คุณพ่อสายเปย์ นิยาย บท 484

บทที่ 484 เรือรบต่างดาวขนาดใหญ่เท่าโลก

ใช่แล้ว สิ่งที่ลู่เฉินมองเห็นในกล้องโทรทรรศน์ ก็คือดาวเคราะห์ดวงหนึ่ง！

ดาวเคราะห์ดวงนี้ไม่ใช่หนึ่งในแปดดวงของระบบสุริยะแน่นอน และก็ไม่ใช้ดาวพลูโตที่ถูกเตะออกไปอย่างไร้เยื่อใยก่อนหน้านี้

นี่คือดาวเคราะห์ที่มนุษย์ยังไม่เคยมีการจดบันทึกใดๆ มาก่อนจนถึงปัจจุบัน

มันอยู่ในสภาวะสมดุลอุทกสถิต Hydrostatic equilibrium มีมวลมากพอที่จะล้างวัตถุท้องฟ้าขนาดเล็กที่เหลือในวงโคจรของมัน ดาวเคราะห์ดวงนี้ ไม่ว่าจะมองในด้านใด ก็ล้วนสอดคล้องกับคำจำกัดความของดาวเคราะห์ที่นักดาราศาสตร์ได้กำหนดเอาไว้

แต่ว่า ก็ไม่มีมนุษย์สังเกตเห็นมัน

เพราะ ความจริงแล้วมันเล็กมาก

และอยู่ห่างไกลจากดวงอาทิตย์เกินไป แสงของดวงอาทิตย์ส่องมาถึงที่นี่ได้ยากมาก

จากการคำนวณเบื้องต้นของลู่เฉิน มวลของมัน มากถึงหนึ่งจุดห้าเท่าของโลก มันเป็นดาวเคราะห์หินดวงหนึ่ง ทั้งยังโคจรรอบดวงอาทิตย์ด้วยความเร็วที่ช้ามาก

วงโคจรครบหนึ่งรอบใช้เวลาถึงเจ็ดร้อยสามสิบสองปี

ขณะที่มองดาวเคราะห์ดวงนี้ ในใจลู่เฉินเต็มไปด้วยความเคลือบแคลงสงสัยมากมาย

แม้ว่าเขาจะมีความสนใจในจักรวาลอย่างเต็มเปี่ยม แต่ความจริงแล้วความรู้ด้านดาราศาสตร์ของเขานั้นมีไม่มากนัก

แต่ว่าในด้านเทคโนโลยีทางวิทยาศาสตร์ เติบโตก้าวหน้าอย่างรวดเร็วมากเป็นพิเศษ ทฤษฎีมากมาย ความเข้าใจของเขาต้องมีมากกว่าหัวหน้านักวิทยาศาสตร์อย่างติงต้าเฉิง

“มนุษย์ศึกษาวิจัยระบบสุริยะมานานหลายปีขนาดนี้แล้ว ทำไมจึงยังไม่เคยพูดถึงหรือบันทึกเกี่ยวกับดาวดวงนี้เลย?” ลู่เฉินเรียกติงต้าเฉิงมา สอบถาม

ติงต้าเฉิงเองก็วิเคราะห์ดาวเคราะห์ลึกลับที่จู่ๆ ถูกลู่เฉินค้นพบเล็กน้อย ในใจรู้สึกตื่นตกใจอย่างมาก

“นี่มันเหนือความคาดหมายนิดหน่อยนะ รู้สึกว่าไม่ค่อยตรงกับหลักทางวิทยาศาสตร์เล็กน้อย” ติงต้าเฉิงพูดพลางขมวดคิ้ว เขาเองก็ไม่ใช่ผู้ที่รักในดาราศาสตร์ เขาเป็นแค่นักวิจัยทางเทคโนโลยีธรรมดาเท่านั้น ก็ไม่ค่อยเข้าใจอะไรมากในสถานการณ์แบบนี้

“ผมรู้แล้ว”

ทันใดนั้นเอง นักดาราศาสตร์คนหนึ่งเอ่ยขึ้น

ลู่เฉินและติงต้าเฉิงต่างพากันหันกลับไปมองเขา

นักดาราศาสตร์คนนี้ชื่อว่าตู้จื้อไห่ รับผิดชอบงานวิจัยทางดาราศาสตร์มาตลอด

“เมื่อก่อน เพราะการวิจัยแถบไคเปอร์ จึงพบความผิดปกติของวัตถุขนาดเล็กจำนวนมากที่โคจรอยู่นั้น ศึกษาวิจัยมาหลายสิบปี ก็ยังไม่สามารถอธิบายได้

ดังนั้นโลกดาราศาสตร์จึงสงสัยมาตลอด นอกวงโคจรของดาวพลูโตนั้น ยังมีดาวเคราะห์ดวงอื่นอยู่หรือไม่ มิฉะนั้นปรากฏการณ์แบบนี้จะไม่สมเหตุสมผลเลย

ตอนนี้ ในที่สุดผมก็หาคำตอบได้แล้ว

ที่นี่ มีดาวเคราะห์อยู่อีกดวงจริงๆ

แต่เพราะมันเล็กมาก ที่นี่ทั้งมืดเกินไป ดังนั้นมนุษย์จึงไม่ไม่เคยค้นพบมัน

ฉะนั้น ที่นี่ก่อนหน้านี้ แม้ว่าทุกคนจะสงสัย แต่ก็ไม่มีใครพิสูจน์ได้”

ตู้จื้อไห่พูดอย่างตื่นเต้น

ดูไปแล้ว เขาคงจะตื่นเต้นกว่าใคร

เพราะการค้นพบดาวเคราะห์ดวงนี้ ทำให้ทฤษฎีต่อไปมากมายของพวกเขาได้รับการพิสูจน์ความจริง

ทำให้พวกเขามีความเข้าใจใหม่เกี่ยวกับระบบสุริยะหรือระบบดาวเคราะห์ ยืนยันการความรู้ใหม่

นี่คือความก้าวหน้าด้านความรู้ทางดาราศาสตร์อย่างก้าวกระโดดของมนุษย์นะ!

