คุณพ่อสายเปย์ นิยาย บท 485

บทที่ 485 การประชุมครั้งยิ่งใหญ่ที่ตัดสินอนาคตของมนุษย์

เวลานี้เป็นเวลานอนตอนกลางคืนภายในยานอวกาศซี-หวั้งแต่หลังจากได้รับข่าวแล้ว ผู้นำระดับสูงทุกคนลุกออกมาจากที่นอน ค่อยๆ ทยอยมาที่ห้องประชุม

บางคนยังมีท่าทางงัวเงีย

ลู่เฉินนั่งอยู่บนตำแหน่งประธาน สายตามองไปที่ทุกคน

แล้วจึงพูดว่า “ผมเชื่อว่าทุกคนคงจะถูกปลุกให้ตื่นจากฝันหวาน อารมณ์คงจะไม่ดีเท่าไหร่แน่

แต่ว่าเรื่องนี้อยู่เหนือการควบคุมของพวกเรา เป็นเรื่องเร่งด่วน จึงต้องเรียกพวกคุณให้ลุกมากลางดึก

ผมก็จะพูดตรงๆ เลยแล้วกัน ไม่ว่าก่อนหน้านี้พวกคุณจะเชื่อหรือไม่อย่างไรก็ตามมีอารยธรรมต่างดาวในกาแลกซีที่เราอาศัยอยู่

อีกทั้ง อารยธรรมต่างดาวนี้ยังแข็งแกร่งกว่าอารยธรรมของพวกเรามากมายเหลือเกิน”

“ฮะ!”

ผู้คนต่างพากันร้องอย่างตื่นตกใจ สีหน้าแสดงให้เห็นถึงความแปลกประหลาดใจ

แม้ทุกคนจะสงสัยมาตลอด ว่าอาจจะมีอารยธรรมต่างดาวภายในกาแลกซี่ทางช้างเผือก

แต่ก็ไม่เคยได้รับการยืนยันมาก่อน

ดังนั้น ในจักรวาลจะยังมีอารยธรรมต่างดาวอยู่หรือไม่เรื่องนี้ ก็อาจจะเป็นแค่การคาดเดา

คิดไม่ถึงว่าวันนี้ลู่เฉิน ที่เป็นกัปตันของพวกเขา จะพูดอย่างมั่นใจแบบนี้ว่ามีอารยธรรมต่างดาวอยู่จริง และยังอยู่ในระดับที่สูงกว่าของมนุษย์เรามากด้วย

“กัปตัน อย่างนั้น ความหมายของคุณก็คือ นักดาราศาสตร์ของมนุษย์เราได้ค้นพบสิ่งใหม่ ๆ แล้วเหรอครับ?” หวังเหวยเอ่ยถาม

“ใช่ พวกเราค้นพบซากปรักหักพังชิ้นหนึ่งแล้ว กลุ่มซากปรักหักพังของยานอวกาศจากต่างดาว”

สองมือของลู่เฉินแค่สัมผัส หน้าโฮโลแกรมก็เปิดออก แสดงให้เห็นภาพที่ชัดเจนออกมา

“จากภาพที่ถ่ายพวกเราจะเห็นว่า ห่างจากการเดินทางของพวกเราประมาณห้าวัน มีจุดที่อยู่ของซากยานอวกาศต่างดาวครอบคลุมระยะทางประมาณหลายหมื่นกิโลเมตร

พวกเราสามารถมองเห็นอย่างชัดเจนมาก ว่ากลุ่มซากยานอวกาศเหล่านี้ชนจนแหลกละเอียดไม่มีชิ้นดี ชิ้นส่วนที่เล็กที่สุดมีความยาวเพียงไม่กี่เซนติเมตรหรือหลายสิบเซนติเมตรในขณะที่ชิ้นส่วนที่ใหญ่ที่สุดมีขนาดใหญ่กว่ายานอวกาศซี-หวั้งของพวกเราเสียอีก”

ภาพนี้ถ่ายโดยดาวเทียมในระยะใกล้ ด้วยความคมชัดสูงสุด

ผู้คนต่างมองภาพถ่าย สีหน้าแววตายิ่งตื่นตกใจมากขึ้นเรื่อยๆ

จากในภาพนั้น พวกเขาสัมผัสได้ถึงความน่าเกรงขามของยานจากต่างดาวลำนี้

ต่อให้แหลกละเอียดไม่มีชิ้นดี แต่ก็สามารถสัมผัสได้ถึงความน่ากลัวและเทคโนโลยีขั้นสูง เทคโนโลยีของมนุษย์ในตอนนี้แทบจะไม่มีอะไรมาเทียบได้

ในใจของทุกคนต่างเกิดความรู้สึกเหมือนสิ้นหวัง

ถ้ายานอวกาศของมนุษย์ต่างดาวลำนี้โจมตีโลกตอนนั้น โลกก็คงจะถูกทำลายไปนานแล้ว

“ผมไม่ใช่นักวิทยาศาสตร์ไม่ใช่นักวิชาการไม่ใช่นักวิจัยด้วยซ้ำ แม้ผมจะเป็นกัปตันผมก็ยังอยากลองฟังความคิดเห็นของพวกคุณอยู่ดี……”

