คุณพ่อสายเปย์ นิยาย บท 449

ตอนที่​449 วันที่สิบห้าเดือนมิถุนายน

ตั้งแต่ที่บริษัทเทคโนโลยีอี้ฉีผลิต​​แอนติบอดี​ในซีรัมไวรัสDออกมาได้ สถานการณ์ทั่วโลกก็กลับมาเป็นปกติอย่างรวดเร็ว ทุกอย่างเต็มไปด้วยความหวังที่จะเดินตรงไปข้างหน้า บรรยากาศทุกที่เต็มไปด้วยความยินดีปรีดา

แต่มีเพียงไม่กี่คนที่เข้าใจ ว่าสถานการณ์ในตอนนี้ รักษาไว้ได้แค่สองปี ถ้าหากภายในสองปีนี้มนุษยชาติยังคิดวิธีการกำจัดไวรัสDไม่ได้ มนุษยชาติก็จะสูญพันธุ์ไปจากโลกนี้

เวลาผ่านไปเร็วมาก ไม่นานก็จะผ่านไปหนึ่งปีแล้ว ในช่วงเวลาหนึ่งปีนี้ ทีมนักวิจัยจากทั่วโลกยังคงคิดวิธีกำจัดไวรัสDไม่ได้ แต่พวกเขาพบว่าพวกเขาห่างจากความสำเร็จไม่ไกลแล้ว

และเรื่องที่ทำให้ทีมนักวิจัยแทบจะทรุดตัวลง คือในเวลานี้ ไวรัสDได้วิวัฒนาการขึ้นอีกครั้ง การวิวัฒนาการในครั้งนี้ ทำลายแนวทางการวิจัยของพวกเขาจนสับสนไปหมด ทำให้ทีมนักวิจัยตกอยู่ในสถานการณ์จนมุมหาทางออกไม่เจอ

แต่พวกเขาเองก็รู้ดีว่าเวลามีค่ามาก พวกเขามีเวลาอีกแค่หนึ่งปีเท่านั้น ดังนั้นทีมนักวิจัยจึงผิดหวังได้แค่หนึ่งวัน หลังจากนั้นทุกคนก็กลับมาทำหน้าที่ของตัวเองต่อ

พวกเขาคือความหวังของมนุษยชาติ เป็นความหวังของโลก พวกเขาจะต้องพยายามและมุ่งมั่นต่อไป

ในตอนที่ข่าวนี้ถูกส่งไปที่ประเทศต่างๆ บรรดาผู้นำของแต่ละประเทศแทบจะสิ้นหวังไปในทันที

หนึ่งปีหลังจากนี้ ปริมาณออกซิเจนในอากาศจะลดลงจนเหลือแค่สิบเก้าจุดเจ็ดเปอร์เซ็นต์ หรือก็คือระดับที่ต่ำที่สุดที่มนุษย์จะรับได้ มนุษยชาติยังเหลือเวลาแค่หนึ่งปี แต่ไวรัสDกลับวิวัฒนาการขึ้นไปอีก มันจะเพิ่มระดับความรวดเร็วในการทำลายทรัพยากรธรรมชาติ จนเวลาหนึ่งปีที่เหลือต้องลดน้อยลง ปริมาณออกซิเจนในอากาศจะลดลงจนเหลือแค่สิบเก้าเปอร์เซ็นต์ ถึงตอนนั้น ทุกคนจะรับรู้ได้ทันทีว่าเกิดอะไรขึ้น

บรรดาผู้นำของแต่ละประเทศต่างตกอยู่ในความมืดมิด

ที่จริงแล้วในเวลานี้มีหลายคนที่สัมผัสได้ถึงการลดน้อยลงของปริมาณออกซิเจนในอากาศ เพราะต้นไม้ใบหญ้าที่แห้งตายไปเป็นจำนวนมาก และทำการเพาะปลูกอะไรไม่ขึ้น คนที่คิดอะไรละเอียดรอบคอบต่างก็รู้ถึงสถานการณ์ที่เริ่มแย่ลงแล้ว

แต่ตอนนี้นักวิจัยทั่วโลกยังคงพยายามคิดวิธีต่อต้านไวรัสDอย่างสุดกำลัง

พอนึกถึงเรื่องวุ่นวายเมื่อหนึ่งปีก่อนที่นำมาซึ่งมหันตภัยให้แก่มนุษยชาติ กลุ่มคนที่สังเกตได้ถึงความผิดปกติเองก็เก็บเรื่องราวพวกนี้ไว้ในใจ

แต่จะเก็บเป็นความลับไว้ได้นานเท่าไหร่ ก็ไม่มีใครรู้ได้

ในช่วงเวลาหนึ่งปี ลู่เฉินเองก็กำลังทุ่มเทให้กับ​แผนระดับเอสเอสเอสที่เขาเคยบอกไว้ ทุกคนกำลังแข่งขันกับเวลา เขาเองก็ไม่แม้แต่จะพักเลยแม้แต่วินาทีเดียวเช่นกัน

