คุณพ่อสายเปย์ นิยาย บท 472

บทที่ 472 เป้าหมายใหม่

หลังจากออกจากโลก ทุกคนพบว่าพวกเขารู้สึกไร้พลังเมื่อพบกับความยากลำบากมากมาย จะให้พูดอย่างไรดีล่ะ

เช่นเดียวกับคนที่พึ่งพาพ่อแม่มาตลอด จู่ๆก็ต้องลาจากพ่อแม่และเที่ยวเร่ร่อนไปทำมาหากินตามลำพัง อับจนหนทางเมื่อพบเจอเหตุการณ์มากมายที่เข้ามาอย่างกะทันหัน

“ทุกท่าน จากการสังเกตการณ์และการวิเคราะห์ของเรา เรายังมีโอกาสสุดท้ายนั่นก็คือบุกเบิกการใช้ประโยชน์จากไททัน”

ในขณะที่ทุกคนกำลังสิ้นหวัง ทันใดนั้นติงต้าเฉิงก็พูดขึ้นมา

“ไททัน? ดาวบริวารดวงที่หกของดาวเสาร์?” มีใครบางคนตั้งคำถาม

“ใช่แล้ว” ทันทีที่ติงต้าเฉิงกดรีโมทคอนโทรลก็เห็นรูปถ่ายของไททันและวัสดุต่างๆปรากฏบนหน้าจอขนาดใหญ่

“จากการวิเคราะห์ของเรา บนไททันมีทรัพยากรมากมาย เราสามารถไปที่นั่นเพื่อดำเนินการบุกเบิกรวบรวมทรัพยากรมหาศาล จากนั้นก็ออกจากระบบสุริยะ” ติงต้าเฉิงกล่าว

“อืม เพราะฉะนั้นคราวนี้จะสำเร็จหรือล้มเหลวก็ขึ้นอยู่กับว่าไททันมีสิ่งมีชีวิตต่างดาวที่เราสามารถเอาชนะได้นับไม่ถ้วนหรือไม่”

“แน่นอนว่าการบุกเบิกไททันนั้นอันตราย แม้ว่าตามข้อมูลที่เรามีในตอนนี้จะไม่มีสิ่งมีชีวิตต่างดาวบนไททัน แต่อย่างไรก็ตามหลังจากการเดินทางไปยังดาวอังคาร ผมเชื่อว่าทุกคนจะไม่ตัดสินจากข้อมูลมนุษย์ต่างดาวเบื้องต้นพวกนั้นอีกต่อไป ดังนั้นตอนนี้ทุกคนมาแสดงความคิดเห็นกันเถอะว่าจะไปบุกเบิกไททันหรือไม่” ลู่เฉินกล่าวขึ้นอีกครั้ง

ทุกคนเงียบไปชั่วขณะ แต่พอคิดว่าถ้ายานอวกาศซี-หวั้งไม่มีทรัพยากร พวกเขาก็ทำได้แค่หมุนไปรอบๆในระบบสุริยะ และท้ายที่สุดพลังงานก็ถูกใช้งานไปจนหมด ทุกคนก็จะตายบนยานอวกาศ

หลังจากเงียบเพียงไม่กี่วินาที แทบจะทุกคนก็เห็นด้วยที่จะบุกเบิกไททันเพราะนั่นคือความหวังสุดท้ายของมวลมนุษยชาติ

“เอาล่ะ งั้นก็ตามนี้ เป้าหมายต่อไป ไททัน ไม่ว่าจะอันตรายหรือต้องสังเวยชีวิตอะไรก็ตาม พวกเราจะต้องเอาชนะมันให้ได้!” ลู่เฉินพูดกระตุ้น

“ด้วยความเร็วของยานอวกาศ เราต้องใช้เวลานานแค่ไหนกว่าจะไปถึงไททัน?” ทันใดนั้นก็มีคนถามขึ้นมา

“หากเร่งอย่างเต็มกำลัง เราจะไปถึงที่นั่นเร็วมาก เพราะความเร็วสูงสุดของยานอวกาศซี-หวั้งของเราตอนนี้สามารถเพิ่มได้ถึง 0.4 เท่าของความเร็วแสง แต่พอเราไปถึงไททัน เราย่อมเหลือพลังงานไม่มาก

ดังนั้นเราจึงวางแผนที่จะลดความเร็วลงเหลือหนึ่งรอบเพื่อบินไปให้ถึงไททัน แบบนี้เราจะได้ใช้ gravity assist จากดาวพฤหัสบดีเพื่อเร่งความเร็วและลดการใช้พลังงานได้มาก

ซึ่งข้อดีก็คือถ้าเราล้มเหลวจากการบุกเบิกไททัน เราก็ยังเหลือโอกาสสุดท้ายนั่นก็คือมีพลังงานเพียงพอที่จะบินไปยังแถบไคเปอร์และสำรวจดูได้ว่ากลุ่มดาวเคราะห์น้อยหรือดาวหางที่แถบไคเปอร์มีทรัพยากรแร่มากหรือไม่ แน่นอนว่านี่เป็นเพียงการเสี่ยงโชคเท่านั้น เพราะเรายังใหม่มากสำหรับแถบไคเปอร์” ติงต้าเฉิงกล่าว

ทุกคนต่างพยักหน้าพร้อมกัน ในฐานะผู้นำอุทยานวิทยาศาสตร์ระดับสูง พวกเขาย่อมไม่ใช่พวกอ่อนหัด แต่ก็ยังพอรู้เกี่ยวกับแถบไคเปอร์อยู่บ้าง

ที่เรียกว่าแถบไคเปอร์นั่นเป็นเพราะระบบสุริยะอยู่นอกวงโคจรดาวเนปจูน (ห่างจากดวงอาทิตย์ประมาณ 30 หน่วยดาราศาสตร์) พื้นที่รูปแผ่นดิสก์กลวงใกล้ระนาบสุริยวิถีมีวัตถุทางดาราศาสตร์ที่หนาแน่น

นั่นก็คือเขตกั้นระบบสุริยะจักรวาล

มันถูกเสนอโดย Edgeworth ซึ่งเป็นอดีตนักดาราศาสตร์ชาวไอริชและมีเจอราร์ด ปีเตอร์ ไคเปอร์（GPK）เป็นผู้พัฒนาแนวคิดนี้

แน่นอนว่าหลังจากการวิจัยมาหลายปีก็พบว่าแถบไคเปอร์เต็มไปด้วยวัตถุที่เป็นน้ำแข็งขนาดเล็กซึ่งเป็นเศษซากของเนบิวลาสุริยะยุคดึกดำบรรพ์ นอกจากนี้ยังเป็นแหล่งกำเนิดของดาวหางคาบสั้น

ตามทฤษฎีน่าจะมีทรัพยากรแร่ธาตุจำนวนมาก