คุณพ่อสายเปย์ นิยาย บท 382

บทที่382 ยั่วโมโห“ชุยหยุ่งจวี้น

“เพื่อเรื่องเล็กน้อยอย่างการขโมยรถก็ไปที่สถานกงสุล ดูเหมือนว่าจะเอาเรื่องง่ายกลายเป็นเรื่องยุ่งยาก ไอ้หัวขี้เลื่อย เรามาคุยเกี่ยวกับเรื่องนี้กันเองดีไหม”ลู่เฉินกล่าวด้วยรอยยิ้มขี้เล่น

“แก!”

เมื่อได้ยินลู่เฉินเรียกพวกเขาว่าไอ้หัวขี้เลื่อยชุยหยุ่งจวี้นและคนอื่น ๆ ก็อารมณ์ขึ้นทันที

สิ่งที่พวกเขาไม่ชอบที่สุดก็คือการที่คนจีน เรียกพวกเขาแบบนี้ ในความคิดของพวกเขานี่เป็นการดูถูกพวกเขา นี่เป็นการกระทำที่ทำให้พวกเขาโกรธมาก

ใช่ ลู่เฉินจงใจทำให้ชุยหยุ่งจวี้นและคนอื่น ๆ อารมณ์เสีย

เขาแค่อยากสร้างปัญหาให้รุนแรงที่สุด เพราะเขาเองก็ก็อยากจะรู้ว่าเล่อเทียนกรุ๊ปจะแก้ปัญหาเรื่องนี้ยังไง

แน่นอนว่าเขารู้จักเล่อเทียนกรุ๊ป มันเป็นบริษัทที่มากอิทธิพล การพัฒนาในอนาคตของเขาก็ต้องขยายไปถึงตลาดเกาหลีแน่นอน ถึงตอนนั้นอาจจะถูกบริษัทใหญ่ 5 แห่งของเกาหลีรวมตัวกันเพื่อขัดขวางเขาก็ได้

ดังนั้นวันนี้เขาจึงอยากถือโอกาสนี้ลองเชิงเล่อเทียนกรุ๊ปเพื่อดูว่าทัศนคติของพวกเขาจะเป็นอย่างไร

“หึๆ คอยดูก็แล้วกัน พรุ่งนี้เจอกันที่สถานกงสุลเมืองหลวงประเทศเจียซือ”ชุยหยุ่งจวี้นตะคอกและขึ้นรถออกไปโดยไม่แม้แต่จะกล่าวลากาซีเกลูข่า

มีชาวเกาหลีอีกคนหนึ่งที่ต้องการขับรถออฟโรดที่พาตัวลู่เฉินมาไปด้วย แต่เสี่ยวจิงตบหน้าไล่ไปซะด่อน

“คุณกำลังรนหาที่ตาย!”ชุยหยุ่งจวี้นถลึงตาจ้องมองไปที่ ลู่เฉินอย่างไม่พอใจ คิดไม่ถึงว่าคนของลู่เฉิน จะลงมือก่อน

แน่นอนว่าเสี่ยวจิงได้รับคำสั่งจากลู่เฉิน ให้จัดการ เพราะเกี่ยวข้องกับสถานกงสุลแบบนี้เสี่ยวจิง ไม่กล้าทำโดยไม่ได้รับอนุญาตแน่นอน

“ทำไม ผมต้องการรถสองคันนี้ คุณไม่เห็นด้วยหรือไง”ลู่เฉินมองไปที่ชุยหยุ่งจวี้นอย่างติดตลก นี่เป็นการยั่วยุอย่างโจ่งแจ้ง เขาไม่ได้ใส่ใจในสายตาของชุยหยุ่งจวี้นที่จ้องกลับมา

ลู่เฉินก็ต้องการรถคันนี้เช่นกัน เพราะไม่อย่างนั้นคงต้องให้กาซีเกลูข่าจัดรถให้พวกเขา

อีกอย่างคนของชุยหยุ่งจวี้นขโมยรถออฟโรดของพวกเขาไป รถทั้งสองคันนี้เทียบเท่ากับทวงคืนรถของตัวเองกลับมา

แน่นอนว่าว่าเรื่องราวจะต้องไม่จบลงง่ายแบบนี้แน่นอน

ไม่ว่าจะเป็นลู่เฉินหรือชุยหยุ่งจวี้นก็เป็นไปไม่ได้ที่จะจบเรื่องแบบนี้ไปง่ายๆ

“ดีมาก พรุ่งนี้เจอกัน! “ร่างกายของชุยหยุ่งจวี้นสั่นเทาอย่างโกรธเกรี้ยว ก่อนจะขึ้นนั่งรถออกไปทันที

ยืนมองพวกชุยหยุ่งจวี้นจากไปด้วยท่าทางโมโห สีหน้าของกาซีเกลูข่าเองก็ไม่น่าดูมาก แม้ว่าชุยหยุ่งจวี้นและลู่เฉินจะคุยกันด้วยภาษาจีน แต่เขาก็ยังสามารถมองออกได้จากการแสดงออกของทั้งสองว่าชุยหยุ่งจวี้น เสียเปรียบคนจีนตรงหน้าอย่างสิ้นเชิง

“สหายผู้มาจากดินแดนไกลโพ้น ได้โปรดให้ผมต้อนรับพวกคุณดีๆ โอเคไหมครับ？” กาซีเกลูข่า เห็นลู่เฉินมองมา จึงรีบทำหน้ายิ้มและพูดอย่างเป็นมิตร

แม้ว่าเขาจะเป็นกาซีเกที่ได้รับการแต่งตั้งโดยเสด็จท่านซางปา แต่เขาก็เป็นคนขี้ขลาด เมื่อเห็นว่าลู่เฉินและคนอื่น ๆ แข็งแกร่งกว่ากลุ่มคนเกาหลีทัศนคติของเขาก็เปลี่ยนไปทันที

“ต้อนรับไม่ต้องแล้วครับ จากนี้ไปคุมลูกชายของคุณให้ดี ทางที่ดีอย่ามามีปัญหากับผม ไม่อย่างนั้นผมไม่รังเกียจที่จะทำอะไรที่ทำให้คุณเสียใจไปตลอดชีวิต” ลู่เฉินมองหน้ากาซีเกลูข่าด้วยสีหน้าเย็นชา แล้วเดินไปที่รถออฟโรดทันที