คุณพ่อสายเปย์ นิยาย บท 60

บทที่ 60 ความแตกต่าง

ในห้องรับแขก ฉีฉีวิ่งมาหาลู่เฉิน หลินต้าไห่และลู่เฉินพูดคุยกันอย่าถูกคอ

ก่อนหน้านี้เขาเองก็ไม่ค่อยชอบลู่เฉินเท่าไรนัก แต่นับจากมีฉีฉีแล้วเขาก็เปลี่ยนไปอย่างเห็นได้ชัด

โดยเฉพาะอย่างยิ่งหลังจากวันเกิดครั้งที่แล้ว ลู่เฉินซื้อถ้วยเรืองแสงสมัยราชวงศ์ส่งมาให้เขาเป็นของขวัญ ความคิดที่มีต่อลู่เฉินก็เปลี่ยนไปอย่างมาก

ถึงขนาดที่อุทานออกมาว่า “นี่สิ ถึงจะเป็นลูกเขยที่ดีของผม！”

“เธอรู้เรื่องเกี่ยวกับของสะสมโบราณมากเท่าไหร่ หลินต้าไห่ถามลู่เฉิน นับจากวันที่ลู่เฉินเห็นถ้วยเรืองแสงในร้านขายของสะสมก็รู้ทันทีว่าเป็นของแท้ในราชวงศ์ซ่งนั้น เขาก็คิดว่าลู่เฉินน่าจะมีความรู้ด้านนี้ไม่น้อย

“เมื่อก่อนเคยเรียนเกี่ยวกับด้านนี้มาไม่มากเท่าไหร่ พอรู้บ้างเล็กน้อยครับ” ลู่เฉินพูดอย่างถ่อมตัว หยุนลาวเป็นคุณครูสอนเรื่องพวกนี้ให้แก่เขา ลู่เฉินเรียนกับเขามาตั้งแต่เด็ก จึงมีความรู้ด้านของโบราณไม่น้อย

พูดตามจริง ถ้าเขามีความสนใจด้านของสะสมโบราณ ไปหางานเกี่ยวกับด้านของโบราณพวกนี้เงินเดือนเดือนละ 7-8 หมื่นก็ไม่ใช่เรื่องยาก

“มะรืนนี้หนึ่งทุ่มตรงที่โรงแรมแชงกรีล่า มีงานแสดงของสะสมโบราณ เธอไปเป็นเพื่อนฉันหน่อยนะเผื่อโชคดีได้ของโบราณมาไว้ในมือสักชิ้นสองชิ้น” หลินต้าไห่พยักหน้า เพียงแค่ลู่เฉินมีความรู้ด้านนี้บ้างก็เพียงพอแล้ว

เขาเองก็รู้สึกว่าการที่ลู่เฉินไปเป็นยามนั้น ดูถูกความสามารถตัวเองไปหน่อย เขาวางแผนพาลู่เฉินเข้าสู่วงการสะสมของโบราณนี้

เมื่อถึงเวลางานเลี้ยงเขาจะแนะนำลู่เฉินให้กับบรรดาคนวงในรู้จัก เงินเดือนไม่กี่หมื่นน่าจะหาได้โดยไม่ยาก

ลู่เฉินเข้าใจในความหมายของพ่อตาดี เขารู้สึกประทับใจมาก

หลินต้าไห่และหวังเสวี่ยปฏิบัติต่อเขาไม่เหมือนกันจริงๆ หวังเสวี่ยเพียงแค่อยากเกาะลูกเขยบินสู่ฟ้าแล้วเธอจะได้เชิดหน้าชูตา

ส่วนหลินต้าไห่นั้นเพียงแค่อยากหางานดีๆให้กับลูกเขย

“ครับพ่อ ผมจะไปตรงเวลาอย่างแน่นอน” ลู่เฉินพยักหน้าตอบรับ

ในเวลานั้นหลินอี้เจียเดินผลักประตูเข้ามา รอบข้างกายเธอมีชายหนุ่มอีกคนหนึ่งเดินตามเข้ามาด้วย

