บทที่ 372 เกมที่พลิกผัน
การแข่งขันเริ่มขึ้นในไม่ช้า ทีมซือเวยเต็มไปด้วยความมั่นใจกับการจัดการบอลในรูปแบบต่างๆ ทั้งการรุก การป้องกันและทั้งหมดนี้ก็ทำได้อย่างดียิ่ง
ในทางกลับกันทีมจงไห่เนื่องจากถูกทีมซือเวยเอาชนะไปได้ 2 ประตู จึงทำให้ผู้เล่นทุกคนรู้สึกหดหู่และหมดความหวัง อีกทั้งยังมีความขัดแย้งกันภายในด้วย
ทั้งกองหลังและผู้รักษาประตูต่างตำหนิกองกลางว่าไม่มีประโยชน์ และทำให้บอลถูกทีมซือเวยสกัดไว้จึงทำให้เกิดผลตามหลังมา
ผลที่ตามมาก็คือทีมจงไห่เสียเกมอย่างสิ้นเชิง กองหลังเองก็ไม่ส่งบอลให้กองกลาง แต่กลับส่งบอลไปให้กองหน้า
กองหน้าของพวกเขาถูกล้อมรอบไปด้วยทีมซือเวย พวกเขาจะมีโอกาสได้บอลได้ยังไงกัน?
สถานการณ์ใน ตอนนี้ก็คล้ายกับครึ่งแรกที่ทีมจงไห่ล้อมทีมซือเวยเอาไว้
ทีมซือเวยทุกคนกดดันทีมจงไห่ และพวกเขาพยายามมองหาโอกาสอยู่เสมอ
ในการแข่งขันนาทีที่ 87 หลังการพยายามยิงประตูอยู่ 10 กว่าครั้ง ในที่สุดทีมซือเวยก็ได้ยิงจากจุดลูกโทษทะลุประตูเข้าไป
“เข้าแล้ว!!!”
ทันใดนั้นแฟนๆก็กรีดร้องกันขึ้นมาอีกครั้ง
คราวนี้ลู่เฉินไม่ได้นั่งนิ่งอีกต่อไป เขากระโดดขึ้นมาและตะโกนด้วยความดีใจ
ในครั้งนี้ลู่เฉินไม่ได้สร้างความกดดันให้กับสมาชิกทีมซือเวย เขากำมือแล้วชูขึ้นตะโกนออกไป
สมาชิกทีมซือเวยได้ฉลองกันอย่างสนุกสนานสักที ผู้ที่ทำประตูได้วิ่งไปรอบสนามและส่งเสียงตะโกนออกมาด้วยความดีใจ แฟนๆทุกคนก็โห่ร้องเสียงอึกทึก
ครั้งนี้หัวหน้าโค้ชไม่สนใจอะไรอีกต่อไปเขาวิ่งลงไปที่ในสนามและกอดกับผู้เล่นด้วยความดีใจ ผู้เล่นสำรองและผู้เล่นคนที่ บาดเจ็บก็เดินเข้าไปฉลองกับเพื่อน
พวกเขาพลิกสถานการณ์ได้แล้ว!!!
พวกเขาโต้ตอบกลับไปสำเร็จ!!!
แม้ว่าการแข่งขันจะยังเหลือเวลาอยู่อีกหลายนาที แต่ ณ บัดนี้ใครๆก็คิดว่าทีมจงไห่ไม่อาจทำแต้มให้เสมอกันได้
ตอนนี้สีหน้าของหูชอนมืดลงในทันที เขาขาอ่อนนั่งลงไปที่เก้าอี้อย่างไร้เรี่ยวแรง
ทีมฟุตบอลของเขา......
ทีมที่มีมูลค่าทางตลาดกว่า 2 ร้อยล้าน......!
ต้องพ่ายแพ้มอบให้แก่ลู่เฉินอย่างนี้หรือ?
เขาไม่ยอม!
นี่มันไม่ต่างอะไรกับการล้มละลายเลย!!!
ในครั้งนี้สมาชิกในทีมซือเวยดีใจฉลองกันอยู่ 3 นาทีเต็ม กระทั่งกรรมการเป่านกหวีดเรียกพวกเขาไป พวกเขาจึงได้หยุดลง
ยังเหลือเวลาอยู่อีกในช่วงท้ายแม้เพียงแค่ไม่กี่นาที แฟนๆทุกคนก็ยังมีความกังวลอยู่เล็กน้อย
หากเวลาที่เหลืออยู่ถูกทีมจงไห่ทำประตูได้ ถ้าอย่างนั้นที่พวกเขาพยายามมาก็ล้มเหลว
ทุกคนยืนดูการแข่งขันนั้น ลู่เฉินเองก็ยืนดูอย่างนั่งไม่ติด จนกระทั่งการแข่งขันจบลง
เนื่องจากทีมซือเวยเฉลิมฉลองอยู่หลายนาที ดังนั้นผู้ตัดสินจึงได้เพิ่มเวลาอีก 5 นาที ซึ่งทำให้แฟนของทีมซือเวยรู้สึกไม่พอใจและทั้งสนามก็โห่ไล่ผู้ตัดสิน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: คุณพ่อสายเปย์