คุณพ่อสายเปย์ นิยาย บท 396

บทที่396 อุบายเด็ดของปาเอ่อ

อุบายนี้ของปาเอ่อ ทำให้แผนการที่ลู่เฉินวางไว้รวนไปหมด

เขาที่เป็นกองกำลังที่มาจากต่างแดน แน่นอนว่าต้องไม่สามารถบุกโจมตีปาเอ่อโดยตรง ไม่อย่างนั้นจะกลายเป็นการรุกรานประเทศอื่น

ถึงตอนนั้นสำนักงานใหญ่ป๋ายเย่าจะมีข้ออ้างนำกองกำลังมาแล้ว ถึงแม้เขาจะบ้าดีเดือด สำนักสังหารจะแข็งแกร่งมาก แต่ถ้าต้องเทียบกับกองกำลังพันธมิตรป๋ายเย่า พวกเขาเทียบไม่ได้เลย

ดังนั้นเขาจึงทำได้แค่สนับสนุนให้เจ้าผู้ครองนคร (ในที่นี้หมายถึงซางปา)ขึ้นครองบัลลังก์ โดยใช้ฐานะกองทหารรับจ้างช่วยพวกเราล้มล้างระบบปกครองของปาเอ่อลง

นี่เป็นทางเดียวที่เขาจะอยู่ในประเทศเจียซืออย่างมั่นคง

“แล้วจะทำยังไงดีครับ ถ้าหากเจ้าผู้ครองนครคนอื่นๆไม่กล้าร่วมมือกับพวกเราล่ะ พวกเราไม่มาเสียเที่ยวเหรอครับ”หลินตงพูดอย่างไม่เต็มใจ

“ก็ใช่น่ะสิ ที่สำคัญคือเสียดายยูเรเนียมมากมายพวกนั้นมาก ตอนนี้เป็นช่วงที่บริษัทเทคโนโลยีอี้ฉีกำลังพัฒนา วัตถุดิบหายากเป็นปัจจัยที่สำคัญมาก”เสี่ยวจิงเองออกความคิดเห็นเช่นกัน

เห็นได้ชัดว่าเขารอบรู้เรื่องราวได้ละเอียดกว่าหลินตงมาก และเรื่องราวในบริษัทเทคโนโลยีอี้ฉี เขาก็รู้รายละเอียดมากกว่าหลินตงด้วย

“หลังจากกลับถึงโรงแรมบอกให้หวงไห่ทาวติดต่อผู้ครองนครคนอื่นๆให้ได้”ในเมื่อหวงไห่ทาวเป็นเอกอัครราชทูตที่ประจำอยู่ที่นี่ เขาจะต้องคุ้นเคยกับผู้ครองนครของที่นี่ทุกคนเป็นอย่างดี ถ้าให้เขาเป็นคนออกหน้า ลู่เฉินคิดว่าโอกาสที่จะสำเร็จจะมีมากกว่าหลายส่วน

หลังจากกลับถึงโรงแรม ลู่เฉินยังไม่ทันได้ไปหาหวงไห่ทาว อีกฝ่ายก็เดินทางมาหาเขาก่อนแล้ว

“ประธานลู่ครับ การทำสงครามในครั้งนี้คงจะไม่จบลงในช่วงเร็วๆนี้ใช่ไหมครับ ทีมงานของพวกเรายังอยู่ในมือพวกเขา จะทำยังไงดีครับ” หวงไห่ทาวพูดด้วยสีหน้าที่ไม่ค่อยดีนัก

“คุณยังไม่ได้รายงานเรื่องนี้ให้เบื้องบนฟังเหรอ”ลู่เฉินย้อนถามกลับ

“รายงานแล้วครับ ทางเมืองหลวงกำลังกดดันป๋ายเย่าอยู่ แต่คนพวกนั้นเป็นกองกำลังฝีมือดี ถึงแม้จะรู้ว่าพวกเขาเป็นกองกำลังที่ประเทศMสะสมขึ้นมาในภาคตะวันออกกลาง แต่ประเทศMไม่มีทางยอมรับเรื่องนี้แน่ๆ น่ากลัวว่ากองกำลังนี้ฆ่าปิดปากตัวประกัน”หวงไห่ทาวพูดด้วยความกังวลใจ

“ไม่หรอก ถ้าหากพวกเขาต้องการจะฆ่าปิดปากทีมงานของเราทั้งหมด คงจะไม่จับตัวคนของเราไปขังไว้เฉยๆ พวกเขาน่าจะใกล้ติดต่อหาคุณแล้วล่ะ”ลู่เฉินส่ายหน้าไปมา

ทหารรับจ้างพวกนั้นล้วนแต่เป็นลูกน้องของนายพลหมี่เล่อ ส่วนใหญ่จะเห็นแก่เงินทอง อีกทั้งการฆ่าคนหัวเซี่ยแค่ไม่กี่คนมันไม่ได้อะไร แล้วยังจะทำให้คนหัวเซี่ยโมโหด้วย ถึงแม้หัวเซี่ยจะไม่ส่งกองกำลังมาอย่างออกนอกหน้า และจะต้องส่งกองกำลังเพื่อช่วยเหลือประเทศที่เป็นคู่อริกับพวกเขามาทำลายล้างพวกเขาอย่างแน่นอน