เมื่อลู่เฉินเห็นชายหนุ่มคนนั้นก็จำได้ว่า เป็นคนเดียวกับครั้งที่แล้วที่กินข้าวอยู่กับหวังเสวี่ยในร้านหยก 36 นั้น

ชายหนุ่มคนนี้ก็คือตี๋ฟู่ รองหัวหน้าฝ่ายขายของหยุนเฟยกรุ๊ป

หยุนเฟยกรุ๊ปเป็นองค์กรด้านอัญมณีอันดับหนึ่งของหยูโจว อยู่ในความดูแลหนึ่งในสี่ตระกูลใหญ่อย่างตระกูลจั่ว

ตี๋ฟู่ มองดูลู่เฉินอย่างกระสับกระส่าย ครั้งที่แล้วในร้านอาหารหยก 36 เขา ได้ถูกลู่เฉินตบหน้าเขาอย่างจัง

จากการเจรจาความร่วมมือครั้งที่แล้ว เขาก็ถูกเสน่ห์ของหลินอี้เจียดึงดูดเข้าอย่างจัง และตามจีบเธออย่างบ้าคลั่งในสองสามวันนี้

เนื่องจากหวังเสวี่ยอยากให้ลูกสาวของตนแต่งงานกับเศรษฐี ดังนั้นทุกครั้งที่เดินทางไปเจรจากับลูกค้าเธอมักจะพาหลินอี้เจียไปด้วย

“สวัสดีครับคุณลุงหลิน” ตี๋ฟู่ ละสายตาจากลู่เฉินแล้วหันไปทักทายหลินต้าไห่

“อาฟู่ มาๆนั่งก่อนสิ” หลินต้าไห่พยักหน้าตอบรับแล้วชวนนั่งลง

หลินอี้เจียนำน้ำชามาเสิร์ฟแก่พวกเขาแล้วปลีกตัวไปเล่นกับฉีฉี

“ลู่เฉิน นี่คือ” ตี๋ฟู่ เป็นรองผู้จัดการฝ่ายขายของหยุนเฟยกรุ๊ป งานแสดงของสะสมโบราณในครั้งนี้ก็ได้รับการสนับสนุนจากบริษัทหยุนเฟย อาฟู่ นี่คือพี่เขยของหลินอี้เจียชื่อว่าลู่เฉิน เขาพอมีความรู้ด้านของสะสมโบราณอยู่บ้าง วันมะรืนนี้จะเดินทางไปร่วมงานกับฉันด้วย” หลินต้าไห่ทำการแนะนำแก่ทั้งสอง

“สวัสดีครับพี่ลู่” ตี๋ฟู่รีบยื่นมือไปทักทายเขา แม้แต่ผู้จัดการร้านหยก 36 ยังต้องให้การต้อนรับเขา ตี๋ฟู่เองก็ไม่กล้ารอช้า

“สวัสดี” ลู่เฉินยื่นมือไปทักทายตอบ

“ตี๋ฟู่ ที่บริษัทยังรับสมัครผู้ประเมินราคาและคุณภาพเครื่องประดับอยู่ไหม？” หลินต้าไห่ถามขึ้น

“ใช่ครับ การจัดงานแสดงผลงานในครั้งนี้ คุณชายจั่วเองก็อยากใช้โอกาสนี้ค้นหาผู้ประเมินราคาและคุณภาพ ด้วยเช่นกัน” ตี๋ฟู่ตอบ

“อืม วันงานคงต้องรบกวนให้แนะนำลู่เฉินเสียหน่อยเขามีความรู้ด้านของโบราณนี้อยู่บ้าง วันเกิดฉันครั้งที่แล้วเขาใช้เงินเพียงสองพัน ซื้อถ้วยเรืองแสงของแท้ในสมัยราชวงศ์ซ่งมาได้” หลินต้าไห่พูด

ถ้วยเรืองแสงของแท้ในราชวงศ์ซ่ง！

ตี๋ฟู่ยิ้มด้วยความตกใจ ของสิ่งนั้นมีมูลค่ากว่าล้าน แต่เขากลับใช้เพียงแค่สองพันซื้อมาได้ ช่างโชคดีจริงๆ