คุณพ่อสายเปย์ นิยาย บท 357

บทที่ 357 ช่วยหยุนเหลา

หยุนเหลาในตอนนี้ ไม่ร่าเริงเหมือนเมื่อก่อนที่ลู่เฉินเห็น

ในเวลานี้หยุนเหลาที่ถูกเซียวอันยี่กักขังเป็นเวลานาน เหมือนกับคนแก่ที่กำลังจะตาย ดวงตาของเขาว่างเปล่าลมหายใจของเขาอ่อนแอ และเขาอาจตายได้ตลอดเวลา

เมื่อเห็นท่าทางที่น่าสังเวชของหยุนเหลาใจของลู่เฉินก็เริ่มสั่น และมีการอยากฆ่าที่รุนแรงขึ้น

เช่นเดียวกับที่เสี่ยวต้าเผิงเป็นผู้ดูแลของเสี่ยวอันอี้ หยุนเหลาก็เป็นผู้ดูแลของลู่เฉิน และแม้แต่ศิลปะการต่อสู้ของลู่เฉิน และทักษะต่างๆของเขาก็ได้รับการสอนโดยหยุนเหลา ตั้งแต่เขายังเด็ก

เขาควรจะเรียกนายหยุนว่าอาจาร์ย แต่หยุนเหลาปฏิเสธไม่ให้เรียก

ดังนั้นพวกเขาจึงกลายเป็นความสัมพันธ์ระหว่างครูและเพื่อน

และเพราะเรื่องของเขาทำให้หยุนเหลาถูกบ้านเสี่ยวตีเช่นนี้ และลู่เฉินได้ตัดสินให้บ้านเสี่ยวได้ตายดีแน่

"ไอ่น้อง ฉันรู้ว่าเขาเป็นครูของคุณ ถ้าคุณต้องการช่วยเขา คุณควรคุกเข่า มิฉะนั้นฉันจะหักคอของเขาตอนนี้!" เสี่ยวอันอี้ขู่อีกครั้ง

หยุนเหล่าส่ายหัวให้ลู่เฉิน ห้ามคุกเข่าเด็ดขาด

“ จะทำไหม?” เสี่ยวอันอี้ตะคอกเสียงเข้มจับมือของหยุนเหลาแน่นอีกครั้ง

"พอได้แล้ว!"

ความตั้งจะฆ่าปรากฏขึ้นในดวงตาของลู่เฉิน แต่เมื่อเห็นหยุนเลาเจ็บปวด หัวใจของเขาก็จมลงและเขายอมคุกเข่าลงช้าๆ

ในขณะนี้ขณะที่เท้าของลู่เฉินกำลังจะคุกเข่าลงบนพื้นทันใดนั้นก็มีเสียงคำว่า "เจี่ยว" และกระสุนทะลุด้านหลังศีรษะของเสี่ยวอัน

ลู่เฉินเงยหน้าขึ้น และพบว่าเป็นเสี่ยวจิง

เสี่ยวจิงใช้ปืน และเมื่อกว่าเสี่ยวอันอี้รู้ตัว ก็หลบไม่ทันแล้ว เลยถูกยิงเข้าที่ศีรษะโดยตรง

เมื่อเห็นเช่นนี้ลู่เฉินก็รีบวิ่งไปหาหยุนเหลา

เสี่ยวจิงยิงปืนใส่เสี่ยวต้าเผิงหลายนัด

เสี่ยวต้าเผิงสามารถหลบกระสุนได้ แต่ในเวลานี้ความคิดทั้งหมดของเขาอยู่ที่ร่างกายของเสี่ยวอันอี้ เมื่อเขาตอบสนองเขาไม่สามารถหลบกระสุนได้เช่นกัน แต่เขาไม่โดนจุดสำคัญ

นี้เสี่ยวจิงจงใจจะไว้ชีวิต ไม่งั้นนัดเดียวก็ตายแล้ว

ลู่เฉินดูหยุนเหลา และพบว่าหยุนเหลาถูกวางยาพิษ ทำให้ไม่สามารถพูดได้ในตอนนี้

"พี่เฉิน คนพวกนี้จะทำไง?" เสี่ยวจิงถาม

"ฆ่าหมด ปล่อยให้ซ่งไห่จัดการศพเอง" ลู่เฉินพูดอย่างเย็นชา

“ ลู่เฉิน แกจะฆ่าฉันไม่ได้!” เสี่ยวต้าเผิงรีบร้องขอความเมตตา

“ เหตุผล?” ลู่เฉินมองเสี่ยวต้าเผิงอย่างแดกดัน

"เพราะแกได้ฆ่าเสี่ยวอันอี้ไปแล้ว ถ้าแกฆ่าฉันอีกครั้งตระกูลเสี่ยวของเราจะต้องตายไปพร้อมกับแกอย่างแน่นอน!" เสี่ยวต้าเผิงขู่

"จริงเหรอ ฉันกลัวมากเลย งั้นก็มาลองดูกัน"

ลู่เฉินหัวเราะเยาะดึงปืนเก็บเสียงออกมาและยิงเสี่ยวต้าเผิงที่ศีรษะ

ดวงตาของเสี่ยวต้าเผิงเบิกกว้าง เขาไม่อยากเชื่อ ว่าเขาต้องมาตายแบบนี้

ขนาดตายยังไม่อยากมองเลย