สรุปตอน บทที่404 คุกเข่าขอโทษ – จากเรื่อง คุณพ่อสายเปย์ โดย ลู่ลู่
ตอน บทที่404 คุกเข่าขอโทษ ของนิยายใช้ชีวิตเรื่องดัง คุณพ่อสายเปย์ โดยนักเขียน ลู่ลู่ เต็มไปด้วยจุดเปลี่ยนสำคัญในเรื่องราว ไม่ว่าจะเป็นการเปิดเผยปม ตัวละครตัดสินใจครั้งสำคัญ หรือฉากที่ชวนให้ลุ้นระทึก เหมาะอย่างยิ่งสำหรับผู้อ่านที่ติดตามเนื้อหาอย่างต่อเนื่อง
บทที่404 คุกเข่าขอโทษ
สาวสวยคนนี้มีชื่อว่าซ่งเหม่ยลี่ เธอเป็นลูกสาวคนโตของตระกูลซ่ง ในจงหยวนและเป็นคนดังในจงหยวนด้วย ทุกคนประหลาดใจเล็กน้อยที่เห็นซงเหม่ยลี่เริ่มเข้าไปคุยกับคนแปลกหน้าก่อน เพราะผู้ชายคนนั้นหล่อมาก แต่คนที่มีไม่มีคุณสมบัติตามเงื่อนไขของซงเหม่ยลี่ คงจะไม่เข้าไปอยู่ในสายตาเธออย่างแน่นอน
“ ฉันพนันได้เลยว่าซงเหม่ยลี่คงจะรู้สึกเบื่อๆ ก็เลยไปแซวผู้ชายคนนั้นเล่น”
“ ใช่ฉันก็คิดอย่างนั้นเหมือนกัน รอหัวเราะเถอะ”หนุ่มสาวบางคนคิดว่าซ่งเหม่ยลี่ต้องแกล้งลู่เฉินเล่น “พวกเราสามคน ของคุณแก้วเดียวจะพอเหรอครับ” ลู่เฉินเอนตัวลงบนเก้าอี้มองซงเหม่ยลี่พร้อมกับรอยยิ้มเล็กน้อยบนใบหน้า ผู้หญิงคนนี้ถือเป็นผู้หญิงที่สวยมากคนหนึ่ง แต่เขาเคยเห็นผู้หญิงสวย ๆ มามากแล้ว ผู้หญิงสวยคนนี้ไม่เข้าตาเขาเลย ซ่งเหม่ยลี่เลิกคิ้ว เมื่อเธอได้ยินสิ่งนี้และรู้สึกว่าชายหนุ่มตรงหน้าเขาเป็นคนอารมณ์ขันเล็กน้อย
“ไม่เป็นไรวันนี้เป็นงานหมั้นของโจวเฉินเฉินเพื่อนสนิทของฉันค่ะ มีไวน์พอดื่มแน่นอน” ซ่งเหม่ยลี่ยิ้มและนั่งลงข้างๆลู่เฉินโดยไม่สนใจหลินตงและเสี่ยวจิง หลินตงและเสี่ยวจิงยักไหล่และไม่ได้คิดจะเดินจากไป พวกเขาทุกคนรู้จักนิสัยของลู่เฉินดีและรู้ว่า ลู่เฉินไม่ได้สนใจผู้หญิงประเภทนี้
“สุดหล่อคุณชื่อว่าอะไรคะ ฉันชื่อซงเหม่ยลี่นะคะ” ซงเหม่ยลี่พูดด้วยท่าทางสนิทสนม
“เขาชื่อลู่เฉินครับ เป็นเจ้าของบริษัทเทคโนโลยีอี้ฉี ลูกสาวของเขาอายุสี่หรือห้าขวบแล้ว คุณควรอยู่ห่างจากเขาไว้จะดีกว่า” ในตอนนี้เสียงแหลมตอบคำถามแทนลู่เฉิน
ลู่เฉินหันกลับไปมอง ครั้งเมื่อมองไปรอบ ๆ ก็เห็นชายหนุ่มในวัยยี่สิบเดินมาหาพวกเขา ด้านหลังชายหนุ่มคนนั้นยังมีโจวเจินเฟ่ยเดินตามมาด้วย
“หือ? คุณเป็นประธานบริษัทเทคโนโลยีอี้ฉีอย่างนั้นเหรอ? ประธานบริษัทเทคโนโลยีอี้ฉี ยังเด็กขนาดนี้เลยเหรอ?” ซ่งเหม่ยลี่ไม่อยากจะเชื่อและมองไปที่ลู่เฉิน
บริษัทเทคโนโลยีอี้ฉีมีชื่อเสียงในระดับโลกและยังมั่งคั่งร่ำรวยมาก ในสายตาของทุกคนประธานบริษัทเทคโนโลยีอี้ฉีต้องเป็นคนวัยกลางหรือคนแก่
คนที่ไม่เคยเห็นลู่เฉินเป็นการส่วนตัว อาจจะไม่มีใครสามารถเอาเข้ามาเชื่อมโยงกับเจ้าของเทคโนโลยีอี้ฉีได้
แม้ว่าหลายคนจะรู้สึกได้ว่าลู่เฉินไม่ใช่คนธรรมดา แต่ส่วนใหญ่จะคิดว่าเขาเป็นแค่คนในตระกูลใหญ่
ลู่เฉินส่งยิ้มให้ซ่งเหม่ยลี่และพูดว่า “ถ้าอย่างนั้นคุณคิดว่าผมเป็นคนแก่อย่างนั้นเหรอครับ?”