พอเห็นลู่เฉินพยายามทำงานอย่างสุดกำลัง พนักงานทุกคนในบริษัทเทคโนโลยีอี้ฉีเองก็ถูกผลกระทบไปด้วย ในช่วงเวลาหนึ่งปีมานี้ ไม่ว่าจะมีคำสั่งการไหนลงมา ก็มักจะทำสำเร็จเกินความคาดหมายทุกครั้ง

แน่นอนว่ารางวัลที่พนักงานจะได้รับก็จะมากขึ้นเรื่อยๆด้วย

สำหรับเรื่องเงิน ลู่เฉินไม่เคยปวดใจที่จะให้ ขอแค่ทุกคนพยายามทำหน้าที่ของตัวเองให้ดีที่สุด เขาก็สามารถให้เงินเดือนกับทุกคนสามเท่าตัว

เรื่องเงินเดือนของพนักงานในบริษัทเทคโนโลยีอี้ฉี ทำให้พนักงานทุกคนต่างดีใจกันยกใหญ่ ทุกคนต่างพากันตั้งใจทำงานในหน้าที่ของตัวเองอย่างสุดกำลัง

ถึงแม้คณะกรรมการรับสูงบางคนจะรู้สึกว่ามันมากเกินไป แต่พวกเขาก็ไม่กล้าถามอะไรมาก ทุกคนต่างก็ทำหน้าที่ของตัวเองให้ดีที่สุด

ช่วงเดือนพฤษภาคม ลู่เฉินทำการแยกแยะระบบเทคโนโลยีต่อต้านแรงโน้มถ่วงจากลูกปัดได้ ในขณะที่กำลังดีใจ ก็ได้รับโทรศัพท์ที่หลิวฉานเฟินโทรมา

ลู่เฉินกดรับสาย ก่อนจะได้ยินหลิวฉานเฟินพูดมาตามสาย “ยานอวกาศเทียนกงจะขึ้นสู่อวกาศในวันที่สิบห้า มิถุนายน ผมเก็บที่นั่งไว้ให้คุณสิบที่นั่ง คุณเตรียมตัวด้วย ข่าวนี้เป็นความลับระดับเอสเอสเอส ก่อนจะถึงวันที่สิบห้า มิถุนายน ห้ามคุณพูดกับคนที่สามเด็ดขาด”

ลู่เฉินชะงักนิ่ง ในที่สุดเขาก็รู้แล้วว่าเบื้องบนวางแผนการอะไรไว้

ที่จริงแล้วเมื่อหนึ่งปีก่อนเขาก็พอจะคาดเดาได้แล้ว แต่เขาคิดไม่ถึงว่าเทคโนโลยีของประเทศจะพัฒนาจนถึงขั้นนี้แล้ว นี่มันจะพัฒนาเร็วเกินไปหรือเปล่า

แต่ตู้เฟยกับเซียวจ้านที่ยังอยู่ที่แอฟริกาใต้กับที่โกก้างยังใช้งานไม่ได้

เพราะการแพร่ระบาดของไวรัสD ทำให้ระบบการสื่อสารของหัวเซี่ยยังไม่ทันได้เชื่อมโยงไปถึงที่แอฟริกาใต้กับโกก้าง

ทางฝั่งติงต้าเฉิงหลังจากที่ได้รับไฟล์เอกสารที่ลู่เฉินส่งมาให้ เขากดเข้าไปอ่านสักพัก ก่อนจะกดโทรวิดีโอคอลหาลู่เฉินทันที

เพราะระบบเทคโนโลยีต่อต้านแรงโน้มถ่วงสำคัญมาก นี่เป็นหนึ่งในกุญแจสำคัญในแผนการเอสเอสเอสของพวกเขา เขาจะต้องทำความเข้าใจในระบบนี้กับลู่เฉินให้ละเอียดที่สุด

หลังจากที่ลู่เฉินกับติงต้าเฉิงคุยกันอยู่ประมาณหนึ่งชั่วโมงกว่าเรื่องระบบเทคโนโลยีต่อต้านแรงโน้มถ่วง ติงต้าเฉิงถึงเข้าใจระบบนี้อย่าถ่องแท้

ลู่เฉินหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาแล้วกดโทรหาตู้เฟยกับเซียวจ้าน

ให้พวกเขาเตรียมตัว ภายในสิบวันนี้ให้เคลื่อนย้ายกลุ่มทหารกลับมาที่ยวี่โจว

ถ้าเป็นช่วงปกติ กลุ่มทหารของเขาคงจะเข้ามาในเขตของหัวเซี่ยไม่ได้ แต่ในเวลานี้มันไม่เหมือนกันแล้ว

ทั้งสองคนยังไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นบ้าง ในใจรู้สึกมึนงงมาก แต่ภายในสายพวกเขาไม่ถามอะไรมาก หลังจากกลับมาแล้วค่อยถามอีกที

หลังจากบอกทั้งสองคนเสร็จ ลู่เฉินก็เตรียมตัวกลับบ้านเลย

เขาไม่ได้กลับบ้านมาหนึ่งเดือนกว่าแล้ว