คุณพ่อสายเปย์ นิยาย บท 509

บทที่ 509 เศร้าและโกรธ

เศษดาวเคราะห์นิวตรอน...

นี่เป็นคำศัพท์ที่มนุษย์ทั้งหมดไม่คุ้นเคย แต่ถ้าเป็นคนที่มีความรู้ทางวิทยาศาสตร์ จะรู้ว่ามันคืออะไร และรู้ถึงความน่ากลัวของมันด้วย!

ต่อให้มันมีขนาดใหญ่แค่กำปั้น ขอเพียงมันเข้าสู่ระบบดาวฤกษ์จริงๆ ระบบดาวฤกษ์ก็จะถูกทำลายลงในที่สุด

นี่เป็นการฆ่าล้างดาวฤกษ์ที่น่ากลัวรองจากหลุมดำเท่านั้นเอง!

วินาทีนี้ รวมถึงลู่เฉินด้วย ทุกคนต่างสีหน้าซีดเผือด

ตอนอยู่บนยานอวกาศซี-หวั้ง พวกนักดาราศาสตร์ก็พากันวิเคราะห์ถึงทฤษฎีการคงอยู่ของเศษดาวเคราะห์นิวตรอน รวมถึงวิธีการรับมือด้วย

นักวิทยาศาสตร์แบบนี้อย่างน้อยมีหลายร้อย แต่ที่จะวิเคราะห์จนเจอบทสรุปมีน้อยจนน่าสงสาร เพราะตัวดาวนิวตรอนเอง ยังเป็นสิ่งที่มนุษย์ไม่เคยเห็นมาก่อน มันเป็นแค่การวิเคราะห์ทางทฤษฎีเท่านั้นเอง

ดาวนิวตรอนที่ว่า คือดาวฤกษ์ชนิดหนึ่งที่มีลักษณะใหญ่กว่าดวงอาทิตย์มากนัก

สารธาตุแสงที่มีส่วนประกอบเป็นไฮโดรเจนและอื่นๆรวมตัวกันแน่น ก่อตัวเป็นสสารประกอบหนักอาทิ คาร์บอน โลหะเป็นต้น ซึ่งมวลของสสารธาตุหนักเหล่านี้มีมากเกินไป

นั่นน่ะเป็นจำนวนสสารทั้งหมดที่มากกว่าโลกไม่รู้กี่เท่าต่อกี่เท่า

มันเกิดการยุบตัวตามแรงโน้เมถ่วงของมันเอง มันจะยุบตัวลงจนเหลือขนาดเท่ากับสสารนิวเคลีย สสารที่มีขนาดเท่าเมล็ดงานี้สามารถคำนวณน้ำหนักออกมาได้หลายหมื่นตัน

ระดับการยุบตัวชนิดนี้ มันยังไม่ถึงระดับโอเวอร์ชนิดที่ทำลายล้างตัวเองไปด้วย การทำลายดาวฤกษ์แบบนี้เรียกว่าดาวเคราะห์นิวตรอน

ดาวเคราะห์นิวตรอนเป็นสสารที่มีความลับสูงมากแบบนี้

นอกจากหลุมดำที่อาจจะมีอยู่หรือไม่มีอยู่ในจักรวาลก็ได้ สสารที่มีลักษณะใหญ่ที่สุดก็คือดาวเคราะห์นิวตรอนนี่แหละ

และความแข็งแกร่งของมันมากจนยากที่จะคาดคิดได้ เอาไปเทียบกับเพชร ก็เหมือนเอาละอองทองคำไปเปรียบกับอากาศน่ะแหละ มันไม่ใช่อะไรที่อยู่ในระดับเดียวกันเลย

และด้วยมวลสสารที่หนาแน่นที่สุดในจักรวาลชนิดนี้ ยังมีความแข็งมากที่สุดด้วย แล้วนี่ดันเกิดเศษซากขึ้นมา? เป็นไปได้ยังไง!

