คุณพ่อสายเปย์ นิยาย บท 385

บทที่385ซางปา

“ ไม่หรอก เขาอาจจะทักทายเราอย่างเป็นกันเอง และยังชวนเราไปพักที่วังของเขาด้วยก็ได้” ลู่เฉินยิ้ม

จากคำพูดของเฉินจิงเขาเกือบจะเดาได้ว่านายพลชุดดำต้องตกใจและเมื่อเขารายงานกับซางปาไม่ว่าจะเป็นเรื่องจริงหรือเท็จซางปาจะต้องออกมาพบพวกเขาอย่างแน่นอน

อย่างไรก็ตามทหารรับจ้างหนึ่งหมื่นนายไม่ใช่จำนวนน้อยๆ แต่เป็นกองกำลังที่สามารถทำลายกองทัพใหญ่ได้อย่างง่ายดาย

เป็นไปตามที่คาด ไม่นานซางปาก็เดินออกไปพร้อมกับทหารรักษาพระองค์และเจ้าหน้าที่อื่น ๆ ในพระราชวังกว่ายี่สิบคน

ซางปาเป็นชายผิวดำ ดูไปแล้วอายุประมาณห้าสิบปี แต่จริงๆแล้วเขาอายุเกินหกสิบแล้ว

ไม่รู้ว่าเป็นเพราะทำงานหนักเกินไปหรือเพราะเป็นคนผิวดำจึงดูแก่เร็ว อย่างไรก็ตามราชาแห่งเจ้าของที่คนนี้ดูเหมือนใกล้จะทำงานไม่ไหวแล้ว

“ ฝ่าบาทเราพบกันอีกแล้วนะคะ” เมื่อเห็นซางปาออกมาเฉินจิงก็ก้าวไปข้างหน้าเพื่อทักทายทันที

ลู่เฉินกับพวกทั้งสามก็เดินลงจากรถจากมาพร้อมกัน ไม่ว่ายังไงอีกฝ่ายก็คือ ซางปา เขาจึงต้องไว้หน้าให้อีกฝ่ายบ้าง

ในตอนที่ ซางปาเห็น เฉินจิง จึงรู้สึกเหมือนถูกหลอกขึ้นมาทันที

เขาและเฉินจิงเคยพบกันครั้งหนึ่งและแน่นอนว่าเฉินจิงเป็นแค่นักธุรกิจธรรมดา

และตอนนี้ผู้ใต้บังคับบัญชาของเขาบอกว่าฝ่ายตรงข้ามมีพลทหารหนึ่งหมื่นนายและเขาก็รีบออกไปทักทาย เขานี่น่าขายหน้าจริงๆ

"จับมันมาให้เรา!" ซางปาตะโกนสั่งท่ามกลางผู้คุมกว่ายี่สิบคน คนที่อยู่ข้างหลังเขาสิบคนพุ่งเข้าหาลู่เฉินทันที

หัวใจของเฉินจิงสั่นสะท้าน เมื่อเธอเห็นสถานการณ์ตรงหน้าใบหน้าของเธอก็ซีดลง

เธอรู้สึกลางสังหรณ์ที่ไม่ดี แต่เธอไม่คาดคิดว่ามันจะเกิดขึ้นจริงๆ

ตอนนี้ตกอยู่ในเงื้อมมือของราชาเจ้าของที่แล้ว และฉันไม่รู้ว่าราชาเจ้าของที่จะจัดการกับพวกเธออย่างไร

ถ้าทำให้ ซางปา โกรธขึ้นมา บางที ซางปา อาจจะฆ่าพวกเขาไปเลยก็ได้

สถานที่แห่งนี้อยู่ห่างออกไปจากจีนหลายพันไมล์และซางปาก็ฆ่าพวกเธออย่างเงียบ ๆ คงจะไม่มีใครรู้

ในตอนนี้เฉินจิงกำลังคิดถึงตรงนี้ เธอก็แทบจะร้องไห้

จู่ๆเธอก็เสียใจทีหลังขึ้นมาทันที แต่ในเวลานี้ความเสียใจไม่มีประโยชน์อีกต่อไปแล้ว

เธอเดิมพันผิดไปแล้ว และต้องจ่ายค่าเสียหายต่อการเดิมพันในครั้งนี้

เมื่อลู่เฉินเห็นแบบนี้ จึงส่งเสียงหึ ออกมา ก่อนจะชักปืนเก็บเสียงออกมาจากด้านหลัง แล้วจัดการยิงองครักษ์หลายสิบคนรัวๆ

ส่วน หลินตงกับเสี่ยวจิงเองก็รีบดึงปืนพกเก็บเสียงออกมาทันที และเปิดฉากยิงรัวๆ

ทั้งสามคนยิงได้แม่นยำมาก ในขณะที่ฝ่ายตรงข้ามยังไม่ได้เตรียมตัว พวกเขาก็จัดการคู่ต่อสู้จนรับมือกันแทบไม่ทัน

รอจนพวกเขาตั้งสติกลับมาได้ ทหารทั้งสิบคนที่ล้อมรอบทั้งสามคนไว้ก็ถูกยิงลงไปนอนบนพื้นกันหมดแล้ว

พวกเขายิงไปหลายนัด แต่ทั้งหมดก็ยิงโดนที่รถออฟโรด

เมื่อเฉินจิงเห็นภาพเหตุการณ์ตรงหน้า ทำให้เธอตกใจจนกรีดร้องลั่นและหมอบลงกับพื้น

“ คุ้มครองฝ่าบาท!”

ในท้ายที่สุดองครักษ์กว่าสิบคนก็ดึงปืนออกมาและยิงใส่พวกลู่เฉินทั้งสามคน

เป็นที่น่าเสียดายที่ทั้งสามคนเป็นผู้ฝึกฝนกำลังภายใน พวกเขามีความว่องไวมาก แค่กระโดดและการล้มหมอบก็ทำให้พวกเขารอดพ้นจากกระสุนได้แล้ว ด้วยพอหลบไปอีกมุม พวกเขาก็ยิงปืนรัวอีกครั้ง ก่อนจะมีองครักษ์ล้มลงไปหลายคน

เมื่อฝ่ายตรงข้ามยิงเขาก็เปลี่ยนตำแหน่งอื่นและยิงอีกรอบและผู้คุมหลายคนก็ล้มลงในกองเลือด

สุดท้ายสีหน้าของเหล่าองครักษ์ก็ซีดเผือดไป แต่พวกเขาก็ยังคงต่อสู้อย่างเต็มที่เพื่อเพื่อปกป้องเสด็จท่านซางปา