่ทุกคนกำลังสงสัยในตัวของลู่เฉินก็มีเสียงเฮลิคอปเตอร์ดังขึ้น

ทุกคนตกตะลึงและมองขึ้นไปข้างบน ทำไมถึงมีเฮลิคอปเตอร์บินผ่านพวกเขากัน？

ไม่สิไม่ใช่แค่บินผ่าน ！ เสียงนี้คล้ายกับกำลังหยุดที่เหลือบ้านตระกูลเฉิง

“แย่แล้วครับ แย่แล้ว！！！”

ในขณะนั้นเอง คนรับใช้ก็วิ่งเข้ามาด้วยท่าทางตื่นตระหนก เขายังไม่ทันจะพูดจบก็เห็นว่ามีชายหนุ่มรูปร่างกำยำสวมชุดครบอาวุธเดินเข้ามา 4-5 คนจากนั้นยกปืนขึ้น

สมาชิกตระกูลเฉิงพากันตระหนกตกใจ บอดี้การ์ดยี่สิบกว่าคนที่ล้อมลู่เฉินไว้ก็พากันหนีด้วยความหวาดกลัว

ฮัวหลุนมองไปยังลู่เฉิน บัดนี้แววตาของลู่เฉินเต็มไปด้วยความอาฆาตแค้น เขาสะดุ้งเล็กน้อย หรือกว่าคนพวกนี้ลู่เฉินเรียกมากัน？

ให้ตายสิ！ถ้าเป็นคนที่ลู่เฉินเรียกมาจริงๆนี่มันช่างน่ากลัวเหลือเกิน

เขาจำได้ดีว่าตอนที่ลู่เฉินมาถึงคฤหาสน์ตระกูลเฉิงนี้ไม่ได้เอาโทรศัพท์มาด้วย เช่นนั้นก็เป็นไปได้แค่อย่างเดียวนั่นคือลู่เฉินได้จัดการทุกอย่างไว้เรียบร้อยก่อนเดินทางมาที่นี่

หรือว่าก่อนลู่เฉินจะเดินทางมาที่นี่ ก็สงสัยในตัวเขาอย่างนั้นหรือ？？？

เจ้าหมอนี่ไม่ธรรมดาเลยจริงๆ！

หรือเขาจะรู้กันนะว่าฮัวหลุนกำลังจัดการเขาอยู่

ฮัวหลุนไม่อยากจะเชื่อในความคิดของตัวเองจริงๆ หัวใจของเขาตกไปอยู่ที่ตาตุ่ม

หากคนพวกนี้เป็นคนของลู่เฉินจริงๆ ในวันนี้คงรอดไปจากน้ำมือพวกเขาได้ยาก แล้วถ้าเป็นอย่างนี้เจาและตระกูลเฉิงก็คงจะจบสิ้นไปด้วยกัน

“คุณเป็นใครกัน？” เฉิงเฉวียนถามขึ้นด้วยสีหน้าเคร่งเครียด

ตู้เฟยมองไปที่เขาแล้วยิ้มจากนั้นยกปืนขึ้น

ปัง！ ปังๆๆๆ！！！

เสียงปืนดังติดๆกันหลายนัด บอดี้การ์ด 20 กว่าคนที่ล้อมลู่เฉินไว้ก็พากันล้มลงระเนระนาด

รวมทั้งเฉิงเฉวียนก็เช่นกัน

ณ วินาทีนั้นเอง ทุกคนที่อยู่นั่งอยู่ในห้องรับแขกก็พากันกรีดร้องเป็นเสียงกรีดร้องที่ตกใจจนพูดไม่ถูก

“แกคิดว่าตัวเองเป็นใครกัน？ กล้าดียังไงมาข่มขู่ผู้บัญชาการของพวกเรา？”ตู้เฟยหัวเราะด้วยน้ำเสียงเยือกเย็น

ตอนนี้บอดี้การ์ดและเฉิงเฉวียนโดนยิงเข้าที่ต้นขาทำให้ไม่สามารถเดินได้

ผู้บัญชาการ？

เฉิงกวงหมิงและฮัวหลุนถอนหายใจออกมา เขาคิดว่าตัวเองฟังผิดไป

ในขณะนั้นเองลู่เฉินมองไปที่ทั้งสองคนแล้วตอบด้วยสีหน้าเจ้าเล่ห์ว่า “อ้าวจริงด้วยสิ ผมลืมบอกคุณไปน่ะ ผมไม่ได้เป็นแค่เจ้าของเทคโนโลยีอี้ฉีอย่างเดียวนะแต่ผมยังเป็นผู้บัญชาการของกลุ่มฆ่าวิหารแห่งโกกังด้วย”

ตาของเขามองไปยังเฉิงเฉวียนที่นอนอดโอยอยู่ที่พื้นแล้วพูดว่า “แกบอกว่าไม่เชื่อที่ลูกเมียของฉันออกจากเมืองนี้ไปแล้วใช่ไหม？ถ้าอย่างนั้นตอนนี้ฉันจะตอบคำถามให้แกฟังนะ เพราะว่าฉันใช้เครื่องบินรบส่วนตัวส่งพวกเขากลับไปแล้ว”

“อีกอย่างคนของฉันเพิ่งเดินทางมาจากโกกัง แกไม่คิดจะถามคำถามโง่ๆอย่างเช่น ทำไมเครื่องบินรบพร้อมอาวุธของฉันถึงสามารถเข้าสู่น่านฟ้านี้ได้เหรอ？”