ได้ยินเขาอธิบายอย่างนี้ ลู่เฉินและติงต้าเฉิงทั้งสองต่างพยักหน้า

“ดาวเคราะห์ดวงนี้ เรียกมันว่า The lost starก็แล้วกัน” ลู่เฉินพูด

“ชื่อนี่ไม่เลว ความหมายก็คือมันเป็นดาวเคราะห์ที่ถูกหลงลืมในระบบสุริยะ” ติงต้าเฉิงพูดพลางพยักหน้าเห็นด้วย

ที่นี่ ก็คือสถานที่ที่ถูกมองข้ามไป ไม่เคยมีร่องรอยการบันทึกถึงมันมาก่อน ในการจดบันทึกเป็นลายลักษณ์อักษรของมนุษย์

ดังนั้น เรียกมันว่า The lost star เหมาะสมดี

ช่วงเวลาต่อมา สาขาวิชาดาราศาสตร์ได้ทุ่มเทพลังอันยิ่งใหญ่ให้กับ The lost star

แสดงให้เห็นว่าการอนุมานจำนวนมากของมนุษย์ก็ถูกต้องเช่นกัน

“ระดับอารยธรรมของยานต่างดาวลำนี้ อยู่ในระดับ2-3แล้ว!” พักใหญ่ ติงต้าเฉิงจึงได้เอ่ยความรู้สึกตกใจ

ไม่มีใครพูดอะไร

ตอนนี้พวกเขาอยู่ในอารยธรรมระดับหนึ่งแล้ว แต่ว่ายานอวกาศที่พวกเขาสร้างได้ ก็ยังรองรับผู้โดยสารได้เพียงแค่หนึ่งแสนหนึ่งหมื่นคน เท่ากับหมู่บ้านหนึ่งเท่านั้นเอง

ใช่แล้ว เมื่ออยู่ตรงหน้าซากยานอวกาศที่น่ากลัวลำนี้ ยานอวกาศซี-หวั้งก็คือเล็กแบบหมู่บ้านเล็กๆ ขนาดนั้นเลย

เช่นนั้น อารยธรรมที่สามารถสร้างยานอวกาศที่ใหญ่โตมโหฬารได้ขนาดนี้ แน่นอนว่าแค่ดีดนิ้ว ก็สามารถทำลายอารยธรรมของโลกพังพินาศได้อย่างง่ายดาย

“ไม่ว่าจะพูดอย่างไร อารยธรรมทางเทคโนโลยีของต่างดาวนี้ก็แข็งแกร่งกว่าพวกเรามากเหลือเกิน อย่างนั้น ผมอยากที่จะรับเทคโนโลยีจากต่างดาวนี้ ทุกคนมีความคิดเห็นอย่างไร?” หลังจากผ่านไปพักใหญ่ จู่ๆ ลู่เฉินก็เอ่ยขึ้น

เผ่าพันธุ์มนุษย์เข้ามาในจักรวาล ไม่เพียงต้องการที่อยู่อาศัย ยังต้องสำรวจและพัฒนาด้วย

ตอนนี้เป็นที่แน่นอนแล้วว่า ในกาแลคซี่ มีอารยธรรมจากต่างดาวอยู่จริงๆ และอารยธรรมของพวกเขาก็ล้ำหน้าโลกของเราไปไกลมาก

เช่นนั้น ช่วงเวลาต่อจากนี้ไป มนุษย์จะยิ่งมีโอกาสได้พบกับสิ่งมีชีวิตจากตางดาวมากขึ้น

ถ้าหากไม่เสริมสร้างความแข็งแกร่งของตัวเอง ไม่ช้าก็เร็วจะต้องตกเป็นทาสหรือถูกทำลายโดยอารยธรรมต่างดาวที่แข็งแกร่งกว่าแน่

“ผมเห็นด้วย!”

“ผมเห็นด้วย!”

“ผมก็เห็นด้วย!”

ติงต้าเฉิงรอให้บรรดานักวิทยาศาสตร์แต่ละคนได้แสดงความคิดเห็นออกมา

เห็นอารยธรรมนอกโลกที่ล้ำหน้าเช่นนี้ พวกเขายิ่งรู้สึกอยากได้มากว่าลู่เฉินเสียอีก

“อย่างนั้น ตอนนี้พวกเราไปที่ห้องประชุม เพื่อหว่านล้อมบรรดาผู้นำระดับสูงเถอะ”

ลู่เฉินพยักหน้า จากนั้นก็ให้เฉินชูหรันไปแจ้งผู้นำระดับสูงทุกคนเข้าประชุม