คุณพ่อสายเปย์ นิยาย บท 41

บทที่ 41 กลับเมืองหลวง

ลู่เฉินรู้ดีว่าสถานะครอบครัวของตนเองในเมืองหลวงแม้ถือไม่ได้ว่าอยู่ในลำดับหนึ่งหรือสอง แต่ก็อยู่ในห้าอันดับแรกเช่นกัน เขาไม่อยากเชื่อเลยว่าพ่อของเขาจะทำเช่นนี้ และยังประกาศว่าตระกูลลู่จะไม่มีอยู่ในโลกนี้อีกต่อไป

เกิดอะไรขึ้นก่อนที่พ่อจะตัดสินใจเรื่องนี้?

“ท่านนายบอกก่อนว่าเขามีเรื่องสำคัญที่จะต้องออกจากเมืองหลวง และเขาฝากบอกคุณว่าอย่ากลับไปที่เมืองหลวงอีก ทีหลังก็ดำรงชีวิตที่เมืองหยูโจว"หลู้จองพูด

“แม้ว่าเขาต้องการออกจากเมืองหลวงช่วงเวลาหนึ่ง เขาก็ไม่จำเป็นต้องทำเช่นนี้ใช่ไหม?” ลู่เฉินจ้องมองไปที่หลู้จองด้วยความรู้สึกวิตกกังวลในใจ

"ฉันไม่รู้ว่าท่านนายคิดอย่างไร อย่างไรก็ตามท่านนายยังบอกว่า คุณควรจะพยายามทำเป็นคนธรรมดาในหยูโจว ดีที่สุดคืออย่าให้คนอื่นรู้ว่าคุณมาจากตระกูลลู่ในเมืองหลวง" หลู้จองส่ายหัวและพูด

“ลุงจอง คุณไม่สามารถบอกความจริงเกี่ยวกับสิ่งที่เกิดขึ้นกับฉันได้หรือ?” ลู่เฉินถามด้วยเสียงที่ดังขึ้น

"คุณชาย ฉันไม่รู้จริงๆ ท่านนายยังบอกฉันว่าดีที่สุดก็ทำให้กลุ่มแกรนด์ไฮแอทจวินเยวี่ยล้มละลายและหายไปด้วย"หลู้จองยิ้มอย่างขมขื่น

"เหตุการณ์นี้เกิดขึ้นเมื่อใด" ลู่เฉินถาม

"เมื่อคืน" หลู้จองตอบ

ลู่เฉินขมวดคิ้วรีบหยิบโทรศัพท์ออกมาและหาเบอร์ของลู่เทียนซิงซึ่งก็คือพ่อของเขานั่นเอง

แต่เขาโทรติดต่อหลายครั้ง ได้รับแจ้งว่าหมายเลขที่กดนั้นไม่มีอยู่

ลู่เฉินเกิดความกระวนกระวายใจขึ้นมา

“ฉันเข้าใจแล้ว คุณทำตามที่พ่อบอกเลย” ลู่เฉินหยิบบัตรเพชรและออกจากโรงแรมแกรนด์ไฮแอท

กลับมาบนรถ เขาหยิบโทรศัพท์ออกมาและจองตั๋วไปเมืองหลวงแต่สามารถจองตั๋วของวันพรุ่งนี้เช้าเท่านั้นเอง

ยังไงเขาก็ต้องกลับไปดู

เขาเกลียดลู่เทียนซิงที่ฆ่าแม่ของเขาในทางอ้อม แต่ยังไงลู่เทียนซิงก็เป็นพ่อผู้ให้กำเนิดของเขา

ในช่วงบ่ายลู่เฉินได้รับโทรศัพท์จากหลินอี้จุน โดยบอกว่าเธอต้องการเลี้ยงทุกคนในแผนกไปทานอาหารค่ำ เธอจึงขอให้ลู่เฉินไปรับฉีฉี

ลู่เฉินรับฉีฉีเสร็จและไม่ได้กลับไปทำอาหารที่บ้าน แต่กลับพาฉีฉีไปทานที่ร้านอาหารข้างนอก

หลังห้าทุ่มหลินอี้จุนถึงจะกลับมา

ลู่เฉินหลับไปแล้ว แต่ตอนที่หลินอี้จุนเข้านอนเขาก็ถูกปลุกขึ้นมา

ลู่เฉินมองไปที่หลินอี้จุน แม้จะอาบน้ำแล้วเขาก็ได้ดมกลิ่นเหล้า

พวกเขานอนห้องแยกกันในช่วงสองสามวันที่ผ่านมา และลู่เฉินก็ไม่รู้ว่าทำไมวันนี้หลินอี้จุนต้องนอนกับเขา

ราวกับเห็นรอยยิ้มในดวงตาของลู่เฉิน หลินอี้จุนกล่าวว่า "ฉีฉี หลับไปแล้วฉันไม่อยากไปรบกวนฉีฉี คุณอย่าคิดมาก"

ลู่เฉินยิ้มจางๆ ไม่พูด พลิกตัวและนอนต่อ

“ฉันมีข่าวดีจะบอกคุณ วันนี้ฉันได้รับการเลื่อนตำแหน่งเป็นผู้อำนวยการฝ่ายขาย” หลินอี้จุนเอนไปด้านข้างลู่เฉิน วางมือขวาของเธอไว้บนไหล่ของเขาแล้วพูด

"โอ้ ขอแสดงความยินดีด้วยนะ"ลู่เฉินพูดอย่างไร้อารมณ์ใดๆ

"เฮ้ นี่เป็นวิธีที่คุณแสดงความยินดีกับผู้คนหรือ" หลินอี้จุนเริ่มไม่พอใจ นี่เป็นท่าทีแบบไหนของลู่เฉินวะ

“แล้วถ้าไม่แสดงความยินดีเเบบนี้ คุณจะให้ฉันแสดงความยินดีอย่างไร?” ลู่เฉินนอนราบและมองไปที่หลินอี้จุนพร้อมกับรอยยิ้มจางๆบนใบหน้าของเขา

"หึ วันนี้ฉันอารมณ์ดี ฉันไม่อย่าเถียงกับคุณ แต่ฉันต้องการตอบแทนคุณ" หลินอี้จุนกระพริบตา พลิกตัวและกดลู่เฉินไว้ใต้ตัวเธอ

ทั้งสองจูบกันสักพักลู่เฉินก็ผลักหลินอี้จุนออกจากร่างของเขาและพูดว่า "โอเค นอนเถอะ วันนี้ฉันง่วงหน่อย"

"คุณหมายความว่าอย่างไร"ไม่ได้มีเซ็กส์กับลู่เฉินมาสิบวันแล้ว แถมวันนี้ก็ดื่มไวน์เยอะมากด้วย ตอนนั้นความต้องการทางเพศของหลินอี้จุนจึงสูงขึ้น แต่ลู่เฉินกลับไม่ยอม เธอจึงรู้สึกโกรธทันที

"โอ้ ฉันง่วงจริงๆ" ลู่เฉินอธิบาย