“ปัจจุบัน จากการวิเคราะห์ภาพเหล่านี้ จะเห็นได้ชัดว่ายานอวกาศต่างดาวลำนี้มีประสิทธิภาพในด้านเทคโนโลยีแข็งแกร่งกว่าของพวกเรามากมายนัก หากพวกเราต้องการค้นพบในระดับนี้ อาจใช้เวลาพัฒนาอีกหลายสิบหลายร้อยปีก็เป็นได้

ดังนั้น ผมกับสำนักวิทยาศาสตร์มีความเห็นตรงกัน พวกเราวางแผนเยี่ยมชมยานอวกาศต่างดาวลำนี้ เพื่อเรียนรู้เทคโนโลยีของพวกเขา

หากได้รับเทคโนโลยีจากพวกเขา ก็หมดข้อสงสัยได้เลยว่า เทคโนโลยีของมนุษย์อย่างพวกเราจะต้องก้าวกระโดดไปอย่างมากแน่นอน

แต่ขณะเดียวกันพวกเราก็ยังไม่มีความเข้าใจยานลำนี้เลยแม้แต่น้อย ว่าจะมีอันตรายอะไร พวกเราก็ยังไม่แน่ใจ

อาจจะนำมาซึ่งความเสียหายอย่างร้ายแรงกับยานอวกาศซี-หวั้งหรือไม่ พวกเราก็ไม่แน่ใจ

มนุษย์ก็มีความขัดแย้งในตัวเองแบบนี้

ด้านหนึ่งก็หวังว่าพวกนักวิทยาศาสตร์จะเปลี่ยนแปลงชีวิตของทุกคนต่อไปไม่หยุด

อีกด้านหนึ่ง ก็กังวลว่าพวกนักวิทยาศาสตร์จะดื้อรั้นยึดติดเกินไป และทำให้เกิดหายนะอะไรได้

ตัวอย่างเช่นไวรัส D บนโลกก่อนหน้านี้

หากไม่ใช่นักชีวเคมีบางคนที่ยึดติดจนเพี้ยนไป ก็จะไม่สามารถทำลายโลกได้

“ศาสตราจารย์ติง ผมอยากถามหน่อยว่า กลุ่มยานอวกาศต่างดาวนี้ ยังมีส่วนที่สภาพสมบูรณ์อยู่มั้ย? ผมไม่ได้หมายถึงยานอวกาศที่สมบูรณ์ซึ่งให้มนุษย์สามารถครอบครองและควบคุมได้ ผมหมายถึง ...”

พูดมาถึงตรงนี้ สีหน้าท่าทางของตู้เฟยมีความเกรี้ยวกราดดุดัน เขาพูดว่า

“ผมหมายถึงเป็นไปได้หรือไม่ว่าสิ่งมีชีวิตนอกโลกจะมีชีวิตอยู่ พวกเขายังควบคุมยานบางลำอยู่ เป็นไปได้มั้ยว่าพวกเขาจะโจมตีมนุษย์อย่างพวกเรา!

ปัญหานี้เป็นเรื่องเร่งด่วน ขอแค่ให้คำตอบพวกเรา พวกเราจึงจะตัดสินใจได้ว่าจะส่งกองกำลังไปสำรวจยานอวกาศต่างดาวหรือไม่”

“ใช่ ผู้บัญชาการทหารตู้ปัญหาข้อนี้สำคัญมาก นอกจากปัญหาของพวกเขาแล้ว ทางผมเองก็มีคำถามนิดหน่อย”

รองผู้บัญชาการทหารอวู๋กวางเจิ้งก็ได้ถามคำถามของเขาออกมา “นั่นก็คือยานอวกาศจากต่างดาวที่มีขนาดใหญ่โตมโหฬารถึงขนาดนี้ พวกเขามาจากที่ใด ต่อไปจะไปที่ไหน?

อะไรเป็นสาเหตุที่ทำให้ยานลำนี้กลายเป็นซากปรักหักพัง ถูกพัดพาจากแดนไกลมาอยู่ที่นี่ ? หรือว่าจุดที่ทำให้พังพินาศก็คือที่นี่?เป็นหายนะของจักรวาลเหรอ?ดาวที่น่ากลัวเหรอ?หรือว่า……”

ในตอนท้ายอวู๋กวางเจิ้งแทบจะเน้นย้ำถามทีละคำๆ “ถูกโจมตีจากอารยธรรมอื่นเหรอ?”

ติงต้าเฉิงกำลังประมวลคำถามของตู้เฟยและอวู๋กวางเจิ้ง

ลู่เฉินคิดอยู่ครู่หนึ่งก็พูดว่า： “ความสงสัยของท่านผู้บัญชาการทั้งสอง ความจริงก็เป็นความสงสัยของผมเองด้วยเช่นกัน เพราะพวกเราเพิ่งจะรู้ว่ามันคือซากของยานอวกาศจากต่างดาว ก่อนที่จะประชุมกันนี่เอง”