ต่อให้นักวิยาศาสตร์จะวิเคราะห์ประมาณค่าน้ำหนักและขนาดผ่านวิธีการมากมาย ก็ทำได้แค่รู้ว่ามันเป็นสสารดาวนิวตรอนในตำนาน แต่มันจะเป็นไปได้ยังไงเนี่ย!

ก่อนอื่นอย่าพึ่งพูดถึงว่าจะมีเทคโนโลยีที่สามารถทำลายดาวเคราะห์นิวตรอนได้ไหม

เอาแค่ความรู้วิทยาศาสตร์ชนิดหนึ่ง ที่ว่าดาวนิวตรอนก็คือดาวนิวตรอน เหตุผลก็เพราะมวลสสารขนาดใหญ่จนทำลายแกนกลางของมันเอง

ทำให้แกนกลางที่ใหญ่สลายจนเหลือขนาดแค่เมล็ด และระหว่างเมล็ดไม่มีช่องว่างระหว่างกันเลยด้วยซ้ำ

ถ้าทำลายดาวนิวตรอนเป็นผุยผงเพื่อดึงซากออกมา งั้นผลก็คือ ระหว่างที่ดึงซาก มวลสสารของดาวนิวตรอนจะขยายตัวทันที

เพราะด้านในสสารมีแรงดึงดูดระหว่างกันอยู่ ไม่เพียงมีแรงดึงดูด ยังมีแรงผลีก และเมื่อสสารเข้ามาใกล้ แรงผลักจะขึ้นมามีอำนาจเหนือกว่า

ถ้าจะให้เปรียบเทียบให้เห็นภาพ คือ แม่เหล็กขั้วเดียวกันนั่นแหละ ยิ่งเข้าใกล้ แรงผลักก็ยิ่งมาก

ถ้าอยากจะให้มันหดตัวอยู่ด้วยกัน ต้องมีแรงภายนอกขนาดมหาศาลมาใช้ถึงจะได้

และเศษดาวนิวตรอนถ้าออกจากแรงดึงดูดอันยิ่งใหญ่จนคาดไม่ถึงของตัวมันเองแล้ว สสารนั้นจะขยายตัวในพริบตา จนไม่เหลือซากเดิมของดาวนิวตรอนอีกเลย

พูดอีกอย่างก็คือ การคงอยู่ของดาวนิวตรอนเป็นการท้าทายความรู้โดยปกติทั้งสองข้อของวิทยาศาสตร์ของมนุษย์ หนึ่งคือ สสารดาวนิวตรอนจะตัดออกได้ยังไง? ระเบิดแกน? ระเบิดแสง? อย่าล้อเล่นน่า!

สองคือเศษดาวนิวตรอนจะรักษาสภาพรูปร่างของมันได้ยังไง? ไม่ทำให้สสารที่โดนกดทับอยู่ด้านในกลับสู่ขนาดเดิม? ยาง？ยางพารายี่ห้อต่างดาว？？

เรื่องพวกนี้เป็นข้อกังขาและไม่เข้าใจที่นักวิทยาศาสตร์มีอยู่ในตอนนี้กับดาวนิวตรอน เหมือนกันกับ ด้วยเทคโนโลยีมนุษย์ในตอนนี้ ไม่ว่าจะเป็นเทคโนโลยีของการปฏิวัติอุตสาหกรรมครั้งที่สามเดิม หรือเทคโนโลยีของการปฏิวัติอุตสาหกรรมครั้งที่สี่ เรื่องที่ว่าดาวนิวตรอนจะเข้าโจมตีนี่ยังเป็นคำถามที่ไร้คำตอบอยู่!

ใช่ ไม่มีคำตอบเลยจริงๆ!

มนุษย์ไม่มีหนทางที่จะยับยั้งไม่ให้ดาวนิวตรอนเข้าโจมตีดาวฤกษ์ได้เลย!

พอลู่เฉินได้ยินการรายงานจากหัวหน้านักวิทยาศาสตร์ เขาก็มีสีหน้าซีดเผือดทันที