คุณพ่อสายเปย์ นิยาย บท 436

บทที่ 436 ตระกูลลู่สั่นสะเทือน

ตระกูลลู่ได้รับการยอมรับว่าเป็นครอบครัวที่ซ่อนอยู่อันดับหนึ่ง เนื่องจากผู้ระดับแข็งแกร่งของตระกูลลู่มีความแข็งแกร่งมากที่สุด

แม้ว่าผู้อาวุโสห้าจะอยู่เพียงอันดับห้าในตระกูลลู่ แต่ศักยภาพของเขาสามารถบดขยี้ผู้ระดับแข็งแกร่งอันดับหนึ่งในบรรดาตระกูลที่ซ่อนอยู่มากมายได้อย่างง่ายดาย

ดังนั้นหลังจากได้ยินว่าผู้อาวุโสห้าพ่ายแพ้ให้กับบอดี้การ์ดคนหนึ่งของลู่เฉิน คนทั้งตระกูลลู่ต่างก็ช็อกไปตามๆกันและพากันหนีไป

เมื่อเห็นคนในตระกูลมาที่ลานกว้างกันเยอะขึ้นเรื่อยๆ ลู่เทียนสิงก็ขมวดคิ้ว แต่พอเข้าใจแล้วก็ถึงจะโล่งใจได้

ไม่ทันให้เขาได้ทักทาย ลู่จงก็ได้ออกไปแล้ว จึงทำให้ทุกคนสงบลงได้

มีเพียงผู้อาวุโสอีกสี่คนและสมาชิกตระกูลลู่คนอื่นๆเท่านั้นที่เข้าไปในห้องรับแขกของลู่เทียนสิง

ห้องนั่งเล่นของลู่เทียนสิงค่อนข้างใหญ่ มีพื้นที่มากกว่า 60 ตารางเมตร พวกลูกน้องต่างก็รีบกันย้ายเก้าอี้เข้ามา

“พ่อ อาสอง อาสาม อาสี่” เมื่อเห็นผู้อาวุโสทั้งสี่เข้ามา ลู่เทียนสิงก็รีบเข้ามาทักทาย

เมื่อเห็นผู้อาวุโสใหญ่ลู่หลิงเซียว ลู่เฉินก็รู้ว่านี่คือปู่ของเขา แม้ว่าจะไม่เคยเจอกันมาก่อน

ไม่ว่าวันนี้เขาจะยึดจุดประสงค์ใดมาก็ตาม พออยู่ต่อหน้าปู่ของเขาแล้วก็ยังต้องมีมารยาทที่พึงมี

“ลู่เฉินคารวะปู่ทั้งสี่” ลู่เฉินลุกขึ้นหันไปทำความเคารพทั้งสี่คนอย่างสุภาพ

จากนั้นเขาก็พาฉีฉีมาทักทายทั้งสี่คน

“ฉีฉี ทักทายคุณทวดทั้งสี่ท่านเร็ว” ลู่เฉินพูด

“สวัสดีค่ะคุณทวดทั้งสี่ท่าน” ฉีฉีทำความเคารพลู่หลิงเทียนและคนอื่นๆ

ลู่หลิงเทียนและคนอื่นๆที่เดิมทีกำลังลอบมองลู่เฉิน ในตอนนี้ต่างก็พยักหน้าให้ฉีฉี หน้าตาบึ้งตึงเริ่มผ่อนคลาย

ไม่ว่าจะอย่างไรลู่เฉินและลูกสาวของเขาก็เป็นหลานพวกเขาคนหนึ่ง เหลนพวกเขาคนหนึ่ง ถึงจะโกรธมากขนาดไหน พวกเขาก็จะไม่แสดงความโกรธต่อหน้าเด็ก

“ปู่ทั้งสี่ท่าน นี่คือภรรยาผม หลินอี้จุน” ลู่เฉินแนะนำหลินอี้จุนอีกครั้ง

“สวัสดีค่ะ ปู่ทั้งสี่ท่าน” หลินอี้จุนหันไปทำความเคารพลู่หลิงเทียนและคนอื่นๆ

“อืม” ทั้งสี่พยักหน้าและกวาดตามองไปทางผู้อาวุโสห้า

ผู้อาวุโสห้าพยักหน้า ในที่สุดพวกเขาทั้งสี่ก็เชื่อว่าชายหนุ่มที่พูดก่อนหน้านี้พูดความจริง

ในเวลานั้นพวกเขายังไม่อยากจะเชื่อว่าบอดี้การ์ดของลู่เฉินจะเอาชนะผู้อาวุโสห้าได้ ทั้งยังใช้แค่หมัดเดียว แต่ความแข็งแกร่งถึงขนาดทะลวงฟ้าได้

แต่ในเวลานี้แม้พวกเขาไม่อยากจะเชื่อก็ต้องเชื่อ

“แกเอาบอดี้การ์ดที่มีพลังวิเศษแข็งแกร่งขนาดนั้นมาด้วยเพราะอยากจะอวดแสนยานุภาพงั้นสิ?” ผู้อาวุโสสี่มองไปทางลู่เฉินและพูดด้วยใบหน้าเย็นชา

เขามีความสัมพันธ์อันดีกับผู้อาวุโสห้าที่สุด เมื่อเห็นว่าผู้อาวุโสห้าแพ้ให้กับบอดี้การ์ดของลู่เฉิน เขาจึงไม่อาจนิ่งนอนใจได้

“คุณเป็น...ปู่สามหรือปู่สี่?” ลู่เฉินหันไปถามผู้อาวุโสสี่

“ฉันเป็นปู่สี่ของแก ทำไมล่ะ แกจะฝ่าฝืนกฎตระกูลโดยไม่ยอมรับการลงโทษตามกฎตระกูลงั้นเหรอ แกทำแบบนี้เพราะต้องการออกจากตระกูลสินะ?” ผู้อาวุโสสี่พูดอย่างเย็นชา

“อ้อ ในเมื่อปู่สี่ถึงขนาดนั้นก็ช่างเถอะ หากพวกคุณไม่พอใจก็มาสู้กับผมได้ อย่างไรก็ตามผมขอย้ำว่าพวกเขาไม่ใช่บอดี้การ์ดของผมแต่เป็นพี่น้องของผมทั้งนั้น แน่นอนว่าถ้าพวกคุณคิดว่าผมไม่ใช่คนของตระกูลลู่และไม่ให้ผมข้องเกี่ยวเรื่องภายในตระกูล อย่างงั้นผมรับคำท้าของพวกท่านก็ได้”

ลู่เฉินพูดในขณะที่กวาดตามองผู้อาวุโสทั้งสี่ รวมไปถึงลู่จือสิงและคนระดับสูงในตระกูลลู่