โดยที่เมืองหลวงของหัวเซี่ยจะต้องติดต่อเฮยกวนเป็นสิ่งแรกแน่นอน ถึงแม้เฮยกวนจะไม่ยอมรับ แต่ก็คงจะติดต่อหาหมี่เล่อ เพราะพวกเขาคงไม่คิดจะมีปัญหาแตกหักกับหัวเซี่ยเพื่อเรื่องแค่นี้แน่นอน

ดังนั้นลู่เฉินเชื่อว่าหมี่เล่อคงจะไม่โง่ถึงขนาดนั้น เพื่อจะฆ่าคนแค่ไม่กี่คนจะต้องเอาชีวิตของตัวเองมาแรก

“อืม ผมก็หวังว่าอย่างนั้นครับ” หวงไห่ทาวถอนหายใจออกมา

“จริงสิ เอกอัครราชทูตหวง คุณรู้จักกับผู้ครองนครคนอื่นด้วยใช่ไหม”ลู่เฉินเอ่ยถาม

“มีเคยติดต่อกันครับ มีอะไรหรือเปล่าครับ”หวงไห่ทาวพยักหน้าตอบรับ ก่อนจะถามกลับ

“คุณน่าจะเข้าใจผู้ครองนครทุกคนพอสมควรใช่ไหม คุณช่วยติดต่อหนึ่งในผู้ครองนครที่คุณรู้สึกน่าเชื่อถือที่สุด แล้วบอกเขาว่าผมจะช่วยพวกเขากอบกู้ประเทศกลับคืนมาให้”ลู่เฉินพูดออกมากะทันหัน

เรื่องนี้ยกให้เป็นหน้าที่ของหวงไห่ทาวไปจัดการ ดูจะน่าเชื่อถือมากกว่า เพราะไม่ว่าจะเป็นเขา หรือว่าเฉินจิ้ง ล้วนแต่ไม่เข้าใจเรื่องราวของผู้ครองนครของที่นี่สักเท่าไหร่

“ประธานลู่คิดจะช่วยพวกเขากอบกู้เจียซือมาจากพระราชวงศ์ปาเอ่อเหรอครับ แต่ตอนนี้พระราชวงศ์ปาเอ่อมีกองทัพของเกาะอิงลอนกับทหารรับจ้างของหมี่เล่อสนับสนุนอยู่นะครับ”หวงไห่ทาวตกใจ ก่อนจะเอ่ยถาม

“ใช่ มีแต่ต้องให้คนที่ผมไว้วางใจดูแลพระราชวงศ์เจียซือ พวกเราถึงจะได้ผลประโยชน์มากที่สุด”ลู่เฉินพยักหน้าแล้วพูด

หลังจากหวงไห่ทาวออกไปแล้ว ลู่เฉินก็หยิบบุหรี่ขึ้นมาหนึ่งมวน แล้วลุกขึ้นเดินไปทางหน้าต่าง

เขาดึงผ้าม่านออก แล้วมองลงไปที่ผู้คนในเมืองหรื่นหม่าที่เดินผ่านไปมาอยู่ด้านล่าง ก่อนที่สายตาจะจ้องมองไปสุดขอบฟ้า ในใจเริ่มทอดถอนใจ

สนามธุรกิจก็คือสนามรบ ทุกก้าวของตัวหมากจะเดินผิดไม่ได้ เพราะตัวหมากทุกตัวเต็มไปด้วยความสำคัญ

จากความสำเร็จของเขาในตอนนี้ เขาสามารถหยุดพักได้แล้ว

แต่เขายังหยุดตอนนี้ไม่ได้

เขารู้ว่าตอนนี้ยังไม่ใช่เวลาที่เขาจะหยุดพักได้ ถึงแม้เขาอยากจะหยุดพัก ประเทศก็ไม่ยอมให้เขาหยุดพักแน่นอน

และที่สำคัญที่สุดคือ เขาเองก็หวังว่าในขณะที่เขายังมีชีวิตอยู่ บริษัทเทคโนโลยีอี้ฉีของเขาจะสามารถช่วยเหลือประเทศและช่วยเหลือประชาชนให้ได้มากที่สุด

ดังนั้นในตอนนี้บริษัทเทคโนโลยีอี้ฉี จึงไม่ใช่แค่บริษัทของเขาแต่เพียงผู้เดียวแล้ว

“พี่เฉิน กำลังคิดอะไรอยู่เหรอครับ”

ในขณะนั้นเอง เสี่ยวจิงเปิดประตูเดินเข้ามา แล้วเดินมาหยุดข้างๆลู่เฉิน

ลู่เฉินหันกลับไปมองหน้าเสี่ยวจิง ก่อนจะส่ายหน้า แล้วพูด “ไม่ได้คิดอะไรหรอก”

“พี่เฉิน มีข่าวรายงานมาว่ากองทัพพระราชวงศ์เจียซือที่ต่อสู้กับทหารรับจ้างของหมี่เล่อหนีมาถึงเมืองหรื่นหม่าแล้วครับ เราลองไปคุยกับหัวหน้าทัพของเขาดูไหมครับ ผมคิดว่าพวกเขาคงอยากกอบกู้เซิ่งหูอานคืนมามากกว่าคนอื่นแน่นอน”เสี่ยวจิงพูด