คุณพ่อสายเปย์ นิยาย บท 438

บทที่ 438 ปล่อยกำลังภายใน

“ได้ ผู้เฒ่าอย่างฉันตกลง”

ลู่เฉินส่งจดหมายท้ามาแล้วหลายครั้ง ถ้าลู่หลิงเซียวยังเพิกเฉยต่อไป เขาก็จะกลายเป็นผู้อาวุโสใหญ่ที่ไร้เกียรติ

พอทุกคนเห็นว่าผู้อาวุโสใหญ่รับคำท้าลู่เฉินต่างก็มีสีหน้ายิ้มเยาะ

แม้ว่าเมื่อครู่นี้บอดี้การ์ดของลู่เฉินจะเอาชนะผู้อาวุโสสี่ได้ แต่พวกเขาก็ไม่เชื่อว่าบอดี้การ์ดคนนั้นจะเป็นคู่ต่อสู้ของผู้อาวุโสอีกสามท่านได้

ผู้อาวุโสอีกสามท่านล้วนแข็งแกร่งกว่าผู้อาวุโสสี่

ยิ่งไปกว่านั้นคราวนี้คนที่ออกมาต่อสู้ก็คือลู่เฉิน

ลู่เฉินไม่ได้เติบโตอยู่ในตระกูลนักศิลปะการต่อสู้มาตั้งแต่เด็ก แม้ว่าลู่เทียนสิงจะเป็นคนสอนวิชาศิลปะการต่อสู้เขามากับมือ แต่เขาจะแกร่งถึงขนาดไหนกัน?

“ผู้อาวุโสใหญ่ตอบรับเงื่อนไขอะไรกับลู่เฉิน?” ลู่ไห่และคนอื่นๆถามคนในครอบครัวสายหลักที่เพิ่งเข้ามาในห้องโถงของลู่เทียนสิง

ครอบครัวของพวกเขาไม่ใช่ครอบครัวสายหลักจึงไม่มีสิทธิ์เข้าไปยังที่ของลู่เทียนสิง เว้นแต่ว่าลู่เทียนสิงจะอนุญาต

“เจ้าเด็กนี่หยิ่งผยองเกินไปแล้ว เมื่อกี้มันเพิ่งเดิมพันกับพวกผู้อาวุโสใหญ่ของพวกเรา โดยบอกว่ามันรับคำท้าผู้อาวุโสคนไหนก็ได้ ถ้ามันแพ้ มันจะยกบริษัทเทคโนโลยีอี้ฉีให้และจะยอมให้ตระกูลเราลงโทษแต่โดยดี แต่ถ้ามันชนะ ทั้งตระกูลลู่จะต้องอยู่ภายใต้การควบคุมของมัน” คนในครอบครัวสายหลักกล่าว

“ให้ตายเถอะ มันกร่างขนาดนี้เลยเหรอ? ใครให้มันกล้าถึงขนาดท้าทายผู้อาวุโสพวกนั้น?” ลู่ไห่เบิกตากว้างอย่างไม่อยากจะเชื่อ

“จริงด้วย ถึงบอดี้การ์ดคนนั้นจะแข็งแกร่งมาก แต่ก็คงไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเหล่าผู้อาวุโสหรอกมั้ง” ลู่เว๋ยเว๋ยพูดด้วยความประหลาด

“ไม่ใช่บอดี้การ์ดของมัน แต่มันจะลงมือเอง” คนในครอบครัวสายหลักย้ำ

“มันจะลงมือเองเนี่ยนะ?” ลู่เว๋ยเว๋ยไม่อยากจะเชื่อเลยจริงๆ เธอมองลู่เฉินด้วยความงุนงง ดูแล้วลู่เฉินน่าจะอยู่ในวัยยี่สิบกว่าปี ซึ่งอายุไม่ได้มากไปกว่าเธอ ทั้งยังไม่เคยฝึกซ้อมกับตระกูลอย่างเป็นระบบมาตั้งแต่เด็ก เขาไปเอาความมั่นใจมาจากไหน?

ใช่ ตอนนี้คนทั้งตระกูลลู่ล้วนมองไปที่ลู่เฉิน พวกเขาอยากจะรู้นักว่าลู่เฉินไปเอาความมั่นใจมาจากไหน

ทว่าลู่เทียนสิงกับลู่ไห่อิงเป็นข้อยกเว้น

ก่อนที่เสี่ยวจิงจะเอาชนะผู้อาวุโสสี่ได้นั้น แม้ว่าลู่เฉินจะบอกว่าเขามีฝีมือในการบ่มเพาะผู้มีระดับแข็งแกร่งไร้เทียมทานได้ แต่พวกเขาก็ยังคงสงสัย

อย่างไรก็ตามหลังจากที่เสี่ยวจิงเอาผู้อาวุโสสี่ได้แล้ว พวกเขาก็ไม่สงสัยในตัวลู่เฉินอีกต่อไป

