คุณพ่อสายเปย์ นิยาย บท 446

บทที่446 การตัดสินใจของเบื้องบน

หลิวฉานเฟินกับเซ่เว่ยเหากดโทรหาลู่เฉินอยู่หลายรอบ แต่ไม่มีคนรับสาย พวกเขาทั้งสองคนจึงเดินทางไปที่บริษัทเทคโนโลยีอี้ฉีด้วยตัวเอง

พอเห็นบุคคลที่มีอิทธิพลทั้งสองคนมาด้วยตัวเอง วังเหว่ยจึงรีบเดินออกมาต้อนรับอย่างรวดเร็ว

“ลู่เฉินล่ะ หรือว่าเขากำลังเฝ้าพวกนักวิจัยคิดค้นวิธีต้านไวรัส Dอยู่”หลิวฉานเฟินเอ่ยถาม

“อะไรนะครับ คุณชายลู่เขา เขาไม่ได้อยู่ที่บริษัทครับ”วังเหว่ยเริ่มร้อนรน บุคคลผู้มีอิทธิพลทั้งสองท่านนี้มาหาลู่เฉินด้วยตัวเอง ไม่รู้ว่ามีปัญญาใหญ่โตอะไรหรือเปล่า

“ไม่อยู่ที่บริษัท แล้วเขาไปไหนของเขากัน”เซ่เว่ยเหาขมวดคิ้วถาม

“ผมเองก็ไม่ทราบครับ เดี๋ยวผมลองโทรไปถามให้นะครับ” วังเหว่ยส่ายหัวไปมา เรื่องที่ลู่เฉินเดินทางไปต้าหลี่กะทันหัน เขาเองก็ไม่รู้เรื่องนี้ และไม่กล้าจะถามด้วย

“ไม่ต้องโทรแล้ว พวกเราโทรไปตั้งหลายสิบสาย แต่ไม่มีคนรับสาย”เซ่เว่ยเหาส่ายหัวแล้วพูด

วังเหว่ยหยุดชะงัก เริ่มทำอะไรไม่ถูก ที่ลู่เฉินไม่รับสายบุคคลผู้มีอิทธิพลทั้งสองท่านนี้ หรือว่า เรื่องราวมันจะถึงจุดที่บานปลายจนยากที่จะควบคุมได้แล้ว

แต่เขาก็ยังกดโทรไปหาลู่เฉิน โดยที่อีกฝ่ายมีแต่เสียงรอสาย ไม่มีใครรับสาย

ทุกครั้งที่ได้ยินเสียงดังตืดๆ หัวใจของวังเหว่ยก็เต้นแรงและเร็วขึ้น จนอีกด้านมีคนกดรับสาย หัวใจของเขาก็ยิ่งเต้นเร็วขึ้นไปอีกหลายส่วนปกติอีกครั้ง

ลู่เฉินไม่รับโทรศัพท์เลย นี่เป็นครั้งแรกที่เขาเป็นแบบนี้ หรือว่าทางนั้นจะเกิดเรื่องขึ้นจริงๆ

หรือว่าอันตรายในครั้งนี้จะควบคุมไว้ไม่อยู่ จนเขาเองก็เริ่มจะสิ้นหวังแล้วอย่างนั้นเหรอ

“นายรีบถามคนอื่นสิ ว่ามีใครรู้ว่าเขาไปที่ไหนบ้าง ในเวลานี้ เขาไม่มีทางไปต่างประเทศแน่ๆ เขาจะต้องอยู่ที่บริษัทในเครือของพวกนายที่ไหนสักแห้งแน่นอน”หลิวฉานเฟินพูดเตือนสติ

“อืม ครับ ผมจะรีบไปถามดูนะครับ”วังเหว่ยพยักหน้ารับ ก่อนจะรีบโทรติดต่อหาคนอื่นทันที

“นายมีเบอร์โทรติดต่อของหลินอี้จุนภรรยาของเขาหรือเปล่า บางทีหลินอี้จุนอาจจะรู้ว่าตอนนี้เขาอยู่ที่ไหน” เซ่เว่ยเหาถามขึ้นมากะทันหัน

“จริงด้วย”วังเหว่ยตบหน้าขา เมื่อตะกี้เขาคงจะร้อนใจเกินไป จึงไม่ทันได้คิดถึงเรื่องนี้

ลู่เฉินเดินทางไกล จะต้องบอกหลินอี้จุนไว้แน่นอน เพราะเขาให้ความสำคัญกับคนในครอบครัวเป็นอย่างมาก

สักพักหลินอี้จุนก็รับสาย วังเหว่ยรีบถามเข้าประเด็นทันที

“ประธานหลินครับ คุณทราบไหมครับว่าประธานลู่ไปไหน ผมติดต่อหาเขาไม่ได้ พวกเซ่ซูเจี๋ยมีธุระจะปรึกษากับประธานลู่ครับ”วังเหว่ยเอ่ยถาม

“เขากำลังวิจัยแอนติบอดีในซีรัมของไวรัส Dอยู่ที่บริษัทในเครือต้าหลี่ค่ะ คงจะอยู่ในช่วงสำคัญ ไม่มีเวลารับโทรศัพท์ หรือบางทีโทรศัพท์อาจไม่ได้อยู่ข้างกายมั้งคะ”หลินอี้จุนเอ่ยตอบ สองวันก่อนลู่เฉินบอกเธอว่าเขาค้นพบทิศทางการวิจัยแล้ว หลายวันนี้คงพยายามทดลองกันอยู่ คงไม่สามารถรับโทรศัพท์ของพวกเธอได้ บอกให้เธอไม่ต้องเป็นห่วง ดังนั้นเธอรู้ว่าตอนนี้ลู่เฉินกำลังทำอะไร จึงไม่คิดจะโทรไปรบกวน

