บทที่ 362 ก่อตั้งมูลนิธิฟุตบอล
เวลาที่ลู่เฉินมาถึงสนามกีฬา พบว่ามีแค่เฉินจือหรานคนเดียวอยู่
"พ่อคุณล่ะ ยังไม่มาหรือ?"ลู่เฉินถาม
"คุณกลัวว่าฉันจะกินคุณลงไปหรือยัง?"เฉินจือหรานพูดอย่างล้อเล่น
ลู่เฉินไม่อยากพูดเล่นกับเฉินจือหราน จึงยักไหล่และพูดว่า"นั้นก็เข้าไปเถอะ การแข่งขันใกล้เริ่มแล้ว"
พอพูดเสร็จเขาก็เดินไปทางประตู เขาเดาว่า เฉินกวงซิงน่าจะเป็นเพียงข้ออ้างของเฉินจือหราน
"ไอ้โง่เอ๋ย"เฉินจือหรานมองไปดูเงาหลังของลู่เฉิน และขบเขี้ยวฟัน รู้สึกไม่ค่อยพอใจ เธอไม่เคยได้เห็นผู้ชายที่โง่ในเรื่องความรักแบบนี้เลย
เฉินจือหรานแอบกระแทกเท้า จากนั้นก็เดินตามขึ้นไป
บรรยากาศของห้องพิเศษดีอยู่ แต่เสียอยู่อย่างหนึ่งคือรู้สึกห่างไปไกลหน่อย คนที่สายตาไม่ดีคงมองนักกีฬาบนสนามไม่ชัดด้วย
ตอนนี้ทั้งสนามกีฬานั่งกันเต็มไปหมด มีประมาณหกหมื่นคน เสียงดังมาก
แต่การดูแข่งขันฟุตบอลก็ต้องมีความรู้สึกและบรรยากาศเช่นนี้ถึงจะโอเค
แม้ว่าความสามารถของทีมฟุตบอลประเทศจีนไม่ค่อยดีมากนัก แต่แฟนคลับก็เยอะอยู่นะ แต่เนื่องจากสนามนี้เล็กไปน้อย ไม่นั้นการแข่งขันระดับประเทศแบบนี้ แม้มีที่นั่งอีกหลายหมื่นที่ ก็ต้องนั่งเต็มเช่นกัน
นักกีฬาที่อบอุ่นร่างกายอยู่ต่างลงไปเตรียมตัว การแข่งขันก็เกือบจะเริ่มแล้ว
ไม่นาน การแข่งขันก็เกือบจะเริ่มต้น ลู่เฉินดูการแข่งขันไปด้วยพร้อมคุยกับเฉินจือหรานไปด้วย เวลาผ่านไปอย่างรวดเร็ว
แต่ว่าการแข่งขันรอบนี้ ทีมประเทศไม่ได้เข้าสักลูก แต่ทีมเกาหลีกลับเข้าสามลูก นี่ทำให้แฟนคลับของทีมประเทศจีนรู้สึกไม่สบายใจอย่างยิ่ง
ถ้าพูดตามตรง ลู่เฉินก็ดูอย่างหดหู่มาก
โดยเฉพาะถึงตอนสุดท้าย ท่ามกลางเสียงโห่ของแฟนคลับฟุตบอลทีมประเทศจีน นักกีฬาของเกาหลียังชูนิ้วก้อยใส่อัฒจรรย์ นี่เป็นการอัปยศอดสูที่มีต่อแฟนคลับฟุตบอลทีมประเทศจีน
"โธ่ ไม่ทราบว่าต้องถึงเมื่อไหร่ ฟุตบอลของทีมชาติเราถึงจะดีขึ้น"ก่อนที่จะออกจากสนามกีฬา เฉินจือหรานทอดถอนใจออกมา
"ไม่นานหรอก ภายในสิบปีจะดีขึ้นแน่นอน"ลู่เฉินพูดอย่างแน่วแน่
"คุณคิดจะลงทุนสนับสนุนกีฬาฟุตบอลหรือ?"สายตาของเฉินจือหรานเปล่งประกายออกมา และถาม
"ฉันมีความคิดนี้อยู่"ลู่เฉินพยักหน้า
เมื่อเห็นว่าฟุตบอลของชาติล้าหลังขนาดนี้ เขารู้สึกว่าถึงเวลาที่เขาควรจะออกมาทำอะไรแล้ว
พฤติกรรมของนักฟุตบอลเกาหลีหลายคนนั้นในเมื่อกี้นี้ ยิ่งทำให้เขามีความคิดที่อยากจะลงทุนให้ฟุตบอลของชาติเจริญยิ่งขึ้น
"คุณคิดจะซื้อทีมฟุตบอลมาหนึ่งทีม หรือว่า?"เฉินจือหรานถามอย่างแปลกใจ
ลู่เฉินไม่ได้ตอบ เขากำลังคิดอะไรสักอย่างอยู่
"เอ๊ะ เจ้าของทีมซือเวยของเมืองยวี่โจวก็ได้เข้าร่วมสมาคมด้วย ปีนี้คะแนนของทีมซือเวยแย่มาก ได้ตกระดับลงมาแล้วด้วย ฉันได้ข่าวว่าพวกเขาอยากจะขายทีมฟุตบอลออกมา"เฉินจือหรานพูด
เธอเป็นแฟนคลับฟุตบอลที่จริงจังมาก แม้ว่าความสามารถของทีมซือเวยแย่มาก แต่การแข่งขันทุกรอบเธอล้วนไปดูแล้ว
"คุณไปแจ้งให้ทุกคนทราบ เข้าวันพรุ่งนี้จะประชุมกัน"ลู่เฉินพูดกับเฉินจือหราน
"โอเค"แม้ว่าเฉินจือหรานยังไม่รู้ว่าลู่เฉินมีแผนอะไร แต่เธอเดาว่าการประชุมพรุ่งนี้ อาจจะมีความเกี่ยวข้องกับฟุตบอลนี่แหละ
ทุกคนล้วนรู้ว่าฟุตบอลของประเทศจีนพัฒนาขึ้นไม่ได้ เป็นเพราะเหตุใด
ไม่ใช่ว่าคนจีนไม่ชอบฟุตบอล เป็นเพราะไม่มีอุปกรณ์ฝึกที่ทันสมัย
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: คุณพ่อสายเปย์