ลู่เฉินมองไปยังเฉิงเฉวียนด้วยท่าทางเยาะเย้ย ท่าทางโอ้อวดของเฉิงเฉวียนเมื่อสักครู่ เขานึกทีไรก็ขำขึ้นมาทุกที

คำพูดของลู่เฉินนั้น ทำให้ฮัวหลุนและเฉิงกวงหมิงก็ขาอ่อนจนแทบยืนไม่ติด

ลู่เฉินไม่เคยบอกกับพวกเขาว่าเขามีความสัมพันธ์อย่างไรกับกองทหาร

พวกเขาทำอะไรไม่ถูกจริงๆ ตอนนี้ลู่เฉินปิดบังข้อมูลได้ดีเหลือเกิน

ฮัวหลุนรู้สึกผิดหวังมากที่ได้ตัดสินใจเลือกทางนี้ ถ้าเขารู้แบบนี้เขาคงจะร่วมมือกับลู่เฉินไปแล้ว

ความแข็งแกร่งของลู่เฉินไกลเกินกว่าที่เขาจะจินตนาการได้

แต่คนในเมืองหลวงที่ว่าจะทำให้บริษัทเขาล้มละลายนั้นเป็นจริงหรือไม่เขาก็ยังไม่แน่ใจ

แต่เขาเชื่อว่าในคืนนี้เขาอาจจะต้องสูญเสียชีวิตได้......

โกกัน......ที่แห่งนั้นเขาเคยได้ยินมาก่อนหน้านี้ ว่าเป็นที่ประเทศเมียนม่าได้ให้คนจีนเช่าซื้อไว้ ระยะเวลา 100 ปี

คนธรรมดาทั่วไปไม่รู้ว่าเหตุผลอะไร

แต่พวกเขารู้ดีว่าเป็นเพราะกลุ่มวิหารฆ่า ชื่อเสียงของพวกเขาโด่งดังจนทำให้ชาวเมียนม่าหวาดกลัวและไม่กล้าที่จะไม่ให้เขาเช่าที่แห่งนั้น

คิดไม่ถึงว่าลู่เฉินก็คือผู้บังคับบัญชาของกลุ่มวิหารฆ่า！

เมื่อคิดได้ดังนั้น ฮัวหลุนเองก็สงสัยขึ้นมาว่า การที่คนเมืองหลวงคนนั้นให้เขาจัดการกับลู่เฉิน เนื่องจากอีกฝ่ายไม่มีความมั่นใจที่จะเผชิญหน้ากับลู่เฉินสินะ？！

ตอนนี้เฉิงเฉวียนถูกลู่เฉินหัวเราะเยาะ แต่หัวใจเขากับหล่นลงไปที่ตาตุ่ม

ตระกูลเฉิงกำเมืองต้าหลี่ไว้ในมือก็จริง แต่ความสามารถของลู่เฉินนั้นเกินกว่าที่พวกเขาจินตนาการ สำหรับลู่เฉินนั้น ตระกูลเฉิงของพวกเขาไม่ได้มีความหมายแม้แต่นิดเดียว

เครื่องบินรบพร้อมอาวุธบินมาจากโกกันถึงที่นี่ ต่อให้พวกเขาทุกคนถูกฆ่าตาย ณ ที่นี้ก็ไม่มีใครกล้าไปฟ้องร้อง

“แม่งเอ้ย！ทำไมถึงไปหาเรื่องกับคนแบบนี้ได้วะ？”

ตอนนี้เฉิงเฉวียนรู้สึกเสียใจเป็นที่สุดและก็กลัวมากด้วย

เมื่อสักครู่ที่ถูกคนของตู้เฟยยิงจนบาดเจ็บที่ขา ไม่ดีอีกสักครู่อาจจะฆ่าพวกเขาทีเดียวเลยก็ได้

“แก！แกจะเอายังไง？” เฉิงกวงหมิงงถามเสียงสั่น

ลู่เฉินเงยหน้ามองเฉิงกวงหมิงแล้วหัวเราะเยาะว่า “ถามฉันว่าเอายังไงเหรอ？เมื่อกี้แกบอกว่าอยากจะฆ่าฉันไม่ใช่หรือไง？ฉันขอถามกลับสิว่าตอนนี้จะเอายังไง？”

เมื่อได้ยินคำตอบของลู่เฉิน เฉิงกวงหมิงก็ตัวสั่นสะท้านจนแทบเป็นลม

เมื่อสักครู่เขาพูดจริงๆว่าจะฆ่าลู่เฉิน ดูจากสถานการณ์แล้วในวันนี้ลู่เฉินคงไม่ปล่อยตระกูลเฉิงของเขาไปแน่ๆ

เมื่อนึกถึงตระกูลเฉิงที่ยิ่งใหญ่ กลับถูกทำลายลงด้วยน้ำมือของเขา เขาก็ช้ำใจจนกระอักเลือด

แม้ว่าฮัวหลุนจะไม่ได้เป็นลมตามไปแต่เขาก็สิ้นหวังแล้วจริงๆ

โดยเฉพาะอย่างยิ่งสนามรบนี้มีต้นเหตุมาจากเขา ต่อให้ลู่เฉินใจอ่อนปล่อยตระกูลเฉิงไปแต่ก็คงไม่ปล่อยตนเองไปแน่ๆ