เพื่อไม่ให้บุคคลผู้มีอิทธิพลทั้งสองท่านนี้สงสัย วังเหว่ยจึงเปิดลำโพงโทรศัพท์คุย ดังนั้นเสียงพูดของหลินอี้จุนทั้งสองคนก็ได้ยินเช่นเดียวกัน

หลังจากกดวางสายไปแล้ว เซ่เว่ยเหาจึงเอ่ยพูด “นายสามารถติดต่อผู้รับผิดชอบบริษัทในเครือที่ต้าหลี่ได้ไหม ให้เขาบอกลู่เฉิน ว่าพวกเราจะเดินทางไปหาเขาที่ต้าหลี่”

“ได้ครับ” วังเหว่ยพยักหน้า ก่อนจะรีบหาเบอร์โทรศัพท์ของเฉิงหู่ แล้วกดโทรออก ก่อนจะทำการบอกคำพูดของเซ่เว่ยเหาให้เฉิงหู่ได้รับรู้

ทางฝั่งหลิวฉานเฟินกับเซ่เว่ยเหาหลังจากเดินทางออกจากบริษัทเทคโนโลยีอี้ฉีแล้ว พวกเขาก็ทำการติดต่อไปยังกรมทหาร ให้กรมทหารจัดเตรียมกองกำลังไปส่งพวกเขาที่ต้าหลี่

“งั้นพวกคุณก็ต้องให้คำยืนยันกับผมเหมือนกัน ถ้าหากพวกผมควบคุมไวรัส Dไม่ได้ เบื้องบนจะจัดการยังไง”ลู่เฉินมองไปทางหลิวฉานเฟิน นี่เป็นปัญหาที่เขาคิดหนักมาตลอด ในนี้รวมไปถึงความลับและการตัดสินใจอีกมากมาย ถ้าอยู่ในสถานการณ์ปกติ เขาคงไม่มีสิทธิ์ที่จะได้รู้

แต่ในเวลานี้ เขาคิดว่าตัวเองมีสิทธิ์ที่จะรู้เรื่องพวกนี้แล้ว

หลิวฉานเฟินมองหน้าลู่เฉิน ทั้งสองจ้องตากัน สีหน้าเรียบนิ่งไม่มีความรู้สึกใดๆ คนหนึ่งหนักแน่น อีกคนตกตะลึง

แววตาของลู่เฉินหนักแน่น เขาอยากจะรู้การตัดสินใจของเบื้องบน

หลิวฉานเฟินตกใจเล็กน้อย เขาคิดไม่ถึงว่าลู่เฉินจะถามคำถามนี้

ไม่ผิด ตอนที่บริษัทชีวภาพที่เกาะจิ่วโจวแห่งตงอิ๋งระเบิด ทางเบื้องบนได้ทำการสันนิษฐานไปหลายแนวทาง และยังได้เตรียมการวางแผนแก้ไขไว้สารพัดวิธี

แน่นอน นี่เป็นการตัดสินของเบื้องบน มีไม่กี่คนที่รู้เรื่องนี้ แม้แต่เขาเองก็ไม่มีสิทธิ์นั้น

“รายละเอียดหลักผมยังไม่รู้ แต่ผมกล้าที่จะบอกคุณเลย ถ้าหากเราไม่สามารถควบคุมการแพร่ระบาดไวรัสDได้ ในอนาคตภายในสองปี ทางเบื้องบนจะต้องหาทางเลือกที่จะช่วยเหลือมนุษยชาติได้ พวกเรา จะไม่มีวันสิ้นสลายไป และแน่นอน ทางเลือกนี้คืออะไร ผมเองก็ไม่แน่ใจ ผมเองก็ได้แต่หวังว่าสวรรค์จะเมตตา”หลิวฉานเฟินพูดก่อนจะชี้ขึ้นไปเหนือศีรษะ

เขาไม่ได้บอกรายละเอียด แต่ไม่ว่าจะเป็นลู่เฉิน หรือว่าเซ่เว่ยเหา ล้วนแต่คาดเดาความหมายที่เขาต้องการจะบอกได้ในทันที

แต่หลังจากที่เขาคาดเดาได้ ในใจจึงรู้สึกตกใจเล็กน้อย เพราะเทคโนโลยีขั้นนั้นค่อนข้างยาก ตอนนี้เขายังไม่กล้ามีความคิดที่บ้าคลั่งถึงขนาดนั้น

ดูท่าเขาจะมองข้ามเทคโนโลยีของประเทศอื่นมากเกินไป ถึงแม้เทคโนโลยีขั้นสูงของพวกเขาจะเทียบกับบริษัทเทคโนโลยีอี้ฉีไม่ได้ แต่หลายปีมานี้พวกเขาก็พยายามพัฒนาเปลี่ยนแปลงให้ดีขึ้นมาโดยตลอด ดังนั้นถึงทำให้พวกเขากล้าทำอะไรที่บ้าคลั่งถึงขนาดนี้ได้

แต่ว่า นี่จะต้องมีความเสี่ยงที่เยอะมากเช่นกัน