คุณพ่อสายเปย์ นิยาย บท 407

บทที่ 407 เอาชนะหลินโพ่จวูน

“คุณลู่ คุณทำแบบนี้ดูจะเกินไปหน่อยนะ คุณมาหาเรื่องตระกูลโจวของพวกเรา เรายังพอเข้าใจได้ แต่คุณทำให้หลินโพ่ไห่อับอายแบบนี้ นี่มันเรื่องอะไรกัน? ตระกูลโจวของเราไม่กล้ายุ่งกับคุณ แต่ที่นี่คือภาคกลาง ไม่ใช่ยวี่โจว คุณจะอาละวาดตามอำเภอใจแบบนี้ไม่ได้” โจวซวี่นฉายเป็นคนเจ้าเล่ห์ พอรู้ว่าตระกูลหลินไม่ยอมยุติเรื่องนี้ไปง่ายๆแน่ เขาจึงแสดงจุดยืนอยู่ฝ่ายตระกูลหลิน

“ถูกต้อง ถึงบริษัทเทคโนโลยีอี้ฉีของคุณจะทำให้ทั้งโลกตกตะลึงและพัฒนาผลิตภัณฑ์เทคโนโลยีชั้นนำมากมาย แต่ที่นี่คือภาคกลาง ตระกูลซ่งของเราจะไม่ปล่อยให้คุณมาทำอะไรไร้เหตุผลที่ถิ่นพวกเรา”ซ่งเหลียนหัวผู้เป็นผู้นำครอบครัวตระกูลซ่งมองลู่เฉินพลางฮัมเสียงเย็นชา

เมื่อซ่งเหม่ยลี่เห็นว่าพ่อของเธอกำลังจะปะทะกับลู่เฉิน ดวงตาของเธอก็ขมวดลงเล็กน้อย

เธอดูออกว่าลู่เฉินไม่เห็นตระกูลหลินอยู่ในสายตา เพราะไม่อย่างงั้นเขาก็คงไม่บอกว่าจะทำลายมือของหลินโพ่ไห่และเขาก็ทำแบบนั้นจริงๆ

เธอไม่เชื่อที่คนอื่นคาดเดาว่าลู่เฉินไม่รู้จักครอบครัวที่ซ่อนอยู่

ซึ่งในทางตรงกันข้าม หลังจากที่หลินโพ่ไห่ได้แสดงสถานะของตัวเองแล้ว เธอก็เห็นแววตาดูถูกผ่านดวงตาลู่เฉิน

นั่นก็อธิบายได้ว่าลู่เฉินไม่ได้ไม่รู้จักครอบครัวที่ซ่อนอยู่ แต่เป็นเพราะเขาไม่ได้เห็นครอบครัวที่ซ่อนอยู่อยู่ในสายตา

ไม่ว่าเขาจะมาจากครอบครัวที่ซ่อนอยู่หรือเคยต่อสู้กับตระกูลที่ซ่อนอยู่

เธอก็ยังคิดว่าการที่พ่อของเธอเลือกข้างในเวลานี้ เป็นการเลือกที่ไม่ฉลาดเอาซะเลย

เธอยืนขึ้นอย่างเงียบๆแล้วเดินไปหาพ่อของเธอ

“ผู้นำครอบครัวตระกูลโจวและผู้นำครอบครัวตระกูลซ่งพูดถูก ถึงแม้ตระกูลเพียงตระกูลเดียวจะไม่ได้แข็งแกร่งเท่าคุณ แต่ถ้าตระกูลพวกเราร่วมมือกันล่ะ? คุณต้องการเป็นศัตรูกับห้าตระกูลใหญ่แห่งภาคกลางอย่างพวกเรา หรือจะเป็นศัตรูกับคนทั้งโลกล่ะ?” ผู้นำครอบครัวตระกูลเฉินพูดเย้ยหยัน

ตระกูลใหญ่ในภาคกลางเหล่านี้ล้วนต้องการผูกมิตรกับตระกูลหลินแห่งภาคตะวันออกเฉียงใต้ ตอนนี้จึงเป็นโอกาสที่ดีที่พวกเขาจะแสดงตน

อย่างไรก็ตามคนตระกูลหลันยังคงมองลู่เฉินโดยไม่พูดอะไร

พวกเขายังคงนั่งอยู่ มีเพียงตระกูลหลันของพวกเขาที่รู้ถึงความน่ากลัวของลู่เฉิน ตระกูลของพวกเขาก็โดนลู่เฉินทำลายมาแล้ว

แน่นอนว่าตระกูลหลันไม่เอื่อยปากเตือนคนอื่นๆ

เพราะในตอนนี้ตระกูลหลันของพวกเขาอ่อนแอมาก และหวังว่าจะได้เห็นตระกูลอื่นทนทุกข์จากเงื้อมือของลู่เฉิน

เมื่อได้ยินคำพูดของผู้นำครอบครัวจากหลายตระกูล ในที่สุดลู่เฉินก็เงยหน้ามองพวกเขา จากนั้นก็พูดเรียบๆ “ดูเหมือนว่าตระกูลหลินแห่งภาคตะวันออกเฉียงใต้จะมีความสามารถพอสมควร เพราะไม่อย่างงั้นพวกคุณเหล่านี้ที่ได้ชื่อว่าเป็นผู้นำครอบครัวอันดับต้นๆแห่งภาคกลางถึงได้ทยอยพากันเลียแข้งเลียขากันไปหมด”

