คุณพ่อสายเปย์ นิยาย บท 510

บทที่ 510 แผนการเสี่ยง

“วันนี้ที่ให้ทุกคนมาประชุมด่วนกันตอนนี้ ทุกคนคงมีคำถามอยู่ในในใจแน่

ผมจะไม่อ้อมค้อมละนะ ผมเสียใจที่ต้องบอกข่าวร้ายหนึ่งกับทุกคน

พวกเราจะสามารถอยู่ที่ดาวนี้ได้อีกแค่สองปีครึ่งเท่านั้น”

ในห้องประชุม เห็นผู้บริหารระดับสูงหลายคนที่รีบเร่งมา ลู่เฉินพูดอย่างขอโทษ

เศษดาวนิวตรอนไม่ใช่อะไรที่มนุษย์ตอนนี้สามารถยับยั้งได้เลย

ดังนั้นเขายอมรับความจริงข้อนี้ได้แล้ว

“ทำไม? พวกเราพึ่งจะสร้างประเทศได้ไม่นาน พวกเราสามารถยึดครองดาวดวงนี้ได้แล้ว และเริ่มคุ้นชินกับมัน ทำไมพวกเราต้องจากไปอย่างรีบเร่งแบบนั้นด้วย?” อวู๋กวางเจิ้งมองลู่เฉินอย่างสงสัย เขาไม่เข้าใจความหมายที่ลู่เฉินพูดจริงๆ

มีคนอีกมากที่คิดแบบเดียวกับเขา

ตอนนี้ก็แทบไม่มีใครเข้าใจคำพูดของลู่เฉินเหมือนกัน

สองปีมานี้พวกเขาลงหลักปักฐานบนดาวใหม่อย่างสุขสบาย หลายๆคนเริ่มวางแผนระยะยาวไว้แล้ว

จู่ๆลู่เฉินกลับบอกพวกเขาว่า มนุษย์จะอาศัยอยู่ที่ดาวใหม่ดวงนี้ได้อีกแค่สองปีครึ่งเท่านั้น กระทันหันแบบนี้จะให้พวกเขายอมรับได้ยังไง?

นี่ก็เป็นสาเหตุที่ลู่เฉินไม่ให้ฝ่ายวิทยาศาสตร์เผยแพร่ข่าวนี้ออกไป

ขนาดที่ประชุมระดับสูงยังเป็นแบบนี้

แล้วนับประสาอะไรกับชาวบ้านร้านตลาดล่ะ

“ติงต้าเฉิง นายมาบอกความจริงกับทุกคนเถอะ” เมื่อเผชิญหน้าข้อกังขาของทุกคน ลู่เฉินหันไปมองทางติงต้าเฉิงซึ่งเป็นหัวหน้าฝ่ายวิทยาศาสตร์มนุษย์ควบตำแหน่งนักวิทยาศาสตร์ด้วย

ติงต้าเฉิงกระแอมไอก่อนลุกขึ้นพูดว่า “เรื่องเป็นอย่างนี้ครับ พวกเราพึ่งค้นพบเศษดาวนิวตรอนกำลังบินมาทางดาวดวงนี้ด้วยความเร็วสูง อย่างมากสุดสามปี มันจะเข้าชนดาวดวงนี้

คิดว่าทุกท่านที่นั่งในที่นี่รู้ว่าดาวนิวตรอนคืออะไรนะครับ ผมจะได้ไม่พูดซ้ำ

เอาเป็นว่าเศษดาวนิวตรอนนี้ถ้าพุ่งเข้าชนดาวดวงนี้ ทั่วทั้งดวงดาวจะถูกทำลายเป็นผุยผงในพริบตาเลย”

“นี่ เป็นไปได้ยังไง?”

พอทุกคนได้ยินอย่างนั้น ไม่มีใครไม่ตะลึง

พวกเขาเป็นถึงผู้บริหารระดับสูงของหลายฝ่าย ต้องพอมีความรู้เกี่ยวกับดาราศาสตร์มาไม่มากก็น้อย แน่นอนว่ารู้ดีถึงความน่ากลัวของดาวนิวตรอน

และเข้าใจถึงคำพูดของลู่เฉินที่พูดก่อนหน้านี้แล้ว

ถ้าที่ติงต้าเฉิงพูดเป็นความจริง งั้นมนุษย์ก็ทำได้แค่ละทิ้งพร็อกซิมาคนครึ่งม้าbนี่แล้วไปหาดาวดวงใหม่อยู่แล้วล่ะ

ไม่งั้นก็จะโดนทำลายเละเป็นผุยผงเหมือนกับดาวดวงนี้

“สำหรับเรื่องนี้ ฝ่ายวิทยาศาสตร์เราก็แทบไม่อยากเชื่อ

แต่พวกเราผ่านการวิเคราะห์นับครั้งไม่ถ้วน จนแน่ใจแล้วว่ามันคือเรื่องจริง” ติงต้าเฉิงบอก

“ถ้าอย่างนั้น พวกนายค้นพบเศษดาวนิวตรอนได้ยังไงล่ะ?” มีคนถามออกมา

ติงต้าเฉิงมองไปทางผู้บริหารระดับสูงที่เอ่ยคำถาม ก่อนพูดต่อไปว่า “ตอนนั้นพวกเราตรวจสอบระบบ พอตรวจปุ๊บ ก็พบว่ามีตัวเลขที่น่าสงสัยอยู่