บางทีลู่เฉินอาจจะมีความแข็งแกร่งพอที่จะเอาชนะผู้อาวุโสใหญ่ก็เป็นได้

แต่ยิ่งเชื่อก็ยิ่งรู้สึกตกใจ

เพราะนี่เป็นเรื่องที่น่าทึ่งและถือว่าเป็นประวัติศาสตร์

“ปู่ ไม่แปลกใจเลยที่ปู่เป็นปู่ของผม” ลู่เฉินยกนิ้วโป้งให้ลู่หลิงเซียวโดยมีความหมายว่าลู่หลิงเซียวช่างกล้าหาญเสียจริงๆ

นี่ทำให้ลู่หลิงเซียวโมโหจนแทบกระอักเลือด

คิดไม่ถึงว่าหลานชายของเขาจะไม่รู้จักที่ต่ำที่สูงแบบนี้ เขาโกรธมากจนอยากจะสอนบทเรียนให้ลู่เฉิน

“ปู่ เมื่อเทียบกับปู่สองแล้ว ปู่แกร่งกว่าหรือปู่สองแกร่งกว่าล่ะ?” ลู่เฉินถาม

ลู่หลิงเซียวหน้าแข็งทื่อ เขาไม่คิดจะตอบคำถามนี้ของลู่เฉิน

“แน่นอนว่าปู่ของแกแกร่งกว่าอยู่แล้ว แต่แกไม่ต้องห่วง ศึกครั้งนี้ไม่จำเป็นต้องให้ปู่ของแกลงมือ ถ้าแกเอาชนะฉันได้ ตระกูลลู่ทั้งหมดก็ขึ้นอยู่กับแก” ผู้อาวุโสสองพูดด้วยความเย็นชา

ลู่หมิงไม่ได้ ลู่เห้าก็ยิ่งไม่ได้

หากวันนี้ลู่เฉินสามารถเอาชนะเขาได้จริงๆ การที่ตระกูลทั้งตระกูลต้องตกอยู่ในมือลู่เฉินแล้วมันยังไง?

ลู่เฉินมีความสามารถมากพอที่จะทำให้ตระกูลลู่แข็งแกร่งขึ้น

“ปู่สอง คุณแก่แล้ว คุณเริ่มก่อนเถอะ” ลู่เฉินถอดเสื้อโค้ทออกโดยมีหลินอี้จุนยื่นมือไปรับ

จากนั้นเขาเดินไปข้างหน้าเพียงไม่กี่ก้าว เท้าเหยียบอักขระเล็กๆแปดตัว เอียงแปดตัว ฝ่ามือทั้งสองแนบเข้าหากัน จากนั้นก็ไขว้กันแล้วค่อยๆดึงออก

“เอาล่ะ งั้นผู้เฒ่าอย่างฉันจะลงมือแล้วกัน” ผู้อาวุโสสองกล่าวอย่างไม่เกรงใจ เขาก้าวไปข้างหน้า ทั้งตัวราวกับไร้ความกังวล เสื้อผ้าของเขาปลิวไปข้างหลังด้วยพลังที่มองไม่เห็น

จะเห็นได้ว่ากำลังภายในของเขาแข็งแกร่งมากจนเข้าสู่สภาวะที่มีพลังเหนือธรรมชาติ

ผู้อาวุโสสองใช้ฝ่ามือทั้งสองแนบเข้าหากัน ในขณะที่เขาค่อยๆยกขึ้นก็มีพลังที่มองไม่เห็นระหว่างฝ่ามือของเขาจนทำให้อากาศสั่นสะเทือนที่มาพร้อมกับเสียงแตกร้าว

“กำลังภายในของผู้อาวุโสสองทะลุทะลวงไปถึงแดนจิตแล้ว เกรงว่าพลังวิเศษของเขาไม่ได้เป็นรองผู้อาวุโสใหญ่อีกต่อไป!”

เมื่อทุกคนเห็นฉากนี้ต่างก็ร้องอุทานออกมา พลังวิเศษของผู้อาวุโสสองทำให้พวกเขาตกตะลึงและปลุกความฮึกเหิม

จริงด้วย คิดมาตลอดว่ามีเพียงกำลังภายในของผู้อาวุโสใหญ่เท่านั้นที่เข้าถึงแดนจิต

ไม่คาดคิดว่าผู้อาวุโสสองจะทะลุเข้าสู่สภาวะที่มีพลังเหนือธรรมชาติ

ลู่เฉินจะสามารถรับมือผู้อาวุโสสองได้หรือไม่?

ทุกคนต่างตั้งหน้าตั้งตารอเพื่อคอยดูผู้อาวุโสสองเอาชนะลู่เฉินอย่างแกร่งกล้าสามารถและทำให้ลู่เฉินไม่กล้าทำตัวกำเริบเสิบสาน