“แต่ว่า แล้วยังไงล่ะ ผมลู่เฉินไม่ได้สนใจคนกระจอกอย่างพวกคุณอยู่แล้ว”

ลู่เฉินกวาดตามองไปยังกลุ่มผู้นำครอบครัวด้วยสายตาเหยียดหยาม

ทุกคนต่างตกตะลึงเมื่อได้ยินว่าผู้นำครอบครัวตระกูลใหญ่หลายตระกูลแห่งภาคกลางร่วมมือกันกดดันลู่เฉิน นี่เป็นการร่วมมือที่แข็งแกร่งที่สุดของผู้นำครอบครัวห้าตระกูลใหญ่ในภาคกลางเพื่อต่อกลอนกับบริษัทเทคโนโลยีอี้ฉี

แม้ว่าบริษัทเทคโนโลยีอี้ฉีจะล้ำเลิศแค่ไหน แต่ก็ไม่อาจล่วงเกินความร่วมมือของห้าตระกูลใหญ่ได้อย่างง่ายๆ

นอกจากนี้ยังมีตระกูลหลินซึ่งเป็นครอบครัวที่ซ่อนอยู่

ตอนที่ลู่เฉินพูดอย่างตรงไปตรงมาว่าตระกูลใหญ่ทั้งห้าคุกเข่าเลียแข้งเลียขาตระกูลหลินแห่งภาคตะวันออกเฉียงใต้โดยไม่มองหมาเลียเท้าพวกนี้อยู่ในสายตา ทุกคนก็ตกใจและโมโห จากนั้นก็เหยียดหยาม

บริษัทเทคโนโลยีอี้ฉียอดเยี่ยมมากไม่ใช่เรื่องโกหก แต่เขาจะมาอาละวาดแบบนี้ไม่ได้

ในภาคกลางไม่มีใครแล้วจริงๆเหรอ?

“นายก็คือลู่เฉิน เจ้าของบริษัทเทคโนโลยีอี้ฉีคนนั้นน่ะเหรอ?” หลินโพ่จวูนไม่สนใจคนอื่น เขาจ้องลู่เฉินด้วยดวงตาที่เต็มไปด้วยความโกรธ

ก่อนที่ตระกูลลู่ยังไม่ได้ไปยุโรป พวกเขาก็ได้รับการยอมรับจากหัวเซี่ยว่าเป็นตระกูลอันดับหนึ่งของครอบครัวที่ซ่อนอยู่ ตระกูลลู่ยังมีนักศิลปะการต่อสู้ระดับแข็งเกร็งที่แข็งแกร่งกว่าเขาอยู่หลายคน ถ้าลู่เฉินเป็นคนของตระกูลลู่จริง ตระกูลหลินของพวกเขาก็คงไม่กล้าทำเกินกว่าเหตุ

ตอนที่หลินโพ่ไห่ถูกซู๋จิงใช้เท้าเหยียบ ในใจเขาก็โมโหสุดขีดและคิดว่าจะฆ่าลู่เฉินกับพวกได้อย่างไร แต่ตอนนี้เขาไม่สามารถพูดอะไรได้สักคำ

ทุกคนสามารถได้ยินเพียงเสียงของเขาที่คำรามด้วยความโมโหและอึดอัดใจอยู่ในลำคอไม่หยุด ใบหน้าทั้งหน้าของหลินโพ่ไห่ถูกซู๋จิงเหยียบติดพื้น ปากก็จูบกับพื้นโดยตรงจนพูดไม่ออก

แต่ในเวลานี้ไม่มีใครสนใจความรู้สึกของเขามากนัก

เพราะในเวลานี้พวกเขาต่างก็ช็อกกันไปหมด พวกเขาไม่คิดเลยว่าลู่เฉินจะแข็งแกร่งถึงเพียงนี้ แม้กระทั่งหลินโพ่จวูนก็ดูเหมือนจะไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเขา แล้วหลินเจิ้นตงล่ะ จะทำอะไรเขาได้ไหม?

ตูม!

ในขณะที่ในใจของทุกคนกำลังอยู่ในอาการตกตะลึง ทันใดนั้นก็เห็นว่าลู่เฉินใช้ฝ่ามืออัดไปที่หน้าอกของหลินโพ่จวูน หลินโพ่จวูนกระอักเสียงออกมาและปลิวออกไปทั้งตัว

เมื่อหลินเจิ้นตงเห็นเหตุการณ์ หน้าก็ถอดสี เขารีบก้าวเข้ามารับตัวหลินโพ่จวูน

ตึกตักตึกตัก!

ทว่าสิ่งที่ทำให้หลินเจิ้นตงตกใจก็คือตอนที่เขาเข้าไปรับหลินโพ่จวูน ร่างของเขาก็ถูกโจมตีด้วยแรงชนที่ทรงพลังอย่างไม่มีใครเทียบได้และถอยออกไปหลายก้าว

สีหน้าหลินเจิ้นตงเปลี่ยนไปมาก

นี่มันอะไรกัน?

นี่แสดงให้เห็นว่ากำลังภายในของลู่เฉินนั้นแข็งแกร่งยิ่งกว่าเขา!