“แหะๆ ฉันไม่ได้หมายความอย่างนั้นนะคะ ฉันแค่คิดว่ามันน่าเหลือเชื่อเกินไป” ซ่งเหม่ยลี่ยิ้มแหย และไม่ทันได้สงสัยคำพูดของโจวเจินเฟ่ย
“ คุณใช่ไหมที่เป็นประธานบริษัทเทคโนโลยีอี้ฉี ที่จะมาหาเรื่องตระกูลโจวคนนั้น?”
ชายหนุ่มที่ยืนอยู่ข้างโจวเจินเฟ่ยรีบเดินมาหยุดยืนตรงหน้า แล้วมองหน้าลู่เฉินอย่างดูแคลน
“ใช่ ผมชื่อลู่เฉิน ที่มาก็เพื่อหาเรื่องตระกูลโจว”ลู่เฉินมองหน้าชายหนุ่มตรงหน้า ก่อนจะยักคิ้วแล้วพูด
“เฮ้ย ถึงแม้นายจะเป็นประธานบริษัทเทคโนโลยีอี้ฉี มีชื่อเสียง ตระกูลหลินของพวกเราไม่เห็นอยู่ในสายตาด้วยซ้ำ ถ้ารู้จักเจียมตัวก็รีบมาขอโทษพี่เฟ่ยเดี๋ยวนี้ หลังจากนั้นก็ออกไปจากจงหยวนซะ ไม่อย่างนั้นอย่าหาว่าฉันไม่เตือน”ชายหนุ่มมุทะลุมองหน้าลู่เฉิน โดยไม่คิดว่าอีกฝ่ายจะเป็นใคร
จริงสิ ที่ทำให้พวกลู่เฉินแปลกใจที่สุด คือเขาไม่ใช่แค่ไม่เห็นลู่เฉินอยู่ในสายตา แม้แต่บริษัทเทคโนโลยีอี้ฉีเขาก็ไม่เห็นอยู่ในสายตาด้วย
ลู่เฉินย่นคิ้ว ก่อนจะมองสังเกตชายหนุ่มตรงหน้า เขาไม่เข้าใจจริงๆ ว่าชายหนุ่มตรงหน้ามีความกล้าถึงขนาดที่ไม่เห็นบริษัทของเขาอยู่ในสายตาได้
“โห นี่มันคุณชายรองตระกูลหลิน หลินโพ่ไห่นี่นา ตอนนี้พวกเขาไม่ควรจะอยู่พิธีงานหมั้นระหว่างหลินโพ่จวูนกับโจวเฉินเฉินด้านในเหรอ ทำไมถึงออกมาแบบนี้ล่ะ”ชายหนุ่มคนหนึ่งถามออกมาอย่างสงสัย
ดังนั้นตอนนี้เขาไม่มีความรู้สึกเกรงกลัวครอบครัวที่ลึกลับพวกนี้แล้ว
ในสายตาของเขา ครอบครัวที่ลึกลับเป็นเพียงกลุ่มคนที่มีพลังการต่อสู้ แต่เป็นพวกไม่มีสมอง ทำอะไม่คิดเลยมากกว่า
“เฮ้ย ถ้านายยังพอจะเจียมตัวอยู่บ้าง แล้วรู้ว่าฉันเป็นครอบครัวลึกลับ ก็รีบคุกเข่าขอโทษซะ” หลินโพ่ไห่ตะโกนพูด
" คุกเข่าขอโทษ? คุณคิดว่าคุณเป็นใคร? "สีหน้าของลู่เฉินเปลี่ยนไปและเสียงของเขาก็ทุ้ม
" ฮ่าฮ่าฮ่า ฉันหลินโพ่ไห่มีชีวิตอยู่มาถึง20 ปี และนี่เป็นครั้งแรกที่ฉันได้ฟังอะไรที่มันตลกแบบนี้ นี่เป็นครั้งแรกที่มีคนกล้าพูดกับฉันแบบนี้ น่าสนใจ น่าสนใจจริงๆ อ้อ จริงสิ นายรู้ไหมว่าฉันเป็นใคร นายเคยได้ยินตระกูลหลินแห่งภาคตะวันออกเฉียงใต้บ้างไหม” หลินโพ่ไห่เหมือนได้ฟังเรื่องที่ตลกที่สุดในโลก จึงมองหน้าลู่เฉินอย่างท้าทาย
“ตระกูลหลินแห่งภาคตะวันออกเฉียงใต้แข็งแกร่งมาเลยหรือไง” ลู่เฉินมองหน้าหลินโพ่ไห่นิ่ง เขาไม่รู้จักตระกูลหลินแห่งตะวันออกใต้จริงๆ ถึงแม้เขาจะรู้ เขาก็ไม่เอามาใส่ใจ
พูดตามจริง ถึงแม้เขาจะเกิดมาในตระกูลครอบครัวที่ลึกลับ แต่เขารู้เรื่องที่เกี่ยวกับของครอบครัวที่ลึกลับน้อยมาก
ถ้าบิดาของเขาไม่ถูกเซียวเป๋ฉิงบีบบังคับให้สลายตระกูล เขาคงไม่ต้องไปที่เมืองหลวง และคงไม่รู้เรื่องการมีอยู่ของครอบครัวลึกลับ
ในตอนนั้นเขาค่อนข้างเป็นกังวลกับคนกลุ่มนี้ ไม่อยากให้เซียวเป๋ฉิงรู้ถึงร่องรอยของเขา และเขาไม่อยากบอกเรื่องนี้ให้หลินอี้จุนรู้ด้วย แต่หลังจากที่เขาฆ่าเซียวเป๋ฉิงแล้ว และยังจัดการปัญหาของหลันหลิงจบ เขาก็ไม่มีความกังวลใจอะไรกับครอบครัวลึกลับอีกต่อไป
ปล่อยให้มันเป็นอย่างนี้ต่อไปดีกว่า
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: คุณพ่อสายเปย์