ตัวเลขพวกนี้วิเคราะห์ออกมาได้แล้วว่า มีดาวขนาดใหญ่ปรากฏขึ้นที่รอบนอกดวงดาว จากนั้นก็พุ่งมาทางดาวเราด้วยความเร็วสูง”

“ตอนนั้นพวกเราเริ่มมีลางสังหรณ์ไม่สู้ดีนัก หลังผ่านการคำนวณอย่างง่ายแล้ว และแน่ใจได้ถึงน้ำหนักดาวที่ว่ารวมทั้งประมาณหนึ่งในพันเมื่อมาถึงดาวนี้ จากนั้นมันกลับเพิ่มความเร็วขึ้นเรื่อยๆ

ถึงอัตราความเร็วยังเพิ่มไม่มาก แต่ถ้าดูจากการพัฒนาเพิ่มความเร็วในตอนนี้ ผ่านการวิเคราะห์จองคอมพิวเตอร์ส่วนกลางแล้ว หลังจากมันเข้าชนดาวนี้ในอีกสามปี มันจะเพิ่มขนาดเป็นหนึ่งในสิบของดาวฤกษ์ มันก็คือ...

มันก็คือข้อมูลเศษดาวนิวตรอน

ลู่เฉินสูดลมหายใจเข้าปอด พูดต่อว่า “เรื่องนี้ยังต้องทำการตรวจสอบให้แน่ชัดอีกครั้ง จะมาให้เครื่องมือพวกนี้กำหนดชะตาชีวิตเราไม่ได้ ครั้งนี้...

ครั้งนี้พวกเราต้องการข้อมูลที่แน่ชัดกว่านี้ ผมคิดจะส่งยานรบป้องกันหนึ่งลำออกไปตามติดเศษดาวนิวตรอนด้วยตัวเองดู”

“นี่...มันไม่อันตรายไปหรอ?” มีคนถามขึ้นอย่างสงสัย

“ใช่ อีกอย่างพวกเรายังต้องการข้อมูลอะไรอีก? พวกเราเชื่อฝ่ายวิทยาศาสตร์นะ!”

“อีกอย่าง สสารจำนวนมากกับแรงดึงดูดไม่ถือเป็นข้อมูลหรอ?”

ทุกคนต่างมีสีหน้าสงสัย ยานรบป้องกันเป็นยานอวกาศซี-หวั้งขนาดย่อส่วน ราคาแพงมาก พวกเขารู้สึกว่ายานรบป้องกันนี่ต้องสิ้นเปลืองแน่ ไม่ได้กลับมาหรอก

ลู่เฉินส่ายหน้าปฏิเสธทันทีว่า “ไม่นับอยู่แล้ว! พวกนี้เป็นแค่ข้อมูลที่ผ่านการวิเคราะห์ระบบทดสอบออกมา ที่จริงตอนพวกเราพึ่งจากโลกมา ผมก็คิดได้เรื่องหนึ่งว่า จะมีอารยธรรมต่างดาวที่แข็งแกร่งมากคอยควบคุมชะตามนุษย์เราไว้หรือเปล่า?

การปรากฏตัวของไวรัส Dทำให้พวกเราต้องจากดาวแม่มา

ตอนพวกเราค้นพบเรือรบของชนเผ่าหวัน ผมก็คิดได้อีกเรื่องหนึ่ง เพราะตอนนั้นพวกเรารู้ว่า มีอารยธรรมที่แข็ง

แกร่งกว่าใช้วิธีการห้วงอวกาศยุบตัวมาทำลายชนเผ่าหลัน ถึงทำให้มนุษย์เรารอดพ้นการถูกรุกรานที่ควรจะเกิดขึ้นเมื่อหลายพันปีก่อนมาได้

ตอนนี้พวกเราพึ่งลงหลักปักฐานบนดาวดวงนี้ และเตรียมยึดเป็นดาวแม่

แต่ในตอนนี้เอง กลับพบว่ามีเศษดาวนิวตรอนกำลังจะพุ่งชน นี่มันเหมือนตอนเกิดไวรัส Dเลย คือคิดจะขับไล่พวกเราออกจากดาวแม่ ให้ไปอยู่ในห้วงอวกาศอีกครั้ง

มันบังเอิญเกินไปแล้ว

“ดังนั้นจะมีเศษดาวนิวตรอนไหมยังไม่แน่ ดูจากระดับวิทยาศาสตร์ของเราในตอนนี้แล้ว ดาวนิวตรอนเป็นสิ่งที่ไม่มีอยู่จริง! ซึ่งเป็นไปได้ไหมว่า... อารยธรรมนอกโลกนั่นอยากยึดครองดาวแม่ของเรา พยายามหาทางให้ได้ดาวนี้มา และไม่อยากทำสงครามกับเรา เลยคิดวิธีแบบนี้ออกมา?”

“ดังนั้น...”

ลู่เฉินพูดด้วยสีหน้าขึงขังว่า “ครั้งนี้ผมจะต้องไปดูว่าดาวนิวตรอนมีจริงไหมให้เห็นกับตาตัวเองให้ได้!”